Η Ευρώπη που θέλουμε σε ένα φεστιβάλ που την ψάχνει πάντα με άλλους τρόπους. Που αναζητά ό,τι συμβαίνει στην ψηφιακή κουλτούρα και τη σύγχρονη τέχνη και επιλέγει να υποστηρίξει το μέλλον αντί για τη νοσταλγία.
Στην καρδιά της Χάγης, η 13η διοργάνωση του TodaysArt μετέτρεψε το κλασικό θέατρο του 18ου αιώνα Koninklijke Schouwburg σε ένα dance club με 3 διαφορετικά venues, φιλοξένησε 6.000 επισκέπτες με πολλούς fashion weirdos από πολλές κουκίδες του χάρτη της Γης. Το πρωί προβληματισμοί, το βράδυ strobe lights, το ξημέρωμα φάτσες με χαμόγελα.
Ανήσυχοι ήχοι. Ο πάντα απρόβλεπτος και υποψήφιος για Όσκαρ με το σάουντρακ του «Lion» Hauschka ήταν η ατραξιόν για πολλά αυτιά και μάτια, ερχόμενος μετά την εμφάνισή του από το φετινό Reworks Festival. O Ata Kak, που ξέρει καλά πώς να ξεκινά ένα πάρτι, έδειξε πως μπορεί να ενώσει με έναν almost primitive τρόπο τα rap φωνητικά του, με funk, electronica και τον ήχο της πρώιμης house του Σικάγο. Ο Sote, ο «Πέρσης πρίγκιπας της techno» από την Τεχεράνη, παρέα με τον Tarik Barri, τον visual artist που έχει συνεργαστεί με τους Thom Yorke, Monolake και Nicolas Jaar, άνοιξαν με τον καλύτερο τρόπο το TodaysArt 2017 στο κονσέρτο «Sacred Horror in Design». Ο Christian Löffler έπαιξε τα δικά του στη «σοφίτα», ενώ ο Torus με τη μεξικάνικη κολεκτίβα NAAFI και τους Fausto Bahia, Lao και Omaar κούνησαν το main stage που στήθηκε στο θέατρο. Ο DJ Panic δικαίωσε το όνομά του κλείνοντας την Παρασκευή με το set του. Πανικούλης; Πανικούλης. Οι Clap! Clap!, Tomasa del Real, Marie Davidson και Inga Mauer πήραν τη σκυτάλη το Σάββατο, με τις δυο τελευταίες να αποφασίζουν να παίξουν back to back.
Πάνελ που προκαλούν διάλογο και όχι βαρετά κηρύγματα. Συζητήσεις για την ανισότητα των φύλων, τον τρόπο που τα προσωπικά μας δεδομένα κινδυνεύουν στην εποχή των social media, χακτιβιστικές προσεγγίσεις, ερωτήσεις και απαντήσεις για το πώς η τεχνολογία θα αλλάξει τη μουσική βιομηχανία, την επίδραση των αλγοριθμικών συστημάτων στις συμπεριφορές και τις αποφάσεις των σχεδιαστών οπτικής επικοινωνίας.
Μαγνήτες. Το σόου «Still be Here» με τη virtual γιαπωνέζα ντίβα Hatsune Miku και το ολόγραμμά της να δείχνει πώς θα ίσως μπορεί να είναι οι συναυλίες στο μέλλον, ήταν λόγος για να τραβηχτούν πολλοί θεατές, ανάμεσά τους και cosplayers, συζητώντας μετά το τέλος του για το τι είδαν.
Για τα μάτια σου μόνο. Ακροβατώντας μεταξύ περφόρμανς και εγκατάστασης, το «Force Field» των Evelina Domnitch και Dmitry Gelfand, μαζί με το «Dissence» των Chris Salter και TeZ, ξεχώρισαν στην πειραματική πλευρά των σύγχρονων εικαστικών. Ο λογιστικός εφιάλτης του «Pandæmonium» από τους PWR, που υποστηρίζουν πως «καθετί είναι interface κάποιου άλλου», πρόβαλλε πώς μπορεί να καταλήξει η επικοινωνία στους καιρούς που έρχονται.
Ανήκοντας στην οικογένεια του We Are Europe και αποφεύγοντας την τυποποιημένη εκδοχή ενός φεστιβάλ το TodaysArt 2017, στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου, ήταν ένα διήμερο γεμάτο ηλεκτρονικούς ήχους και όμορφες εικόνες που δυσκολεύεσαι να κάνεις log-out.
20°
