Οι τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις προκαλούν δέος. Νέα πετρελαϊκή κρίση από την ανάποδη (κατάρρευση τιμών), ένταση Σαουδαραβίας-Ιράν, ένταση λόγω της Βορειοκορεατικής ανόητης αυθάδειας, δομική (;) ύφεση στην Κίνα, σταθερά κλιμακούμενη η διεθνής τρομοκρατία. Όλα αυτά κάνουν τον (κορυφαίο εκόνομιστ της πραγματικής οικονομίας) Σόρος να θεωρεί ότι ζούμε κάτι ανάλογο με την κρίση του 2008. Σύγκρυο.
Εμείς εδώ, όμως, χωράφια αγοράζουμε. Κοζμάρα μας. Πέρασαν τα Φώτα, οπότε πάλι εκδηλώθηκε η εμπνευσμένη ξύλινη τιποτολογία των Κεφαλών της Απωλείας. Απέναντι στη σκληρή διεθνή σφίξη, είμαστε παντελώς ανέτοιμοι, όχι για να πάρουμε μια καλή θέση στο κάδρο, αλλά ούτε καν για να διασωθούμε από την εθνική βλακεία μας.
Η καταστροφή συνεχίζεται. Τώρα είναι η ώρα του ασφαλιστικού (βλέπε: «SOS: Ασφαλιστικό απολύτως ανασφαλές» ). Πάνε με ανάποδη λογική να προσεγγίσουν ένα αδιέξοδο.
Εθελοτυφλούν ακόμα, αγνοώντας ότι το ασφαλιστικό ήταν κύριος μοχλός της χρεωκοπίας μας και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να το αφήσουν άθικτο...Τώρα πάλι τσακώνονται περί (πελατειακού) όνου σκιάς Δεν έχουν τα κότσια να κάνουν την τολμηρή μεταρρύθμιση τύπου «θα κάνουμε όλοι μεγάλες θυσίες, ώστε να έχουν (λίγη) σύνταξη αύριο τα παιδιά μας». Έτσι, προσπαθώντας να διασώσουν διάφορα συντεχνιακά ασφαλιστικά μικροσυμφέροντα, φέρνουν πιο κοντά τη μεγάλη κατάρρευση. Δεν υπάρχει έλεος.
Η «λάθος μεριά» και τα πραγματικά υποκείμενα
Οι περιεκτικές δηλώσεις της Κυβερνητικής Εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη (αξίζει να διαβαστούν) αποκαλύπτουν το κεντρικό πρόβλημα του τόπου, εδώ και έξι χρόνια. Την αντιμνημονιακή βλακεία μας. Εκτός από τα απροκάλυπτα ψέματα τύπου «δεν μειώνουμε αλλά θα αυξήσουμε συντάξεις όταν ΘΑ έρθει η ανάπτυξη…» κρατάμε μόνο αυτά: «…πρέπει πάλι να πληρώσουν την κρίση τα συνήθη υποζύγια; … ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βρίσκονται πάλι από τη λάθος μεριά».
Ποια είναι λοιπόν τα συνήθη υποζύγια;… Ποια η «σωστή» και ποια η «λάθος μεριά»; Κατά ΤΟ Σύστημα, που σφύζει βλακείας ή δολιότητας, φέρνοντάς μας ως εδώ και φιλοδοξώντας να διασωθεί πηγαίνοντάς μας ακόμα χειρότερα, υπάρχει μια (αυτόκλητη) «εθνική προσπάθεια» ενάντια στους δανειστές. Και μπλα μπλα μπλα ακόμα περισσότερες κόκκινες γραμμές… Όποιος υπηρετεί αυτό τον «εθνικό αγώνα», είναι με τη «σωστή μεριά», όποιος απλώς δεν τον αβαντάρει, είναι με τη «λάθος μεριά», δηλαδή εθνικόφρονες υπέρ και γερμανοτσολιάδες κατά…
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Έχουμε επανειλημμένα δείξει ότι τα υποκείμενα του δράματος είναι τα εξής: α. Το παρασιτικό Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος (Π.Ι.ΠΑ.) των Δύο Τρίτων, που ζει εις βάρος του β. Εξαθλιωμένου Απόκληρου Ενός Τρίτου των πραγματικών Συνήθων Υποζυγίων και γ. «Οι Δανειστές». Και για λόγους που κάνουν μπαμ, αλλά εθελοτυφλώντας αγνοούμε, τα συμφέροντα της κάθε «μεριάς» έχουν ως ακολούθως.
Το υποκείμενο Π.Ι.ΠΑ. (σχεδόν όλος ο ευρύτερος δημόσιος τομέας -ιδιαιτέρως ο πενηντάρης συνταξιούχος ΔΕΚΟ- και ο παρασιτικός ιδιωτικός) ζει μόνο από την ακινησία ΤΟΥ Καθεστώτος αυτού. Το υποκείμενο Εξαθλιωμένο Τρίτο θα επιζήσει μόνο αν καταπέσει ΤΟ Καθεστώς. Και οι Δανειστές θέλουν να πάψουν να πληρώνουν δανεικά και αγύριστα για το χαραμοφάικο Π.Ι.ΠΑ.
Ο κοινός νους δουλεύει με τη λογική «cui bono?» (δηλαδή «εκ του αποτελέσματος ποιος ωφελήθηκε;»). Και επειδή ο πενηντάρης υψηλοσυνταξιούχος (λιγότερο ο Δ.Υ.) υπέστη ελάχιστη συμπίεση από την κρίση, ενώ ο μη παρασιτικός Ι.Τ. συνετρίβη και τώρα συμπιέζεται στο μη περαιτέρω, τι συμπεραίνουμε;
Προκύπτει ότι η πραγματικά «Λάθος μεριά», της ψευδοεθνικής προσπάθειας, θέλει να διασώσει τους προνομιούχους του Π.Ι.ΠΑ. εις βάρος των άλλων δύο, του Εξαθλιωμένου Τρίτου και των Δανειστών. Αυτοί οι δύο μαζί συναποτελούν αντικειμενικά την Σωστή Μεριά...
Δηλαδή, η Λάθος Μεριά (ΠΙΠΑ) έχει την αντιδραστική στρατηγική συντήρησης των προνομιούχων ΤΟΥ Συστήματος. Και η Σωστή Μεριά (Εξαθλιωμένοι και Δανειστές) έχει την προοδευτική στρατηγική ανατροπής αυτού ΤΟΥ Καθεστώτος Αδικίας. Αυτά είναι.
Σανοκρατία τέλος!
Ώρα είναι τώρα να ανατραπεί, λοιπόν, ΤΟ Καθεστώς της άθλιας «προοδευτικής» απάτης. Την ρουφάνε οι χάνοι ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ του ιδιωτικού τομέα (καλά, όπως επανειλημμένα επισημαίνουμε, οι Δ.Υ. καλά κάνουν και ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, δεν λέω…) και καλό είναι να το κοιτάξουνε το θέμα.
Ιδίως οι νεολαίοι, που είναι ο έσχατος κατιμάς του Εξαθλιωμένου Τρίτου. Γιατί ο νέος εργατοϋπάλληλος ή μικρομεσαίος επιχειρηματίας θα πληρώνει τρελές ασφαλιστικές εισφορές; Για να παίρνει υψηλή σύνταξη ο κιμπάρης πενηντάρης; Οι νέοι θα πάρουν σύνταξη (και αν) 400 ευρώ στα 67+ τους, για να παίρνει στα 50 του σχεδόν τα δεκαπλάσια ο αραχτός ΔΕΚΟτζής;
Ούτε «αριστερό» είναι αυτό (μάλλον καραδεξιό είναι, όπως ΚΑΙ όλο ΤΟ Σύστημα ΣΥΡΙΖΑ), ούτε στοιχειωδώς αποδεκτό. Αυτό εννοεί μάλλον ο (υπερασπιστής των επίορκων και Αη-Γιώργης Καβαλάρης της ευρύτερης μικροδιαφθοράς) Υπουργός Κατρούγκαλος, όταν αποκαλεί «εθνικό και ταξικό θέμα» το ασφαλιστικό του νομοσχέδιο…
Αφού είναι ούλτρα ταξικό ζήτημα, να μην γίνει ουσιώδης μεταρρύθμιση, να μην θιγούν τα προνόμια της Πελατείας, να μην ωφεληθούν οι απόβλητοι... Έτσι επινοούνται οι απάτες τύπου «προσωπική διαφορά», για να έχουμε σανό να τρώμε.
Και να παραμένουν στρατηγικά αποκλεισμένοι και μαρασμένοι το Εξαθλιωμένο Τρίτο και ιδιαίτερα η νεολαία, που θα πάρει σύνταξη του Αγίου Μαύρου ανήμερα… Αυτό πρέπει να το τελειώνει η ίδια η κοιμώμενη Νεολαία, που ακόμα τρώει «αριστερό» σανό.
Παρανοϊκό Νομοσχέδιο (εισφορές ή συμφορές;)
Μόνο η νεοκομμουνιστική συριζαϊκή αριθμητική θα μπορούσε να νομοθετήσει τέτοιες δολοφονικές για την πραγματική οικονομία ρυθμίσεις. Και πού είστε; Το καταστροφικό αυτό νομοσχέδιο δεν ισχύει, όχι μόνο για τους υπαλλήλους της Βουλής, αλλά και για όλο το Δημόσιο.
Ενώ ισχύει μόνο για τα πραγματικά συνήθη υποζύγια της κρίσης. Για τους Εξαθλιωμένους, τους ποικίλους εργατοϋπάλληλους και τα αφεντικά τους (μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες και μπλοκάκηδες). Αυτούς που γονάτισαν στην κρίση, τρέφοντας τον αχόρταγο πελατειακό δεινόσαυρο…
Για τους τελευταίους προβλέπονται ασφαλιστικές εισφορές (συμφορές…) σχεδόν 40% του εισοδήματος (20% κύρια σύνταξη, 7,5% επικουρική, 7% κλάδος υγείας, 4% εισφορά πρόνοιας) και επιπλέον 35% φορολογία. Δηλαδή περίπου το 75% του εισοδήματος πάει για τον πελατειακό δεινόσαυρο. Αλλά, έτσι, πόσο ακόμα μπορεί να επιζήσει ο εναπομείνας ετοιμοθάνατος ζωοδότης ΤΟΥ Συστήματος ιδιωτικός τομέας (ακόμα και αν εξαναγκασθεί έτσι σε φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή);…
Ευτυχώς ξυπνάμε;
Η ώρα η κακιά «Αλεξάκης μας στο εθνικό τιμόνι, τέτοια δύσκολη εποχή» εντείνει και κλιμακώνει έτι περαιτέρω τα αδιέξοδα. Αλλά σαν να ψιλοξυπνάμε και νογάμε καλύτερα την πραγματικότητα, υπό την πίεση της σιδηράς ανάγκης επιβίωσης.
Και συνειδητοποιούμε ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις θα συντριβεί ΤΟ Σύστημα και μαζί του θα μας παρασύρει όλους, δικούς του και ξεκρέμαστους αντάμα. Τόσον καιρό, κουτοπόνηρα σκεπτόμενο, νομίζοντας πως θα γλιτώσει τάχα την αναπόφευκτη γενική κατάρρευσή του, εξουδετέρωνε τους εχθρούς του, τους μεταρρυθμιστές, ως «νεοφιλελεύθερους».
Αφού από την εποχή του Αντρέα είχε φροντίσει να χώσει στις συνειδήσεις μας την πεποίθηση πως α. κάθε μεταρρύθμιση είναι νεοφιλελεύθερη και β. το χειρότερο πράμα του κόσμου είναι ο Νεοφιλελευθερισμός… Άρα μεταρρύθμιση ίσον φτου κακά.
Και μετά την ευεργετική χρεωκοπία Κωστάκη, αυτό το υποχρεωτικό νοικοκύρεμα τελικά επιβλήθηκε από τους δανειστές, αφού, ως άθλιοι που αποδειχτήκαμε, δεν είχαμε καμία πρεμούρα να το κάνουμε μόνοι μας και με τον δικό μας τρόπο. Έτσι, αναγκάστηκαν οι εκάστοτε διαχειριστές ΤΟΥ Συστήματος να «προσαρμοστούν».
Ένας, ένας (Γιωργάκης, Αντωνάκης, Αλεξάκης, τώρα και ο επίδοξος Βαγγελάκης Μ.) μετά από τα συνήθη απαραίτητα νταηλίδικα ντιριντάχτα, που χρειάζονται στον κάθε ανεύθυνο λαϊκιστή για να πετύχει την πρωθυπουργία, αμέσως μετά παθαίνει ξαφνική ψυχολογία υπευθυνότητας.
Και αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά την διαχείριση του αδιεξόδου, όχι για το κοινό καλό, αλλά για τη διάσωση ημών και πελατείας... Αλλά πάλι τη δουλειά ευλόγως την κάνει μισή, μόνο για να κερδίζει χρόνο... Αυτό πότε θα τελειώσει;
Υ.Γ. Ίσως από την Κυριακή ο (πραγματικός Καραμανλικός) σοβαρός Κυριάκος μοχλεύσει τον βάλτο, ανοίγοντας το σύστημα και την κοινωνία. Οψόμεθα.
4°
