Πριν 3 περίπου εβδομάδες, Κυριακή ήταν, αν θυμάμαι καλά, σε ένα πάρκο κοντά στο σπίτι μου άκουσα πως γινόταν μια πολύ όμορφη γιορτή για όσους έχουν σκυλάκια, το Run With your Dog. Όταν ήρθε η σειρά μας να τρέξουμε με την Μπιζού άκουσα από τα μεγάφωνα να καλούν πρώτο στη γραμμή εκκίνησης τον Ερμή. Είπα από μέσα μου: «Γιατί, παρακαλώ, να περάσει πρώτος ο Ερμής; Τι σόι κονέ έχει;» Στάθηκα να κοιτάξω και αντίκρισα ένα από τα πιο χαρούμενα σκυλιά που έχω δει στη ζωή μου.
Μπορεί ο Ερμής να ξεκίνησε πρώτος τη διαδρομή μαζί με το αφεντικό του, αλλά πλέον τον είχαν περάσει όλοι. Κοντοστάθηκα κι εγώ με την Μπιζού (όχι ότι υπήρχε περίπτωση να τερματίσουμε πρώτες) για να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Αυτή ήταν και η πρώτη μας γνωριμία με τον Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου, ιδιοκτήτη του Ερμή και κτηνίατρο που κατασκευάζει αναπηρικά αμαξίδια για κατοικίδια ζωάκια. Μου έδωσε την κάρτα του κι έφυγε. Δεν έχει περάσει μία μέρα από τότε, που να μη σκέφτομαι ότι πρέπει να σoυ συστήσω τη σημαντική δουλειά που κάνει για όλα τα ανάπηρα ζωάκια εκεί έξω. Έτσι, τον συνάντησα στο εργαστήριό του και κάναμε μία από τις πιο συγκινητικές συνεντεύξεις που έχω κάνει μέχρι σήμερα.
Πώς αποφάσισες να δημιουργήσει μία εταιρεία, την Pet Mobility, που κατασκευάζει αμαξίδια για ανάπηρα κατοικίδια ζώα;
Έχω σπουδάσει κτηνίατρος στο ΑΠΘ. Στην πρώτη μου δουλειά σε ένα κτηνιατρείο, μας έρχονταν από τους ιδιοκτήτες τους ανάπηρες γάτες για ευθανασία, κατά τα αλλά, όμως, υγιέστατες. Το μόνο αμαξίδιο που υπήρχε για αυτά τα ζώα τότε ήταν εισαγόμενο και το κόστος του πολύ ακριβό. Για να σου δώσω μία τάξη μεγέθους, μιλάμε για €500 για μια γάτα και €700 για ένα σκύλο. Στη δεύτερη ανάπηρη γάτα που μου έφεραν για ευθανασία, ξεκίνησε το μυαλό μου να ψάχνει εναλλακτικές λύσεις για πιο οικονομικά αμαξίδια. Έτσι το 2014 έφτιαξα μόνος μου κάποια σχέδια, τα οποία υλοποίησα με δικά μου υλικά και με πολύ κόπο. Είχαν κάποια μειονεκτήματα, άλλωστε δεν κατείχα την τεχνογνωσία. Ψάχνοντας, λοιπόν, για μια πιο ολοκληρωμένη ποιοτικά κατασκευή, γνώρισα το συνεργάτη μου, τον Ιωάννη Καρυτιανό, μηχανολόγο - μηχανικό. Σχεδιάσαμε αρχικά κάποια μοντέλα, υλοποιήσαμε τα πρώτα από ελαφριά υλικά όπως το αλουμίνιο, δοκιμάσαμε τα αμαξίδια αυτά σε μηχανολογικές καταπονήσεις και μετά από άπειρες μετατροπές δημιουργήσαμε το 2015 ένα αμαξίδιο, ελαφρύ και ανθεκτικό, για τα ανάπηρα κατοικίδια ζωάκια.
Ποσό κόπο και ποιες δυσκολίες συνάντησες στο εγχείρημά σου αυτό;
Τον Οκτώβριο του 2015 πρέπει να σου πω ότι χτύπησα σοβαρά σε ένα τροχαίο το πόδι μου, περνώντας μήνες κλινήρης. Εκεί ήταν που μπήκα για λίγο στην ψυχολογία αυτών των ζώων, χωρίς αυτό να μπορεί να συγκριθεί με αναπηρία, αλλά σίγουρα μου έδωσε ένα ακόμη πιο ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσω. Έτσι, λοιπόν, ό,τι έβγαζα από τη δουλειά μου στο κτηνιατρείο το έβαζα στην άκρη για την Pet Mobility. Για υλικά, ανθρώπινο δυναμικό κ.λπ. Η εταιρεία δεν έχει κέρδος ούτε σήμερα. Δεν μπορώ να παρατήσω τη δουλειά μου και να αφοσιωθώ 100% σε αυτό, αλλά θέλω να τελειοποιήσω κάτι που μακροπρόθεσμα θα μπορεί να προσφέρει πέρα από τα ζώα και στους ανθρώπους.
Τι προσφέρουν τα τροχήλατα της Pet Mobility και τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει ένα ανάπηρο ζωάκι για να πάρει αμαξίδιο από εσάς;
Αυτονομία, ανεξαρτησία, ελευθερία, ευελιξία, λειτουργικότητα. Είναι, επίσης, φιλικά στο δέρμα του ζώου αλλά και στο περιβάλλον και, κυρίως, είναι οικονομικά. Το μέσο κόστος τους είναι περίπου στο 1/3 της τιμής αυτών που εισάγονται. Καταλαβαίνεις ότι η οικονομική διαφορά με τα εισαγόμενα είναι τεράστια. Επιπροσθέτως, ένα ζώο που μπορεί πλέον να κινείται με το αμαξίδιό του ξεκινά και πάλι να κοινωνικοποιείται, να βγαίνει από το σπίτι, να αποφεύγονται τα έλκη κατάκλισης και, επίσης, να γυμνάζεται και ο εμπρόσθιος κορμός του ζώου.
Το κάθε αμαξίδιο είναι custom για το κάθε ζώο. Ο ιδιοκτήτης του ανάπηρου ζώου έρχεται στο ιατρείο, εκτιμάμε την κλινική κατάσταση του ζώου, γίνονται οι απαραίτητες εξετάσεις, αν χρειάζονται, και αν δεν επιδέχεται χειρουργείο, προχωράμε με τις μετρήσεις. Έπειτα, ο Γιάννης αναλαμβάνει να το σχεδιάσει στον υπολογιστή και να αρχίσουμε απο κοινού την κατασκευή του. Τέλος, το δοκιμάζουμε στο ζώο. Αν μιλάμε για γάτες, λόγω της ιδιοσυγκρασίας τους, δεν το δέχονται τόσο εύκολα, οπότε περνάμε και μια περίοδο εκπαίδευσης - προσαρμογής, ξεκινώντας με λίγα λεπτά την ημέρα. Τα σκυλάκια είναι πιο δεκτικά στο να το αποδεχτούν, 9 στα 10 ξεκινούν αμέσως να κινούνται.
Ποιος σε έχει στηρίξει σε όλο αυτό και ποιο είναι το όραμά σου;
Η οικογένειά μου κυρίως, βασικά τα αδέρφια μου, και ο Γιάννης. Στην αρχή, βέβαια, δεν πίστευε σχεδόν κανένας σε αυτό.
Αυτό που θα μπορούσα να πω ότι είναι το όραμά μου είναι να δώσω ένα ελπιδοφόρο μέλλον σε αυτά τα ζώα. Μακροπρόθεσμα, θα ήθελα να υπάρξουν και οι κατάλληλες υποδομές ώστε να μπορούν να εξυπηρετούνται, από απλή πληροφόρηση (τι κάνουμε όταν έχουμε ένα ανάπηρο ζώο) μέχρι και να δημιουργηθούν συγκεκριμένοι χώροι σε δημόσιο επίπεδο. Το ξέρεις ότι αυτά τα ζωάκια δεν μπορεί να βγουν έξω από το σπίτι; Δεν υπάρχουν υποδομές. Δεν υπάρχει καν στοιχειώδης ενημέρωση του τι γίνεται με αυτά, όπως και δεν υπάρχει η ειδικότητα του φυσικοθεραπευτή στην κτηνιατρική στην Ελλάδα.
Τι ακριβώς είναι το project που επίσης προωθείς, το «Yellow Pet»;
Είναι ένα παγκόσμιο project παγκόσμιο, που υπάρχει παντού εκτός από την Ελλάδα. Το έχω ονομάσει «Yellow pet project» και ουσιαστικά μιλάμε για κάτι πολύ απλό, αλλά συνάμα και πάρα πολύ βοηθητικό. Απλώς, βάζουμε ένα κίτρινο διακριτικό (λουράκι, φιογκάκι κ.λπ.) σε ζώα που έχουν κάποιου είδους αναπηρία, σε ζώα κάτω από φαρμακευτική αγωγή, σε ζώα με περίοδο, σε φοβικά ζώα, ώστε ο άλλος ιδιόκτητης κατοικιδίου ή άλλοι άνθρωποι να γνωρίζουν πώς να προσεγγίσουν τα ζώα αυτά. Είναι κάτι σαν το «Ν» στους νέους οδηγούς. Δεν κοστίζει τίποτα και είναι πολύ βοηθητικό για όλους.
Ευχαριστώ, Αλέξανδρε και Γιάννη, που κάνετε τον κόσμο καλύτερο.
18°
