Ντετέκτιβ της λογοτεχνίας, με αρετές και ελαττώματα, που ξεχώρισαν για το προσωπικό τους στιλ.
Επιθεωρητής Μαιγκρέ
(ήρωας στα βιβλία του Ζωρζ Σιμενόν)
Από τη μεταφράστριά του, Αργυρώ Μακάρωφ
«Ζυλ Μαιγκρέ, ετών 45, ύψος 1,80, 110 κιλά – η ρίζα του ονόματος μαιγκρ στα γαλλικά σημαίνει αδύνατος! Παντρεμένος, χωρίς παιδιά. Τα χαρακτηριστικά στην εξωτερική του εμφάνιση είναι η πίπα, το προσεγμένο ντύσιμό του, αλλά τον βρίσκουμε συχνά και με ρομπ-ντε-σαμπρ πάνω από τις πιτζάμες και με παντόφλες στο σπίτι του να λύνει διάφορες υποθέσεις χαζεύοντας από το παράθυρό του. Τα βιβλία με ήρωα τον Μαιγκρέ φτάνουν σχεδόν τα 110.
Οι αρετές και τα ελαττώματά του μπλέκονται, είναι ένα κράμα του ίδιου του Σιμενόν και του πατέρα του: πληβείος, σταθερός, ενστικτώδης, απολίτικος, δύσπιστος, λαίμαργος, πότης, διακριτικός, δεν του αρέσουν οι μετακινήσεις, οι αλλαγές, δεν αποχωρίζεται τις συνήθειές του, την καθημερινότητα, δεν κάνει εύκολα φιλίες, παρόλα αυτά κερδίζει εύκολα την εμπιστοσύνη, είναι σεμνός.
Τηλεοπτική σειρά του BBC με τον Rowan Atkinson στο ρόλο του επιθεωρητή Μαιγκρέ
Στο χώρο της εργασίας έχει προβλήματα με τον ανακριτή της Δικαστικής Αστυνομίας Κομελιώ, και η συνεργασία με τους υφιστάμενούς του είναι άψογη. Όντας εγκεφαλικός, τον βρίσκουμε συχνά να φτάνει στη λύση αναμοχλεύοντας τη φωτιά της θερμάστρας του γραφείου του. Δεν προσκολλάται στις ενδείξεις, δεν έχει εμπιστοσύνη στις τεχνικές, στα πολύ μεθοδικά μυαλά, η εγκληματική έρευνα γι’ αυτόν είναι πρωτίστως η έρευνα της ανθρώπινης αλήθειας που για να καταλάβει κανείς πρέπει πρώτα να την αισθανθεί, αναζητά το κίνητρο που έφερε το δολοφόνο να διαπράξει το έγκλημα – συχνά τον βλέπουμε να συμπάσχει μαζί του και κάποιους να μην τους συλλαμβάνει (όπως στο “Λίμπερτυ Μπαρ” ή στις “Διακοπές του Μαιγκρέ”). Όπως έγραψε και ο κύριος Πετσόπουλος (σ.σ. εκδότης των ΑΓΡΑ) στο κείμενό του με αφορμή την προβολή του “Μπλε δωματίου” στην Ελλάδα, “είναι απόλυτα ανατρεπτικό στην ιστορία του αστυνομικού μυθιστορήματος το γεγονός πως ένας επιθεωρητής μπορεί να έχει τέτοια στάση απέναντι στην τιμωρία, εκτός της ηθικολογίας και του γράμματος του νόμου”.
Θα έκανα παρέα μαζί του γιατί αγαπάει το ποτό και το καλό φαγητό, το θέμα είναι αν θα έκανε κι αυτός μαζί μου, αν και νομίζω πως, ναι, γιατί κάνοντας σπουδές στο Βέλγιο και ζώντας εκεί τη μισή ζωή μου, μιλάω τη δική του γλώσσα και μπορώ ν’ αντιληφθώ πολλά από τα χούγια του. Επιπλέον, έχει τόσο ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθεί.
Θα παραθέσω ένα διάλογο, αυτόν που επέλεξε να αναδείξει ο εκδότης, από το τελευταίο βιβλίο του Σιμενόν με ήρωα τον Μαιγκέ, “Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ” (1972).
- Επιθεωρητά Μαιγκρέ, είστε το εντελώς αντίθετο του ανθρώπου που κρίνει και αποδίδει δικαιοσύνη. Θα έλεγα μάλιστα, όταν συλλαμβάνετε έναν ένοχο, λυπάστε.
- Ναι, συμβαίνει.
- Εντούτοις αναλαμβάνετε τις υποθέσεις σας τόσο ζεστά, σαν να ήταν κάτι δικό σας, προσωπικό...
Και ο Μαιγκρέ απάντησε πολύ απλά:
- Γιατί κάθε φορά ζω μια ανθρώπινη εμπειρία. Όταν σας καλεί κάποιος στο προσκέφαλο ενός άγνωστου αρρώστου, δεν το κάνετε κι εσείς προσωπική σας υπόθεση; Δεν παλεύετε ενάντια στο θάνατο, σαν ένας ασθενής να είναι δικό σας πολυαγαπημένο πρόσωπο;”
*Τα βιβλία του Ζωρζ Σιμενόν κυκλοφορούν από τις εκδ. Άγρα
Η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Jo Nesbo «Κυνηγοί κεφαλών»
«Όνομα: Χάρι Χόλε. Ηλικία:52. Εξωτερικά χαρακτηριστικά: ψηλός, με εμφανή σημάδια από καταχρήσεις (αλκοόλ, όπιο, άλλα ναρκωτικά), μία ουλή στο ένα μάγουλο, από το ένα αυτί ως το πιγούνι, αθλητικός, ξερακιανός. Συνήθως ντύνεται με τζιν, κοντομάνικο μπλουζάκι, μπουφάν. Αν και σε πολλά βιβλία ήταν μόνος, στο βιβλίο “Δίψα” παντρεύεται τη Ράκελ.
Είναι επιρρεπής στις καταχρήσεις, αυστηρός με τον εαυτό του, έχει αδυναμία στις γυναίκες και στο Τζιμ Μπιμ, είναι εσωστρεφής, δύσκολος στην επικοινωνία με συναδέλφους, τη σύντροφό του, τις γκόμενές του, τον υιοθετημένο γιο του, τον πατέρα του (που έχει πεθάνει πια).
Η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Jo Nesbo «Ο χιονάθρωπος»
Έχει αποσυρθεί από την ενεργό αστυνομικό δράση και διδάσκει στην Αστυνομική Ακαδημία, αλλά καλείται ‒κάθε φορά που λέει ότι αποσύρεται οριστικά‒ να αναλάβει πάλι κάποια υπόθεση. Θεωρείται ο καλύτερος και πιο επίμονος επιθεωρητής του τμήματος του Όσλο. Μονήρης και μοναχικός, δέχεται πληροφορίες από άλλους, αλλά δεν προσφέρει ο ίδιος εύκολα· δεν συνεργάζεται εύκολα, προτιμά να λύνει υποθέσεις μόνος του.
Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει: δεν είναι ιδιαίτερα πειθαρχημένος, είναι όμως επίμονος και δουλευταράς. Πολυταξιδεμένος και ανοιχτός σε νέες χώρες και πολιτισμούς. Δεν θα έκανα παρέα μαζί του εκτός εργασίας, είναι ένας άνθρωπος πληγωμένος και κατεστραμμένος με εξαιρετικά πολύπλοκα κουβάρια μπλεγμένα μέσα του».
*Τα βιβλία του Jo Nesbo κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
Επιθεωρητής Μονταλμπάνο
(ήρωας των βιβλίων του Αντρέα Καμιλλέρι)
Από τη μεταφράστριά του, Φωτεινή Ζερβού
«Ο αστυνόμος Σάλβο Μονταλμπάνο, πρωταγωνιστής σε 25 μέχρι τώρα αστυνομικά του Καμιλλέρι, πήρε το όνομά του από σεβασμό στον Ισπανό Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, προσωπικότητα της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο αστυνόμος που έχει γεννηθεί το 1950 μεγαλώνει, καθώς περνούν τα χρόνια, και αυτό αποτυπώνεται στα βιβλία. Έχει πτυχίο νομικής και ξεκίνησε την καριέρα του στην αστυνομία γύρω στα τριάντα. Ζει μόνος, αλλά τον επισκέπτεται συχνά η αιώνια αρραβωνιαστικιά του, η Λίβια, που μένει μόνιμα στην Τζένοβα.
Τρέιλερ της ιταλικής τηλεοπτικής σειράς «Il commissario Montalbano»
Ο Σάλβο Μονταλμπάνο είναι ένας sui generis αστυνόμος, μιλά σικελική διάλεκτο, είναι ξεκάθαρος, παλεύει ενάντια στη διαπλοκή, τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τη μαφία. Τίμιος, ανθρώπινος, μπορεί να παραβεί το νόμο, αν ο ένοχος το αξίζει, σύμφωνα με τον δικό του ηθικό κώδικα. Έξυπνος, με ένστικτο, ικανός να διαλευκάνει υποθέσεις δύσκολες και σκοτεινές με τη βοήθεια των συνεργατών του που τους εμπιστεύεται, σέβεται και στηρίζει. Έχει μια σχέση έρωτα και μίσους με την τεχνολογία, αναγνωρίζει τα καλά που προσφέρει αλλά τη νιώθει λίγο ξένη. Δεν είναι φιλόδοξος σε σημείο που αρνείται να προαχθεί. Αγαπά τις γυναίκες, το καλό φαγητό και τη θάλασσα που τον ηρεμεί. Προτιμά να τρώει μόνος επειδή θέλει ν’ απολαμβάνει το φαγητό του. Πάντα με καθαρά ρούχα, κυκλοφορεί μ’ ένα διαλυμένο αυτοκίνητο και τη διάθεσή του επηρεάζει ο καιρός. Είναι αντιρατσιστής, με προοδευτικές πολιτικές ιδέες. Ο αστυνόμος Σάλβο Μονταλμπάνο στη φαντασία του Καμιλλέρι έχει μουστάκι και μαλλιά, όμως ο κάθε αναγνώστης φαντάζεται έναν δικό του Μονταλμπάνο.
Μετά από ατελείωτες ώρες συνύπαρξης μαζί του, κρατώ τον ευαισθησία που κρύβει πίσω από τη σκληράδα και τον εγωισμό, την αγάπη για τον τόπο του και τον ξεκάθαρο χαρακτήρα του».
*Τα βιβλία του Αντρέα Καμιλλέρι κυκλοφορούν από τις εκδ. Πατάκη
Επιθεωρητής Βίλιαμ Βίστιν
(ήρωας στα βιβλία του Jorn Lier Horst)
Από τη μεταφράστριά του, Δέσποινα Παπαγρηγοράκη
«Ο Βίλιαμ Βίστιν, ο οποίος αναφέρεται ως “ερευνητής” και εμφανίζεται σε όλα τα βιβλία του Χορστ (11 μέχρι στιγμής), είναι ένας εξηντάρης πια άντρας και ήδη παππούς από τη δημοσιογράφο κόρη και συχνά συνεργάτιδά του, Λίνε. Ζει και εργάζεται στο νοτιοανατολικό μέρος της Νορβηγίας, απ’ όπου προέρχεται και ο συγγραφέας δημιουργός του, είναι δε εγγονός εξερευνητή του Βόρειου Πόλου. Είναι ένας κάπως σωματώδης άντρας, με σκούρα πυκνά και ακατάστατα μαλλιά, φαρδύ πρόσωπο, σκούρα μάτια, σφιγμένο χαμόγελο και βαθιές ρυτίδες “που μαρτυρούσαν πως είχε ζήσει πολλά”. Δεν φαίνεται να προσέχει ιδιαίτερα το ντύσιμό του, άλλωστε τον περισσότερο καιρό πια μένει μόνος, αφού η γυναίκα του Ίνγκρι σκοτώθηκε πριν χρόνια σε αποστολή της Norad (Νορβηγικής Βοήθειας στην Αφρική) στην οποία συμμετείχε, και τα δίδυμα παιδιά του, η Λίνε και ο Τόμας, είναι μεγάλα και έχουν πάρει το δρόμο τους. Για ένα διάστημα είχε μια σύντροφο, τη Σουζάνε, η οποία μάλιστα έμεινε για λίγο μαζί του, πράγμα που απήλαυσε αφού δεν έχει συνηθίσει τη μοναξιά. Γρήγορα τελείωσε αυτός ο δεσμός, όταν εκείνη κουράστηκε από την υπερ-απασχόληση με τη δουλειά του και τις ατέλειωτες ώρες της απουσίας του.
Ο Βίλιαμ Βίστιν είναι ένας ευσυνείδητος και ακέραιος αστυνομικός, προσηλωμένος στο δίκαιο και το σωστό, και συγχρόνως ένας καλόκαρδος, ειλικρινής και συμπονετικός άνθρωπος. Χειρίζεται δύσκολες υποθέσεις με υπομονή και κατανόηση για τις ανθρώπινες αδυναμίες, και παρά το ότι έρχεται συχνά αντιμέτωπος με τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με το φόβο και το θυμό, την εκδικητικότητα, την απόγνωση και τον παραλογισμό, καταφέρνει να διατηρεί την ανθρωπιά του, να παραμένει νηφάλιος και αντικειμενικός. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς “σκελετούς στην ντουλάπα του”, άλλωστε ο δημιουργός του έχει πει καθαρά πως είχε απηυδήσει με τους πικρόχολους, μέθυσους, μοναχικούς τύπους που εξιχνιάζουν εγκλήματα στη νορβηγική αστυνομική λογοτεχνία και θέλησε να φέρει έναν πιο ισορροπημένο και συμπαθή άνθρωπο σε αυτό το ρόλο.
Εκτιμά και συνεργάζεται εξαιρετικά με τους συναδέλφους του ως ομάδα, ωστόσο κάποια στιγμή έρχεται σε ρήξη με τη γραφειοκρατία και τις παραλείψεις κάποιων ανωτέρων του, κατηγορείται άδικα και αποπέμπεται προσωρινά από το Σώμα. Μεθοδικά, επίμονα και με τη βοήθεια συναδέλφων του που δεν έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε αυτόν, αποδεικνύει την αθωότητά του.
Νομίζω πως υπάρχει μια υπερβολή στην αφοσίωσή του προς τη δουλειά του. “Τον είχε ρωτήσει ποιο ήταν το δικό του όνειρο, αλλά εκείνος δεν είχε απαντήσει, όχι επειδή δεν ήθελε αλλά επειδή δεν ήξερε. Του άρεσε η ζωή που ζούσε – ήταν αστυνομικός και δεν ήθελε να είναι τίποτε άλλο. Η δουλειά τού έδινε την αίσθηση πως έκανε κάτι σημαντικό, έδινε σκοπό στη ζωή του”. (από τα “Κυνηγόσκυλα”)
Στον Βίστιν μού αρέσει πως είναι ένας ίσιος και ειλικρινής, που μπορεί να μην προσφέρει την πρόκληση και το ενδιαφέρον που έχει ένας άνθρωπος πολύπλοκος και με πάθη, αλλά τη σταθερή ασφάλεια αυτής της “απλοϊκότητας” – νιώθεις πως μπορείς να στηριχτείς σε εκείνον. Επίσης μου αρέσει ο τρόπος που χειρίζεται τη σχέση με την κόρη του τη Λίνε, στο σημείο που συναντώνται τα επαγγελματικά τους. Είναι θαυμαστός ο τρόπος που προσπαθεί να μην την προσβάλει ή στεναχωρήσει, να μη διαταράξει την εμπιστοσύνη μεταξύ τους, κρύβοντας αυτά που δεν πρέπει να δημοσιευτούν ακόμη.
Γενικά είναι ένας άνθρωπος που θα ήθελα να είχα φίλο! Η απώλεια που έχει ζήσει στην προσωπική του ζωή του, καθώς και η σχεδόν καθημερινή εμπλοκή του με το έγκλημα, τα μυστικά που κακοφόρμισαν και εντέλει την τραγωδία στην επαγγελματική του ζωή, έχουν ακονίσει την ενσυναίσθησή του και έχουν αμβλύνει την εμπάθεια που πιθανόν δημιουργούν τέτοιες εμπειρίες».
* Τα βιβλία του Jorn Lier Horst κυκλοφορούν από τις εκδ. Διόπτρα
Ιδιωτικός ντετέκτιβ Κόρμοραν Στράικ
(ήρωας στα βιβλία του Ρόμπερτ Γκαλμπρέιθ - ψευδώνυμο της Τζ. Κ. Ρόουλαντς)
Από το μεταφραστή του, Χρήστο Καψάλη
«Γεννημένος το 1975, είναι βετεράνος του πολέμου στο Αφγανιστάν, όπου τραυματίστηκε σοβαρά, χάνοντας το ένα του πόδι. Ψηλός και μεγαλόσωμος, παραμένει γοητευτικός παρότι η κακή οικονομική του κατάσταση στο ξεκίνημα της σειράς των βιβλίων του τού δημιουργεί προβλήματα και αναπόφευκτα επηρεάζει τη συνολική του εμφάνιση. Ανοίγει γραφείο ως ιδιωτικός ντετέκτιβ, αξιοποιώντας την εμπειρία του από τα χρόνια που υπηρετούσε στον Τομέα Ειδικών Ερευνών των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων. Ζει μόνος, αναλαμβάνοντας διάφορες ασήμαντες υποθέσεις. Στο ξεκίνημα της σειράς των βιβλίων, έχει μόλις βγει από μια μακρόχρονη όσο και προβληματική σχέση.
Ο Στράικ δεν είναι ο πλέον κοινωνικός άνθρωπος, καθώς πέρασε δύσκολη παιδική ηλικία: η μητέρα τον έσερνε στα διάφορα κοινόβια όπου αναζητούσε καταφύγιο μετά τους διάφορους χωρισμούς της, ενώ ο διάσημος πατέρας του, αστέρας της ροκ, έχει κάκιστη σχέση μαζί του. Παράλληλα, και παρότι ο ίδιος δεν επιδιώκει να κάνει ζήτημα την αναπηρία του, ούτε αποζητά τη συμπάθεια των γύρω του, είναι δεδομένο πως τα γεγονότα στο Αφγανιστάν τον έχουν σημαδέψει, και όχι μόνο σωματικά.
«Strike» είναι ο τίτλος της τηλεοπτικής σειράς που έχει ήρωα τον Κόρμοραν Στράικ. Το σενάριο του πρώτου κύκλου στηρίζεται στο βιβλίο «Το κάλεσμα του κούκου»
Ένα στοιχείο που τον βασανίζει ιδιαίτερα είναι οι υποψίες του πως ο θάνατος της μητέρας του προ ετών σε ένα κοινόβιο δεν προέκυψε από τυχαία, υπερβολική δόση ναρκωτικών, αλλά πίσω του κρύβεται ο τότε σύντροφός της. Πρόκειται για μια υπόθεση η οποία εμφανίζεται σταθερά στην πλοκή και των τριών βιβλίων της σειράς που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα.
Τόσο η οικονομική κατάσταση του Στράικ, όσο και ο χαρακτήρας του, τον καθιστούν στην αρχή της σειράς κλασική περίπτωση “μοναχικού λύκου”. Όλα αυτά αλλάζουν, όμως, όταν αποφασίζει να προσλάβει ως γραμματέα του τη Ρόμπιν, η οποία προτιμά τα λιγοστά χρήματα που μπορεί να της προσφέρει ο Στράικ, παρά μια καλύτερα αμειβόμενη αλλά παντελώς ανιαρή θέση. Η δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο χαρακτήρων, καθώς η Ρόμπιν ξεδιπλώνει την πολυδιάστατη προσωπικότητά της και εξελίσσεται σε πολύτιμη συνεργάτιδα του Στράικ, λειτουργεί καταλυτικά στα βιβλία, τόσο στη διαλεύκανση των διαφόρων υποθέσεων που αναλαμβάνει το γραφείο, όσο και στην ωρίμανση των πρωταγωνιστών.
Αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε στο χαρακτήρα του Κόρμοραν Στράικ είναι πως, παρότι έχει δεχτεί πάμπολλα χτυπήματα στη ζωή, αρνείται πεισματικά να το βάλει κάτω. Κάποιες στιγμές, πολύ ανθρώπινα, δεν μπορεί να συγκρατήσει την πικρία του, αλλά δεν υποκύπτει. Κυρίως, όμως, μου αρέσει το ότι –παρότι πολλές φορές αργεί και χρειάζεται να το παλέψει πολύ– τελικά δεν ντρέπεται να παραδεχτεί τα λάθη του. Ναι, σίγουρα θα ήθελα να κάνουμε παρέα, γιατί είναι πιστός φίλος και αξιόπιστος συνεργάτης. Με εντυπωσιάζει δε η στωικότητα με την οποία αντιμετωπίζει την επιμονή των ανθρώπων να προφέρουν λάθος το όνομά του…».
*Τα βιβλία του Ρόμπερτ Γκαλμπρέιθ κυκλοφορούν από τις εκδ. Ψυχογιός
Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος
Από τη συγγραφέα Ευτυχία Γιαννάκη
«Σαρανταπεντάρης Αστυνόμος, επικεφαλής στο Τμήμα Εγκλημάτων κατά της Ζωής. Ζει μόνος στο Παγκράτι με τη γάτα του, την Μπλε, την οποία υιοθέτησε “Στο Πίσω Κάθισμα”, την πρώτη ιστορία με την οποία συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό. Ένα διαζύγιο τον κρατάει εδώ και χρόνια μακριά από το γιο του, γεγονός που τον απασχολεί και στο δεύτερο μέρος της Τριλογίας της Αθήνας, που έχει τον τίτλο “Αλκυονίδες Μέρες”. Συνήθως κυκλοφορεί στην πόλη περπατώντας γρήγορα, ανασκουμπωμένος και σκυφτός προσπαθώντας να βγάλει άκρη με τις υποθέσεις που χειρίζεται. Υπήρξε γυμνασμένος και γοητευτικός, αλλά το τσιγάρο και κάποια επιπλέον κιλά έχουν επιβαρύνει τη φυσική του κατάσταση τα τελευταία χρόνια. Του αρέσει να τρώει σε ένα οινομαγειρείο στο Κουκάκι, όπου συχνάζουν τρανς.
Ο Χάρης Κόκκινος είναι εμμονικός με τη δουλειά του, οργανωτικός, αποφασιστικός και πεπεισμένος ότι οι λεπτομέρειες δίνουν τη λύση. Η αίσθηση ότι θα πρέπει αποδώσει δικαιοσύνη για λογαριασμό του θύματος, ακόμη κι όταν όλοι οι υπόλοιποι θα παραιτηθούν ή θα δειλιάσουν, κατευθύνει τις ενέργειές του. Έχει ιδιαίτερη ευαισθησία με την προστασία των αδύναμων. Όσο αποτελεσματικός είναι στη δουλειά του, τόσο αυτοκαταστροφικός είναι στην προσωπική του ζωή. Εσωστρεφής, προβληματισμένος και πολλές φορές αναποφάσιστος μπροστά στα προσωπικά του ζητήματα, μοιάζει να βρίσκει μονίμως καταφύγιο στη δουλειά του. Στην ντουλάπα του κρύβεται ένα παγωμένο οικογενειακό παρελθόν, λάθη και παραλείψεις που επανέρχονται όλο και πιο εμφατικά.
Λειτουργεί πολύ καλά ως επικεφαλής μιας ετερόκλητης ομάδας την οποία καταφέρνει όχι μόνο να συντονίζει, αλλά και να εμπνέει μέσα σε συνθήκες αστάθειας. Είναι ψύχραιμος, ρεαλιστής, δεν βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα, τηρεί τις ισορροπίες και διαχειρίζεται αποτελεσματικά τις κρίσεις. Όταν χρειάζεται να παίξει και μόνος του το παιχνίδι δεν διστάζει να ρισκάρει και να ανοίξει δρόμους εκεί που οι άλλοι θα υποχωρήσουν. Το αγαπημένο του σχήμα είναι η επανάληψη, θεωρώντας ότι μέσω αυτής κατανοεί σε μεγαλύτερο βάθος τα θέματα που τον απασχολούν. Συχνά θα επαναλάβει μέσα του πολλές φορές μια φράση που άκουσε, θα μελετήσει και θα ξαναμελετήσει το υλικό που συγκεντρώνεται σε μια υπόθεση, μια φωτογραφία, ένα σημείωμα, ένα βίντεο προσπαθώντας να αποκαλύψει τα κρυμμένα σχήματα, τις συνάψεις, τα υπονοούμενα που θα συνθέσουν τελικά το νήμα που θα του επιτρέψει να βρει τις απαντήσεις.
Μου αρέσει η εσωστρέφειά του και το γεγονός ότι δεν έχει τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά, τις βεβαιότητες και τα πάθη των ντετέκτιβ του μεσογειακού νουάρ. Είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος σε ακραίες συνθήκες, ένας ισορροπιστής σε κινούμενη άμμο. Τον συναντώ σε μια οριακή στιγμή της ζωής του κι έτσι έχει εξελιχθεί σε μια ενδιαφέρουσα και επικίνδυνη παρέα με την οποία μπορούμε να συζητήσουμε περίπλοκους γρίφους, κοινωνικά ζητήματα και βαθύτερους υπαρξιακούς προβληματισμούς, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι. Είναι μια σχέση εξάρτησης που μας κρατάει ακόμη δεμένους. Αυτό του το κρατώ και μου το κρατά κι εκείνος.
Ο Χάρης Κόκκινος είναι οι σκέψεις και οι φράσεις μου και θα αναρωτιέται πάντα πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον, αντί να τον φιλήσεις».
*Tα βιβλία της Ευτυχίας Γιαννάκη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
Το βιβλίο του, με τον τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», είναι από κάθε άποψη ένα γοητευτικό ανάγνωσμα. Τόσο γιατί αφηγείται μια γοητευτική ζωή, όσο και γιατί είναι γοητευτική η γραφή του.
Ο τόμος αριθμεί τον εικοστό τρίτο της σειράς «Ο Κύκλος των Μουσείων», μιας εκδοτικής πρωτοβουλίας η οποία αποτελεί μακρά πολιτιστική συνεισφορά στο πλούσιο αρχαιολογικό απόθεμα της Ελλάδας.
6°
