Την εποχή του αντιμνημονίου η διάκριση αριστερά-δεξιά αντικαταστάθηκε από το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, για αυτό δεν ήταν και δεν είναι περίεργο που η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση συγκυβερνά με τη δεξιά πτέρυγα της δεξιάς. Γιατί από εκείνα τα χρόνια ήδη, αν ήσουν δεξιός και δεν μπορούσες να ψηφίσεις αριστερά, τουλάχιστον ας ψήφιζες Ανέλ, που ήταν έντιμοι αντιμνημονιακοί δεξιοί.
Τώρα που το κίνημα Δεν πληρώνω ήρθε στην εξουσία και μετά το τρίτο ετοιμάζει κι ένα τέταρτο σκληρό μνημόνιο, το αντιμνημονιακό λάβαρο εναντίον του συστήματος έμεινε να το σηκώνει η τρίτη αντισυστημική δύναμη της χώρας. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο αντιμνημονιακός αγώνας, ανάμεσα στα άλλα που έκανε, ήταν ότι νομιμοποίησε ένα φασιστικό μόρφωμα και το έφερε στη Βουλή. Οι πύρινοι λόγοι της Χρυσής Αυγής εναντίον της υποδούλωσης του έθνους υποσκίασαν τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της και η πάνω πλατεία των αγανακτισμένων ήρθε και εδραιώθηκε στην πολιτική ζωή της χώρας και στις συνειδήσεις των ψηφοφόρων της. Κι όσοι δεν μπορούν ακόμα και τώρα να το δουν αυτό είναι επειδή αρνούναι να παραδεχτούν ότι εξαπατήθηκαν. Έτσι συμβαίνει και στην προσωπική μας ζωή, δύσκολα παραδεχόμαστε ότι κάναμε λάθος ή ότι πιαστήκαμε κορόιδα, προτιμάμε να κλείνουμε τα μάτια σε ό,τι προσβάλλει την αυτοεκτίμησή μας, είμαστε εγωιστές. Και έχουμε μια τάση να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις.
Έτσι λοιπόν και οι σκηνοθέτες της Βουλής γύρισαν την κάμερα όταν άρχισε να εκτρέπεται η σκηνή, λίγο πριν ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής σηκώσει το χέρι του να χειροδικήσει εναντίον του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υπάρχει ειδική οδηγία, είπαν μετά, όχι μόνο να μην εστιάζουν οι κάμερες σε στιγμές μεγάλης έντασης αλλά και να αλλάζουν εντελώς το πλάνο, όπως και έκαναν. Η σκηνή της χειροδικίας δεν καταγράφηκε για να μη φτάσουν στα μάτια μας οι εικόνες της ντροπής. Τώρα που σίγησαν οι φωνές από τις διαδηλώσεις στους δρόμους για τα νέα σκληρά μέτρα, μείναμε με το πλάνο του προέδρου της Βουλής να φωνάζει μάταια την άμεση επέμβαση της φρουράς για την απομάκρυνση από την αίθουσα του βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Τα άλλα, αυτά με τους τραμπουκισμούς, στη χώρα της αξιοπρέπειας κόπηκαν. Όχι ότι αν τα βλέπαμε θα άλλαζε κάτι. Ίσως κάποιοι να έλεγαν, καλά του έκανε, του αλήτη, κι ας είναι αυτός από προηγούμενη εποχή, ο μέσος ψηφοφόρος που θα αναγκαστεί να υπομείνει και τέταρτο μνημόνιο κάπου πρέπει να ξεσπάσει, άλλωστε όλοι ίδιοι δεν είναι;
Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, το επιβεβαιώνει στην ανακοίνωσή του για το περιστατικό ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής:
«Ενώ τεκμηρίωνα την αντισυνταγματικότητα του μνημονίου, ένας βουλευτής - από αυτούς που παρέδωσαν την χώρα στους ξένους τοκογλύφους - με διέκοψε παράνομα και με προκάλεσε με σκαιό τρόπο, με σκοπό να δημιουργήσει βίαιο επεισόδιο, για να μην ακούει ο Λαός ότι η βουλή παραδίδει την Εθνική μας Κυριαρχία. Τον απώθησα, ως όφειλα, για να περιφρουρήσω το δικαίωμά μου να μιλάω ελεύθερα εντός κοινοβουλίου. Δεν τον χαστούκισα, ούτε τον γρονθοκόπησα, όπως ψευδώς αναφέρουν τα κομματόσκυλα και τα κανάλια της διαπλοκής. Στη συνέχεια αποχώρησα από την αίθουσα εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την άθλια συμπαιγνία όλων των μνημονιακών κομμάτων από Σύριζα μέχρι ΝΔ, που καταλύουν κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας και έχουν υποδουλώσει την χώρα στα δεσμά των ξένων τοκογλύφων».
Ή, στην περισσότερο ακατέργαστη εν θερμώ εκδοχή της, όπως καταγράφηκε σε βίντεο κατά την έξοδό του από την αίθουσα του κοινοβουλίου αμέσως μετά το συμβάν:
«Γ***** μια αδερφή τώρα και αποχωρώ από αυτό το αίσχος του μνημονίου που έχει καταστρέψει την Ελλάδα».
Όσο η δίκη της Χρυσής Αυγής εκκρεμεί, οι υπόδικοι βουλευτές της συνεχίζουν τον αγώνα εναντίον του συστήματος μέσα στη Βουλή. Το πρόσωπο του τέρατος άρχισε εδώ και καιρό να μας μοιάζει, κι εμείς ακόμα δεν τολμάμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη.
Η Αθήνα μεταμορφώνεται σε άλλη Αθήνα. Τι είναι αυτή η αλλαγή που βιώνει η πόλη; Αλλάζει κάτι σημαντικό. Αλλάζει ο χώρος και ο χρόνος της ζωής των κατοίκων
14°
