Οφείλω να ομολογήσω πως η συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαπλοκή στη Βουλή μού φάνηκε πολύ διασκεδαστική, καθώς μου θύμισε τους ωραίους σχολικούς διαλόγους που ξεκινούσαν με ένα «Στον δικό μου δεν χωράει, στον δικό σου κολυμπάει», προχωρούσαν με το «στον δικό μου κάνει τούμπες, στον δικό σου κωλοτούμπες» και κατέληγαν στο «Όσα λες π@@τσα θες». Μπορεί οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών να μην είχαν την βωμολοχική φαντασία των γυμνασιολυκειακών διαλόγων αλλά το πνεύμα ήταν πάνω-κάτω το ίδιο. Ένα πνεύμα ανεμελιάς, ένα πνεύμα γιόλο, ένα πνεύμα το οποίο έκανε κάποιους να μιλήσουν για ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο κι εμένα να απορήσω με αυτούς που βρήκαν το επίπεδο της συζήτησης χαμηλό. Χαμηλό σε σχέση με τι;
Σε σχέση με το επίπεδο του κοινοβουλίου;
Δηλαδή υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως ο Αλέξιος ο Ευρυμαθής, ένας άνθρωπος που σχεδόν συλλαβίζει όταν ο λογογράφος του έχει χρησιμοποιήσει λέξεις που έχουν πάνω από πέντε συλλαβές, είναι ικανός για κάτι άλλο πέρα από χυδαίους κουτσαβακισμούς; Υπάρχουν πολλοί που περιμένουν υψηλό επίπεδο από ανθρώπους που προσλαμβάνουν ανώνυμους ψοφοδιανομείς μπινελικογράφους για να την πέφτουν σε ό,τι κινείται αντίθετα με τη φιλοδοξία τους;
Δεν είναι πιο προφανές και από την τεμπελιά του Καραμανλή, πως κάποιος που πασχίζει να συναγωνιστεί τον πρωθυπουργό στο παιχνίδι «Όποιος το λέει είναι» δεν διαθέτει και το Μπουρτζ το Καλίφα των επιπέδων; Είναι κανείς που έχει προσδοκίες από το επίπεδο μιας γυναίκας που έγινε αρχηγός κόμματος με μοναδικό προσόν το επώνυμο και τη δυνατότητά της να ξεστομίζει (με ξεκαρδιστική σιγουριά είναι αλήθεια) σοσιαλιστικά τσιτάτα της δεκαετίας του ’80; Τι επίπεδο πιστεύετε πως πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να εμφανίζεται με διάφορες στολές παραλλαγής και πουλάδες, όταν η μόνη σχέση του με τις πουλάδες είναι πως πρέπει να έχει καταβροχθίσει αρκετές; Μήπως μιλάμε για τους ημιάγριους εθνικοσοσιαλιστές οι μισοί από τους οποίους γράφουν το «επίπεδο» με «αι» και «η»; Τι είδους επίπεδο μπορεί να έχουν οι απολογητές των δικτατόρων του ανατολικού μπλοκ; Ή μήπως πιστεύετε πως ένα τηλεοπτικό παρατράγουδο της δεκαετίας του ’90 (και δεν εννοώ τον Πάνο τον Παναγιωτόπουλο) μπορεί να απέκτησε επίπεδο το 2016?
Πώς διάολο ορίζουν το επίπεδο μιας συζήτησης όσοι τους φαίνεται χαμηλό και ποιο μέτρο χρησιμοποιούν;
Μήπως εννοούν πως το επίπεδο της συζήτησης ήταν χαμηλό για τα δεδομένα των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται; Μήπως είναι πιστοί κάποιας μεταφυσικής πίστης σύμφωνα με την οποία είναι δυνατόν το επίπεδο των εκπροσώπων να είναι χαμηλότερο από αυτούς που τους διάλεξαν να τους εκπροσωπούν; Υπάρχει κανένας που στ’ αλήθεια πιστεύει πως κάτι τέτοιο είναι δυνατόν;
Αν υπάρχει, θα του θυμίσω τη μαζική ψήφο στον ηγέτη του Αυριανισμού το ’85. Το 40% που ψήφισε τον ίδιο άνθρωπο, αφού είχαν αποκαλυφθεί τα σοσιαλιστικά αισθήματα του Γιώργη του Κοσκωτά. Την ψήφο σε δύο ανθρώπους ολοφάνερα Α.μ.Γ.Α (Άτομα με Γενικές Ανικανότητες) που έγιναν πρωθυπουργοί με μοναδικό προσόν το επώνυμό τους. Το ποσοστό των εθνικοσοσιαλιστών. Αυτούς που ήθελαν να καεί το μπουρδέλο η Βουλή. Τον αριθμό των συμπολιτών μας που πιστεύουν ότι τους ψεκάζουν. Τους αναγνώστες της Χρυσηίδας της Δημουλίδου. Του γονείς που δεν θέλουν τα παιδιά των προσφύγων να μολύνουν τα απογεύματα με τα βάσανά τους τις τάξεις που καφρίζουν τα βλαστάρια τους τα πρωινά. Τους τηλεθεατές των σίριαλ της Έλενας της Ακρίτα. Αυτούς που περιμένουν να πληρώσει τα χρέη τους ο Σώρρας. Αυτούς που... (προσθέστε κατά βούληση)
Σκεφτείτε όλους αυτούς και πείτε μου ειλικρινά: Σας φαίνεται χαμηλότερο του επιπέδου μας το επίπεδο της συζήτησης στη Βουλή; Ή μήπως νομίζετε πως είναι τυχαίο που όσοι μιλούν για χαμηλό επίπεδο ποτέ δεν γράφουν σε σχέση με τι είναι αυτό το επίπεδο χαμηλό;
Γιατί στην πραγματικότητα το επίπεδο στη Βουλή και σε κάθε βουλή χώρας της οποίας οι κάτοικοι μπορούν ελεύθερα να επιλέξουν εκπροσώπους από κομμουνιστές και εθνικοσοσιαλιστές μέχρι κεντρώους φιλελεύθερους, δεν είναι ούτε χαμηλό ούτε ψηλό. Είναι απολύτως ίσο με το επίπεδο της χώρας. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη μπούρδα από όσες ακούστηκαν χτες στη Βουλή βγήκε από το στόμα του Κούλη του Μητσοτάκη, όταν είπε «η Ελλάδα δεν αξίζει να έχει πρωθυπουργό τον κύριο Τσίπρα». Γιατί η Ελλάδα αυτόν αξίζει να έχει πρωθυπουργό. Όπως άξιζε να έχει και τους προηγούμενους πρωθυπουργούς και όπως θα αξίζει και τους επόμενους. Γιατί αν η Ελλάδα άξιζε κάτι καλύτερο θα το είχε. Κι αν αξίζει κάτι καλύτερο θα το αποκτήσει. Και μπράβο της.
Υ.Γ. Κάθε φορά που θα απογοητεύεστε με το επίπεδό μας θα επαναλαμβάνετε πολλές φορές και φωναχτά τη λέξη Τραμπ και Φάραντζ. Είναι εξαιρετικά ανακουφιστικό.
6°
