Η τοποθέτησή του στη θέση του προέδρου του Δ.Σ. του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ηχεί ως έκπληξη με την τρέχουσα εκδοχή της λέξης. Θα μπορούσε να είναι και ανατροπή, αν κανείς αποδεχόταν αβασάνιστα τις κοινότοπες και παιδαριώδεις διακηρύξεις του νέου προέδρου.
Ο Γιάννης Μηλιός μας μιλάει όλα αυτά τα χρόνια από τη θέση των «φίλων του λαού». Υπερασπιστής των λαικών δικαιωμάτων, με επαναστατικό μάλιστα πνεύμα και φλόγα άσβεστη υπέρ των αδυνάτων, εργάστηκε επιμελώς, διακηρύσσοντας την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας. Δε χωρούσε αμφιβολία πάνω σε αυτό. Ο ίδιος εμφανιζόταν ως εγγυητής αυτής της αλήθειας. Ο λαός επιτέλους θα έβρισκε τη σωτηρία του. Στην ένσταση ότι μόνο κυβερνήσεις δοκιμασίας υπάρχουν, ακούγαμε τις από όρους καταγγελίες ότι εμείς, ως οπαδοί της ιστορικής σχετικότητας, ανήκαμε (χωρίς να το γνωρίζουμε μάλλον) στους «εχθρούς του λαού».
Στην πορεία ο Γιάννης Μηλιός απογοητεύτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και έκανε μάλιστα σχετικές δηλώσεις.
Φαίνεται όμως ότι ο χρόνος θεραπεύει και τις πολιτικές πληγές. Και ο κ. Μηλιός βρήκε νέο μέτωπο σωτηρίας, το μέτωπο του πολιτισμού, για να δώσει μάχη υπέρ του λαού. Ο χθεσινός υπέρμαχος της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας, γίνεται σήμερα υποστηρικτής της κυβέρνησης της καταστροφής.
Οι «φίλοι του λαού» κάνουν πάντα συγκινητικές δηλώσεις. Έτσι, μαθαίνουμε από το νέο πρόεδρο του Φεστιβάλ ότι «ο πολιτισμός μπορεί να λειτουργήσει ως πνευματικό αντίβαρο στις δυσκολίες που περνούν οι λαοί». Και μας ενημερώνει ότι «ο πολιτισμός χάραξε δρόμους να περπατήσει ολόκληρη η ανθρωπότητα»!
Η ιστορία είναι γεμάτη με συμβατικές διακηρύξεις αυτού του τύπου από ανθρώπους που νομίζουν ότι η ιστορία αρχίζει μαζί τους, αφού μόνο οι ίδιοι, ως αυτοανακηρυγμένοι επαναστάτες, μας ανοίγουν δρόμους προς το μέλλον.
Στη φάση που διανύουμε σήμερα στην Ελλάδα του 2016, η αντιστροφή εννοιών, η μεταμφίεση των πράξεων, η μεταμόρφωση των προσώπων, είναι εκδοχές της βαθιάς παρακμής. Γνωρίζοντας καλά ότι ο κομφορμισμός της αριστεράς είναι χειρότερος από τον κομφορμισμό της δεξιάς, η ίδια η ζωή έρχεται μέσα στην τραγικότητά της να γίνει ο μόνος συντελεστής της επανάστασης.
Θα το κατανοήσει κάποια στιγμή και ο κ. Μηλιός, όσο και αν βλέπει τον κόσμο μέσα από τα παράθυρα των κολεγίων.
Υ.Γ. 1 «Φίλοι του λαού»: Ομάδα ανθρώπων που αυτοπροβάλλονται ως υπερασπιστές του λαού, εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες του, προπαρασκευάζοντας ταυτόχρονα έναν κύκλο εξουσίας εναντίον του.
Υ.Γ. 2 «Εχθροί του λαού»: Έννοια κατασκευασμένη από τους «φίλους του λαού». Ομάδα ανθρώπων που κατά τους φίλους του λαού εχθρεύονται συνειδητά τα συμφέροντα του τελευταίου και ενεργούν προδοτικά εναντίον του. Η έννοια ανθίζει στα φασιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα.
«Το ότι κρίθηκε προφυλακιστέος ο Νίκος Ρωμανός για την έκρηξη στους Αμπελόκηπους δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν. Μόνον βαθιά απογοήτευση. Για την Ελληνική Δικαιοσύνη…»
7°
