Οι περιπέτειες ενός Έλληνα στην Καμπότζη

Ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας αποχωρίζεται την καθημερινότητά του και «προσγειώνεται» σε μια άγνωστη πραγματικότητα, οπουδήποτε στον κόσμο. Και καλείται να τα καταφέρει.

Οι συστάσεις: Πρόκειται για τη νέα παγκόσμια ενέργεια της Heineken «Dropped - Σειρά επεισοδίων με τις περιπέτειες πραγματικών ταξιδιωτών», περιπέτειες τις οποίες μπορούμε να απολαύσουμε όλοι μπαίνοντας στο Heineken Dropped YouTube channel. Πρώτος πρωταγωνιστής ήταν ένας Ισπανός ο οποίος... προσγειώθηκε στην Αλάσκα, και τώρα είναι η σειρά ενός Έλληνα που έγινε «Dropped» στην Καμπότζη. Εκεί όπου μεταφέρθηκε με μυστικό τρόπο και καλείται να μυηθεί στον τρόπο ζωής της Καμπότζης, να περάσει με επιτυχία τις δοκιμασίες σε ένα ποτάμι στη ζούγκλα και να καταφέρει να φτάσει στην πρωτεύσουσα Phomn Phen με όχημά του… ένα τεράστιο παπί, χρησιμοποιώντας την ελληνική επινοητικότητα και ευφυΐα για να ξεπεράσει τα εμπόδια. Με τις περιπέτειές του να καταγράφονται on camera, προσφέροντας ένα θέαμα γεμάτο χιούμορ, ρεαλισμό και αισιοδοξία.

Μείνετε συντονισμένοι στο Heineken Dropped YouTube channel youtube.com/heinekendropped και παρακολουθήστε τα επεισόδια με τις περιπέτειες των πρωταγωνιστών. Τα επεισόδια του Έλληνα πρωταγωνιστή είναι ήδη στον αέρα από τη Δευτέρα 1 Ιουλίου.

Ποια ήταν η πιο διασκεδαστική στιγμή και ποια η πιο τρομακτική;
Δεν τρόμαξα σχεδόν καθόλου στο ταξίδι. Παρόλο που η ροή του ταξιδιού ήταν 100% βασισμένη πάνω σε δικές μου επιλογές, δεν υπήρχε κάποιο έτοιμο σενάριο, ήξερα ότι οι άνθρωποι της Heineken θα με προστάτευαν σε περίπτωση που έκανα μια λάθος επιλογή χωρίς όμως να μου επιβάλουν να ακολουθήσω κάποια συγκεκριμένη πορεία. Λίγο τρομακτική αλλά και ταυτόχρονα διασκεδαστική ήταν η στιγμή που έχασα το έλεγχο με τη μηχανή της βάρκας, ένα δέντρο βρέθηκε μπροστά μου και η βάρκα-πάπια σηκώθηκε όρθια, στον αέρα. Η βάρκα-πάπια έκανε σούζα και εγώ νόμιζα ότι θα πέσω στο νερό, πάλευα να κρατήσω τη μηχανή για να μην πέσει στο ποτάμι αλλά δυστυχώς βράχηκε και δεν ξαναδούλεψε ποτέ! Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να κάνω τίποτα παρά να φωνάξω «βοήθεια». Τότε ήρθε η αστυνομία της ζούγκλας οι οποίοι ήταν πολύ ευγενικοί, με βοήθησαν τυλίγοντας ένα σκοινί γύρω από το κεφάλι τις πάπιας και με έσυραν μαζί τους μέσα στο ποτάμι. Μέχρι τη στιγμή βέβαια που το κεφάλι της πάπιας έπεσε και καθόμουν σε μια βάρκα χωρίς κεφάλι, αυτοί έσερναν μόνο το κεφάλι και μετά έπρεπε να γυρίσουν πίσω να με πάρουν και να ξαναδέσουν τη βάρκα κτλ κτλ. Αυτή ήταν η πιο τρομακτική, αλλά ταυτόχρονα και η πιο διασκεδαστική στιγμή του ταξιδιού.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής πέρασες από διάφορα μέρη και χωριά και γνώρισες διάφορους ανθρώπους, αλλά σε φιλοξένησε και μια οικογένεια σπίτι τους. Πώς θα χαρακτήριζες τους ντόπιους; Είναι φιλόξενοι όσο οι Έλληνες; Ποιες διαφορές και ποιες ομοιότητες εντόπισες μεταξύ μιας ελληνικής οικογένειας και μιας οικογένειας από την Καμπότζη;
Οι άνθρωποι στην Καμπότζη είναι πολύ «ανοιχτοί», πολύ φιλόξενοι, πολύ χαρούμενοι και ευγενικοί. Πολύ διαφορετικοί από τους Έλληνες, αλλά ταυτόχρονα πολύ ίδιοι. Δηλαδή έχουν τελείως διαφορετική κουλτούρα, ήθη και έθιμα, αλλά από την άλλη είναι ανοιχτοί, ζεστοί, φιλόξενοι και ταυτόχρονα πολύ ταπεινοί.

Όταν έμεινα για μια νύχτα στο σπίτι μιας οικογένειας οι άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα φιλόξενοι, μου «άνοιξαν» το σπίτι τους, μου πρόσφεραν ένα μικρό δωμάτιο από μπαμπού, με κουνουπιέρα, με περιποιήθηκαν δίνοντάς μου μαξιλάρια και κουβέρτα. Μία από τις ομοιότητες που εντόπισα είναι το «δέσιμο» που υπάρχει μέσα στην οικογένεια. Επίσης όλοι μαζί, φροντίζοντας ο ένας τον άλλο καλλιεργούσαν τη γη τους για να βγάζουν τα προς το ζην, κάτι που θεωρώ ότι κάνουν και οι Έλληνες αυτή τη στιγμή.