Τι μπορεί να επιβάλλει στον εαυτό του ένας λογικός άνθρωπος που παρακολουθεί αυτήν τη στρατευμένη επέλαση των βλαμμένων στα social media; Τη σιωπή, την απόσυρση, την ιδιώτευση; Την ώρα που βλέπει τον κοινωνικό αποκλεισμό να του χτυπά την πόρτα, να τον κατατάσσει σε ένα ιδιότυπο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου φυλακίζονται όσοι κατηγορούνται με το κακούργημα του ορθολογισμού, οι επιλογές είναι ελάχιστες. Ο πόλεμος εναντίον της λογικής, εναντίον του καθημερινού πολιτισμού έχει θύματα. Και ο λογικός άνθρωπος είναι πάνω πάνω στη λίστα του εγκλεισμού… Η λογική του μίσους απλώνεται σαν αέριο μουστάρδας πάνω από την κοινωνία και όλους της τους θεσμούς.
Τα social media έτσι ήταν, έτσι είναι και κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι στο μέλλον. Ένας ανοικτός ωκεανός που χωρά τους πάντες και τα πάντα, ένα κομμάτι της κοινωνίας, ένας τόπος όπου ξεχύνονται όλοι με τις απόψεις και τις γνώμες τους ξεθηκαρωμένες, έτοιμες να σφάξουν τους λαιμούς των αντιπάλων, των “αντίχριστων”. Τζιχαντιστές της διαδικτυακής επικοινωνίας έτοιμοι να χύσουν το αίμα των άλλων και εν μέρει και το δικό τους με αντάλλαγμα τον δικό τους Παράδεισο των like. Και όχι μόνο…
Η βλακεία, η εκδίκηση, η χαμέρπεια που έχει ξεχυθεί όλες αυτές τις ημέρες στα ελληνικά social media, νομιμοποιούν με τον τρόπο τους αυτήν την ιδιότυπη πανούκλα που μοιάζει με αγώνα σκοποβολής εναντίον της κοινής λογικής και σε ό,τι λειτουργεί ως πολιτισμικό ελάχιστο συνεννόησης μεταξύ ανθρώπων που δεν είναι ίδιοι. Μετατρέπουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έχει πρόσβαση σε αυτού του είδους την επικοινωνία σε βαμπίρ έτοιμα να δαγκώσουν.
Αυτό το τοπίο μοιάζει με έναν νεο-κυνικό στίβο ανοησίας και αμοραλισμού. Το είδαμε ακόμα και στα πρωτοσέλιδα των δηλωμένων φιλοκυβερνητικών εφημερίδων την επομένη της εξέλιξης στον ΔΟΛ. Ένα γενικευμένο “πέθανε εσύ για να ζήσω εγώ”, μια κουλτούρα που αποτελεί βασικό συστατικό του αερίου μουστάρδας που λέγαμε. Έχουμε και λέμε, και μιλάμε για λίγες ημέρες, μόνον:
-Υπουργοί της κυβέρνησης βρίζουν στο twitter.
-Πρώην πρόεδρος της Βουλής προσβάλλει μόλις πεθαμένο πρώην πρωθυπουργό.
-Νυν υπουργός εκθειάζει την τρομοκρατική επίθεση εναντίον πρώην πρωθυπουργού.
-Δημοσιογράφος, συνδικαλιστής κιόλας, επικροτεί την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του ίδιου πρώην πρωθυπουργού, έστω και υπηρεσιακού, και προδιαθέτει παρόμοια βομβιστική επίθεση εναντίον και άλλου καλυπτόμενος από το επαγγελματικό του σωματείο στην προσπάθειά του να φανεί αξιόμαχος ενόψει των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ.
-Υπουργός εκθειάζει τα συσσίτια στα σχολεία μετουσιώνοντάς τα σε συντροφικότητα και συλλογικότητα.
-Οπαδοί της Ν.Δ. γιουχάρουν τον πρωθυπουργό της χώρας την ώρα που πηγαίνει στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού.
-Καλλιτέχνις μιλά για “Αδόλφο Σόιμπλε” και να τον προσβάλλει για την αναπηρία του ενώ μερικά χρόνια πριν έχει εμπνεύσει τις λαϊκές μάζες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να πείθει για τις ευαισθησίες της.
-Παλιός ηθοποιός, στρατευμένος με το ΚΚΕ χαρακτηρίζει “προδότες” τους νέους που θέλουν να φύγουν από τη σημερινή Ελλάδα για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Ο εξυπνακισμός και το κυνήγι της ατάκας είναι εδώ, στα ελληνικά social media, μιμούμενος τα γνωστά non paper. Πόσο γρήγορα γίνονται όλα;
Το πέρασμα από το πένθος στον χαβαλέ, είναι ένα παράδειγμα. Οι διαταραγμένοι των social media είναι εδώ. Τα χρησιμοποιούμε και αυτά με τον γνωστό ελληνικό τρόπο. Μαγκιά, φτηνές διαδικτυακές κορώνες, χαζή επιδειξιμανία, γηπεδικός λόγος, χουλιγκάνοι της κριτικής, φτηνόμαγκες των καφενείων.
Ο λόγος του μίσους φαίνεται πως δεν έχει τέλος. Και δεν θα έχει…
10°
