«Σε τούτα τα Βαλκάνια/ σε τούτο τον αιώνα/ συνάντησα τους φίλους μου/ μια νύχτα του χειμώνα» τραγουδάει ο Σαββόπουλος και η A.V. έψαξε να συναντήσει τους Βαλκάνιους φίλους μετανάστες για να μάθει πώς ζουν, τι σκέφτονται, τα προβλήματά τους. Αφορμή στάθηκε το «γεωπολιτικής» αξίας φεστιβάλ «Transitions 1. Balkans», που διοργανώνει η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
ΕΝΚΕ ΦΕΖΟΛΛΑΡΙ
Ήρθε στην Ελλάδα για «καλύτερη ζωή» και σήμερα είναι ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης και ηθοποιός.
«Γεννήθηκα στην Αλβανία και ζω εδώ 21 χρόνια, τα δύο τρίτα της ζωής μου. Ήμουν ένα παιδί που μεγάλωσε με την “Ιλιάδα” και με εκείνο τον τόμο με τις αρχαίες τραγωδίες για παιδιά. Ήρθαμε στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή. Θυμάμαι τη φωτισμένη Αθήνα, τους δρόμους καθαρούς. Κάθε Κυριακή η μαμά μάς πήγαινε στην Ακρόπολη και στα αρχαία μνημεία. Δύσκολα χρόνια, δύσκολη η ένταξη στην ελληνική κοινωνία, διότι δεν ήξερα τη γλώσσα, αγώνας για παιδεία και επιβίωση. Δεν ξέρω αν θα έφευγα από την Ελλάδα, αυτή είναι η χώρα που πραγματοποιώ τα όνειρά μου, εδώ είναι η ενασχόλησή μου με το θέατρο –έγινα ηθοποιός και τώρα σκηνοθέτης–, οι έρωτές μου, οι φίλοι μου είναι εδώ. Από την άλλη, η πόλις, όπως λέει και ο Καβάφης, σ’ ακολουθεί, άλλοτε πνίγομαι και άλλοτε αγγίζω ένα κομμάτι ουρανού εδώ. Νιώθω Βαλκάνιος με ελληνική παιδεία, η υπηκοότητά μου είναι το θέατρο. Πάντα υπάρχει ένα κομμάτι δικό μου από την παιδική μου ηλικία, από την οικογένειά μου, τις αρχές και τους κόπους της μαμάς μου που καθάριζε σπίτια για να με σπουδάσει.
Info Ο Ε.Φ. σκηνοθετεί την παράσταση «Σκηνές από ένα γάμο» του Μπέργκμαν (θέατρο Πόλη) και το «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» της Μαργαρίτας Καραπάνου (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης). Από τον Απρίλιο θα παίζει στην παράσταση «Μεφίστο» που σκηνοθετεί ο Νίκος Μαστοράκης για το Εθνικό θέατρο.
Ο Άλεξ είναι Σέρβος από το Βελιγράδι και η ιδιαιτερότητά του είναι ότι δεν ήρθε στην Ελλάδα για δουλειά, αλλά για τη ζωή.
«Πρώτη φορά ήρθα στην Ελλάδα το ’98 για διακοπές. Μετά ξαναήρθα το 2005 και το 2006 και εκείνη τη χρονιά αποφάσισα να εγκατασταθώ μόνιμα στην Αθήνα. Από την πρώτη φορά που ήρθα ένιωσα ότι εδώ θα έπρεπε να έχω γεννηθεί, μου άρεσαν το κλίμα, η θάλασσα, το καλό φαγητό, μάλιστα στα 8 χρόνια που είμαι μόνιμα εδώ έχω πάρει 25 κιλά και τώρα προσπαθώ να τα χάσω. Όπου κι αν είπα ότι είμαι Σέρβος, όλοι μου φέρθηκαν απίστευτα ευγενικά και φιλόξενα, αισθάνομαι ότι ανήκω εδώ πέρα. Ήμουν και τυχερός γιατί γνώρισα ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να με βοηθήσουν. Τα δύο πρώτα χρόνια έκανα μαθήματα γλώσσας, τώρα εργάζομαι σε μια εταιρεία που εισάγει και εξάγει διάφορα προϊόντα και κάθε Σάββατο βράδυ παίζω μουσική στο Big Bar, ενώ για βράδυ βγαίνω στο Second Skin και στην Death Disco, στου Ψυρρή. Σέρβοι και Έλληνες μοιάζουμε πάρα πολύ, η διαφορά μας νομίζω ότι οι Σέρβοι είμαστε κάπως πιο ήρεμοι. Τα πράγματα είναι δύσκολα στην Ελλάδα, αλλά και στη Σερβία δεν είναι εύκολα. Η αδερφή μου, στο Βελιγράδι, με πήρε πριν από λίγες μέρες ευτυχισμένη να μου πει ότι έπιασε δουλειά σε περίπτερο, θα δουλεύει 6 μέρες, 8 ώρες, για 250 ευρώ, όταν τα ενοίκια ξεκινούν από 200 ευρώ. Μια δυο φορές το χρόνο πηγαίνω στο Βελιγράδι να δω την οικογένειά μου και τους φίλους μου, έρχονται κι εκείνοι τα καλοκαίρια και πάμε στο Ναύπλιο και τα νησιά».
Ο Άλεξ παίζει progressive και electro house στο Art Space του Big Bar (Φαλαισίας 12 & Ιερά Οδός 67, Γκάζι) κάθε Σάββατο, ενώ διοργανώνει και βραδιές με synth pop κάποιες Πέμπτες. Μπορείτε να δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του www.ebserb.net. Στο Facebook θα βρείτε και την Ένωση Σέρβων Ελλάδας.
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
Πίνακες, εικονογραφήσεις περιοδικών, γλυπτά, φωτογραφίες και ηχογραφήσεις του καλλιτέχνη από το 1996 έως σήμερα περιλαμβάνει η αναδρομική έκθεση «Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας» στην γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή
12°
