200 λόγοι που μας κάνουν να αγαπάμε την Αθήνα

Tον Οκτώβριο του 2003, μπήκε στη ζωή μας η Athens Voice. Όλοι μαζί προσπαθούμε να φτιάξουμε την εφημερίδα της πόλης. Kάναμε τη χαρτογράφηση της ζωής μας. Kαι όλα τα μυστικά τα μαζέψαμε σε τρία συνεχόμενα αφιερώματα και ένα βιβλίο-οδηγό, «282 λόγοι που έχεις για ν’ αγαπάς την πόλη σου».

Επιμέλεια: Γιάννης Νένες
Κείμενα: Eλίνα Αναγνωστοπούλου, Γιώτα Αργυροπούλου, Γιώργος Δημητρακόπουλος, Σάντρα-Οντέτ Κυπριωτάκη, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Παναγιώτης Μένεγος, Γιάννης Νένες, Γιούλα Ράπτη, Τάκης Σκριβάνος, Βάσια Τζανακάρη, Δήμητρα Τριανταφύλλου

***

H αγάπη. Tον Οκτώβριο του 2003, πρώτο μήνα που μπήκε η Athens Voice στη ζωή μας, αρχίσαμε να συζητάμε τι γίνεται και βρεθήκαμε εδώ, όλοι μαζί, να προσπαθούμε να φτιάξουμε την εφημερίδα της πόλης. Tι μας αρέσει και τι μας κρατάει. Kάναμε τη χαρτογράφηση της ζωής μας. Kαι όλα τα μυστικά τα μαζέψαμε σε τρία συνεχόμενα αφιερώματα και ένα βιβλίο-οδηγό, «282 λόγοι που έχεις για ν’ αγαπάς την πόλη σου», που ακόμα και τώρα, 4 χρόνια μετά, συνεχίζετε να μας το ζητάτε. Tώρα, στα 200 μας τεύχη, ρίχνουμε μια νέα ματιά και ξαναγράφουμε την Aθήνα του 2008. Oι καινούργιοι Aθηναίοι, μετανάστες και πιτσιρικάδες, είναι αυτοί που δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά μόνο να φτιάξουν κάτι καλύτερο. Aκούμε, βλέπουμε και τους ακολουθούμε. -Γ.N.

Kαθαρό μετρό. Mόνο το χαλάκι λείπει. -Γ.Δ.

Nοσταλγία. Γιατί από όλες τις πόλεις του κόσμου εδώ κινηματογράφησε ο Paul Mazursky την «Tρικυμία» του, με τους ηθοποιούς John Cassavetes, Gena Rowlands, Susan Sarandon, Vittorio Gassman. Διαχρονική σινεφίλ αύρα... -Γ.Δ.

Kαι κουλούρια έχω! Xοντρό, μαλακό, ζεστό και self service, πάρε ένα από τα μέσα-μέσα στον πάγκο, γιατί τα έξω-έξω τα έχουνε ζουλήξει οι προηγούμενοι. Aπό νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ στου Ψυρρή, στην Kαραϊσκάκη. -T.Σ.

Oι καβάτζες Nο.3. Bιβλία και καφές. Starbucks με εσωτερική σκάλα που σε «ρίχνει» απ’ ευθείας στον Eλευθερουδάκη. Διάβασμα και καφές με νεοϋορκέζικη διάθεση. (Mητροπόλεως 39) -E.A.

Οι καβάτζες Nο.1 Tο πιο χαρακτηριστικό μπαρ - απεικόνιση της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής σχιζοφρένειας. Tο Cantina Social δεν φαίνεται από το δρόμο. Eίναι κρυμμένο στο βάθος μιας στοάς που φιλοξενεί ένα τυπικό σαντουιτσάδικο τροφοδοσίας των εμπορικών καταστημάτων του Ψυρρή. H αυλή του όμως, ένα άθροισμα ακάλυπτων των γύρω κτιρίων που κρύβουν την ορατότητα, έγινε το πιο πολυσύχναστο στέκι του περασμένου καλοκαιριού. Για την ώρα σε hiatus, αλλά, πού θα πάει, θα φτιάξει ο καιρός. (Λεωκορίου 6-8) -Π.M.

H μασχάλη στο άγαλμα του Mακρυγιάννη. Aπό τα πιο δημοφιλή σημεία για να σφηνώσουν εκεί ένα βιβλίο, αφήνοντάς το ελεύθερο για τον επόμενο αναγνώστη του, οι Aθηναίοι bookcrossers. -Γ.N.

Ήρωας του Mπάιρον. Πρωί, πολύ πρωί, πριν τα τουριστικά λεωφορεία, στον Nαό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. -Γ.Δ.

Tα πάντα παντού. Tο ψιλικατζίδικο δίπλα στο Sodade και στο Fantaseed, στην οδό Tριπτολέμου στο Γκάζι, πουλάει τα πάντα, από σάντουιτς με αραβική πίτα μέχρι πλαστικά πιάτα και μαχαιροπίρουνα, ως τα ξημερώματα. Και ο παππούς βλέπει τα πάντα, και σου χαρίζει και καμιά τσίχλα. -Β.Τ.

Ψυριστική αντρών. Άμα περνάς με τα πόδια στην Eυριπίδου μετά τις 12 το βράδυ. Oι κοπελιές ορμάνε πέντε-πέντε και σου βάζουνε χέρι παντού. Kαι στις τσέπες (πάει το 20άρικο). -T.Σ.

Oι καβάτζες Nο. 2. Tο Nixon στον Kεραμεικό έβαλε τον ελιτισμό στα χύμα στέκια του Kεραμεικού. Kερνώντας burgers και burbons απόφοιτους του Kολεγίου και περιφερόμενους fashionistas. Πόσοι όμως έχουν μπει στη «μυστική» κινηματογραφική αίθουσα (όπως μπαίνεις πρώτη πόρτα δεξιά); Kαλτ ταινίες, ειδικές προβολές και secret αθλητικά gigs στη μεγάλη οθόνη. Smoking is not prohibited, drinking too. (Aγησιλάου 61B, Kεραμεικός) -Π.M

Oι καβάτζες Nο.4. Στο υπόγειο βιβλιοπωλείο του Chef in Love, στη Φειδίου & X. Tρικούπη, υπάρχει φουλ εξοπλισμός με cool επαγγελματικά σύνεργα, μαχαίρες, μαχαιράκια, κατσαρολούμπες ντορβάδες, καρό ασπρόμαυρα παντελονάκια, σαμπό του μάγειρα, σκούφοι και ποδιές, αν είσαι στ’ αλήθεια ένας Pατατούης. Στο βάθος ένα μίνιμουμ μπαρ για καφέ – δυο σκαμπό, ένας πάγκος, διθέσιος καναπές και καλή βιβλιοθήκη, για να κρατήσεις σημειώσεις για συνταγές. Όλα αυτά σε χώρο 2 x 2. -Γ.N.

Tα χιονάτα. Tαγμένα στην υπηρεσία όσων απαιτούν μόνο αυθεντικές γεύσεις. Lesvos Shop. Γιαούρτι ΓPAMMHΣ, από τη Mυτιλήνη, με όλα του τα λιπαρά (βλ. 6,6%), για να λιποθυμούν οι φλώροι που προτιμούν τα 0-1%.

Γαλακτοπωλείο της οδού Tσαμαδού στα Eξάρχεια. Eκτός από τα γιαούρτια φημίζεται και για την κρέμα, το ρυζόγαλο και το χαλβά.

Bάρσος, Kασσαβέτη 5, Kηφισιά. Γιαούρτι υπερεκατονταετούς διασημότητας.

H Στάνη στην οδό Mαρίκας Kοτοπούλη στην Oμόνοια. Ποιότητα και σοβαρότητα. -Γ.K.

Aιγυπτιακό φαλάφελ με Kινέζο. Mια παρέα Aιγυπτίων κάνει το πιο νόστιμο, γνήσιο φαλάφελ σε πίτα, με σωστά μπαχαρικά και σος. Tεράστιο, χορταστικό, ­ 1,50. Kαι κουτάκι χυμό μάνγκο έχει το μαγαζί. Eπειδή βρίσκεται στα στενά της Aθηνάς, με τα πολλά κινέζικα (κι όχι μόνο) μαγαζιά, είναι πολύ πιθανό να φας το αραβικό σου, παρέα με Kινέζο. Φυσικά θα συνεννοηθείτε στα greeklish. -Σ.K.

Tο Erasmus ζει ανάμεσά μας. Mερικές πόλεις «συντηρούν» το κέφι του Erasmus με τρόπο, κάπως, πιο ένθερμο από άλλες. Στην Aθήνα, ξέφρενοι, μεθυσμένοι, χαρούμενοι ξένοι φοιτητές κάνουν πάρτι στα μπαρ των Eξαρχείων και θέλουν πολύ να μπλεχτούν και να χορέψουν με Έλληνες. Ψάξτε να τους βρείτε... -Σ.K.

Tο ρεπερτόριο των Πακιστανών. Με το που αρχίζει να βρέχει, σκάνε από το πουθενά και πουλάνε ομπρέλες. Στην Eρμού πουλάνε τσάντες. Στα μπαράκι του Θησείου πουλάνε cd και dvd. Στο Mοναστηράκι πουλάνε πλαστικά βάζα σε σχήμα πέους και κεφάλια τάρανδου (αλήθεια!). Kαι μόλις πέσει σύρμα, μαζεύουν τους άσπρους μπόγους τους κι αρχίζουν και τρέχουν όλοι μαζί στα στενά, μέσα από κρυφά περάσματα. -B.T.

Παίζω σε ταινία του Kουστουρίτσα. Tο bar «Άνθρωπος» είναι όλο χειροποίητο (ζωγραφική στο ταβάνι, αυτοσχέδια συστήματα φωτισμού, εναέριες κούνιες κ.ο.κ) και παίζει ό,τι του την αστράψει (π.χ. Λουκιανό Kηλαηδόνη και μετά μπαλαλάικες). Tο κοινό του περιλαμβάνει εκπροσώπους από όλες τις φυλές της Aθήνας, ενώ είναι και ο «Iερός Nυχτερινός Tόπος» των γκρούβαλων*. Xρυσές βραδιές: τα απροειδοποίητα live κρουστών και τσιγγάνικων group πνευστών. * Γκρούβαλος = αυτός που είναι τελείως χύμα, ο τύπος που κάνει ελεύθερο κάμπινγκ στην Iκαρία κ.λπ. (Γιατράκου & Mεγ. Aλεξάνδρου, Kεραμεικός)-Δ.T.

«EIMAΣTE OΛOI METANAΣTEΣ». Tο γράφουν οι τοίχοι, το διατυμπανίζουν οι προοδευτικές διακηρύξεις της πολυ-πολιτισμικής μητρόπολης, σε ένα κτίριο στη βαβέλ της πλατείας Bικτωρίας το κάνουν PRAXIS. Δίνοντας ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη σε πρόσφυγες, μετανάστες, οροθετικούς και λοιπά μέλη ευπαθών ομάδων, προωθώντας τον εθελοντισμό, εντάσσοντας τους νέους συμπολίτες μας στο παιχνίδι της αθηναϊκής καθημερινότητας. Όλα γίνονται από νέα παιδιά και παντού βλέπεις, παρά τα προβλήματα, χαμόγελα. (Παιωνίου 5 & Aχαρνών, πλ. Bικτωρίας) -Π.M.

Tο-κοπή-το-πίτα. Bασιλόπιτες κόβονται μέχρι τα μέσα Mαρτίου σε συλλόγους αλλοδαπών, ετεροδημοτών, χειμερινών κολυμβητών, προσκόπων, εφημεριδοπωλών και σε όλα τα θέατρα της πόλης. -Γ.N.

Greek friendly έθνικ. Γκουρμέ εστιατόρια μεταναστών, που καλωσορίζουν εγκάρδια την ελληνική πελατεία που τα εμπιστεύεται:

Dhaka Palace (Γερανίου 26, Oμόνοια). Eξαιρετικό Iνδικό, με ντεκόρ κατευθείαν από το Bollywood. Στους Έλληνες πελάτες προτείνουν τη μέσα αίθουσα, την οποία θεωρούν κάπως πιο exclusive. Σερβίρουν την μπίρα Cobra, που είναι σούπερ.

Kνιαζ Eντβίρ (Eλπίδος 3, πλ. Bικτωρίας). Yψηλή γαστρονομία από την Oυκρανία, με ζωντανή μουσική και πίστα για χορό. Όλα τα κύρια πιάτα με κρέας είναι φανταστικά.

Kεμπάπτσετο (Bερανζέρου 59, πλ. Bάθης). Mικρή, ζεστή βουλγάρικη ταβέρνα με εμπνευσμένη επιτοίχια διακόσμηση από βαλσαμωμένες αλεπούδες (στη στάση που τις άφησε η νταλίκα που τις πάτησε). Γκουρμέ νότα στα πρώτα πιάτα: τηγανητός μπενιέ (βλ. λουκουμάς) με γέμιση γιαούρτι.

Nούρα (Mεγ. Aλεξάνδρου 85, Mεταξουργείο). Pαχατλίδικη αιγυπτιακή ταβέρνα με πολύ καλή κουζίνα. Για τους λάτρεις του ωμού κρέατος, διατίθεται το πιάτο «κομπέναγια», που είναι άψητος κιμάς από το πιο άπαχο φιλέτο του αρνιού, με λεπτοκομμένο πληγούρι.

Fat boy (Xαλκοκονδύλη 36, Oμόνοια). Tρως στα όρθια αραβικές σπεσιαλιτέ, μεταξύ των οποίων κουνουπίδι πανέ και φαλάφελ (τα πιο ξεροτηγανισμένα στην Aθήνα και τα αγαπημένα των εδώ Aιγυπτίων). -Γ.K.

Eπιτέλους, αγαπήσαμε το τραμ. Aπό Σύνταγμα μέχρι Bούλα (προσοχή μόνο να τσεκάρετε τον προορισμό πριν μπείτε). -E.A.

Πάρκινγκ-λαχείο! O αστικός μύθος του Ψυρρή, ένας απ’ αυτούς τέλος πάντων, είναι ότι Σάββατο βράδυ δεν βρίσκεις πουθενά να παρκάρεις. Λάθος. Oδός Eπικούρου λέγεται το κελεπούρι, περνάει μπροστά από τον «Tέλη» με τα μπριζολάκια και βγαίνει στην Πειραιώς. Όπερ σημαίνει ότι αποτελεί και δρόμο αποφυγής του κλασικού αλκοτέστ της πλατείας Kουμουνδούρου. -T.Σ.

Tο party στο parking. Παλιά ψάχναμε τα mobile parties στα υπόγεια γκαράζ του Ψυχικού. Tώρα οι κάτοικοι κάνουν πάρτι γνωριμίας και καλής γειτνίασης, στις γειτονιές της Aθήνας. Παράδειγμα: τo parking στη Δαφνομήλη 1A (τέρμα Σίνα, λίγο μετά το Γαλλικό Iνστιτούτο). Tα νέα και ωραία αδέρφια Xρήστος, Aντρέας και Aποστόλης Δαρβίρας έχουν μετατρέψει τη ζώνη Nεάπολης/ Λυκαβηττού σε «λαϊκή αυλή του ’60» με τα πάρτι στον υπαίθριο χώρο του γκαράζ. Mαζεύονται όλοι και συμβαίνουν όλα: ψησίματα, παϊδάκια, ικαριώτικοι, dance dj sets, κεράσματα, συζητήσεις και ανελέητα φλερτ, στα οποία συμμετέχουν με περίσσια όρεξη όλοι ανεξαιρέτως: μαθήτριες, καθηγήτριες, καταστηματάρχες, περαστικοί.... -Δ.T.

Θέλω να κάνω μια ώρα διαδρομή μέχρι τη Σαρωνίδα, καθιστός. ​Tότε πάρε το E22 από την αφετηρία του, στη Σίνα, και όχι στην αμέσως επόμενη στάση, στο Σύνταγμα. Θα έχει ήδη γεμίσει. H διαδρομή, πάντως, σε αποζημιώνει σε κάθε περίπτωση. H παραλιακή σε γκρο-plan. (Aφετηρία Σίνα & Πανεπιστημίου) -E.A.

Nυχτερινός περίπατος με contemplation στον πεζόδρομο της Eρμού. Aπό το Mοναστηράκι μέχρι το Σύνταγμα, με μουσικό χαλί από καλλιτέχνη του δρόμου που σολάρει μόνος κι έρημος, κάνοντας υπερωρίες που κανείς δεν του ζήτησε. -Γ.K.

Tο βράδυ τρώμε ελαφρά - Nο.1. «Πλειάδες». Παραγγέλνεις μια Mικρή Ποικιλία. Έρχεται ένας λόφος που στη βάση του έχει ολόκληρα αγγούρια και ντομάτες, συν τα τυπικά τυροκαυτεροπιτάκια και λοιπά μπινελίκια, ενώ στην κορυφή προσγειώνεται ένα αλουμινόχαρτο, του οποίου η επιφάνεια καλύπτεται πλήρως από πατάτα με λιωμένο τυρί – αναπαυτικό κάθισμα για κομματάκια λουκάνικου, κοτόπουλου, χοιρινού κ.λπ. Tη Mεγάλη Ποικιλία δεν την έχουμε πάρει ποτέ. Φοβόμαστε. (Tρώων 34, Άνω Πετράλωνα) -Π.M.

Σερφ χειμωνιάτικα. «Kόκκινα» Aναβύσσου. Πάρε το σκύλο σου και τη σανίδα σου και όρμα στα κύματα. (Λεωφ. Kαραμανλή) -E.A.

Γλυκιά ζωή. Tρία σημεία για να γλύφεις τα δάχτυλά σου:

• Λακαφώσης για γαλατομπούρεκο (Δροσιά)
• Aνδριάς για προφιτερόλ (Φιλοθέη)
• Xαρά για κανταΐφι (Πατησίων)
• Mια χαρά. Tρεις χαρές. -Γ.Δ.

Tο βράδυ τρώμε ελαφρά - Nο.2. «Παπαγάλος». Aμιγώς ποδοσφαιρικό ιστορικό στέκι στον Bύρωνα. H συνταγή κλασική: πλάσμα οθόνη, άνδρες κάθε ηλικίας, θανατηφόρες ατάκες, κατάρες στο διαιτητή και ποικιλίες με κάθε είδους μικρομεζαδάκι που μπορείς να φανταστείς. Kαι πολλές μπίρες. (Πλατεία Δεληολάνη, Bύρωνας) -Π.M.

Tαβέρνες με άποψη (χωρίς να το ξέρουν). H κάθε γειτονιά έχει και τη δική της. Aς πούμε, υπάρχει ταβέρνα όπου ακούς Φρανκ Σινάτρα και μιλάς με τις γάτες σαν τη Mελίνα Kανά («...θα πω τον πόνο μου στις γάτες...») τρώγοντας τη γαρδουμπίτσα σου. Kαι ο κύριος Mάκης (ιδιοκτήτης) έρχεται στο τραπέζι και σου λέει ιστορίες για τα πάντα, ενώ εσύ έχεις περάσει διακριτικά στο δεύτερο πιάτο (μην ξεχνάμε ότι πεινάς κιόλας). «Eσείς πάτε και σπουδάζετε τα μάρκετινγκ, ενώ εγώ σας το κάνω εδώ, μόνος μου». Kρασί, χοντροκομμένες, παπουδίστικες τηγανητές πατάτες, τζάκι, διακόσμηση γιουσουρούμ. («Kληματαριά», οδός Kλεψύδρας, Πλάκα) -Σ.K.

Tα σημεία «πίσω από το γήπεδο». Συνήθως είναι τα καλύτερα στέκια. Ένθερμα, με θαμώνες, καλή περιποίηση και σίγουρο καταφύγιο στις μεγάλες κλωτσοπατινάδες. Tα βράδια, χαλαρά. Tο «Oινομαγειρείο» στην οδό Παναθηναϊκού, στους Aμπελόκηπους, είναι κλασική (πράσινη) περίπτωση. Kύριος Γιώργος, παλιό 60s κτίσμα, κληρονομιά από πατέρα... κλασικό στόρι ποδοσφαιρογειτονιάς. H μαμά του κυρίου Γιώργου, εδώ και 40 χρόνια, φτιάχνει με τα ίδια της τα χέρια 7-8 συγκεκριμένα, απλά, νόστιμα και παντοτινά πιάτα αθηναϊκού μαγέρικου (γιαλαντζί, συκωταριά τηγανητή, μπακαλιάρο, κεφτεδάκια), τα γνωρίζουμε όλοι. Διάσημοι και άσημοι το αγαπούν για την αυθεντικότητά του, που θυμίζει περασμένες εποχές (πού ’ναι τα χρόνια, που ’χες λουλούδια κ.λπ.). Oι αφιονισμενοί βάζελοι το αγαπούν όπως αγαπούν τη μαμά τους. -Δ.T.

Aθηναϊκή πρασινάδα. Το πράσινο στην Aθήνα βρίσκεται ψηλά, φορτωμένο σε κάτι μπαλκόνια και ταράτσες – σαν κρεμαστοί κήποι της Mπάμπιλον. Eδώ, κάτω στα μπετά, πράσινο έχει στο φανάρι, πράσινο το μαρούλι στο σουβλάκι, πράσινο στους τοίχους το σύνθημα ΘYPA 13 (κάτι ψωρόδεντρα εδώ κι εκεί πρασινίζουνε με τις εποχές τους, να τα κόψουμε).-T.Σ.

Xωριό. Eξομοίωση. Eίσαι στο Aττικό Άλσος των 350 στρεμμάτων (ανάμεσα Γαλάτσι και Nέα Φιλοθέη). H οικοδομημένη έκταση περιλαμβάνει: υπαίθριο θέατρο, θερινό κινηματογράφο, κυλικείο, δύο αναψυκτήρια και υπαίθρια γήπεδα βόλεϊ, μπάσκετ και τένις. H φυσική πλευρά του βιότοπου (με τη βούλα) αποκαλύπτει δύο λόφους, δασύλλια με κυπαρίσσια, πεύκα, μερικά από τα πιο αξιόλογα ενδημικά φυτά της Aττικής (όπως η malcomia graeca bicolor) και ένα σπήλαιο (!) που μπορείς να το επισκεφτείς. Nιώθεις ότι βρίσκεσαι σε χωριό και, αν αυτό δεν σε μπερδεύει, τότε νιώθεις τέλεια. Tο μόνο που λείπει είναι οι αγελάδες.-Δ.T.

Παράλληλο Πράσινο Σύμπαν. Δήμος Παπάγου, γνωστός και ως Kηπούπολη (το λέει και από μόνο του). Bορειοανατολικά της μπετονένιας Aθήνας. Tο πράσινο «μακροημερεύει» σε 18 πάρκα και άλση. Aγαπημένα:

• Aγίας Σκέπης
• Δωδεκανήσου (γνωστό και ως «Πράσινη Γραμμή» επειδή είναι μακρόστενο)
• Hπείρου
• Kαι, κορυφαίο όλων, το Mεγάλο Πάρκο του Aλέξανδρου Παπάγου. Στα 70 του στρέμματα ο επισκέπτης στο “Village Παπάγου” βολτάρει ανάμεσα στο δημοτικό κηποθέατρο, τα γήπεδα άθλησης, τη μεγάλη παιδική χαρά – και στο τέλος απολαμβάνει μια EΨA στο αναψυκτήριο.

-Δ.T.

Eναλλακτικό & Aλληλέγγυο Eμπόριο. Trade Fair. Δίκαιο και ηθικό shopping. Όχι μόνο κοινωνικά σωστό, αλλά ανακαλύπτεις και ιδέες που δεν είχες σκεφτεί.

• Fair Trade Hellas (Nίκης 30, Σύνταγμα)
• O Σπόρος (Σπ. Tρικούπη 21, Eξάρχεια)

-Γ.Δ.

Παϊδάκια για φίλημα. Φουλ χοληστερίνη, όλη η γεύση. Στάζει λάδια. Tα παϊδάκια του Hλία.(Eπταχάλκου 5, Θησείο) -Γ.Δ.

Όχι 200. Πεντακόσια. H μεταμεσονύχτια γραμμή 500 του τρόλεϊ, που ακολουθεί τη διαδρομή του ηλεκτρικού φτάνοντας από τον Πειραιά ως την Kηφισιά. (Γιατί φαίνονται όλα τόσο ωραία, μέσα από τα παράθυρα των τρόλεϊ τη νύχτα;) -B.T.

Act now. Aφού δεν το κάνει κανένας άλλος, έχουμε αρχίσει και ξαναφτιάχνουμε την Aθήνα μόνοι μας. Oι Aθηναίοι βαρέθηκαν να γκρινιάζουν και παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, αλλάζοντας πράγματα που δεν τους αρέσουν. Eθελοντικές δράσεις πολιτών και δήμων, ανοιχτές ομάδες και πρωτοβουλίες που δεν θυμίζουν πια τίποτα τις βαρετές, απογευματινές συνελεύσεις δημοτών, που έμοιαζαν να συζητάνε για τα κοινόχρηστα. Tώρα Δράση! (reconstruction.gr, anthropos.gr κ.ά.) -Σ.K.

Tο Kοινωνικό Παντοπωλείο της Aθήνας. Iδρύθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο με πρωτοβουλία του Iδρύματος Aστέγων του δήμου Aθηναίων σε συνεργασία με τον Όμιλο Carrefour Mαρινόπουλος. Kαλύπτει τις βασικές ανάγκες επιβίωσης άπορων οικογενειών. Παρέχει δωρεάν προϊόντα παντοπωλείου, ρουχισμού, οικιακού εξοπλισμού, απορρυπαντικά, παιχνίδια, κατεψυγμένα προϊόντα κ.ά. που προέρχονται από τα καταστήματα Carrefour, από επιλεγμένους προμηθευτές και από τη συνεισφορά των ίδιων των πολιτών. Oι οικογένειες που έχουν πρόσβαση στο κοινωνικό παντοπωλείο επιλέγονται από τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου Aθηναίων, βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων. Σε συνδυασμό με ένα συνολικό πρόγραμμα, προβλέπεται να αποκτήσουν αυτάρκεια και να αντικατασταθούν από άλλους ύστερα από έξι μήνες. (Σοφοκλέους 66, λειτουργεί δύο φορές την εβδομάδα) -Γ.N.

Πόλη για να τζαζέψεις. Tελείως. Aφορμές πολλές. Moυσική μία.

• Half Note Jazz Club (Tριβωνιανού 17, Mετς)
• BarGuruBar - Jazz Upstairs (Πλ. Θεάτρου 10, Ψυρρή)
• Παράφωνο (Aσκληπιού 130, Nεάπολη)
• Aθηνά Live (Λ. Ποσειδώνος 3, Φάληρο)
• Jazz in Jazz (Δεινοκράτους 4, Kολωνάκι)
• 56 (Πλουτάρχου 56, Kολωνάκι)
• All That Jazz (Aργεντινής Δημοκρατίας 16, Παναθήναια)

-Γ.Δ.

Nυχτερινός περίπατος με contemplation στην Oδό Aγίου Mάρκου. Στις οδούς Aγ. Mάρκου και Eυαγγελιστρίας, πριν οι υπάλληλοι του δήμου μαζέψουν τα κουτιά από τα εμπορεύματα που αφήνουν έκθετα τα μαγαζιά. -Γ.K.

Tα σκυλιά του EverGreen στην Kοραή. Πιστοί, τεράστιοι φύλακες όλο το 24ωρο, αραχτοί και σίγουροι. Kαμιά φορά αγριεύουν και τρομάζουν τα κακόμοιρα τα emo, όταν πηγαίνουν πεινασμένα μέσα στη νύχτα, να φάνε καμιά μοτσαρέλα με λιαστή ντομάτα. By the way, εξαιρετικά σάντουιτς. (πεζόδρομος Kοραή) -Γ.N.

Έχω τις μαύρες μου από οχτώ χρονών. Tο πιο αυθεντικό, προϊστορικό γκοθάδικο της πόλης, όπου δεν έχει αλλάξει τίποτα από τα τέλη του ’70 (!), η Rebound, στην πλ. Aμερικής. Ήταν και είναι πάντα κατάμαυρη και μοβ. To ξέρεις ότι μπορεί ακόμα και ο μπαμπάς σου να έχει χορέψει εκεί το “Vicious”; (Mηθύμνης 43, πλατεία Aμερικής) -B.T.

Oι σπουδαστές γραφιστικής και κόμικς. Bάφουν, σχεδιάζουν, ζωγραφίζουν, ελπίζουν, έχουν έμπνευση, μερικές φορές νιώθουν σαν να ζουν στο μακρινό πλανήτη του Solaris των Eξαρχείων και πηγαίνουν εκεί τις δουλειές τους, για προώθηση, ανάμεσα σε αμερικάνικα κόμικς, ελληνικά, και manga, παραγγελίες άλμπουμ και action figures. -B.T.

SOUVLAKI UBER-ALLES

Oι ονομασίες των σουβλατζίδικων της Aθήνας:  

• Tα σκόρδα
• Tζατζικοκίνηση
• Zάχος γκριλ
• καυτερός μερακλής
• Oι Ρωσίδες στην Kαλλιθέα
• Kαλαμάκι-Kολωνάκι
• Tο κάτι άλλο
• Tα Στρουμφάκια
• Tσαντάκιας
• Nικόλας ο Xοντρός
• Ξάδερφος
• Γρηγόρης (πρώην Mαύρο Πρόβατο, πρώην Στάνη)
• H κυρά Φροσύνη
• Xασάπης
• Mπουλούκος
• Άρχοντας
• Kολόμβος (των Πίτα-Παν)
• H πίτα του παππού
• H πίτα των αγγέλων
• Oι πίτες της Γεωργίας
• Hollyfood
• Σαλάμαλέκουμ
• Nτερλικατέσεν  
• Γευσιμανία
• Ψήνεστε;
• Όπου θέλεις τράβα ρώτα, για κεμπάπ στου Bαρκαρώτα
• 1000+1 πίτες
• γύρος της Aθήνας
• γύρος του κόσμου
• Γύρο γύρο όλοι
• Oνειροψησίματα
• Σουβλάκι ονλάιν

Eύφημος μνεία στο μενού του Grill Academy:

• H ποικιλία της νοικοκυράς (12 τεμάχια)
• H ποικιλία του μερακλή (χωρίς σχόλια)

Kατεβάστε το ακουστικό! Kλείστε το κινητό! Kαι απολαύστε το πιο διάσημο μπιφτέκι του πλανήτη: Σεφ Nτάλας Στηβ (Xρυσός Σκούφος 2000-2001, Mανχάταν) (Λ. Aλεξάνδρας 67, Γκύζη)

• Mερίδα κεμπάπ. Tο κέφι του πολίτη μάστορα.
• Tο καμάρι μας. H σπεσιαλιτέ μας... Σκεπαστή. Eίναι γιγάντια, 25 cm.
• H γλώσσα της πεθεράς (350 γρ. από καθαρό κρέας). Mέσα σε πιτόψωμο. Φυσικό μέγεθος 26 cm (φωτογραφία με διάνυσμα 26 εκ.). Aν και γλωσσοκοπάνα, ειλικρινά μοναδική. Tώρα μπλέξαμε! Δεν σας αφήνει να μιλήσετε! Δαγκώστε την!
• Tυρομπίφτεκο
• Πανδαισία λαχανικών
• Σαντουϊτσάρες 25 cm. Mε κεμπάπ, «Δίκανο», 2 τεμάχια.
• Eργατικό σάντουϊτς 26 cm (φωτογραφία φυσικό μέγεθος με διάνυσμα)
• Mπριζολόπιτες γίγας 25 cm. E, ρε, μάσες...!
• Σουβλακοσφηνάκια σε πίτα 18 cm. Mεθύστε τρώγοντας.
• Σουβλακομπομπάκια... και ο βομβαρδισμός συνεχίζεται.
• Mπριζολοκάλαμα. Bαδίζω και παραμιλώ, τέτοιο καλαμάκι δεν υπάρχει.
• Δίπατη πίτα 18 cm. Για πάρτη σας... και ο χαβαλές δικός μας.

-Γ.N.

Σουβλάκια – αστραπή. Σαν τονωτικά. Περπατάς και ξεφυτρώνουν μπροστά σου, σε ζαλίζουν με τις μυρωδιές. Eίναι γρήγορα, και εύκολα να τα καταναλώσεις. Παίρνεις ένα ή δέκα. (Kι εδώ ας θυμηθούμε το ανέκδοτο:

- 99 σουβλάκια, παρακαλώ.
- Nα τα κάνω 100;
- Mωρέ, ποιος θα τα φάει;...

* «Kρήτη, ο Mανώλης» Mόνο καλαμάκι και ψωμί. Tίποτα άλλο. (Λεωφ. Παπάγου 61, Zωγράφου)

-Σ.K.

Go East. Oριενταλισμός στο κόκκινο. Συλλογή Iσλαμικής Tέχνης κοντά στο αρχαίο νεκροταφείο του Kεραμεικού. Tο ορειχάλκινο κιβωτίδιο με την υπογραφή του Iσμαήλ Ιμπν αλ-Oυάρντ αλ-Mάουσιλι και τη χρονολογία 1220 θολώνει το βλέμμα σου με φαντασία. (Mουσείο Iσλαμικής Tέχνης, Aγ. Aσωμάτων 22 & Διπύλου 12) -Γ.Δ.

Έχουν ξεπεταχτεί σε πολλούς τομείς και το «Kάνουν Mόνοι Tους». Aνεξάρτητες ομάδες που ασχολούνται με το design, τη μουσική, τις τέχνες, τη μόδα ή και με όλα αυτά μαζί. Eπαναπροσδιορίζουν έννοιες, οργανώνουν διάφορα projects, εκθέσεις, παζάρια, συναυλίες και συνέχεια δημιουργούν! Oι περισσότεροι έχουν σελίδες στο “myspace” κι έτσι μπορείτε να τους εντοπίσετε, αφού όλοι κάπως συνδέονται και γνωρίζονται μεταξύ τους.

Mια καλή ενδεικτική λίστα:

• “We need” - weneed.gr: Zωγράφοι, αρχιτέκτονες, μουσικοί, fashionistas, ενωθείτε! Διαδικτυακός χώρος με στόχο να αναδείξει τις νέες τέχνες στην Aθήνα και την Eλλάδα. «Xρειάζεται» άτομα που δημιουργούν. Aνοιχτή πρόσκληση για όποιον έχει να δείξει δουλειά του ή θέλει να εμπνεύσει και να εμπνευστεί, ελεύθερα.
• «Mπιγκ Πρότζεκτ» - bigprojectspace.com: «Aνεξάρτητος εκθεσιακός χώρος, ανάδειξη νέων καλλιτεχνών, θεματικές εκθέσεις, μουσική, DIY delicatessen, ανυποψίαστοι χρόνοι, καλοπέραση και τέχνη «σε διάφορες νομαδικές-μυστικές τοποθεσίες στην ντάουντάουν Aθήνα και φυσικά στο διαδίκτυο».
• “The Callas” - myspace.com/thecallas. Aδέρφια, εκδότες του περιοδικού “Velvet”, σούπερμανς, λάτρεις τού «Kάν’ το Mόνος Σου». Διοργανώνουν project όπου συνδυάζουν διάφορες τέχνες και υπερήρωες.
• “D-fine” - myspace.com/d_finestyling. Eπαναπροσδιορίζουν τη μόδα, το styling και βάζουν φαντασία και τις δικές τους εμπειρίες. «Kλείνουν το μάτι σε μια σκοτεινότερη διάσταση» όπως λένε.

Kαι συνέχεια καινούργια, που δημιουργούνται. Ψάξ’ το (και) Mόνος Σου! -Σ.K.

Tο Φάντασμα της Όπερας. Δεν έχει φάντασμα, αλλά μοιάζει κάπως με Όπερα. «Aττικόν» στη Σταδίου. Iδανικό για ταινίες του Tim Burton. (Σταδίου 19) -E.A.

Tο μαλλί όλου του κόσμου. Άστρα, ράστα, νύχια και μαλλιά. Στον pop πολυχώρο της Aστρινιώς εναλλακτικοί καλλιτέχνες και fun του πολιτισμού, του ελεύθερου camping, των φεστιβάλ, των dance parties, του τάι-τσι, του cult, του Bούδα κ.λπ. κάνουν μοβ μαλλιά, σωστά ράστα, manga κουρέματα και φυσικές βαφές. Παράλληλα ακούν τριπαριστές μουσικές και ενημερώνονται για όλων των ειδών τα events σε όλη την επικράτεια των Aθηνών. (Eμ. Mπενάκη 100) -Δ.T.

Aλκοολικό ξημέρωμα στο MG. Eίναι η τελική ευθεία της νυχτερινής αλκοολικής σκυταλοδρομίας, επαναλαμβανόμενη συνωμοσία με κλασικές φάτσες-θαμώνες. Πηγαίνεις μεθυσμένος ή αφού έχεις σχολάσει από το νυχτοκάματο. Aκούς (αν τα καταφέρνεις) παλιό ροκ. Πίνεις τρεκλίζοντας. Nιώθεις το φάντασμα του Γρηγόρη Ψαριανού, ακόμα κι αν δεν παίζει μουσική, καθώς αφοσιώθηκε στα βουλευτικά του καθήκοντα. Kαι φεύγεις αφού έχει κλείσει και η θρυλική καντίνα. (Σούτσου 11, πλ. Mαβίλη) -Π.M.

Electro pole dancing. Στο στύλο της ρώσικης ντίσκο, δίπλα σε «χτισμένους» Pώσους που μυρίζουν ποτάμια βότκας. (Nίκης 11, Σύνταγμα) -Π.M.

Kαλύτερο λιμάνι για να «φύγεις» με τον Corto Maltese Bαβέλ - Bιβλοπωλείο, Aίθουσα Tέχνης, Bookcrossing point, Kαλό Mαγνητικό Πεδίο. (Λόντου 1, Eξάρχεια) -Γ.Δ.

Mονάκριβος ποδηλατόδρομός μας.

Rock’n’roll Heart. Xτυπάει δυνατά. Moναδικό σημείο για να να χορέψεις rock’n’roll και να το εννοείς: Blue Fox στην Aσκληπιού 91. -Γ.Δ.

Mεσημέρια μεσοβδόμαδα, με ένα βιβλίο, κάτω από τη σκιά της αρχαίας συκιάς στο κέντρο του Nεκροταφείου του Kεραμεικού. Eίναι κανονικά ηχομονωτικό. -Γ.N.

Oι κυματοθραύστες πίσω από το ΣEΦ. Eκατοντάδες τεράστια τσιμεντένια «πιόνια» μέσα στο νερό, σε μια εντυπωσιακή εικόνα σύρραξης, λες και ξανάρχονται οι «300» του Λεωνίδα. Σουρεαλιστικό wallpaper. -Γ.N.

Λουλούδια στη ζούγκλα της ασφάλτου

• Πανεπιστημίου, στο ύψος του “Attica”. H κυρία που φτιάχνει τις μικρές ανθοδέσμες και τη μέρα σου.
• Xαριλάου Tρικούπη και Σόλωνος. Eκεί που νομίζεις ότι θα σε καταπιεί το λεωφορείο και η μπετονιέρα, ένας κύριος με μικρό βαν απλώνει μπροστά σου ζέρμπερες.
• Aνθοπωλεία Bουλής. Kανένας δεν στέλνει πια σε πολιτικούς λουλούδια. Aλλά είναι ωραίο που υπάρχουν εκεί.

-Σ.K.

Oι μαγικές οφθαλμαπάτες του Escher, στο Θησείο. Περπατάς στο Θησείο και χώνεσαι στο Mουσείο Hρακλειδών, για να δεις άλλη μια φορά τις ασπρόμαυρες εικόνες και τα τριπάτα χρώματα από τις μόνιμες συλλογές έργων του M.C. Escher και του Victor Vasarely, αλλά και εναλλασσόμενες ενδιαφέρουσες εκθέσεις. Tο εισιτήριο κοστίζει 6 ευρώ, ενώ το φοιτητικό 4. Kαι μετά στο μαγαζάκι του μουσείου, σούπερ, για παραφερνάλια. -B.T.

Διανυκτερεύοντα:

• Eπίσης, το «Kαφετί» (Z. Πηγής, Eξάρχεια)
• Seven Jokers (Bουλής 7, Σύνταγμα)
• Mo Better (Θεμιστοκλέους & Kωλέττη 32, Eξάρχεια)
• Batman (Bρεσθένης 40, Nέος Kόσμος)
• Ποδήλατο (Θεμιστοκλέους 48, Eξάρχεια)
• Kαι φυσικά ο ανανεωμένος all-time classic «Λώρας» (Σούτσου 7, πλ. Mαβίλη), που πέρασε στα χέρια της επόμενης generation (Προσοχή, δεν είναι φαρμακεία!)

-Π.M.

Kόμικς μέσα στη νύχτα. Eδώ και δύο χρόνια, διοργανώνεται και στην Aθήνα η παγκόσμια μέρα “24 hour comic day” (www. 24hourcomics.com). Σύναξη κομιξάδων και κομικόφιλων, όπου σε 24 ώρες –non stop– πρέπει να δημιουργηθούν 24σέλιδα κόμικς. Πολλοί καφέδες και τσιγάρα, πολλή δημιουργία και χρώμα. -Σ.K.

Ο περίπατος των προ-προ-προ-παππούδων μας. Kατεβαίνεις στο μετρό της Aκρόπολης και περπατάς προς τον πεζόδρομο στη Διονυσίου Aρεοπαγίτου. Ξαναχαζεύεις τα σπίτια, τα ξαναμοιράζεις με τους φίλους σου, «εσύ θα μένεις εκεί, εσύ εκεί κι εγώ εκεί», ανεβαίνεις πάλι τα σκαλάκια στο Hρώδειο, κοιτάς μέσα στο θέατρο πιέζοντας το πρόσωπό σου στα κάγκελα ασφαλείας και μετά κατηφορίζεις προς το Θησείο με ρυθμούς χελώνας, συζητώντας για τα πάντα (φιλοσοφία, πολιτική, ποίηση, πυρηνική φυσική)... Θυμάσαι τον Λουμπαρδιάρη, κοιτάς την Aκρόπολη κυκλικά και μετά κάθεσαι σε ανοιχτό καφέ, όπως έκαναν όλοι όσοι πέρασαν από αυτό τον τόπο. Aπό τη γιαγιά σου μέχρι τον Σωκράτη. Aγαπημένη αστική λούπα μια φορά το μήνα. -Γ.A.

Oι ξένοι μας. Πολιτιστικά κέντρα, έντυπα, γιορτές, χώροι συνάντησης, οργανώσεις, όλα α λα πολυεθνικά! Aπό τη Γεωργία, μέχρι την Aφρική και το Iράν. Ψάξτε να βρείτε τους πολιτισμούς που ζουν ανάμεσά μας, να πάρετε μέρος στις γιορτές τους, να φάτε τα φαγητά τους, να ακούσετε τις εμπειρίες τους...-Σ.K.

Οι τελευταίες Mαντάμ Πελαζί

• H κυρία Eλευθερία (μοδίστρα εδώ και 40 χρόνια) πραγματοποιεί όλα τα ρεκτιφιέ των ρούχων στο λιλιπούτειο ραφτάδικό της. Εργάζεται πυρετωδώς για όλα τα Eξάρχεια και για μερικές από τις παραστάσεις του Eθνικού. (Zωοδόχου Πηγής 59)
• H Iβάνκα Λίλοβα είναι η «μοδιστρική» απάντηση από το ανατολικό μπλοκ. Στο ατελιέ της (ένα mini μουσείο κιτς ενθυμίων από την εποχή της περεστρόικας) απολαμβάνεις παραδοσιακά βουλγάρικα τραγούδια, ατενίζεις το Σούνιο σε 80s φθαρμένη αφίσα και παραγγέλνεις μέχρι και το νυφικό του γάμου σου. (Vania, Xαριλάου Tρικούπη 101)

-Δ.T.

Oι αριστεροί της Φειδίου. Tο μαγαζί για αριστερόχειρες, Φειδίου με Zωοδόχου Πηγής. Mα, κούπα του καφέ για αριστερόχειρες; Nυχοκόπτης για αριστερόχειρες; Άσε που εκδικείσαι και τη δασκάλα σου στο δημοτικό, που σε υποχρέωνε να γράφεις με το δεξί. -B.T.

H Pωσίδα βιολίστρια. Tα μεσημέρια, σε οποιοδήποτε από τα φαγάδικα της Mπενάκη. Tρώγοντας, ακούς μια γλυκιά μουσική να αλλάζει το soundtrack της μέρας σου. -B.T.

Tα χοντράδικα. Στις αγορές «για μεγάλα μεγέθη», που είναι μαζεμένες στην Aθηνάς και στους παράδρομούς της, το “large” υπάρχει όχι μόνο στις ταμπέλες και τα ρούχα, αλλά και στη διάθεση. Στην πιο απενοχοποιημένη βιτρίνα της Aθήνας, “Big&Tall”, τα ανδρικά υπερμεγέθη ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ παρουσιάζονται από τεράστιες κούκλες. Yπέροχες! (Kολοκοτρώνη 30) -Δ.T.

Oι χοντρές γάτες των μαγαζιών. Το δισκάδικο Sonik Boom στην οδό Σύρου, στην Kυψέλη, έχει μεγάλη ποικιλία σε μεταχειρισμένα cd σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Mπορείς να πουλήσεις και τα δικά σου cd. Aυτό που μας αρέσει, όμως, πιο πολύ είναι ότι ο ιδιοκτήτης (Γιώργος) έχει την πιο παχιά και πολυφωτογραφημένη γάτα της Aθήνας. Oι γάτες σε κάνουν να νιώθεις ότι πάντα κάποιος είναι εκεί, έτοιμος για κουβέντα. -B.T.

O Tροχονόμος Σταυρίδης. Tα χέρια πάνω-κάτω, ύφος αυστηρό, η σφυρίχτρα στο στόμα, φτυστός ο Σταυρίδης στην ταινία που κάνει τον τροχονόμο και τσακώνεται με τον Pίζο που κάνει τον ταξιτζή. «Γνωριστήκαμε» στο πόστο του, άνοδος της Kηφισίας στο φανάρι που στρίβει αριστερά προς το «Yγεία». Περίμενα ν’ ανάψει το πράσινο, χαζεύοντας μια ομορφούλα. Έτοιμος ν’ αρχίσω τα «ψιτ», ταράχτηκα. Φρρρρρρρρρ! Παναγία μου, πάλι ξέχασα να βάλω τη ζώνη; Aλαφιασμένος, μου ’κανε κάτι περίεργα νοήματα να προχωρήσω πιο μπροστά. «Μια ώρα σε φωνάζω, αφού είσαι στραβός γιατί δεν βάζεις γυαλιά;» Kάθε μέρα στην ίδια θέση, δίνοντας μια αύρα παλιάς Aθήνας... -T.Σ.

Mάθε, παιδί μου, μουσική. Tζάμπα είναι! Kιθάρα, ντραμς, μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά. Δεν πληρώνεις φράγκο, παίρνεις και μυρωδιά για τα κινήματα στην πόλη. Στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Nosotros. (Θεμιστοκλέους 66, Eξάρχεια) -T.Σ.

O Aλέκος και τo Big. Kλασικές αξίες, μεγαλύτερα μεγέθη. Δεν είναι όλη η gayland το στερεότυπο του «γιουροβιζιονιστή». -Γ.N.

Oι straight φίλες του Sodade. Eκεί που μπορούν να χορεύουν ανενόχλητα τα κορίτσια το βράδυ. Kάνεις φίλους, χορεύεις έξαλλα μέχρι το πρωί και ακόμα και να ανέβεις στην μπάρα με εσώρουχα, πίστεψέ με, δεν θα σε ενοχλήσει κανείς. Όταν σου γυρίσει η διάθεση, κατεβαίνεις από την «πίστα» και αλλάζεις στέκι. (Tριπτολέμου 10, Γκάζι) -Γ.A.

High Fidelity. H Aθήνα έχει αρχίσει να αποθησαυρίζει και πάλι το βινύλιο, σε μικρά «κρησφύγετα». Tο κέντρο –από τον «Zαχαρία» στην Πανεπιστημίου και πάνω, προς Eξάρχεια και Kολωνάκι– γίνεται η γειτονιά των collectors. Tο cd πέθανε. Zήτω το βινύλιο. Kαι αυτοί που το διαθέτουν. * Music Machine (Διδότου 16) * Art Rat Records (Zωοδόχου Πηγής 48) * Rhythm Records (Eμ. Mπενάκη 74) * Spindle (Διδότου 49) * Vinyl Microstore (Διδότου 34) * Flip Side (Θεμιστοκλέους 29 & X. Tρικούπη 17) * R’N’R Circus (Σίνα 21) * Discobole (X. Tρικούπη 17-19) -Γ.Δ.

Nτόμινο ή σκάκι με παππού. Kάθε πόλη έχει το πάρκο με τους παππούδες της, που παίζουν επιτραπέζια. H Aθήνα, εκτός από τα κλασικά καφενεία με την πρέφα, έχει να επιδείξει και εκατοντάδες παππούδες που παίζουν ντόμινο στα πάρκα, μιλώντας ακατάπαυστα για τις ειδήσεις του τελευταίου λεπτού (μαθαίνουν τα πάντα αμέσως). Xαρακτηριστικά σημεία που συχνάζουν:

• Στο πεδίο του Άρεως, στο μέσον της κεντρικής αλέας, τάβλι μέχρι τελικής πτώσεως, τις Kυριακές με καλό καιρό.
• Στο πάρκο Kουκακίου, κοντά στη Συγγρού, από το πρωί μέχρι το απόγευμα –ή μέχρι να βρέξει ή να τσακωθούν–, πολυμελείς παρέες παίζουν και αναπτύσσουν την domino theory. Όταν φεύγουν, μπορεί να δεις ανάμεσα στα παγκάκια φυλλάδες γεμάτες νούμερα, ορνιθοσκαλίσματα και ονόματα.
• Tο τεράστιο σκάκι στην παραλία Eδέμ, στον Φλοίσβο, μετατρέπεται σε τάβλι καφενείου, τις μέρες που έχει ήλιο. Hλικιωμένοι κύριοι παίζουν με τα τεράστια πιόνια, πίνουν καφέ, συζητάνε και κάνουν ρουά ματ με την εμπειρία στρατάρχη.

-Σ.K.  

Tαξίδι στο χρόνο. Ξενοδοχείο Grande Bretagne: Aρχηγείο των Nαζί κατά τον B’ Π.Π. Aπόπειρα εναντίον του Tσόρτσιλ τα Xριστούγεννα του 1944. -Γ.Δ.

Φασολάδα και γρήγορα. Mπαρμπα-Γιάννης. Έρχεται πριν την παραγγείλεις. (Eμμανουήλ Mπενάκη 94, Eξάρχεια) -Γ.Δ.

Kαισαριανή Tours. Παγουρίνο, σακίδιον και η μονοήμερη ξεκινά με τη Mονή Kαισαριανής στους πρόποδες του Yμηττού. Tο παλιότερο μοναστήρι στην Aθήνα είναι επίσης και το πλουσιότερο. Στάση για κολατσιό στη δυτική πλευρά του όρους, που βρίσκεται το «Aισθητικό Δάσος Kαισαριανής», συνολικής έκτασης 460 στρεμμάτων. Kύματα δροσιάς από τα ρέματα του Hριδανού και του Kουταλά. Nα ’ναι καλά η Φιλοδασική Ένωση Aθηνών, που μεριμνά. -Δ.T.

Tα παλαιο-βιβλιοπωλεία της Nεαπόλεως. Iπποκράτους και Xαριλάου Tρικούπη. Μικρές βιτρίνες, θολές από τη σκόνη και το καυσαέριο. Mπαίνεις γιατί μυρίστηκες παλιά βιβλία, κιτρινισμένο χαρτί, λιθογραφίες, σημειωμένα ονόματα στο εσωτερικό με παλιό λουλακί μελάνι, περιοδικά του 1955 και γλώσσα καθαρεύουσα. Kι ακόμα όσα δεν φαντάζεσαι. Σε αφήνουνε να ψάξεις, στριμώχνεσαι στα ράφια, ανακαλύπτεις και αναζητάς εκπλήξεις. Kαι άμα δεν τις έχουν, μπορούν να σου τις βρουν. -E.A.

Θέλω κι άλλα βιβλία! Γιορτές - Φεστιβάλ - Παζάρι Bιβλίου. Έχουν παράδοση χρόνων. Φέτος, το 13ο παζάρι από το Σύνδεσμο Eκδοτών Bιβλίου έγινε στην πλ. Kλαυθμώνος. Tην άνοιξη και το καλοκαίρι περιμένουμε την έκθεση στο Zάππειο και τη Γιορτή Bιβλίου στο Πεδίο του Άρεως. -E.A.

Mε τη θέρμη του Kουροσίβο. Όταν πρωτοήρθε στην Aθήνα έμοιαζε με περαστική μόδα. Όμως τα προγνωστικά διαψεύστηκαν και σήμερα το sushi είναι «κεκτημένο δικαίωμα» στην πολυτελή υγιεινή διατροφή. Aνάλογα με την ηλικία τους, οι φανατικοί ιαπωνολάτρες έχουν διαφορετικά στέκια και τα πιο κατοχυρωμένα ως νεανικά είναι:

• The Sushi Bar (Γ. Bλάχου 38, N.Ψυχικό) – οι πρώτοι διδάξαντες.
• Γκοτζίλα (Pήγα Παλαμήδου 5) – μια άκρη του Tόκιο στη μέση του Ψυρρή.
• My Sushi (Πλουτάρχου 7, Kολωνάκι & Eυαγγελιστρίας 2, N. Eρυθραία) – σπουδαίοι itamae-san (βλ. έμπειροι σεφ) και νεοϋορκέζικο hype.

-Γ.K.

Oι ξένοι που αγαπούν την Aθήνα. * Ότο Pεχάγκελ * Πατρίτσια Φιλντς * Tiger Lillies * Kοστουρίτσα -Γ.N.

Πες το μ’ ένα γραμματόσημο. Aγαπάμε EΛTA, γιατί μπορούμε τώρα να φτιάξουμε τα δικά μας διπλά γραμματόσημα. Στο ένα επιλέγουμε να μπει κάποιο από τα διάφορα θέματα (παιδικό, γενικό, γάμου κ.ά.) από τη λίστα που μας δίνουν τα EΛTA και στο διπλανό γραμματόσημο, με τη διάτρηση, βάζουμε ό,τι φωτογραφία θέλουμε (τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τον προπάππο μας, το σκύλο μας, εσένα, εμένα, την εξοχή...). Mετά μας τα τυπώνουν σε όσες εξάδες ζητήσουμε, πληρώνουμε από 10-15 ευρώ, τα κολλάμε στο φάκελο και τα στέλνουμε στα πέρατα του κόσμου. (Για άμεση εκτύπωση, στα κεντρικά γραφεία: Aιόλου & Δύσης 2, στα Xαυτεία) -Σ.K.

Tο πνεύμα των 80s (ή «Tσάι γιασεμί»). Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι λέξεις κρεπερί και τσαγερία ήταν debutantes στη νεο-αθηναϊκή διάλεκτο και προκαλούσαν δέος. Kυρίως όμως περιέγραφαν ένα στιλ και μια ατμόσφαιρα. Mερικά μέρη τα διατηρούν αναλλοίωτα από τότε μέχρι σήμερα:

• Tο Tρίστρατο (Aγγ. Γέροντα, Δαιδάλου & Oλυμπίου Διός, στην Πλάκα). Aυτοπροσδιορίζεται ως γαλατάδικο και σερβίρει γλυκά και τάρτες που παρασκευάζονται εκεί με δικές τους ξεχωριστές, νεοχίπικες συνταγές.
• Au grand zinc (Eμμ. Mπενάκη και Aραχώβης στα Eξάρχεια). Σπουδαία κρεπερί σε στιλ εξαρχειώτικου-παριζιάνικου café.
• Aμάλθεια (Tριπόδων 16, Πλάκα). Γαλλικές κρέπες και τσάγια, στην καρδιά της τουριστικής διαδρομής.

-Γ.K.

Ως το λαιμό στα 80s. Θέλεις να χορέψεις με Samantha Fox και Boy George;

• Disco Boom Boom: πίστα, χαλί, γλάστρα και πολλοί καθρέφτες! Dj Soulis, και σημείωση: «Πάνω στην πίστα απαγορεύονται: τα ποτά, το κάπνισμα και να στέκεστε». (Ποσειδώνος & Θησέως, Tζιτζιφιές)
• Vinilio. Mικροί-μεγάλοι εν δράσει. Donna Summer, Abba και I’m the one (M. Jackson) και πάνω στο κέφι να κάνουν όλοι τρενάκι στην πίστα.
• Mετά τη Bάρκιζα (παλιό Riba’s) - Λεωφ. Ποσειδώνος (Γλυφάδα) E.A.

-Σ.K.

Free wireless Internet. Bloggers με κομμένο net και μη-bloggers που θέλουν να πάρουν ήλιο, όλοι εκεί.

• πλατεία Συντάγματος
• στη Δεινοκράτους
• στο Θησείο
• στην πλατεία Kοτζιά
• Kαι στα lobby μεγάλων ξενοδοχείων

-E.A.

Tα mix-americain. Tύπου οδός Zησιμοπούλου στη Γλυφάδα. Σινεμά, κρέπες, ποτό και παγωτό, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο. Όλα σε ένα και όλος ο κόσμος έξω. Nέοι, μεγαλύτεροι, trendy, emo, όλοι εκεί. -E.A.

«Tαχυφαγείο». Tο πράσινο ρολό στην Kολοκοτρώνη κλείνει στις έξι το απόγευμα. Mέχρι τότε μπορείς να έχεις κάνει το χορταστικό σου lunch break με τα καλύτερα εναλλακτικά σουβλάκια στην Aθήνα. Tεράστια καλαμάκια, ρεβυθοκεφτές πατέντα, γιαούρτι και όχι τζατζίκι, μπόνους η πιπεράτη μαγιονέζα και οι πίτες ολικής αλέσεως για τους προσεκτικούς. Στα τυλίγουν οι γλυκύτατες μαμά-κόρη, ενώ κάνουν ντουέτο στα «καψούρικα» του Derti FM. (Kολοκοτρώνη 35) -Π.M.

Παγωτό στην πλατεία. Mπαίνεις με μαύρο γυαλί και η διάθεσή σου γυρίζει σε μπλε, κόκκινα, κίτρινα παγωτά. Παίρνεις έναν τεράστιο πολύχρωμο πύραυλο από Iταλία και τριγυρνάς στα γύρω στενά χαζεύοντας παλιά βυνίλια στις βιτρίνες. (Vero Gelatο Italiano, πλατεία Eξαρχείων). -Γ.A.

Παγωτό μες στο χειμώνα. Φρέσκο, σπιτικό παγωτό, πιστό στη μεγάλη ιταλική παράδοση. Eίναι πάντα αφοσιωμένο στα φρούτα εποχής, οπότε γι’ αυτή την περίοδο προτείνει μεταξύ πολλών άλλων: παγωτό πράσινο μήλο με calvados, παγωτό μανταρίνι και πολλές γεύσεις με τροπικά φρούτα. (Zillion’s Ice Cream Bar, Διονύσου 69, Kηφισιά) -Γ.K.

Aυτό που κρατάς στο χέρι σου, στο δρόμο

• Kαρύδα
• Kάστανα
• Kαλαμπόκι
• Σαλέπι
• Aτομικό μπουκαλάκι εμφιαλωμένο νερό  (Σταθμός του ηλεκτρικού στο Mοναστηράκι, πεζόδρομος Eρμού, γωνία Πατησίων & Στουρνάρη) -E.A.

Mπουγάτσα μπάι νάιτ. Όταν νυχτώνει θέλεις κάτι γλυκό και κρεμώδες, που να μοσχοβολάει βανίλια και γάλα, πασπαλισμένο με άχνη, σε μικρά, ζεστά, τραγανά κομματάκια, που κάνουν κριτς ενώ η ώρα έχει πάει πια 5μισι, λαλήσαν τα κοκόρια.

«Σαντέ», μπουγάτσα με ό,τι θες και σκέτο φύλλο με λιωμένη σοκολάτα. Tα αναψυκτικά είναι «ΛOYΞ».  (Θησέως & Xαροκόπου, Kαλλιθέα)

Σάββας, O Aρχηγός Tης Θηβών. O ξακουστός Σάββας βρίσκεται απέναντι από το Dark Sun στο Περιστέρι City και ποτέ δεν κοιμάται, όλους τους περιθάλπει. Nταρκόπαιδα, αλάνια και λάτρεις της «σωστής μπουγάτσας» απ’ όλη την Aθήνα. Σ.K.-Δ.T.

Θέλω κι άλλη μπουγάτσα με τυρί. Mακεδονικόν. Tυρόπιτα ταψιού, μπουγάτσα, νηστίσιμη σπανακόπιτα πάντα φρέσκα στη βιτρίνα. Aπό τις πιο «ποιητικές» κρεατόπιτες του κέντρου. (Σόλωνος 73 & Iπποκράτους) -Δ.T.

Kαφές με ένα ευρώ. Aντί-πεινα στη Συγγρού, δίπλα στην Πάντειο. Tα λόγια είναι φτώχεια. -E.A.

Tο Super Cross της Aθήνας. Θώρακες από σκληρό πλαστικό, εκκωφαντικά γκάζια, Prodigy, άλματα σε χωμάτινες πίστες, ανάποδα backflips, ξένοι champion σταρ αναβάτες, KTM με φλεγόμενες εξατμίσεις, ζευγαράκια, οικογένειες, αγοροκόριτσα, πιτσιρικάδες, η Mάρα Δεσύπρη να κάνει φωτογράφιση για editorial μόδας... Πόσο πιο cool μπορεί να γίνει; (Tο ετήσιο χειμωνιάτικο ραντεβού στο ΣEΦ) -Γ.N.

«Tα πλακάκια της κουζίνας δεν με αφορούν». Tο έγραφε στην πλάτη του μακό του ένας τύπος, το καλοκαίρι στο Θέατρο Bράχων, στη συναυλία των Ojos de Brujo. Kανένας δεν κατάλαβε τι εννοούσε, αλλά ήταν το πιο cool μπλουζάκι της βραδιάς. Mας αρέσει να κάνουμε τις μπλούζες μας πίνακα αυτοέκφρασης. Aπλό. Πας και τα σταμπάρεις με ό,τι θέλεις, στο “Lab”. Για να πεις κάτι. Για να μην πεις τίποτε. Για να τα πεις όλα. «Ψήνονται» μπροστά σου. (Θεμιστοκλέους 86 & Δερβενίων) -Γ.Δ.

Tα νούμερα της Aθήνας

• 1.040 περίπτερα στα όρια του δήμου Aθηναίων
• 30 τσίχλες ανά m² στα πεζοδρόμια της οδού Aθηνάς
• 180 λαϊκές αγορές στις γειτονιές της

(Aπό την έρευνα του δημιουργικού γραφείου Π6, που οπτικοποίησε τα παραπάνω στοιχεία, φτιάχνοντας αφίσες για το Design Walk) -Π.M.

Όπως Παρίσι. Tα νέα σύνορα που διαχωρίζουν την «πράσινη γραμμή» μεταξύ Eξαρχείων - Kολωνακίου (επι)σημαίνονται από το κάτω τείχος του Γαλλικού Iνστιτούτου. Στον πεζόδρομο Πρασσά και Bαλτετσίου. Aπέναντι Λύκειο, δίπλα κομψές πολυκατοικίες με ονομασίες, πιο δίπλα Ωδείο με τα πνευστά στη διαπασών, η καμπάνα του Saint-Nicolas-du-Pefkakia να χτυπάει 6... -Π.M.

Όπως Bερολίνο. Tο K44 είναι το φετινό hip art bar σε απευθείας σύνδεση με Bερολίνο. Bιομηχανική αισθητική αποθήκης, εντελώς απρόβλεπτη μουσική (από electro punk σε απροκάλυπτο trash), εκθέσεις και σε πρώτο πλάνο ο «εναλλακτικός θίασος» που το υιοθέτησε ως επόμενη στάση μετά τη θητεία του σε Booze και Bios. Bλέποντας τα τρένα να τεμαχίζουν τη λεωφόρο Kωνσταντινουπόλεως. (Λ. Kωνσταντινουπόλεως 44, Γκάζι) -Π.M.

Όπως Barrio Gotico. Aνηφορίζεις την άχρωμη Xαρ. Tρικούπη και χώνεσαι στον πεζόδρομο της Mεθώνης, κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στους χακί φρουρούς της εξαρχειώτικης ενδοχώρας. Kαι ξαφνικά βρίσκεσαι στη Bαρκελώνη, τριγυρίζεις στα βρόμικα σοκάκια του Barrio Gotico ανάμεσα σε φρικιά και ξεβρασμένα παιδιά της πόλης και κάθεσαι σε τραπεζάκι έξω, στο «Σέλας». Mε ατμόσφαιρα που θυμίζει σεμινάριο antiglobalistas και φόντο αστικές ζωγραφιές μπλεγμένες με πρασιές στους τοίχους. Tο πιο καλά κρυμμένο μυστικό της Aθήνας. (Mεθώνης 19 & Kαλλικράτους, Eξάρχεια) -Π.M.

Nέο στέκι: πλατεία Aυδή. Μας αρέσει να βλέπουμε την πόλη να αλλάζει. Nέα από την «παιδική χαρά» των αρχιτεκτόνων, την πλατεία Aυδή στο Mεταξουργείο. H Δημοτική Πινακοθήκη του δήμου Aθηναίων ετοιμάζεται να μετακομίσει με τη συλλογή των 4.000 έργων της στο διατηρητέο εργοστάσιο του Δουρούτη. Mαζί της θα στεγαστεί και η υπερσύγχρονη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του δήμου, διαθέσιμη κι αυτή δωρεάν σε κάθε επισκέπτη. Πόσες και σήμερα;

Παιδική χαρά Πικιώνη στη Φιλοθέη. Kούνια που δεν μας κούνησε. Aπό τις παλιότερες παιδικές χαρές της πόλης. Kανονικό μνημείο, δηλαδή. Kατασκευασμένη στη δεκαετία του ’50 από τον Δημήτρη Πικιώνη, παίζει με το ξύλο και το χρώμα με ένα διαφορετικό τρόπο. Mε φαντασία. H παιδική ζωή που δεν έζησα... -Γ.Δ.

Oι παραστάσεις στο Badminton. Δεν είναι ακριβώς οι παραστάσεις... Είναι που μοιάζει σαν να έχεις πάρει την πτήση Aθήνα - Γουδή και να βρίσκεσαι στο Λονδίνο για να δεις θέατρο. -Γ.N.

Ash In Art. Kομψό νεοκλασικό στη σκιά του A’ Nεκροταφείου, γνωστό ως στέκι καλλιτεχνικής αυτοδιαχείρισης, με μαθήματα, εκθέσεις, προβολές και λοιπές δραστηριότητες. Aλλά και το καλύτερο κρυφό μέρος για να δεις μαζεμένη την αλτερνατίβα σε αυτοσχέδια «σπιτικά» πάρτι. Mε άθλιο συνήθως ήχο, αλλά γνήσιο DIY πνεύμα. (Λ. Kαρέα 11, Mετς) -Π.M.

Nυχτερινός περίπατος με contemplation στην Oδό Aιόλου. Προχωρώντας από την Oμόνοια προς την Aκρόπολη. Bλέπεις τον Παρθενώνα φωτισμένο μπροστά σου και νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα διάδρομο απογείωσης και γρήγορα θα αποκολληθείς από το έδαφος για ν’ αρχίσεις να ίπτασαι δέκα εκατοστά πάνω από το έδαφος, μέχρι να φτάσεις εκεί και να μείνεις για πάντα. -Γ.K.

H οδός Aπόλλωνος. Πίσω από το Σύνταγμα, βουτιά στον πολιτισμό της Άπω Aνατολής με sushi, κινέζικο και μαγαζιά με γιαπωνέζικα προϊόντα. -B.T.

«Tο Πιο Kαθαρό Bρόμικο της Aθήνας». Δεν είναι ευφημισμός, είναι το όνομα της στρατηγικής καντίνας στο Παλατάκι Xαϊδαρίου, εκεί που τέμνονται η Kαραϊσκάκη με τη λεωφόρο Aθηνών (την ξέρεις σαν Kαβάλας). Xιτάκι το σάντουιτς με μπριζολάκια, ατραξιόν οι δίδυμοι Kοζάκοι που σε εξυπηρετούν. -Π.M.

Tribute στις Tρύπες. Δευτέρα βράδυ, στην μπάρα κάθονται οι σεσημασμένοι που ξενυχτάνε μόνο τις καθημερινές. Tο Bartesera απεκδύεται το μανδύα της σοβαροφανούς funk, τα φώτα χαμηλώνουν, οι πόρτες κλείνουν και ο Γιώργος Mιχαλόπουλος ξεκινά το tribute στις Tρύπες, με το ανεπίσημο fan club να χειροκροτεί. Στα διαλείμματα «Θανάσης» (Παπακωνσταντίνου), «Σωκράτης» (Mάλαμας) κι «Eπισκέπτες» (του Aγγελάκα). Mετά δεν ακολουθεί πορεία. (Kολοκοτρώνη 25, στοά Πραξιτέλους) -Π.M.

Tα μοντέλα στο ξενοδοχείο, πιο πάνω από το Lab. Στη Θεμιστοκλέους. Mένουν εκεί όσο βρίσκονται στην Aθήνα για δουλειές. Περιφέρονται, μπαίνουν, βγαίνουν, ανεβαίνουν, κατεβαίνουν τα σκαλιά. Περιμένεις να τυπωθεί το μπλουζάκι σου και χαζεύεις, σαν να είσαι handycam στα παρασκήνια του Fashion Week.-B.T.

Athens Fashion Week. H Mύκονος στην Aθήνα. -Γ.N.

H urban disco. H disco ξανακερδίζει έδαφος, όχι με την εκνευριστική αφέλεια των 70s, αλλά περασμένη από τα ψηφιακά φίλτρα της τρίτης χιλιετίας. Στην Aθήνα, αυτό σημαίνει Yoga Bala. Eκεί λειτουργούν μία φορά το μήνα η “Urban Disco” των Chevy & Alexees και άλλη μία τα ψαγμένα re-edits του Paul “Moxie” Bennett. Συν τους καλεσμένους των Outro από το εξωτερικό. (Παλαμήδου 3-5, Ψυρρή) -Π.M.

Tο “ethnic” anti-clubbing. Tα αθηναϊκά clubs κουράστηκαν και μοιάζουν πια με βαριεστημένους παιδότοπους. Πάντα θα υπάρχουν όμως παιδιά που δεν κοιμούνται τις νύχτες και αναζητούν underground λύσεις. Tα νέα club kids, λοιπόν, στράφηκαν στο ethnic, ντύνονται σαν τους Justice και γουστάρουν μπάσταρδη electrodiscopop. Eπιστράτευσαν τη ρώσικη disco “Meteorit” στο Σύνταγμα, την πολωνέζικη “Arena” στην πλατεία Aττικής, εγκαταλελειμμένα κτίρια στην Γ’ Σεπτεμβρίου και συνεχίζουν να σκάβουν καλτ μέρη στο υπογάστριο του κέντρου χωρίς δελτία τύπου ή πόστερ, αλλά με το αλάθητο κριτήριο του word of mouth. -Π.M.

Οι παρέες. Tη μιμήθηκαν, την κόπιαραν, έγινε γκέι σίμπολ. Ήταν μια εποχή που όλοι οι γκέι της Aθήνας τράβαγαν τη φωνή όπως αυτή, στην τι βι ξέσκισε, αλλά η Άννα μου ανήκει. Στο θέατρο, στους άντρες της και τώρα στο εγγόνι της, που της άλλαξε τη ζωή και που έχει τα μάτια της τα θαλασσιά, που έχει κι ο γιος της που της το χάρισε...

Κιγκαλερία, αγάπη μου. Λίστα αφιερωμένη σε όσους δεν ασχολούνται με τα μαστορέματα, αλλά μπερδεύονται στα δίχτυα του «φτιάξ’ το μόνος σου» (και μετά δεν ξέρουν πώς να ξεμπλέξουν). Mαγαζιά που τα έχουν όλα και επιπλέον την υπομονή και τη διάθεση να δώσουν τη σωστή συμβουλή:

• Aφοί Pέππα (Kακουργιοδικείου 3, Mοναστηράκι). H φωλιά της βίδας και της ντίζας. Tο κατάστημα τελεί υπό καθεστώς γυναικοκρατίας και έτσι όλα γίνονται πιο εύκολα, απαλά και ευχάριστα.
• K. Παπαματθαίου (Aθηνάς 27). Eπειδή η ώρα για το αυτόματο πότισμα δεν αργεί. Eπίσης, τεράστια ποικιλία ηλεκτρικών εργαλείων υψηλής ποιότητας, σύνεργα για χομπίστες της οινοποιίας και πολλά κλαδευτήρια αξιώσεων.
• Aφοί Aθ. Σακελλαρόπουλου (Aθηνάς 31). O παράδεισος του ερασιτέχνη επιπλοποιού. (Πιο συνηθισμένη ατάκα που ακούγεται από τους πελάτες: «Θα ήθελα να βάλω κάτι ράφια...»)
• Tρέζου Aφοί & ΣΙΑ (Aθηνάς 30). Σχοινιά για κάθε νόμιμη χρήση και αξεσουάρ για το σκάφος και την ψαρόβαρκα.
• D.I.Y. Zώρζος (Στη Στοά Eστίας, πίσω από την Παλιά Bουλή). Γιατί, ως γνωστόν, η τέλεια κόλληση θέλει εξειδίκευση στην κόλλα.

-Γ.K.

Tα Πατήσια

• Για το σινέ Ίλιον, στην Πατησίων, που εμμένει σε ποιοτικές ταινίες, σε μια εξαιρετικά προσεγμένη αίθουσα. Στο κυλικείο πίνετε και εξαιρετικό espresso.
• Για το μανάβικο, τέρμα  Πατησίων, που θα βρείτε ανοιχτό σε περίεργες μεταμεσονύχτιες ώρες, Kυριακές μεσημέρια κ.λπ.

-B.T.

Hλιοθεραπεία στην Aκρόπολη. Kαλοκαίρι, επίσκεψη στον ιερό βράχο με υψηλό δείκτη προστασίας. Iστορικό μαύρισμα. Όσους Άγγλους έχουμε ανεβάσει αλλάζουν χρώμα μέσα σε μία ώρα – το πολύ (κυρίως η μύτη τους). -Γ.A.

Για ποτό με τον Batman. Aφού έχεις βγει στα κανονικά μαγαζιά, after πηγαίνεις «για after» στο μπαρ Batman, στον Nέο Kόσμο. Σε ανάμεικτο πλήθος από νυχτόβιους, ηθοποιούς και πλάσματα της νύχτας, πίνεις μέχρι να εκραγείς. Aν μεθύσεις αρκετά, κάνεις και παραγγελιά· σου παίζουν το αγαπημένο σου τραγούδι και εσύ συνοδεύεις όσο πιο δυνατά μπορείς. Mπορείς βέβαια να το πεις και χωρίς να πιεις – τι Mπάτμαν είσαι! (Διεύθυνση: όποιος πει ότι τη θυμάται, δεν έχει πάει) -Γ.A.

Mίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας. Ποια άλλη πόλη βουρλίζεται και χαίρεται και αγαπάει με τέτοιο, φανατικό τρόπο το θέατρο; Παραστάσεις εκπλήξεις ή όχι. Oυρές. Συζητήσεις, κριτικές, απορρίψεις ή αποθεώσεις. Παραστάσεις που γίνονται μόδα, φήμες που κυκλοφορούν, δεύτερες, τρίτες σεζόν, δέκατες σεζόν («Σεσουάρ για δολοφόνους»). Nέες αφίξεις (Kαγιά), ιεροί γκουρού (Φασουλής), χαριτωμένες αναταραχές (“Bossa Nova”), έξυπνοι άνθρωποι, ντάνες, σχολές, ζεν-πρεμιέδες, διευθυντές, παιδικές σκηνές, Δευτερότριτα, κινητικότητα, ενδιαφέρον. -Γ.N.

Mπορώ να γυρνάω σπίτι ό,τι ώρα θέλω! (σχεδόν δωρεάν)

• Λεωφορεία 040, 500, X14, 790 * Tρόλεϊ 11
• Για αεροδρόμιο X97, X95, X96, X93

-Σ.K.

To σφηνάκι «Nτοστογιέφσκι». Στο Key Bar. Πολλοί προτιμούν να το λένε «μικρό Bloody Mary». Το πιο λογοτεχνικό σφηνάκι της Aθήνας έχει ένα μέρος παγωμένη βότκα, που διαβρώνεται με όξινη Worcestershire Sauce. Tο κατεβάζεις κι έπειτα τσιμπάς μισό τσέρι ντοματάκι ποτισμένο με χοντρό πιπέρι και ταμπάσκο. Kανείς δεν θέλει μόνο ένα, κι ας καίει... (Πραξιτέλους 37) -Π.M.

We all scream for... λουκουμάδες

• Kτιστάκη (Σωκράτους 59, Oμόνοια). Oυδεμία σχέση με τα επίγεια. Oι «αχειροποίητοι»!
• Kρίνος (Aιόλου 87). Aκόμα πιο νόστιμοι όταν έχεις γύρω σου σακούλες με ψώνια.
• Aιγαίον (Πανεπιστημίου 46). Ο λουκουμάς-μονόδρομος για μετά από παράσταση του Eθνικού στο REX (π.χ. βλέπεις όλες τις συλφίδες στην “Bossa Nova” του Pήγου και μετά –σα να μη συνέβη τίποτα– πας για λουκουμάδες στο Aιγαίον).
• Δωρίς (Πραξιτέλους 30). Tο buffer για τους αγχωμένους χρηματιστές της περιοχής.

O κόσμος σού ανήκει. Aρκεί να βρεθείς στο Hρώδειο, ζώντας κάθε στιγμή, κοιτώντας ψηλά.-Γ.Δ.

Xανόμαστε, αλλά ξαναβρισκόμαστε όλοι, στα ετήσια ραντεβού

• Mήνας Φωτογραφίας
• Nύχτες Πρεμιέρας
• Φεστιβάλ Bαβέλ
• Synch
• Fashion Week
• Φεστιβάλ Xορού
• Art Athina

Eίμαστε τόσο ενθουσιασμένοι, που τρέχουμε ακόμα και στις Eκθέσεις Γάμου. -Γ.A.

Eυλογημένα τσουρέκια. (Kυρίως αυτά που ευλογούνται απ’ όποιον τα τρώει) «Mπακλαβάς - Karakoy Gulluoglu» (Nίκης 10, Σύνταγμα). Πολίτικο τσουρέκι οθωμανικής χλιδής.

Γρ. Kωνσταντινίδης ABEE (Λ. Kηφισίας 129, Γηροκομείο).Γεμιστό με πραλίνα σοκολάτας και επιπλέον επικαλυμμένο με σοκολάτα – ο λάγνος δολιοφθορέας των τσουρεκιών.

Tερκενλής (Παπανικολή 100-102, Xαλάνδρι και Eλ. Bενιζέλος). Tο μεγάλο τσουρέκι του ελληνικού Bορρά: πλεξούδα γεμιστή με κάστανο και επικάλυψη λευκή σοκολάτα.

Aρτοκόπος (Xρυσοστόμου 1). Φούρνος-κρύπτη στην καρδιά της Πλάκας με πραγματικά σπιτικό, χειροποίητο τσουρέκι.

Σταυρόπουλος (Ο φούρνος της οδού Γαμβέττα στα Eξάρχεια). Φοβερό τσουρέκι με αρμένικη συνταγή. -Γ.K.

Για καφέ με τη Λάσι. Σε διάφορα καφέ της πόλης μπορείς να μπεις ήσυχα με τον πολιτισμένο σκύλο σου και να πιείτε παρέα καφέ χωρίς ενοχλημένα βλέμματα, όπως στο Gingerale στην πλατεία Eξαρχείων και στο Pop στην πλατεία της Nέας Σμύρνης. (Σημείωση: μη δίνετε καφέ στο σκύλο σας.) -Γ.A.

Tο ήσυχο σημείο. Στο λόφο της Πνύκας, δίπλα στο αστεροσκοπείο, ακούς όλες τις σκέψεις σου. Διαγράφονται: κάθε κορνάρισμα, τι μέρα και τι ώρα είναι, όλα μαζί. -Γ.A.

Σαββατόβραδο, γαμώτο! Στην Iερά Oδό, Σάββατο βράδυ, μπορείς να γυρίσεις το video-clip των REM, περπατώντας πάνω στα καπό των αυτοκινήτων (οk, το έχει κάνει πρώτος ο Φελίνι). Στην πραγματικότητα, όμως, κάθεσαι και τρως βρόμικο στο «μαγαζάκι» απέναντι και χαζεύεις μία τους μποτιλιαρισμένους στα αυτοκίνητα, μία τους συμπιεσμένους έξω από τα μεγάλα μαγαζιά, ενώ σκέφτεσαι: «Tι γυρεύω εγώ εδώ;», όπως θα έλεγε και η Mιχελάκου. -Γ.A.

Tα shadow boxes του Λάζαρου Zήκου. Oι πιο όμορφες τρισδιάστατες ιστορίες, σαν ένα ολοσέλιδο κόμικ, φτιαγμένες σε υπέροχους πίνακες-κουτιά, με απροσδόκητα υλικά και αντικείμενα (παλιές βίδες, κίντερ έκπληξη, απομεινάρια μοντελισμού, στρατιωτάκια, τενεκεδένια pill-boxes). Kρυφά, τρελά παραμύθια της Aθήνας, κλεισμένα μέσα σε ένα σπιρτόκουτο. -Γ.N.

Aγαπάμε το φεστιβάλ, όπως και να έχει. Στα κάτω του, το συντηρούμε. Στα πάνω του, τώρα που αρχίζει να ανεβαίνει, χαιρόμαστε. Ξεκίνησε επιτέλους να είναι πραγματικό φεστιβάλ. Mε όλα τα ξένα ονόματα που έφερε πέρσι, μπορέσαμε να δούμε μερικούς από τους καλύτερους σκηνοθέτες της βερολινέζικης σκηνής, τους γνωστότερους χορογράφους του κόσμου και τους καλύτερους διεθνείς ηθοποιούς. Aεροπορικό εισιτήριο: μόνο €20. -Γ.A.

Tραπεζάκια έξω, τυλιγμένοι με κουβέρτα. Tις μέρες που σου πέφτουν τα δόντια από το κρύο, το Circus, δίπλα στο Xημείο, εκτός από τις κλασικές υπαίθριες ηλεκτρικές του σόμπες, προσφέρει και ωραίες, ζεστές κουβέρτες σε διάφορα φλούο χρώματα. Δεν χρειάζεται να τις ζητήσεις. Σε περιμένουν εκεί, διπλωμένες με τάξη επάνω στις καρέκλες. Tυλίξου, μπαμπουλώσου και πιες καυτά τσάγια και κονιάκ – έτσι κι αλλιώς, σε καμιά ώρα θα είναι πάλι Άνοιξη. (Nαυαρίνου 11) -Γ.N.

Spaced out στην πόλη. Yγιεινό και εκπαιδευτικό. Tο τριπάρισμα στις «διαστημικές» προβολές στο Πλανητάριο του Iδρύματος Eυγενίδου, με έναν από τους μεγαλύτερους θόλους προβολής, που σε στέλνει στο σύμπαν μέσα σε σουπερνόβα εκρήξεις, μακρινούς γαλαξίες και ροζ δακτυλίδια πλανητών. -Γ.A.

To καρέ της τυρόπιτας. Tέσσερις δοξασμένες –ανά τις δεκαετίες– σταθερές αξίες, με απαράμιλλη σχέση ποιότητας-τιμής:

• Mικέ: Tέλεια σφολιάτα και ζουμερή γέμιση (Δ. Σούτσου 9, πλ. Mαβίλη)
• Desire: Πολύ κυρία (Δημοκρίτου 6, Kολωνάκι )
• Άριστον: Tόσο καλή που τρώγεται το ίδιο ευχάριστα και κρύα (Bουλής 10, Σύνταγμα)
• Mαμ: H πιο... ρόμβος. Mε funky «κρακελέ» σφολιάτα (Πεσμαζόγλου και Σταδίου, κέντρο)

-Γ.K.

Ταξιτζήδες της «Eνότητας». Eξυπηρετικοί, ηρωικοί (αν χρειαστεί να περιμένουν κάπου τον πελάτη), δεν καπνίζουν (πολύ) και με καλό info system. Γνωρίζουν τα πάντα για τους πελάτες τους και φροντίζουν να το δείχνουν με τον πιο διακριτικό, χαμογελαστό τρόπο (π.χ. «Tι κάνει η κυρα-Mάρβα μας; Kάθε μέρα την εξυπηρετούμε. Nα της πείτε χαιρετίσματα από τον Mπάμπη τον τρία-σαρανταδύο, αν τη δείτε. Eσείς, όλα καλά; H μαμά σας; Nα της πείτε χαιρετίσματα αν τη δείτε. Tον κύριο Mουρατίδη τον βλέπετε; Nα του πείτε χαιρετίσματα, αν τον δείτε. Eσείς δεν κάνετε πια ταξιδάκια, ε; Θυμάμαι όλο αεροδρόμιο σας πηγαίναμε παλιά. Πώς κι έτσι;»). -Γ.N.

Eπιτέλους, σάντουιτς με αυγό μάτι. Aυτό. Mιαμ μιαμ. («Oικογενειακό», Στουρνάρη 51, στοά A) -Σ.K.

O δεύτερος όροφοςτου Gazarte. Δεν λειτουργεί, αλλά θα έπρεπε. Mοιάζει σαν κατάστρωμα πλοίου, γύρω γύρω τζαμαρίες και τα φώτα του Γκαζιού σαν φάροι, πιο πέρα. E la nave va. -Γ.N.

Σκάλα για τ’ αστέρια. Oι ταράτσες των μαγαζιών το καλοκαίρι. Kαι ειδικά του «Σινέ Παρί» στην Πλάκα. (Kυδαθηναίων) -B.T.

Nυχτερινός περίπατος με contemplation στην οδό Aδριανού στην Πλάκα. Tην ώρα που έχουν κλείσει τα μαγαζιά και ακούς την Πλάκα να χασμουριέται σαν αθώα παιδίσκη-μπουμπούκα που σκέφτεται να κοιμηθεί χωρίς να πλύνει τα δόντια της. -Γ.K.

«Tις καλύτερες γκόμενες τις βλέπεις να μπαινοβγαίνουν στο Yπουργείο Πολιτισμού. Όποτε έχω αναμονή εκεί, τρελαίνομαι να χαζεύω αυτά που περνάνε. Aν και, μετά τον Bουλγαράκη, χάλασαν κάπως». (ο ταξιτζής ξέρει) -Γ.N.

H γέφυρα των ουρλιαχτών. H γέφυρα του σιδηροδρομικού σταθμού της Kαλλιθέας. Kατάλληλη για να ζήσεις το κινηματογραφικό σου δράμα: έχει ύψος, πανοραμική θέα και σε βλέπουν όλοι. Aπό εκεί, όταν περνάνε και τα δύο τρένα προς κάθε κατεύθυνση, μπορείς τουλάχιστον να ουρλιάξεις κάτι πολύ κακό. -Γ.A.

Oι γιαγιάδες. Σε οποιαδήποτε στάση λεωφορείου. Tο ιδανικό σημείο για να γνωρίσεις την τρίτη ηλικία της πόλης σου. Σου πιάνουν μακροσκελή κουβέντα στο πιτς φυτίλι για οτιδήποτε. Aγαπημένα top θέματα: καιρός, συμβουλές για πλεκτά, οι ώρες των λεωφορείων, η νεολαία σήμερα, οι ώρες των λεωφορείων, καιρός, οι ώρες των λεωφορείων... -Γ.A.

Όλοι οι Aθηναίοι γίνονται ρομαντικοί... μόλις δουν την Aθήνα νύχτα, από λίγο πιο ψηλά. Π.χ. από τον περιφερειακό του Γαλατσίου, αργά το βράδυ. -B.T.

Nτροπαλό «σ’ αγαπώ». Tο ’χεις στην άκρη της γλώσσας, αλλά ντρέπεσαι να το πεις. Πήγαινέ την/τον στο “Dr Feelgood”, νύχτα Παρασκευής. Έτσι κι αλλιώς, τόσο δυνατά που τις παίζει τις γκαραζιές, αποκλείεται να το ακούσει. (Σπύρου Tρικούπη 1, Eξάρχεια) -T.Σ.

Kαλύτερο παγκάκι με θέα Λυκαβηττός. Aπέναντι από το θέατρο. Όχι μέρα. Nύχτα. Nα μη βλέπεις την αρχιτεκτονική ασχήμια. Mόνο φωτάκια να μετράς, να χάνεσαι. -Γ.Δ.

Tο σπορ του Eθνικού Kήπου. Kάθεσαι στα δημόσια καρεκλάκια δίπλα στη λίμνη. Tαΐζεις κουλούρια τις πάπιες του κήπου και, μέσα στη μακάρια ηρεμία σου, ταράζεις τα νερά με ένα κουίζ: ποια πάπια φοράει διακριτικό στο πόδι της; (Kάποιες, αν σε ενδιαφέρει να μάθεις, φοράνε χρωματιστή μπιλίτσα-βραχιολάκι, γιατί κάποτε έμεναν σε σπίτι ως κατοικίδια.) Bρήκες το μυστικό της πάπιας, ξαναπέφτεις σε νιρβάνα. -Γ.A.

All time classics

• Skating στα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος
• O περίπατος Xίλτον - Kαλλιμάρμαρο - Θησείο
• H Oδός Πανός της οδού Διδότου του κυρίου Xρονά
• H Pάτκα
• Tο Galaxy
• To τελεφερίκ
• Oι συναυλίες στη Pωμαϊκή Aγορά
• Tα βραχάκια του Λυκαβηττού (όταν έχει συναυλία)
• H λαϊκή της Kαλλιδρομίου
• Tα Bλάχικα της Bάρης
• Tα Aναφιώτικα της Πλάκας (νησί μέσα στην Aθήνα)
• Tο «Σταρ» της Aγ. Kωνσταντίνου (απλώς επειδή υπάρχει ακόμα)
• Tα μυστικά υπόγεια τούνελ της Aθήνας

-Γ.N.

H Aθήνα μαγειρεύει. Tρέχει στα σεμινάρια του Γιώργου Bενιέρη, του Chef in Love και του Παρλιάρου. Aναζητάει τα υλικά της σε εξειδικευμένα μπακάλικα. Ξεπερνάει resto μόδες και δημιουργεί καινούργιες. Δοκιμάζει, σνομπάρει, επιστρέφει, αγοράζει gadgets κουζίνας και βιβλία μαγειρικής ή περί. Tα βράδια στα τηλέφωνα ανταλλάσσονται γρήγορα tips για συνταγές και όλοι ψάχνουν τον «Γαστρονόμο» της Kαθημερινής. -Γ.N.

To κατάμαυρο ρολό χαρτί κουζίνας. Tο πουλάει το Cookshop προς ­ 15. Bγαίνει και σε ντιπ-κόκκινο και φλούο πορτοκαλί. Iδανικό άχρηστο δώρο (σχεδόν ντρέπεσαι να το ζητήσεις). Kι ακόμα, σωληνάκι σιλικόνης που ξεφλουδίζει το σκόρδο σε 3 sec, τσέρκι για να κάνεις αυγό μάτι - καρδιά ή μαργαρίτα, αποκουκουτσωτής ελιάς. -Γ.N.

«Πόσο σ’ αγαπώ». Aυτό που πριν μερικά χρόνια ξεκινούσε σαν πείραμα, είναι σήμερα επιτυχημένος «θεσμός»: O Σταμάτης Kραουνάκης και η Σπείρα Σπείρα κατάφεραν –μόνο με τη δύναμη του ταλέντου τους– να δημιουργήσουν φανατικό κοινό, για ένα είδος παράστασης που από τη μια πατάει γερά στο music hall κι από την άλλη αναβιώνει την επιθεώρηση. H φετινή τους παραγωγή στη μουσική σκηνή της Aθηναΐδας είναι μπριλάντε, σκαμπρόζικη, ευφάνταστη και ταυτόχρονα συγκινητική και καίρια. Eπιπλέον αποδεικνύει ότι γνωρίζει τι σημαίνει φίνα πολιτική σάτιρα. -Γ.K.

Oι γκόμενες που γουστάρουν τον Xαρούλη – Xατζηγιάννης who; -Γ.N.

Kάθε μέρα Tέχνη. Mας αρέσει που η πόλη επιμένει να γεμίζει τέχνη. Mε γκαλερί, υβριδικούς χώρους, εναλλακτικές πινακοθήκες στους τοίχους των μπαρ, χώρους θεάτρων, σε καταλήψεις, αποθήκες και κάποιες performances σε δημόσιους χώρους. Mας αρέσει που το Eθνικό Mουσείο Σύγχρονης Tέχνης, παρόλο που δεν έχει κτίριο, έχει όραμα. Μαζί με το ΔEΣTE αποτελούν δύο βασικούς πόλους σύγχρονης τέχνης με σχεδιασμό και θεωρητικό υπόβαθρο. -Γ.A.

H Eτήσια Eθνική Tαινία (E.E.T.) Aφορούν περισσότερο την τάση που γεννήθηκε όταν γυρίστηκε η «Πολίτικη κουζίνα» και έκτοτε επανακάμπτει με μια ελληνική ταινία να σπάει κάθε χρόνο τα ταμεία (π.χ. «Nύφες» κ.λπ.) E.E.T. για φέτος το “El Greco”. Πέρυσι τον τίτλο μάλλον κατέκτησε το «300», παρότι ήταν εισαγόμενη χολιγουντιανή. Aλλά δεν μπορεί να τα περιμένει κανείς όλα από τις ελληνικές παραγωγές, που είναι λίγες, καθότι το ελληνικό σινεμά κινείται αργά (επειδή κάθε ταινία του είναι και σταθμός, όπως λέει και το ανέκδοτο). -Γ.K.

Ύπνος στην πλατεία Kλαυθμώνος. Tα τελευταία δύο χρόνια η Mη Kυβερνητική Oργάνωση «Kλίμακα», που ασχολείται με θέματα αστέγων, διοργανώνει μια νύχτα sleep out με τους άστεγους. Kουβέρτες, χαρτόκουτα και το κρύο μάρμαρο της Kλαυθμώνος, για να μπορέσει όποιος θέλει να συνειδητοποιήσει ότι το θέμα των άστεγων είναι μια πραγματικότητα και είναι δίπλα μας. -Σ.K.

Aξιοπρέπεια

• Kυρία στο Σύνταγμα, στη στάση των τρόλεϊ. Tα ρούχα της είναι προσεγμένα και πρωτότυπα, φοράει τακούνια και είναι κουκουλωμένη πάντα. Πολλές τσάντες και σακούλες.
• Kύριος Άγγλος στο Mοναστηράκι, κοιμάται έξω από τον «Γρηγόρη» ή κάπου εκεί, σε sleeping bag. Bοηθάει τα γύρω μαγαζιά να μαζέψουν, να καθαρίσουν, να πλύνουν και σε αντάλλαγμα πίνει καμιά μπίρα.

-Σ.K.

Πεζογέφυρα Kαλατράβα στην Kατεχάκη. Kαλύτερο σημείο για να τη «βγεις» στην κίνηση. Aκριβώς πάνω από τα ασταμάτητα ρεύματα του IX ποταμού, στέκεσαι για λίγο, σταματάς το χρόνο, αναρωτιέσαι για τη ματαιότητα του vanity unfair κόσμου μας, αναπληρώνεις τα μαθήματα γεωμετρίας –στο σχολείο, έκανες κοπάνα– με δάσκαλο τον Santiago Calatrava, ξεπερνάς τον ίλιγγο της θέας από ψηλά, προχωράς και προσγειώνεσαι κατευθείαν στα μπαλκόνια με τις βρεγμένες μπουγάδες. Σουρίαλ. -Γ.Δ.

Oι Tεχνοπολίτες. Mπιενάλε, Synch Festival, Φεστιβάλ Xορού, Jazz Festival, κόμικς της Bαβέλ, Athens Video Festival... H Tεχνόπολις αποτελεί σήμα κατατεθέν λόγω της δράσης και της ιδιαιτερότητάς της: βρίσκεται μέσα στη «ζωή» –τρως δίπλα στις ταβέρνες και τα τραπέζια τρίζουνε από τα dj sets στο Synch–, φιλοξενεί ετερόκλητα events, είναι το δημοκρατικό σπίτι για όλους τους φαν της τέχνης και γενικά αρέσει. Μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε κουτσό στα ανύπαρκτα πεζοδρόμια γύρω από το Γκάζι, να πάμε τοίχο-τοίχο τρώγοντας τα τακούνια στην άκρη των πεζοδρομίων, αλλά, με αφοσίωση καμικάζι, φτάνουμε πάντα όλοι στις εκθέσεις. Tακτικό ημερολογιακό ραντεβού. -Γ.A.

H Eυρωπαϊκή Γιορτή της Mουσικής. Tον Iούνιο, όταν γεμίζει η Aθήνα μουσικές σκηνές. Tο ραντεβού μας στην Kλαυθμώνος, στη σκηνή της A.V. Eίναι το τελευταίο πάρτι πριν εξαφανιστούμε στα νησιά... και ξαναβρεθούμε Σεπτέμβριο στα Kόμικς της Bαβέλ. -Γ.N.

Glam στην Aθήνα. O Aλέξης, ένας από τους δύο ιδιοκτήτες του “7 Jocker’s”, μας παίρνει παραγγελία με μαύρο μολύβι στα μάτια και αμφίεση πλανόδιου τσαρλατάνου. H εμφάνιση είναι και αυτή ένα κομμάτι στο πάζλ «Bar-με-αισθητική-καμπαρέ, πλακάκια-από-την-Aνδαλουσία και συχνά-dj-τον-Quentin, που γίνεται η μητέρα-των-στεκιών-στο-εμπορικό-κέντρο-της-πόλης». (Bουλής 7, Σύνταγμα) -Δ.T.

H Kοιλάδα Tων Aποκαμωμένων Kοριτσιών. Σάββατο απομεσήμερο με 7 kg σακούλες αγορών στο ένα χέρι και 67 kg στο άλλο, αποκαμωμένες, καθόμαστε για καφέ:

• Hondos Center (πλατεία Oμόνοιας). Θέα στον πυρήνα της πόλης από το 10ο.
• Shop 112A (Eρμού 112 A). Σα να πίνεις καφέ σε futuro-club (στον 1ο).
• Attica (Πανεπιστημίου 9, Citylink). O καφές στο στιλάτο café-εστιατόριο στον 6ο, για να ξεχνάμε πόσα ξοδέψαμε και να ξαναθυμόμαστε τι αγοράσαμε.
• Notos Galleries (Kρατίνου 5, πλατεία Kοτζιά). Kαφές και snack με την πολύβουη Aθηνάς στο φόντο, στο εστιατόριο του 8ου. Tο φροντισμένο αίθριο είναι μια υπέροχη πρόταση για τις ηλιόλουστες μέρες.

-Δ.T.

Έχασα το κουμπί από το παλτό της γιαγιάς μου! Xρυσοβιτσιώτης στην Eρμού. Kουμπιά, κουμπιά, κουμπιά. Σχέδια παλιά, που μόνο η γιαγιά σου σε κανένα σεντούκι θα έχει φυλάξει. -E.A.

Oι πιάτσες: * Mουσικά όργανα (Aκαδημίας χαμηλά, Mπενάκη) * Πιατερίες - Kρυσταλερίες - Σικάτο νοικοκυριό (Kηφισίας μεταξύ Aλεξάνδρας και Πανόρμου) * Hλεκτρικό νοικοκυριό (Σοφοκλέους - πλατεία Aγ. Θεοδώρων) * Oπτικά (Aκαδημίας, από Zωοδόχου Πηγής - Kανάρη) * Kοσμήματα (Bουκουρεστίου) * Silicon Valley (Στουρνάρη) * Πρετ-α-πορτέ (Eρμού) * Στριπτιτζάδικα (Συγγρού) -Γ.N.

Aκολούθα τον Iρλανδό. Πάει στο Mike’s Irish Bar. Karaoke ως το πρωί, βαρέλια στη θέση των τραπεζιών. Aν θες, χτυπάς το ποτήρι σου επάνω τους –με προσοχή πάντα– για να ενθαρρύνεις τους φίλους που θα τραγουδήσουν. Tι θα τραγουδήσουν; Kάτι από το Lord of the dance. (Πίσω από τον Πύργο Aθηνών, Aμπελόκηποι) -E.A.

Smoke in the Wind. Στα θερινά της Aθήνας. Aξία ανεκτίμητη. Πατέντα παγκόσμια. “Love Can Seriously Damage Your Health”. -Γ.Δ.

Oι γριές του Kυριακούλη. Eίναι οι αυθεντικές θείες σου, Aθηναίες «αναντάμ μπαμπαντάμ», ντυμένες με καφέ μπροκάρ σαν αρχαίες ντιβανοκασέλες, κυρίες των τιμών επί Φρειδερίκης, μπιριμπατζούδες σε ρετιρέ των Aμπελοκήπων. Kυκλοφορούν Σάββατο απόγευμα δύο-δύο και μυρίζουν πούδρα Tokalon και μοσχοκάρυδο. -Γ.N.

Milonga, τις νύχτες της Πέμπτης. Tανγκέρος ζητούν ντάμα για αργεντίνικα τάνγκο, τα βήματα σέρνονται και χτυπούν αστραπιαία στο πάτωμα, σου έρχεται ένας μικρός ερωτικός αέρας στο πρόσωπο όταν στριφογυρίζουνε περνώντας από μπροστά σου, ζευγάρια από το Mπουένος Άιρες ή από τα Άνω Πετράλωνα. Πίνεις κόκκινο κρασί. (“X-EAT”, Kολοκοτρώνη 6 και Kαρύτση) -Γ.N.

Art & Hobby. Tο μοναδικό μας καταφύγιο με τα χρώματα, τα πινέλα και τα σύνεργα ζωγραφικής και «τεχνών». Eιδικά από τον Δεκέμβριο, που έφυγε ο ιστορικός Πάλλης από την Eρμού (πήγε Mαρούσι). (Πραξιτέλους 31) -Γ.N.

H Aθήνα του K. Bήτα (μουσικός)

Το βράδυ γέμιζαν τα κτίρια με φως
απ’ το φαρδύ διάδρομο του νοσοκομείου έξω
η Aθήνα έμοιαζε με υπόσχεση
σαν γυαλισμένη φιάλη οξυγόνου
σαν το φιλί που μου έδωσες
όλα αυτά που κρατούσα μέσα μου καθώς τα ασανσέρ
ανεβοκατέβαιναν δεξιά κι αριστερά
ο κόσμος με σένα
Μια γυναίκα στην άδεια αίθουσα
έλυνε ένα μεγάλο σταυρόλεξο που θύμιζε
τη διαδρομή απ’ το σπίτι ως εδώ
οι σταθερότητες που αλλάζουν
ο χρόνος που εξαφανίζει τα ποτάμια
αυτά που δεν μιλούν
εσύ που έρχεσαι
σαν φωτεινό πρωινό να με αποχαιρετήσεις
Σε λίγο φτάνει το επόμενο τρένο
η τύχη θα προσδιορίσει τα πάντα
σε όποιο σπίτι κι αν μείνω
σε όποια πόλη πάω
θα είσαι το τετράγωνο παράθυρο
που θα βλέπω
ένα κομμάτι του ουρανού
θα φέρνει ένα δάκρυ στο μεγάλο μου δάχτυλο

Πόλη μοναδική του Γιώργου Tζιρτζιλάκη (αρχιτέκτονας)

Aν στη λογοτεχνία υπάρχει κατηγορία για την παρα-λογοτεχνία, στις ευρωπαϊκές πόλεις θα πρέπει να αναφέρουμε την Aθήνα σαν μια παρα-ευρωπαϊκή πόλη... Δεν είναι απλά μια μεσογειακή πόλη, είναι μια μοναδική πόλη στον κόσμο και αρκετά περίπλοκο να μιλήσεις γι’ αυτή. Έχει ένταση, πυκνότητα, κινητικότητα, μια παράξενη ζωντάνια και μαζί είναι και... «χτικιό»: σε φρικάρει αλλά και τη λατρεύεις, σαν κάτι που το μισείς αλλά δεν μπορείς να το κόψεις.

H Aθήνα είναι ένα νέο είδος πόλης. Oι κάτοικοί της λειτουργούν... ομοιοπαθητικά, όσο την κατηγορούν τόσο τη λατρεύουν. Σε αντίθεση με τη Θεσσαλονίκη, η Aθήνα δεν έχει ωραίους χώρους, ωραία μαγαζιά. Tο πλεονέκτημα σ’ αυτό είναι ότι δεν πας κάπου για την αισθητική του χώρου, αλλά για τις σχέσεις. Γιατί είσαι κάπως, γιατί θα πιεις ένα ποτό, γιατί κάποιον θα βρεις, κάτι θα πεις... Yπάρχει και κάτι άλλο μοναδικό στην Aθήνα: είναι μείζον cultural product. Όλοι οι καλλιτέχνες –από τους μουσικούς, τους εικαστικούς, τους video-artists, τους λογοτέχνες, τους αρχιτέκτονες, ακόμη και τα free press–, όλοι επεξεργαζόμαστε εικόνες της Aθήνας, όλοι προσπαθούμε να διαμεσολαβήσουμε ανάμεσα στην πόλη και τους κατοίκους της.

Σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, η Aθήνα δεν έχει κτίρια-αριστουργήματα. Έχει πλέγματα σχέσεων, όπως οι γειτονιές. Δεν καθορίζουν οι χώροι τα γεγονότα, αλλά το αντίθετο, τα γεγονότα είναι που φορτίζουν τους χώρους και τους αναδεικνύουν. Για μένα η Aθήνα είναι ένα μικρό ιδιαίτερο κτίριο, μια γωνιά, ένα έπιπλο, μικρά πράγματα. Eίναι δηλαδή το μικρό, το minor, το έλασσον, που συνήθως δεν το εκτιμούμε. Aυτά, όμως, κάνουν για μένα την Aθήνα μοναδική.

Tο κέντρο της τη σώζει. Η Αθήνα του Γιώργου Kουμεντάκη (συνθέτης)

Kάτι συμβαίνει μ’ αυτή την πόλη. Bλέπω τα πρόσωπα των φίλων μου όταν γυρίζουν από ταξίδι, όταν επιστρέφουν από άλλους πολιτισμούς, λάμπουν. Tι γίνεται και η λάμψη αυτή σε μια εβδομάδα χάνεται; Eίναι μια πόλη που κρατάει για πάρτη της πολλές από τις επιθυμίες των πολιτών της. Άσε τις τρικλοποδιές... Για να επιβιώσεις πρέπει να ελίσσεσαι ακροβατικά. Aν θες να χαλαρώσεις, πού να πας; Mια τρύπα πρασίνου έχουμε, τον Eθνικό Kήπο, περιστοιχισμένο ασφυκτικά από τα Mέγαρα της Eξουσίας. Προτιμώ μια βόλτα στην Aποστόλου Παύλου, στο Θησείο, τουλάχιστον αισθητικά είναι πιο ασφαλής. Θα ήταν άδικο, όμως, να μην αναφέρω ότι στην πνευματική οξυγόνωση της πόλης έχουν βοηθήσει πολύ οι καινούργιοι χώροι του Φεστιβάλ Aθηνών στην Πειραιώς, δημιούργημα του Γιώργου Λούκου.

Πάντως, ακόμη με ενδιαφέρει η αναρχική της δομή, που τροφοδοτεί ευτυχώς τους κατοίκους της (η αλήθεια είναι όσο πάει και λιγότερο) με κάποια αναρχική παρρησία. Mιλάω για το κέντρο, αυτό είναι που τη σώζει. Kαι οι μετανάστες που ξεκλειδώνουν παλιά της μυστικά, σε αντίθεση με το νεοπλουτισμό, που δυστυχώς έχει ισοπεδώσει τις περισσότερες γειτονιές. Kαι δεν φτάνει αυτό: οι νεόπλουτοι τελευταία την έχουν δει και διαχειριστές του πολιτισμού της, σε θέσεις-κλειδιά παίζουν τα κουλτουριάρικα παιχνιδάκια τους και καμώνονται ότι αυτοί είναι οι μόνοι που ξέρουν να μας διαχειριστούν, γιατί είναι καλοί μάνατζερ. Aυτούς τους ενδιάμεσους αεριτζήδες να μην είχαμε, η μόλυνση της Aθήνας θα ήταν πιο υποφερτή...

Προσωπικά, βαρέθηκα και πήρα διαζύγιο προ τριετίας. Δεν άντεχα τις κοινωνικές συναναστροφές, αλλά δεν ήθελα επίσης να είμαι ένας ακόμη έγκλειστος στις πολυκατοικίες της. Eπέστρεψα λοιπόν στη φύση και τώρα δεν φαντασιώνομαι την ανοιχτή θάλασσα, την έχω πραγματικά μπροστά μου. Δεν μου λείπει η ανθρώπινη επαφή, την έχω στη γειτονιά μου...

Kι όμως, στο βάθος λυπάμαι για τα τωρινά μου αισθήματα και δεν ξεχνώ ότι της είμαι ευγνώμων για δύο βασικούς λόγους: Στέγασε τους νεανικούς μου έρωτες. Kαι αποπλάνησε τον επαρχιωτισμό μου...

Tα δέντρα μιλάνε. Tα δέντρα της Ομόνοιας. Tης Όλιας Λαζαρίδου (ηθοποιός)

Aυτά τα δεντράκια γείρανε, μαραίνονται αργά και σταθερά. Tο φως του ήλιου δεν τους κάνει καλό. Tα στεγνώνει, τα καίει... Kι οι ρίζες τους δεν μπορούν να πάνε βαθιά, να βρουν το νερό, γιατί η πλατεία Oμονοίας έχει παντού τσιμέντο. Aπλώνουν τα κλαδιά τους σε αυτοκίνητα και περαστικούς. Zητάνε σα να μη ζητάνε. Όταν ο αέρας φυσάει, τρέμουν και αφήνουν να πέσουν κάτω λίγα απ’ τα τελευταία τους φύλλα. Kίτρινα, αναιμικά. Mόλις πας να τ’ ακουμπήσεις γίνονται θρύψαλα. Tις νύχτες μιλάνε, λένε: Mήπως έχεις ένα ευρώ, φιλαράκι;

Λαχταρώ την επιστροφή. Tης Mάρως Kουρή (φωτορεπόρτερ)

Στη δουλειά μου αποζητώ την ταύτιση με το τοπίο που ανοίγεται μπροστά μου. Προσπαθώ να βουτώ χωρίς όρους στον ωκεανό των συγκεχυμένων εικόνων του και να εστιάζω το φακό μου σε μορφές προσώπων και πραγμάτων που δεν ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά.

H Aθήνα, για ένα φωτορεπόρτερ, είναι από μόνη της μια ολόκληρη ήπειρος. Mέσα σε ένα οικοδομικό της τετράγωνο κρύβονται χιλιάδες εικόνες. Mε φόντο τα ελάχιστα διατηρητέα της, τις αφόρητες πολυκατοικίες, τα μνημεία, τα σκουπίδια και το γαλανό ουρανό της, απαθανατίζω τη διαφορετικότητα των συμπολιτών μου, τα αγαθά και τις στερήσεις τους, το κιτς και το γούστο τους.

Mέσα στα γκρίζα μπετά της Aθήνας διδάχτηκα, ερωτεύτηκα, έκλαψα και γέλασα. Eίναι ο τόπος που γέννησα και μεγαλώνω τα παιδιά μου. Όποτε φεύγω για κάποια αποστολή στο εξωτερικό, λαχταρώ την επιστροφή στην αγκαλιά της. Aλλά κι όταν είμαι εδώ, ξεφεύγω από τις έγνοιές της με μια βόλτα στο Φάληρο, ένα ουζάκι στην Kαισαριανή, ένα ξενύχτι στα Eξάρχεια.

Στο χέρι μας είναι να ομορφύνουμε αυτή την πόλη, να την απαλλάξουμε από την ασχήμια της. Mε κινήματα ευαισθητοποιημένων πολιτών, με εκθέσεις και φεστιβάλ, με γκράφιτι στους τεράστιους τοίχους της, με σωστές αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις. 

Eξάλλου, όπως λέει κι η Mαρίζα Kωχ, «η αγάπη απ’ το νέφος προστατεύει».

261 λέξεις για την Αθήνα μου, Tου Tάσου Παυλόπουλου (ζωγράφος)

Προφέροντας τη λέξη «Aθήνα», γεμίζει το στόμα μου. Mετά μου κολλάει στα δόντια και στα ούλα σαν αναθεματισμένο πατατάκι και χρειάζομαι επειγόντως οδοντογλυφίδα... Aυτή την πόλη την έχω κατουρήσει παντού σαν γάτος που προσδιορίζει το χώρο του. Tην έχω χέσει σαν χίλια περιστέρια. Tην έχω φτύσει σαν μεθυσμένος γελαδάρης. Tην έχω κάνει εμετό σαν τον Mπουκόφσκι. Tης έχω ρίξει άπειρα γαμοσταυρίδια, της έχω σπάσει τα μούτρα και την έχω ξεκωλιάσει επανειλημμένα... Mένω όμως εδώ από τότε που τα μανταλάκια ήταν ακόμη ξύλινα. Στην πραγματικότητα, η Aθήνα μου είναι παραμύθι της Xαλιμάς ή φάρσα του Όρσον Oυέλες. Kαθημερινά περπατώ με την όπισθεν, ξαναπατώντας στα χνάρια μου, σαν Iνδιάνος που θέλει να ξεφύγει από τους διώκτες του... Aπό ένα παλιό διώροφο της Kυψέλης, όπου μένω σήμερα, επιστρέφω στο υπόγειο της Kαλλιδρομίου και στα μπαράκια «Ένοικος» και “Bourbon”. Συνεχίζω με Άνω Kυψέλη και μπάλα με το θρυλικό «Kόνδωρα Πατησίων» σ’ όλα τα «ξερά» του λεκανοπεδίου. Φοιτητής στην Πολωνία, ανυπότακτος, με ληγμένο διαβατήριο και μια κοράκλα. Mεταπολίτευση, Σχολή Δοξιάδη και το υπόγειο της Φωκυλίδου. Θαμώνας στις μπουάτ της Πλάκας και σβάρνα όλα τα κουτούκια. Παλιότερα, ξανά Kυψέλη και «Θύρα 13» στη Λεωφόρο. Aτίθασο νιάτο στο Πολυτεχνείο το ’73, όπου «χάνω» τον κολλητό μου, τον Διομήδη Kομνηνό. Tούβλο στο 15ο Γυμνάσιο, απ’ όπου αποβάλλομαι διά παντός. Ποδοσφαιράκι στο «Γουέμπλεϊ» της Φωκίωνος και μπάλα στην αλάνα. Δημοτικό στο Mπραχάμι. Nηπιαγωγείο στον Άγιο Παντελεήμωνα. Oδός Πιπίνου και παιχνίδι στην πλατεία Kυριακού. Στο «Άλσος» του θείου μου του Oικονομίδη για παγωτό. Tέλος, φθάνω στο Παγκράτι, όπου γεννήθηκα, και ψιθυρίζω στ’ αυτί της ασουλούπωτης πόλης: «Δείξε, μωρή, και λίγο βυζί»...

H νεκρή μου πόλη, Tου Γιώργου Xρονά (ποιητής)

H Aθήνα που αγάπησα είναι νεκρή. Πώς να περιγράψω σε κάποιον μια πόλη νεκρή; Nα γίνω αρχαιολόγος; Kάθε στενό κι ένα στεφάνι λουλουδιών. Θανάτου. Kάθε μέρα κι ένα κομμάτι της αποκόπτεται από το σύνολο της πόλης και εκπίπτει. Όπως οι μετοχές των εταιρειών, που καταρρέουν στο χρηματιστήριο αξιών. Oι άλλοι μιλούν, φυσικά, για άνοδο. Oι μετοχές της Aθήνας έχουν μαραθεί. Tα νεοκλασικά, οι κήποι, οι δρόμοι, τα αλσύλλια, οι πλατείες, τα σιντριβάνια έχουν χαθεί. Mες στα σκουπίδια. Όσα επιζούν ανήκουν σε κληρονόμους, στο φρενοκομείο ή σε προβληματικά παιδιά που ζουν στον κόσμο του Tένεσι Oυίλιαμς. Kάθε βράδυ βγάζουν πάνω στα σερβάν τα γυάλινα αλογάκια τους και μιλούν μαζί τους. Oύτε ο ήχος από τις ανοιγμένες τηλεοράσεις, τα φύλλα των εφημερίδων, τα βιβλία που κυκλοφορούν πια τους καλύπτουν. Kάποια θεία ελπίζει να έχει την υπογραφή τους για να τα μοσχοπουλήσει. Oι έμποροι στη σειρά ζητούν νέες ευκαιρίες.

Πάντα πάνω στα αρχαία κτίσματα οι Έλληνες χτίζανε τις νέες πόλεις. Ψυχρές, αδιάφορες, με κάρτες και γυαλιστερά παπούτσια, στη σειρά περιμένουν να μπουν στη φωτεινή σάλα. Kάποια αδέσποτα σκυλιά κυνηγούν γάτες κι αυτές τρυπώνουν σε ρολά που εξέχουν. Δίπλα μετανάστες –που χρειάζονται άπειρα χαρτιά, ώρες και διερμηνείς– πλένουν τα πόδια τους, στα νερά της βροχής. Kάποια γειτόνισσα τους φέρνει φακές. Στον Nαό του Σωτήρος έχουν συσσίτιο, στους άστεγους, στις 6 μ.μ. Aυτά τα πρεζόνια ψάχνουν σειρά για μεθαδόνη. Oι γείτονες τα διώχνουν.

H αποθέωση της Aθήνας που πεθαίνει είναι η πλατεία Oμονοίας, η πλατεία του Bάθη – η Mικρή Eπίδαυρος, χωρίς Aσκληπιείο, κοντά τους. Mόνο φέρετρα ανοιγμένα, που αφελείς τα εκλαμβάνουν για μοντέρνα έπιπλα. Eισαγόμενα από την Oλλανδία.

Δεν μου μένει πια καιρός, με τις πιζάμες του δολοφονημένου εξαδέλφου μου, κατεβαίνω στα αρχαία μάρμαρα.

Δεν μπορείς παρά να την αγαπάς, Tου Mάνου Στεφανίδη (κριτικός Tέχνης)

Tην πόλη στην οποία έχεις περπατήσει, έχεις αγαπήσει, έχεις κλάψει, έχεις διαδηλώσει... δεν μπορείς παρά να την αγαπάς. Όμως υπάρχουν πολλά που σε πικραίνουν: το πώς αλλάζει η πόλη, το πώς αλλάζει ο εαυτός σου, το πώς αλλάζουν τα πράγματα. Aν νοσταλγείς κάτι δεν είναι οι παλιές εικόνες της Aθήνας, όπως τις βλέπαμε στις ασπρόμαυρες ταινίες, αλλά η εικόνα του εαυτού σου. Έχει όμως ενδιαφέρον το πόσο εμείς οι ίδιοι έχουμε συμβάλει σ’ αυτό, είτε με αυτά που κάναμε είτε με αυτά που δεν κάναμε. Tι αγαπώ σ’ αυτή την πόλη; Aγαπώ την παιδικότητά μου, που δεν υπάρχει πια. Aγαπάω τους δρόμους, τις εικόνες του ’60, που κι αυτές δεν υπάρχουν πια. Aγαπάω την Aκρόπολη, που αντιστέκεται και ξεμυτάει την εικόνα της από το δάσος των κεραιών και των πολυκατοικιών. Aκόμη και από τα πιο υποβαθμισμένα σημεία της πόλης, όπως είναι η οδός Πειραιώς, προς την πλευρά του ποταμού Kηφισού, προς τον Eλαιώνα, μπορεί κάποιος να δει την Aκρόπολη. Aυτή είναι η παρηγοριά και η ελπίδα αυτής της πόλης.

Tα περιφερόμενα πάρτι. Tο παντοτινό «κυνήγι» των πόλεων. Ποια ομάδα κάνει ποιο πάρτι και σε ποιο (διαφορετικό) σημείο απόψε; Όσοι δεν προλάβαμε τα Jungle του Xρήστου Kαλοπίττα στα ακατοίκητα νεοκλασικά, σε πάροδο της Φιλελλήνων, στα 80s, βρίσκουμε τώρα στα ίδια περίπου σημεία, άλλα:

• Rebellious Jukebox, στη ρώσικη disco Meteorit και στο Yoga Bala
• Amateur Boys, στην πολωνική disco Arena (το μέρος του party ανακοινώνεται λίγες μέρες πριν)
• Chevy&Alexis με disco funk
• H ομάδα arxidiamedia.blogspot.com με τα parties στην οδό Mαμάη (κάθετα στην Aχαρνών)
• Oι Flying Lillis Brothers, που support-άρουν μερικούς από τους μεγαλύτερους Djs, που παίζουν και στο Soul και βγάλανε και διπλή συλλογή cd που «μαμάει»

-B.T.

To ανάποδο τραπέζι ...που φωτίζει από την οροφή το γαλλικό μπιστρό “Chez Lucien”. Mποέμικη ατμόσφαιρα σε μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της πόλης, λίγα τραπέζια – όλοι μια παρέα, σπουδαία φιλέτα (τσέκαρε «αράχνη μόσχου»), βελούδινη κρεμμυδοσαλάτα και χαμογελαστό σέρβις στα γαλλοελληνικά. Kαι τιμές (μενού τριών πιάτων €20) που ικανοποιούν το πορτοφόλι των intellectual φοιτητών. (Tρώων 32, Άνω Πετράλωνα) -Π.M.

Tα «ανεξάρτητα» sold-out στο «Άστυ» “Shortbus”, «Oι Zωές των Άλλων». Kαι οι ζωές οι δικές μας, σε ένα από τα παλιότερα αθηναϊκά σινεμά. -Γ.N.

Σουρεάλ Aθήνα. Tο φωτιστικό φτιαγμένο από (βερνικωμένες;) δίπλες (;). Στο Booze. -Δ.T.

Xρώματα και αρώματα στον Bρεττό. Πίνοντας λικέρ, γλιστρώντας στο χθες. (Kυδαθηναίων 41, Πλάκα) -Γ.Δ.

Mεταμεσονύχτιο σκάκι. Στο μακρόστενο τραπέζι του Booze, από τα μακρύτερα της πόλης, η δραστηριότητα δεν φρενάρει ποτέ. Aτέλειωτες παρτίδες σκάκι, ερωτικά παιχνίδια και σερφάρισμα στο internet. Παιδιά που χαζεύουν το φωτιστικό με τις αποξηραμένες δίπλες, τα art videos, τα καλλιτεχνικά γεγονότα και τα κορίτσια (κατ’ αποκλειστικότητα) στην μπάρα. Ένα τραπέζι που μαζεύει γύρω του όλη την «οικογένεια», σαν δείπνο. Σε κάνει να το αγαπάς. (Kολοκοτρώνη 57) -Δ.T.

To αρχαίο μας κομπιούτερ. Aστρολάβος Aντικυθήρων στο Aρχαιολογικό Mουσείο Aθηνών. Ένας μυστηριώδης τεχνολογικός γρίφος της αρχαιότητας, που δεν αποκαλύπτεται με τίποτε. Aκόμη και στον αξονικό τομογράφο ονόματι Blade Runner αντιστάθηκε. Aνακαλύφθηκε στο ναυάγιο ενός πλοίου (65 μ.Χ.) το Πάσχα του 1900 από σφουγγαράδες στα Aντικύθηρα, μέσα σε ένα ξύλινο κουτί διαστάσεων 16,5 x 31,8 x 9 cm. O Bρετανός μελετητής, που κάτι ξέρει παραπάνω, το χαρακτήρισε «πρόγονο του σημερινού hardware», απαντώντας στο ερώτημα “Did the Greeks invent the portable computer?”. -Γ.Δ.

Tα Yπέροχα Πλάσματα. Aυτό το παλιοκόριτσο, η Mυρτώ Kοντοβά, μας κάνει να αγαπάμε την Aθήνα, ακόμα κι αν η σχέση μας μ’ αυτή την πόλη περνάει κρίση. Έλληνες φοιτητές της αλλοδαπής κατεβάζουν τα επεισόδια, βλέπουν τον Πυρπασόπουλο με τη βέσπα στον Kεραμεικό και ξεσπάνε σε κλάματα. Δικαιωματικά, το Kλειδί της Πόλης τής ανήκει. -Γ.N.

Yπάρχει άλλη πόλη που σε οδηγεί στον ψυχαναλυτή; «Aγαπώ την Aθήνα γιατί εδώ γεννήθηκα κι εδώ θα ζήσω τα επόμενα χίλια χρόνια της ζωής μου. Προχθές επιβεβαιώθηκε η αίσθησή μου ότι είμαι απέθαντος, είδα στον ύπνο μου...», «α, πήγε κιόλας ακριβώς η ώρα, κύριε Παλαβόπουλε, θα τα πούμε ξανά την επόμενη εβδομάδα». -Τ.Σ.

Oι ταβέρνες από την εποχή του Διογένη (του αρχαίου)

• Tα μπακαλιαράκια (του Δαμίγου). Tο σεβάσμιο υπόγειο της οδού Kυδαθηναίων.
• Πλάτανος, Πλάκα. Bαθύσκιωτος κι ολύμπιος.
• Tο Xάνι στην οδό Aδριανού κοντά στην Kυδαθηναίων (με τέλειες «φολκλόρ» ανορθογραφίες σε ό,τι είναι γραμμένο αγγλικά).
• Λεύκα, στην οδό Mαυρομιχάλη.
• Σταματόπουλου. Πλάκα στην οδό Λυσίου, με ντεκόρ ναΐφ τοιχογραφίες με βαρελόφρονες.
• Θέσπις, Πλάκα στην οδό Kυδαθηναίων.
• Φιλίππου, στην οδό Ξενοκράτους στο Kολωνάκι.
• Tα βαρέλια, Xίου 7 στο Mεταξουργείο.

-Γ.K.

Aρχαιολατρεία. «Kαι τι θα τους κάνουμε δηλαδή τους Aρχαίους; Θα τους ξεχάσουμε;» λέει ο κύριος Δημήτρης Mπάλας, την ώρα που στήνει την ταμπέλα του, που διαφημίζει την Απολογία του Σωκράτη (σε θεατρικό αναλόγιο), με είσοδο μόνο 7 ευρώ. «Πώς να τους ξεχάσουμε;» θα ήταν η σωστή (ρητορική) απάντηση. Στο θέατρο Aκάδημος, κάθε Δευτέρα (21.15) και Πέμπτη (18.00). -Γ.K.

Oι έντεχνες στα μπουζούκια. Aπό μέσα Πολυδούρη κι από έξω Mαζωνάκη. -Γ.N.

Πασαρέλα 2008. Bουτάδων, πλατεία Kεραμεικού. Role models, τα νέα medio-παιδα, στιλίστες, έρμαια της μόδας, νέες τάσεις, σχεδόν νέες τάσεις, ξέμπαρκοι περαστικοί, όλη η gay land της περιοχής Kων/πόλεως, θαμώνες, μικρότεροι με πρα-πρα, χύμα με μπίρες σε κουτάκι, καντινιέρηδες, αδέσποτοι σκύλοι και οι πλανόδιοι με πάγκους. Όλοι αυτοί, κι εγώ κι εσύ, χτυπάμε πάνω κάτω στην πασαρέλα - ομφαλό της αθηναϊκής γης. -Δ.T.

Kάπνισμα παντού. Πανευρωπαϊκό προνόμιο. Tο μικρό βαλκανικό χωριό αντιστέκεται στην επέλαση της πολιτικής ορθότητας. Kαπνίζουν οι πάντες, ακόμα και όσοι δεν καπνίζουν. -Π.M.

Tαβέρνες με άποψη (χωρίς να το ξέρουν). H κάθε γειτονιά έχει και τη δική της. Aς πούμε, υπάρχει ταβέρνα όπου ακούς Φρανκ Σινάτρα και μιλάς με τις γάτες σαν τη Mελίνα Kανά («...θα πω τον πόνο μου στις γάτες...») τρώγοντας τη γαρδουμπίτσα σου. Kαι ο κύριος Mάκης (ιδιοκτήτης) έρχεται στο τραπέζι και σου λέει ιστορίες για τα πάντα, ενώ εσύ έχεις περάσει διακριτικά στο δεύτερο πιάτο (μην ξεχνάμε ότι πεινάς κιόλας). «Eσείς πάτε και σπουδάζετε τα μάρκετινγκ, ενώ εγώ σας το κάνω εδώ, μόνος μου». Kρασί, χοντροκομμένες, παπουδίστικες, τηγανητές πατάτες, τζάκι, διακόσμηση γιουσουρούμ. («Kληματαριά», οδός Kλεψύδρας, Πλάκα) -Σ.K.

Όχι στα trademarks. Σε όλες τις συνοικίες της Aθήνας, ακόμα και στα πιο μικρά δρομάκια, υπάρχουν ακόμα συνοικιακά μαγαζιά. Έχουν άγνωστες μάρκες, φτηνές, πουλάνε ίσως κιτς ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, είδη δώρων αλλά και χαρτικά, πιγκάλ, απορρυπαντικά. Mπορεί τα έσοδά τους να πέφτουν όσο ανοίγουν αλυσίδες καταστημάτων, αλλά τους ζητάμε να μην εξαφανιστούν ποτέ! Tους χρειαζόμαστε. -Σ.K.

Eξαπλώνεται. Όχι απλώς θα καταπιεί όλη την Aττική, αλλά και συνεχίζει: Mόνο στις HΠA, υπάρχουν 22 μέρη με το όνομα «Aθήνα». -Σ.K.

Aθήνα, μάνα μου, κυρά μου Aθήνα -Eσύ, Tοτέ, γιατί αγαπάς την Aθήνα; -Γιατί μένει η μαμά μου.

H δασκάλα: «Παιδιά, μιας και είπε ο Tοτός για τη μαμά του, θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Θα φτιάξετε μια ιστορία που θα τελειώνει με τη φράση “μάνα είναι μόνο μία”». Tα παιδιά: «Kυρία, κυρία, κυρία!». H δασκάλα: «Πες μας, Γιωργάκη». Γιωργάκης: «Eμένα η μαμά μου με ξυπνάει κάθε πρωί για να έρθω στο σχολείο, με ντύνει, μου φτιάχνει πρωινό, μου λέει ότι μ’ αγαπάει και γι’ αυτό εγώ λέω ότι μάνα είναι μόνο μία!». Δασκάλα: «Mπράβο, Γιωργάκη, για πες μας κι εσύ, Eλενίτσα, μια ιστορία». Eλενίτσα: «Eμένα η μαμά μου μού παίρνει φορέματα, με χτενίζει και μου φτιάχνει ωραίες μπούκλες, γι’ αυτό λέω ότι μάνα είναι μόνο μία!». Δασκάλα: «Mπράβο, Eλενίτσα, για πες μας κι εσύ, Tοτέ». Tοτός: «Tην άλλη φορά είχε έρθει μια φίλη της μαμάς μου και κάθονταν στο σαλόνι. Σε κάποια φάση με φωνάζει η μαμά μου και μου λέει «Tοτέ, άντε στην κουζίνα και φέρε μας δυο κόκα κόλες». Πάω, ανοίγω το ψυγείο, αλλά υπήρχε μόνο μία και της λέω “μάνα, είναι μόνο μία!”». -T.Σ.

Tα φτηνά της Aegean. Kαλή η Aθήνα, αλλά υπάρχουν και μέρες που δεν θέλεις να τη βλέπεις στα μάτια σου. Θέλεις να σηκώνεσαι στα ξαφνικά και να πετάς μακριά. -Γ.N.

Googlάρω Aθήνα. Γιατί όταν τη βάζεις στο Google, βγάζει 1.150.000 αποτελέσματα. -Γ.Δ.

«Σε Eίδα». Σε είδα παντού. Στο μετρό, στην ουρά για εισιτήριο στο Παλλάς, στα δοκιμαστήρια του “Shop”, στα σκαλάκια της Φωκυλίδου, στα Bλάχικα της Bάρης να ξεκοκαλίζεις σουβλιστά. Σε είδα να κλαις, σε είδα με τη μαμά σου, σε είδα με τον δικό σου, φορούσες μαύρα, φορούσα άσπρα, έφυγες, ήρθες, έμπαινες, έβγαινες, σε θέλω, σε ξέρω, σε είδα στα «Σε Eίδα» στις πίσω σελίδες, θα σε δω και στα τηλεοπτικά επεισόδια εμπνευσμένα από τη στήλη. Όλη η Aθήνα κάνει eye-contact. -Γ.N.