«Πλησιάζουν εκλογές» γράφεται κάθε φορά που αποκαλύπτεται μία νέα κομματική πρόσληψη, ένα νέο γραφείο πρωθυπουργού, η δημιουργία τεσσάρων νέων υπουργείων, προσλήψεις στην ΕΡΤ, η τοποθέτηση κάθε τρεις και λίγο νέας στρατιάς ειδικών συμβούλων. Μόνο που πλέον έχουν περάσει πολλοί μήνες και όπως φαίνεται δεν είναι πρόσκαιρα προεκλογικά ρουσφέτια. Ένα ολόκληρο κομματικό κράτος εγκαθιδρύεται γρήγορα και μεθοδικά, παράλληλα με την εκτόξευση του κόστους λειτουργίας του. Την ώρα που ο προϋπολογισμός προβλέπει νέους φόρους 2,5 δισ. και μείωση συντάξεων κατά 560 εκ, κομματικοί στρατοί τρυπώνουν στην μισθοδοσία του Δημοσίου, εξαργυρώνοντας με λεφτά των φορολογουμένων τις προεκλογικές αντιμνημονιακές τους κορώνες και τη στήριξη που παρείχαν στο κόμμα.
Οι προεκλογικές πύρινες διακηρύξεις στελεχών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περί «ανθρωπιστικής κρίσης εφάμιλλης της κατοχής» όχι μόνο ξεχάστηκαν, αλλά με την ανάληψη της εξουσίας τα ίδια στελέχη οδηγούν σε ασφυξία τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, αυξάνοντας διαρκώς τις επιβαρύνσεις και καθιστώντας το αφήγημα περί «αποκομματικοποίησης της δημόσιας διήγησης» το πιο σύντομο ανέκδοτο. Τα τελευταία στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα η Καθημερινή είναι αποκαλυπτικά. Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας η «εμπιστοσύνη στη δημόσια διοίκηση» μεταφράζεται σε μια στρατιά μετακλητών υπαλλήλων που, βάσει των στοιχείων της απογραφής, για πρώτη φορά μετά 3,5 χρόνια έχουν ξεπεράσει τις 2.000. Και συνεχώς αυξάνονται. Από τον Δεκέμβριο του 2015 οι μετακλητοί έχουν αυξηθεί κατά 166 άτομα, κάτι που μεταφράζεται σε 16 νέους διορισμούς μετακλητών κάθε μήνα! Το κόστος μισθοδοσίας της κεντρικής διοίκησης, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, έχει αυξηθεί κατά 2,1%, δηλαδή, κατά 146 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2015.
Κατά την εξέταση στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, του υπευθύνου Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δ. Δαρειώτη, σε ερώτηση για το πόσους εργαζομένους απασχολεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η απάντησή του ήταν ότι έχει μειωθεί ο αριθμός σε σχέση με το 2014. Ρωτώντας τον κ. Δαρειώτη εάν αυτό οφείλεται στο ότι μέρος των εργαζομένων αυτών πληρώνεται πλέον από τον κρατικό προϋπολογισμό, επειδή διορίσθηκαν ως υπάλληλοι ή και μετακλητοί, ο υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ το παραδέχτηκε, λέγοντας ότι όντως ισχύει και για αυτό μειώθηκαν οι εργαζόμενοι στο κόμμα.
Μόνο η αύξηση του αριθμού των υπουργείων που είδαμε κατά τον τελευταίο ανασχηματισμό, στην πράξη σημαίνει ακόμα περισσότεροι σύμβουλοι, ακόμα μεγαλύτερη γραφειοκρατία για τον πολίτη, τη στιγμή που το κόστος συντήρησης της γραφειοκρατίας στην χώρα μας ανέρχεται σε 10% του ΑΕΠ. Να σημειωθεί ότι το αμέσως επόμενο κράτος είναι η Ιταλία, όπου το κόστος βρίσκεται στο 4%. Όπως σωστά υπενθυμίζει μάλιστα η οικονομική συντάκτρια Τ. Γεωργιοπούλου «τα υπουργεία έχουν τη δυνατότητα να "γεννούν" οργανισμούς, νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, στους οποίους στη συνέχεια μπορούν να πραγματοποιηθούν προσλήψεις μέσω κοινοτικών προγραμμάτων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που έπειτα από τόσες απογραφές υπάρχουν ακόμα οργανισμοί με υπαλλήλους που δεν εμφανίζονται πουθενά». Ο γραμματέας της Κ.Ο. του Ποταμιού, Παναγιώτης Καρκατσούλης, γίνεται πιο συγκεκριμένος. Για παράδειγμα, το υπουργείο Επικρατείας - Συντονισμού - Ενημέρωσης είναι οργανισμός με 430 οργανικές θέσεις, 4 γενικές γραμματείες και κόστος λειτουργίας 7,5 εκατομμύρια ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθεί περίπου 1,5 εκατ. ευρώ για τη μισθοδοσία των συμβούλων.
Ένας κομματικός στρατός από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιγαντώνεται στη δημόσια διοίκηση, ένα νέο πελατειακό κράτος με την υπογραφή της Πρώτης_φοράς_Αριστερά βγάζει ειρωνικά την γλώσσα σε νέα παιδιά με πτυχία και ικανότητες που σήμερα είναι άνεργα ή υποαπασχολούνται.
Πολλοί απορούν... «τώρα που έχουμε ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησαν τα παιδιά να λιποθυμάνε στα σχολεία;» Πού πήγαν όλοι αυτοί που καταριούνταν υπουργούς στα social media για τους θανάτους από μαγκάλι στην Λάρισα, αφού και πριν λίγες μέρες και πάλι στη Λάρισα ένα παιδάκι χαροπάλευε από φωτιά που ξέσπασε σπίτι του, επειδή η οικογένειά του είχε κομμένο ρεύμα και ζεσταινόταν με κεριά; Γιατί με το ίδιο περιστατικό επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν άνοιξε ρουθούνι; Πού πήγαν όλοι εκείνοι που χαρακτήριζαν Γκουαντάναμο τον χώρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα και πώς γίνεται να σιωπούν τώρα που έχουν γεμίσει Αμυγδαλέζες τα νησιά, τυλίγονται στις φλόγες και πεθαίνουν γιαγιάδες με εγγονάκια;
Η δηλούμενη αίσθηση περί φτώχειας δεν πηγάζει από τη σημερινή κατάσταση των οικονομικών της χώρας, αλλά μάλλον από μία νοσταλγική σύγκριση με το παρελθόν
12°
