Τα στέκια της Αθήνας που έγραψαν τη δική τους ιστορία

Εκείνη τη στιγμή στα Κανάρια, η νύχτα μύριζε γιασεμί. «Λέτε έτσι να μύριζε η Αθήνα και τότε;», είπε κάποιος από την παρέα. Το «τότε», μακρινό αλλά και ταυτόχρονα οικείο, προσδιορίζει την εποχή που πρωτοάνοιξε αυτό το καφενείο. Ήταν το 1937 όταν κτίστηκε το κτίριο και ο ιδιοκτήτης –φήμες λένε ότι είχε κάτι υπέροχα καναρίνια που τραγούδαγαν όλη μέρα και «βάπτισαν» το μαγαζί- ήθελε ένα καφενείο που θα ήταν τόπος συνάντησης για ετερόκλητο κόσμο. Ακριβώς όπως και σήμερα. Δεν υπάρχει στιγμή, βράδυ ή πρωί, που τα Κανάρια να μην είναι γεμάτα.

Με αφορμή την μπίρα στο τραπέζι μας, την αυθεντικά ρετρό Μάμος, προσπαθήσαμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η Αθήνα του ’20 ή του ’30. Και με αυτή τη σκέψη δώσαμε ραντεβού το επόμενο πρωί για να ανακαλύψουμε τα στέκια του τότε.

Πρώτη στάση το καφενείο «Ωραία Ελλάς». Σήμερα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένα καφενείο μπορεί να ανεβάσει ή να ρίξει κυβερνήσεις. Στα μέσα του 19ου αιώνα όμως έτσι συνέβαινε. Το καφενείο δεν ήταν απλά τόπος συνάντησης, ήταν σημείο πολιτικοποίησης, κάτι σαν «εκκλησία» του λαού. Και η «Ωραία Ελλάς», που τότε βρισκόταν στη συμβολή των οδών Ερμού και Αιόλου ήταν η ναυαρχίδα όλων των αθηναϊκών καφενείων. Δεν υπήρχε ούτε ένας πολίτης που να μην είχε περάσει από εδώ για να διαβάσει την εφημερίδα του ή να συζητήσει (συχνά επί μακρόν) το πολιτικό γίγνεσθαι. Σήμερα το ιστορικό αυτό καφενείο λειτουργεί στον αριθμό 59 της Μητροπόλεως. Ήπιαμε έναν ελληνικό καφέ με υπέροχη θέα τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης χαζεύοντας γκραβούρες της παλιάς Αθήνας, πριν συνεχίσουμε τη βόλτα μας.

Η πλατεία Αβησσυνίας ονομάστηκε έτσι το 1860 από τους Αιθίοπες που κατοικούσαν στα γύρω στενά, καθώς «Αβησσυνία» ονόμαζαν τότε την Αιθιοπία. Περισσότερο γνωστή για το παζάρι μεταχειρισμένων ειδών που λειτουργεί εδώ από το 1910 η πλατεία αναδύει ακόμα το άρωμα της ρετρό νοσταλγίας και του παλιού ξύλου. Μία στάση στο ομώνυμο καφέ της (που άρχισε τη λειτουργία του το 1985 ως τεϊοποτείο και σήμερα είναι ένα πανέμορφο bistro) σχεδόν επιβάλλεται, αν θες για λίγο να νιώσεις κάτοικος της παλιάς Αθήνας.

Σειρά έχει το Μικρολίμανο. Εδώ λειτουργεί από το 1932 το διασημότερο ίσως εστιατόριο για ψάρι της πόλης. Ο Δουράμπεης έχει φιλοξενήσει στα τραπέζια του από τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου μέχρι τον Ωνάση και τον…Μαραντόνα! Σε αυτά τα τραπέζια γράφτηκε ένα μέρος της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μέσα από συζητήσεις, αλλά και συμφωνίες. 

Η επιστροφή είχε μια γλυκόπικρη γεύση, κάτι μεταξύ χαράς και νοσταλγίας. Μας άρεσε που είδαμε τα στέκια μιας άλλης Αθήνας και νιώσαμε ευτυχείς που υπάρχουν ακόμα. Θα θέλαμε όμως να είχαμε ζήσει αυτή την εποχή, έστω και λίγο. Και τότε ήρθε ειδοποίηση στο Facebook. Ένα speakeasy πάρτι γίνεται αυτές τις μέρες και όσοι το βρουν θα ανοίξουν την πύλη προς μια ρετρό Αθήνα. Στις 17 Μαΐου στις 20.00 οι Gadjo Dilo και οι The Swingin’ Cats θα τραγουδήσουν live  στο Loukoumi Bar της πλατείας Αβησσυνίας, γιορτάζοντας μια εποχή που ξαναγύρισε μαζί με την μπίρα της. Για να το ζήσεις αυτό, και να πιεις ένα ποτήρι δροσερή Μάμος αρκεί μόνο να ξέρεις το συνθηματικό. Ποιο είναι αυτό; Μπες στο www.opwstote.gr για να μάθεις περισσότερα.