Εμπνευσμένος από το έπος του Ομήρου, την Οδύσσεια, ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης περιγράφει μια ιστορία αναζήτησης ταυτότητας∙ μέσα από μια μοναδική, ευφάνταστη και πρωτότυπη τεχνική ζωγραφικού μοντάζ μεταγράφει τις περιπέτειες και τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα, στις εμπειρίες όλων και στις συνήθεις εικόνες της Αθηναϊκής πραγματικότητας. Φιλοξενήσαμε ένα από τα έργα του στο εξώφυλλό μας και με αφορμή αυτό μιλήσαμε μαζί του...
Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική;
Σαν φοιτητής στην Αρχιτεκτονική, σχεδίαζα και ζωγράφιζα. Τότε, συνειδητοποίησα ότι με ενδιέφερε. Ήταν αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Αυτή η σχέση έγινε πιο «επαγγελματική» από το 2005, μαζί με τις πρώτες εκθέσεις.
Θυμάστε το πρώτο σας έργο;
Μα φυσικά, ήταν ένα κολάζ από αφίσες και εικόνες περιοδικών που έντυναν απ’ άκρη σ’ άκρη τους τοίχους του εφηβικού μου δωματίου, ικανό να προκαλέσει προβληματισμούς, ειδικά από την πλευρά των γονιών μου…
Από πού αντλείτε έμπνευση για όσα σχεδιάζετε;
Οτιδήποτε μπορεί να γίνει αφορμή για ένα έργο, από μια παλιά οικογενειακή φωτογραφία, μια παιδική ανάμνηση, μια εικόνα της πόλης, μέχρι ένα κείμενο. Σχεδόν πάντα, προσπαθώ να ενσωματώσω προσωπικές αναφορές στα έργα μου γιατί θεωρώ ότι δίνουν προστιθέμενη αξία. Τα κάνουν πιο προσωπικά και αυτό συχνά εμπλέκει και τον θεατή.
Το πιο περίεργο υλικό που έχετε χρησιμοποιήσει σε έργο;
Το πιο περίεργο «υλικό», θα έλεγα ότι ήταν το πιστοποιητικό βαπτίσεως του παππού μου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη. Με βάση αυτό δημιούργησα μία εγκατάσταση, που ταξίδεψε στην Πόλη.
Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Είμαι στην ευχάριστη θέση να δουλεύω διαρκώς νέα έργα. Μόλις ολοκληρώθηκε μια έκθεσή μου στη Θεσσαλονίκη, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης. Τώρα «τρέχει» η έκθεση μου στη γκαλερί Σκουφά, ενώ θα συμμετάσχω σε δύο ακόμα εκθέσεις σε Λήμνο και Χανιά.
Τι πραγματεύονται τα έργα σας στην έκθεση «Κανένας: σε αναζήτηση ταυτότητας»;
Αφορμή για τα έργα ήταν η ιστορία του Οδυσσέα, αλλά τελικά προέκυψε μια πολύ προσωπική ανάγνωση του έπους του Ομήρου. Σαν άλλη Ιθάκη ορίστηκε η Αθήνα, αφού ζω εδώ, ενώ εγώ πήρα το ρόλο του Οδυσσέα, που διαρκώς αλλάζει και προσαρμόζεται προκειμένου να επιβιώσει στο σήμερα. Η αναζήτηση της ταυτότητας είναι ο βασικός προβληματισμός πίσω από τα έργα. Ποιος είμαι; Ποιοι είμαστε ως Έλληνες, πώς βλέπουμε εμείς τους εαυτούς μας και πώς μας βλέπουν οι άλλοι;
Ποιο από τα έργα σας θα ξεχωρίζατε και γιατί;
Αν και είναι όλα τους… παιδιά μου και δεν τα ξεχωρίζω, ιδιαίτερη συναισθηματική αξία έχει για μένα το διπλό πορτραίτο. Η αυτοπροσωπογραφία μου πίσω από ιδεογράμματα της Γραμμικής Άλφα, και τη μορφή του παππού μου σαν μαρμάρινο μπούστο, πάνω δεξιά. Αυτό το έργο αναφέρεται σε όσα κληρονομούμε από τους προγόνους μας, και δεν τα γνωρίζουμε ούτε μπορούμε να τα προσδιορίσουμε, απλά υπάρχουν.
Σε ποια γειτονιά της Αθήνας ζείτε και ποια είναι τα τρία πράγματα που αγαπάτε σε αυτήν;
Ζω στο Μοναστηράκι και από το παράθυρο μου βλέπω το καμπαναριό της Αγίας Ειρήνης. Αγαπάω τις μνήμες που έχω από την περιοχή, το ετερόκλητο πλήθος που της δίνει ζωή αλλά και την άμεση επαφή με την ιστορία της πόλης στη σκιά της Ακρόπολης.
Πείτε μας δυο λόγια για το έργο που φιλοξενήσαμε στο εξώφυλλο της Athens Voice.
Το έργο αυτό, όπως και όλα στην έκθεση, προέκυψε σαν ένα κολάζ από εικόνες της Αθήνας. Η πέργκολα του καφέ του Εθνικού Κήπου, που δυστυχώς δεν λειτουργεί πια, έρχεται σαν στέψη σε ένα άλλο κτίριο του κέντρου, το αεροπλάνο είναι από το Ελληνικό, από αυτά που ξέμειναν εκεί, ένας χώρος που πάντα ήταν μαγικός για μένα αφού ταυτιζόταν με το ταξίδι. Ίσως οι σύγχρονες σειρήνες της πόλης να είναι τα καφέ της, που σε προσκαλούν να χαζέψεις και όχι να πας για δουλειά.
Τι σκέψεις κάνατε όταν είδατε το έργο σας τυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας δρόμου σε όλη τη πόλη;
Εύχομαι αυτό το τεύχος να είναι καλοτάξιδο! Συμπληγάδες και σειρήνες δεν μας πτοούν…
Ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του, Master in Architectural design στη «The Bartlett», του U.C.L. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τα Χανιά, Πάτρα, τις Βρυξέλλες, τη Χάγη, κ.α., ενώ συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, την Αυστρία, τις Η.Π.Α., την Αγγλία και την Τουρκία. Το 2015, πραγματοποιήθηκε η έκθεση του «Αλφάβητος: Η Εικόνα των Γραμμάτων» στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης - Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. www.alexmaganiotis.com
7°
