Τα Φροντιστήρια Παπαδέα σε Περιστέρι, Αιγάλεω και Χαϊδάρι κάνουν τη διαφορά στην εκπαίδευση.
Τα μέσα Ιουλίου μου θυμίζουν κάθε φορά, την χρονιά των Πανελληνίων. Είναι η περίοδος εκείνη που αποφασίζαμε μέσα μέσα μας, μαζί με την παρέα, ότι πρέπει για λίγο να σοβαρευτούμε, για να τα καταφέρουμε. Είναι τότε που τα θερινά μαθήματα προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις έχουν ξεκινήσει και μαζί τους έρχονται και τα πρώτα διαγωνίσματα. Είναι η πρώτη φορά που νομίζεις ότι έχεις απέναντι σου το διαγώνισμα που θα εξεταστείς. Κι όμως εμένα, σε αντίθεση με αρκετούς συμμαθητές μου, η τελική εξέταση μου φάνηκε ρουτίνα.
Στα Φροντιστήρια Παπαδέα η διαδικασία της Γ’ Λυκείου ξεκινά αρκετά νωρίς και η δουλειά είναι τώρα που το σκέφτομαι εκ των υστέρων, πολύ επαγγελματική. Χώρια από το τεστ Επαγγελματικού Προσανατολισμού και τις συνεχείς προσωπικές συναντήσεις που μας έδειχναν το δρόμο, ακόμα και στους πιο αναποφάσιστους, η σχέση μας με τους καθηγητές και την Έυτυχία Παπαδέα ήταν ξεχωριστή. Τα τμήματα είναι ομοιογενή με μέριμνα για τον κάθε μαθητή ξεχωριστά, ενώ όλοι οι καθηγητές ξεχώριζαν και έμεναν στην λεπτομέρεια.
Από τα θερινά μαθήματα μέχρι και το φινάλε στις αρχές Ιουνίου ένιωθες ότι δεν ήσουν μόνος και σε μια τόσο επίπονη διαδικασία, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η πρόσβαση ήταν αρκετά εύκολη αφού και τα τρία φροντιστήρια (Περιστέρι, Αιγάλεω, Χαϊδάρι) βρίσκονται κοντά σε μετρό.
Το φροντιστήριο πέρα από την ειλικρινή στήριξη που παρείχε από την πρώτη στιγμή, μέχρι και λίγο πριν το τέλος με επιπλέον ώρες διδασκαλίας (χωρίς επιβάρυνση!) όπου χρειαζόταν αναγκαίο, ήταν όμως και ένας κόμβος γνωριμιών. Ακόμη και σήμερα κρατάω επαφές με τους υπόλοιπους και θυμόμαστε μερικά από όσα ζήσαμε τότε. Αν σκεφτούμε τις ώρες μακριά από το φροντιστήριο, αυτό που έμεινε στους περισσότερους ήταν η Ημέρα Πανεπιστημίου! Μια ημέρα το χρόνο, οι μαθητές είχαμε την ευκαιρία να παραυρεθούμε σε μαθήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για να δούμε στην πράξη τι γίνεται εκεί, πριν την τελική μας απόφαση. Ωστόσο η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση με μια μεγάλη κοινότητα δεν σταματούσε εκεί.
Στο φροντιστήριο βλέπαμε από μικρότερους μαθητές που είχαν γραφτεί στα μαθήματα μελέτης του δημοτικού και του γυμνασίου, μέχρι και σπουδαστές πληροφορικής. Εκείνοι προετοιμάζονταν για διάφορα πτυχία πληροφορικής, εμείς για τις Πανελλαδικές. Φυσικά μας έδιναν και εκείνοι τα φώτα τους, αφού πολλοί ήταν παλιοί μαθητές του φροντιστηρίου και ήξεραν κάτι παραπάνω.
Η σχέση με το φροντιστήριο όμως δεν θα ήταν η ίδια αν δεν ήταν εκεί η Ευτυχία Παπαδέα, η ιδιοκτήτρια. Είναι αρκετά πιθανό να την έχετε δει στα ΜΜΕ, όπου συχνά φιλοξενούνται οι θέσεις της, αφού εδώ και χρόνια γράφει τη δική της σελίδα στην ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης. Από το 1996 είναι Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας, οργάνου που εκπροσωπεί 150.000 εκπαιδευτικούς εργαζομένους στο φροντιστηριακό χώρο και αποτέλεσε την πρώτη εκπρόσωπο του φροντιστηριακού χώρου στην Ομοσπονδία Επιμελητηρίων Αττικής. Παράλληλα, η Ευτυχία Παπαδέα είναι μεταξύ άλλων, ιδρυτικό Μέλος της Κίνησης Φιλολόγων για την Επαναφορά των Αρχαίων ελληνικών, της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, του Δικτύου Προστασίας για τα δικαιώματα των παιδιών και της Εκπαιδευτικής Αρωγής Νέων στα Αναμορφωτήρια. Οι 14.000 επιτυχόντες επιστήμονες κάθε κλάδου και οι 120 μαθητές που μπήκαν πρώτοι, στη σειρά εισαγωγής στη Σχολή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, φέρουν αναμφίβολα και τη δική της υπογραφή.
Το Πρόγραμμα Σπουδών που αν κοιτάξεις γύρω είναι αρκετά οικονομικό ξεκινά σχεδιασμένο στην λεπτομέρεια από την πρώτη εκπαιδευτική ώρα και ολοκληρώνεται με την συμπλήρωση του Μηχανογραφικού Δελτίου. Στο ενδιάμεσο, καθηγητές με όρεξη, επαγγελματισμό, πολύτιμη διδακτική εμπειρία και επιστημονική κατάρτιση κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μας δείξουν ότι οι τελικές εξετάσεις, είναι τελικά άλλο ένα διαγώνισμα και το άγχος περισσεύει.
14°
