Για μια ακόμη φορά έρχεται στην ειδησεογραφία το όφελος της Γερμανίας από την κρίση – χρεώνεται κυρίως στην Ελλάδα. Ένα γερμανικό ινστιτούτο οικονομικών ερευνών ανακοίνωσε πως στην επταετία 2010-17, η χώρα είχε όφελος €100 δισ. από τη μείωση του κόστους δανεισμού. Τέτοιες μελέτες βγαίνουν σχεδόν κάθε χρόνο, με το όφελος βεβαίως να αυξάνει. Λόγω της γερμανικής προεκλογικής περιόδου, η ανακοίνωση είδε δημοσιότητα παραπάνω από το συνηθισμένο στη Γερμανία. Ακριβώς λόγω της συγκυρίας, ο ερευνητής του Ινστιτούτου δεν περιορίσθηκε στη διάχυση της πληροφορίας, αλλά προχώρησε και σε σχόλια: το όφελος είναι μεγαλύτερο από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το Βερολίνο έναντι της Ελλάδος, οπότε ακόμη και να χαθούν τα δανεικά πάλι κερδισμένοι είναι. Η αμφίσημη πολιτική της γερμανικής αντιπολίτευσης στο ελληνικό ζήτημα βρήκε πάτημα για ανέξοδη ρητορική – κυρίως οι Πράσινοι και «Η Αριστερά», οι σοσιαλδημοκράτες πιο μαζεμένοι. Στην Ελλάδα δόθηκε ξανά η ευκαιρία για τα γνωστά ψεκασμένα με τους τοκογλύφους, τη συνωμοσία να πληρώνει η Ελλάδα για την ευρωπαϊκή κρίση και όλα τα σχετικά. Τι άλλο θέλουμε, κοτζάμ γερμανικό Ινστιτούτο το λέει! Σχεδιασμένα όλα εις βάρος της Ευρώπης, κυρίως όμως εις βάρος της Ελλάδας. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Κατ’ αρχάς, το εύρημα του Ινστιτούτου ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η Γερμανία δεν δανείζεται πια με 6% όπως το 30ετές ομόλογο του 1996, ούτε με 3% του 10ετούς του 2010. Δανείζεται συνεπώς περίπου 2.5-3.0% χαμηλότερα. Όμως, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες δανείζονται πολύ χαμηλότερα από το 2010. Άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο, έχουν κερδίσει αυτή την επταετία από τη μείωση του κόστους δανεισμού. Από τις αρχές του 2015, σημαντικό μέρος αυτού του οφέλους πιστώνεται στην Ποσοτική Χαλάρωση της ΕΚΤ – πολιτική στην οποία η Γερμανία ήταν και είναι αντίθετη. Αν πάμε λίγα χρόνια πίσω, θα δούμε πως στην αρχή της παγκόσμιας κρίσης, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Ντούισενμπεργκ (ο Ντράγκι της εποχής) ανέβαζε τα ευρωπαϊκά επιτόκια (στο 4.25%, έναντι του 0.05% σήμερα) τη στιγμή που στις ΗΠΑ η FED τα έστελνε στο μηδέν. Η ανωμαλία αυτή έστειλε χρήμα στις θεωρούμενες ασφαλέστερες οικονομίες της Ευρώπης, πλην όμως το κόστος δανεισμού ήταν στα ουράνια – είχε και άλλες παρενέργειες, με κύρια την ισχυροποίηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Οι πάντες ξεχνούν αυτή την περίοδο. Ξεχνούν επίσης πως η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία αύξησαν σε ένα χρόνο μέσα το χρέος τους κατά 12% και 40% του ΑΕΠ, αντίστοιχα, για να σώσουν τα τραπεζικά τους συστήματα. Αν το όποιο Ινστιτούτο τραβήξει τη γραμμή τρία ή τέσσερα χρόνια πιο πίσω, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ διαφορετικό. Το μεγάλο όφελος για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες από τη μείωση των επιτοκίων ξεκίνησε από το φθινόπωρο 2012. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η ιστορική πια φράση του Ντράγκι “whatever it takes”. Για μια χώρα που προγραμματίζει τις υποχρεώσεις της σχετικά με το χρέος σε χρονικό ορίζοντα 30 ετών, η επταετία (ή τετραετία πολύ περισσότερο) είναι περίοδος που μπορεί να έχει τα πάνω της ή τα κάτω της.
Το όφελος για τις ισχυρότερες – κυρίως τις πλεονασματικές – χώρες της Ευρώπης ήταν αναμενόμενο. Κάτι σα λέμε ότι ο ήλιος θα βγει από την Ανατολή. Σε περιόδους κρίσης, οι επενδυτές ψάχνουν τα “ασφαλή λιμάνια” και δευτερευόντως το κέρδος. Το όφελος για τις Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, αλλά και Μ. Βρετανία ήταν ένα δευτερογενές αποτέλεσμα της ισχυρής, εξωστρεφούς και σε δημοσιονομική τάξη οικονομίας τους που τις κάνει ασφαλή λιμάνια. Οι υπόλοιπες χώρες ωφελήθηκαν (κάποιες ακόμη περισσότερο, όπως Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, ως και η Κύπρος πρόσφατα) επειδή πήραν τα κατάλληλα μέτρα. Οι συμπατριώτες μας που τρέχουν πίσω από κάθε συνωμοσιολογική θεωρία, ξεχνούν πως μεταξύ Νοεμβρίου 2014 και Μαΐου 2015, το “άνοιγμα” της Ελλάδας στο TARGET2, το σύστημα εκκαθάρισης συναλλαγών σε ευρώ, ανέβηκε κατά €55 δισ! Οι Έλληνες (όχι οι μεροκαματιάρηδες βέβαια) έψαχναν ασφαλή λιμάνια. Αυτό που έκαναν και οι Ιταλοί τον Αύγουστο 2011 που έτρεχαν στην Ελβετία, μέχρις ότου γονάτισε ο Μπερλουσκόνι. Είπαμε, αυτά είναι όπως η ανατολή του ηλίου. Το αστείο είναι πως κανείς δεν κατήγγελε τους βορειοευρωπαίους που θα κερδίσουν – τους παρακαλούσαν να δεχτούν τα λεφτά τους.
Πόσο μεγάλο όμως είναι το όφελος της Γερμανίας; Τα €100 δισ. είναι μόλις το 0.5% του συνολικού ΑΕΠ της επταετίας – με έτος αναφοράς το 2010, γιατί εάν πηγαίναμε στο 2008 θα ήταν πολύ μικρότερο. Μεγάλη οικονομία η Γερμανία, τρία τρισ. το ΑΕΠ του 2017, μικρές διαφοροποιήσεις καταλήγουν σε δυσθεώρητα ποσά! Η Ελλάδα κέρδισε ή έχασε; Το χρέος της την άνοιξη 2010 ήταν €318 δισ. και χρειαζόταν μόνο σε τόκους €15 δισ. ετησίως. Σήμερα, με €326 δισ. χρέος, χρειάζεται λιγότερα από €4.5 δισ. ετησίως σε τόκους. Από το 2012 και μετά, η Ελλάδα ωφελείται €10 δισ. το χρόνο μόνο από τους τόκους – όφελος το οποίο θα συνεχίσει να απολαμβάνει, ανεξαρτήτως της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας, για τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμη (πιθανότατα 40ετία με τα μέτρα για το χρέος). Το μέχρι τώρα όφελος είναι πάνω από 5% του ΑΕΠ από το 2012! Μόλις δεκαπλάσιο όφελος σε σύγκριση με τη Γερμανία. Σημειώνουμε πως θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να δανείζεται με το μέσο 4.6% του 2009 και όχι το διπλάσιο που θα αντιστοιχούσε σε χρεοκοπημένη χώρα και το οποίο θα χρησιμοποιούσε το γερμανικό Ινστιτούτο εάν έκανε την άσκηση και για την Ελλάδα.
Έχοντας αυτά κατά νου, προκαλεί θυμηδία η τρομακτική αποκάλυψη πως οι τοκογλύφοι Γερμανοί βρήκαν να τα πάρουν από αλλού. Η ψεκασμένη Ελλάδα πρέπει να βρίσκει μύθους να συντηρείται. Στην προκειμένη περίπτωση, βοηθούν και οι Γερμανοί αντιπολιτευόμενοι. Τα ανέξοδα ρητορικά “να αφεθεί η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ” και “ακόμη και εάν χαρισθεί το χρέος, εμείς κερδισμένοι θα είμαστε και η Ελλάδα καλύτερα” εναλλάσσονται. Η Μέρκελ εμφανίζεται προηγούμενη με 17% βέβαια! Στα δικά μας, αυτοί που χρεώνουν όλα τα δεινά στους ξένους συνωμότες, βρήκαν μετά τις αερολογίες για τα τρισ. ευρώ των CDS, τη σωτηρία της ΕΚΤ, τις εξαγωγές Μερσεντές στην Ελλάδα, την άπαρτη ελληνική γη και κάθε άλλη τερατολογία που κυκλοφόρησε αυτά τα χρόνια, τη νέα θεωρία συνωμοσίας. Ο ήλιος και αύριο από την Ανατολή θα βγει!
14°
