Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης βρίσκεται το Μαξίμου, που εξετάζει πλέον όλα τα σενάρια-κυρίως αυτό του ανασχηματισμού- για την επόμενη μέρα των αποφάσεων του Eurogroup. Εκνευρισμένος ο πρωθυπουργός από το ναυάγιο μιας ικανοποιητικής λύσης για το χρέος και το μπαράζ δηλώσεων που προηγήθηκαν-ειδικά από όσα είπε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε. Ενδεικτική είναι και η επίθεση που εξαπέλυσε κατά του κ. Σόιμπλε ο υπουργός Οικονομίας κ. Παπαδημητρίου σε σημερινή του συνέντευξη.
Η επόμενη μέρα της συνεδρίασης του Eurogroup ξημερώνει με τους δυσμενέστερους όρους για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
-Η σχέση με τους δανειστές-κυρίως με αυτούς που καθορίζουν τις αποφάσεις στις Βρυξέλλες-βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό σημείο. Ενδεικτική ήταν και η τύχη που είχε η συνήθης τους τελευταίους μήνες πρακτική της κυβέρνησης να κάνει λόγο για πολιτική διαπραγμάτευση και εξεύρεση λύσης στη Σύνοδο Κορυφής, κάθε φορά που διαφαινόταν αδιέξοδο στο Eurogroup. Η «πολιτική λύση» ακυρώθηκε εκ προοιμίου από τους δανειστές, που δεν θέλουν στη Σύνοδο Κορυφής να «διεθνοποιήσουν» σε αυτήν τη συγκυρία το «ελληνικό ζήτημα». Το ενδιαφέρον είναι πως και κυβερνητικά στελέχη δεν συμμερίζονται την προσφυγή σε πολιτική διαπραγμάτευση, επιμένοντας ότι λύση πρέπει να βρεθεί «εδώ και τώα» στο Eurogroup. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι μόλις πριν από λίγα 24ωρα ο ίδιος ο κ. Τσίπρας-μετά από διαβουλεύσεις και με την κ.Μέρκελ-δεν πρόκρινε τη λύση της Συνόδου Κορυφής, προεξοφλώντας ότι το Eurogroup δεν θα ωθούνταν σε αδιέξοδο.
-Οι σχέσεις του πρωθυπουργού με το οικονομικό επιτελείο έχουν ήδη μπει σε δοκιμασία. Δεν είναι μόνο οι περίεργες δηλώσεις του κ. Σόιμπλε για το καλό έργο του υπουργού Οικονομικών αλλά κυρίως η δυσφορία που έχει προκληθεί στο Μαξίμου για το «χάσιμο του τρένου» σχετικά με το χρέος. Η διαπραγματευτική τακτική του κ. Τσακαλώτου ήδη βάλλεται ανεπισήμως από άλλα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, ενώ σε αυτήν στηρίχθηκε και η «θεωρία της γραβάτας», η υπεραισιόδοξη δηλαδή εκτίμηση που υιοθέτησε ο πρωθυπουργός προ ολίγων εβδομάδων, προεξοφλώντας λύση που ούτε ο ίδιος περίμενε τόσο καλή… Είναι φανερό πως δεν αργεί η ώρα της απόδοσης ευθυνών για την εμπλοκή που παρουσιάστηκε, και ο κ. Τσακαλώτος αλλά και ο κ.Χουλιαράκης είναι ενδεχόμενο να χρεωθούν τις ευθύνες. Σε αυτό στηρίζεται και η αναζωπύρωση των συζητήσεων για ανασχηματισμό, που θα περιλαμβάνει και αλλαγές στο οικονομικό επιτελείο αλλά και είσοδο νέων προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα.
-Το εσωκομματικό πρόβλημα ελλοχεύει. Ο πρωθυπουργός έπεισε τους βουλευτές του να ψηφίσουν τα σκληρά μέτρα στη Βουλή-μόλις την περασμένη Παρασκευή ψηφίστηκε η δεύτερη δόση των μέτρων-, υποσχόμενος τη λύση για το χρέος που πλέον δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αν και ορισμένα επιτελικά στελέχη στο Μαξίμου ήλπιζαν για λύση της τελευταίας στιγμής, που να διασώζει τουλάχιστον τα προσχήματα- και να αμβλύνει τις εσωκομματικές αντιδράσεις-, κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται. Ενδεικτικό είναι πως και η τοποθέτηση-απολογία του πρωθυπουργού για τους χειρισμούς για το χρέος, που έκανε στο υπουργικό συμβούλιο, δεν στάθηκε ικανή να αλλάξει το κλίμα. Αυτό που επιχειρείται ήδη-και θα συνεχιστεί το επόμενο διάστημα-είναι η προσπάθεια να πεισθεί το εσωκομματικό ακροατήριο ότι κάποια καθυστέρηση της ρύθμισης για το χρέος προς το φθινόπωρο, δεν ανατρέπει το συνολικό σχεδιασμό της κυβέρνησης.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να «αιμορραγεί» δημοσκοπικά και αυτό δυσκολεύει το κυβερνητικό έργο της επόμενης μέρας. Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν περαιτέρω πτώση της κυβερνητικής επιρροής, την ώρα που το «πολιτικό κεφάλαιο» του κ. Τσίπρα εξαντλείται με γρήγορους ρυθμούς. Το 2017 δεν είναι βεβαίως 2015 και τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι απαγορευτικά για σκέψεις σε πρόωρη προσφυγή σε κάλπες, πολύ περισσότερο που δεν υπάρχει αυτήν την ώρα κάποιο εναλλακτικό πολιτικό αφήγημα που θα στήριζε μια τέτοια επιλογή. Μια διασφάλιση της δόσης του Ιουλίου-αν συνοδευτεί μάλιστα και από ένα πρόσθετο ποσό για εξυπηρέτηση των ληξιπρόθεσμων-, με την προσδοκία θετικών ρυθμών ανάπτυξης για το τρέχον έτος θα αποτελέσει τη «σανίδα σωτηρίας» για τους προσεχείς μήνες. Ωστόσο αυτή δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για το ξεπέρασμα της κρίσης και των πολιτικών αδιεξόδων. Ο πρωθυπουργός έθεσε ψηλά τον πήχη των προσδοκιών απέναντι στην κοινή γνώμη και τώρα αυτό που φοβάται είναι η «ώρα του λογαριασμού»…
9°
