Τη σκηνή την έχω δει σε παλιές ταινίες. Σε κάποιο χωριό της ελληνικής επαρχίας φτάνει η λιμουζίνα με τον πρωτευουσιάνο και τα ξυπόλυτα χωριατόπουλα κάθονται και κοιτούν με γουρλωμένα τα μάτια. Όταν η λιμουζίνα ξεκινά αυτά τρέχουν πίσω της μπας και καταφέρουν να απολαύσουν λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω το πρωτευουσιάνικο μεγαλείο.
Ευτυχώς, για μας που δεν είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε σε κάποιο χωριό της ελληνικής επαρχίας την δεκαετία του ’60, έρχεται πού και πού κάνας Αμερικάνος πρόεδρος και μπορούμε να ζήσουμε την ίδια σκηνή με ελαφρές –αλλά ανίκανες να αλλοιώσουν την ουσία– διαφορές. Την Τρίτη, ας πούμε, χιλιάδες χωριάτικα μάτια στάθηκαν μπροστά στις τηλεοράσεις προκειμένου να ρουφήξουν όσο περισσότερη πρωτευουσιάνικη αύρα μπορούν. Μπορεί δίπλα στην προεδρική λιμουζίνα να μην έτρεχαν ξυπόλυτα χωριατόπαιδα, αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος. Το ρόλο τον είχαν αναλάβει τα τηλεοπτικά συνεργεία που ακολούθησαν την πομπή σε όλη τη διαδρομή Αστέρας - Προεδρικό Μέγαρο, λες και επρόκειτο για προσγείωση επανδρωμένης αποστολής στον Άρη.
Ήταν, γενικά, μια ωραία πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα την οποία απογείωσε ο πρωθυπουργός μας ξαναμιλώντας ελληνικά με αγγλική προφορά και έχοντας ένα στιλ που πρέπει να του έμοιαζε με άνετο, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ό,τι πιο κοντά σε υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην υποκύψει σε έντονο κνησμό των όρχεων.
Από την άλλη η «Ένας Αμερικάνος από την Κυψέλη» κατάσταση του πρωθυπουργού μπορεί και να είναι αποτέλεσμα της δύσκολης θέσης στην οποία θα πρέπει να βρέθηκε, όταν ο πρόεδρος Ομπάμα τον ρώτησε πότε μπορεί επισκεφτεί τη μαγευτική Καισαριανή και την κοσμοπολίτικη Πάτρα. Δεν είναι εύκολο να λες σε έναν τόσο σημαντικό επισκέπτη ότι τα δημοτικά συμβούλια των δύο πιο φημισμένων προορισμών της χώρας μας τον έχουν κηρύξει ανεπιθύμητο. Σίγουρα ο Αλέκσης θα προσπάθησε να τον δελεάσει με Ακροπόλεις και Ναύπλια, θα προσπάθησε να βρει τρόπους και τόπους να τον κάνει να ξεχάσει την απόρριψη, αλλά όπως η αρκούδα δεν μπορεί να ξεχάσει το μέλι έτσι και ο Ομπάμα: Δεν μπορεί να ξεχάσει τα μέρη για τα οποία ακούει από μικρό παιδί. Γιατί κακά τα ψέματα. Αν έχεις έρθει στην Ελλάδα και δεν έχεις κάνει μια βόλτα στην Καισαριανή ή την Πάτρα δεν έχεις δει τίποτα. Τουλάχιστον τίποτα που να αξίζει τον κόπο.
Κάποια τσιράκια του ιμπεριαλισμού ισχυρίζονται πως η στάση των δημοτικών συμβουλίων των δύο δήμων είναι μάλλον κωμική και πως η φράση «Ανεπιθύμητος ο Ομπάμα στην Καισαριανή» είναι το ίδιο γελοία με τη φράση «Απορρίπτει τη Μέγκαν Φοξ ο Βουλαρίνος». Εγώ δεν μπορώ να βρω τίποτα γελοίο στη δεύτερη φράση και, κατά συνέπεια, τίποτα γελοίο και στην πρώτη.
Δυστυχώς η αδυναμία να επισκεφτεί τους δυο μαγευτικούς δήμους δεν είναι η μόνη απογοήτευση που βίωσε ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ κατά την επίσκεψη του στη χώρα του Κώστα Πρέκα. Το πρώτο ξενέρωμα ήρθε με το που πάτησε το πόδι του στο Ελ. Βενιζέλος καθώς ο Καμμενος ο Πάνος τον υποδέχτηκε ντυμένος υπουργός και όχι Κάπτεν Αμέρικα, μαζορέτα, χιπχοπάς των γκέτο, καουμπόης ή έστω πεζοναύτης. Αναπόφευκτα ο Ομπάμα ένιωσε πιο προδομένος κι από θεατή της πρώτης σειράς σε συναυλία της Μάιλι της Σάιρους που δεν τον αφήνουν να της βάλει χέρι.
Αλλά τι τα θέλετε... έτσι είναι η ζωή. Γεμάτη απογοητεύσεις. Στο κάτω-κάτω στον Ομπάμα θα μείνει η χαρά να έχει επισκεφθεί μια χώρα μοναδική. Μια χώρα που διοικείται από έναν τύπο που δεν ξέρει ξένες γλώσσες αλλά μιλάει σαν τη θεία από το Σικάγο. Μια χώρα που βολοδέρνει ανάμεσα σε χαζολεονταρισμούς και δουλοπρέπεια, ανάμεσα σε «πόλεμο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα γεράκια του» και παρακάλια για μια καλή κουβέντα για τη μείωση του χρέους. Μια χώρα που το κόμπλεξ κατωτερότητας παλεύει με το κόμπλεξ ανωτερότητας σε μια μάχη που δεν έχει καμία σημασία, καθώς νικητής θα είναι έτσι κι αλλιώς κάποιο κόμπλεξ. Με λίγα λόγια, και όπως πολύ σωστά έθεσε το πρόβλημά μας ο Πρόεδρος Πάκης: «Καταγόμαστε από τους αρχαίους Έλληνες». Και μπράβο μας.
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
19°
