Είμαι μάλλον επιφυλακτικός απέναντι στις ευχές για το νέο έτος. Είμαι επιφυλακτικός απέναντι στις ευχές γενικά. Συνήθως αφορούν στόχους που είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν και δεν μου πολυαρέσει να απογοητεύομαι. Ακόμα χειρότερα νιώθω για τους στόχους που πολλοί συνάνθρωποί μου θέτουν ενόψει κάθε νέας χρονιάς. Η αποτυχία είναι πολύ πιθανότερη της επιτυχίας (τα γαλακτομπούρεκα και τα κοψίδια είναι πολύ δυνατότερα από τον καθρέφτη και τη ζυγαριά) και έτσι αποφεύγω τις υποσχέσεις που αργά ή γρήγορα θα αναγκαστώ να καταπατήσω.
Επειδή όμως και η συνεχής αποφυγή καταντά βαρετή φέτος σκέφτομαι πως καλό είναι να κάνω μια εξαίρεση. Να απαρνηθώ τη σκατοψυχιά μου, να αφήσω την καλοσύνη για τον συνάνθρωπο να με πλημμυρίσει, να ευχηθώ και να θέσω στόχους αδιαφορώντας για το μάταιο του εγχειρήματός μου. Ξεκινώ με λίγες ευχές για λίγους και ελπίζω στην κατανόηση σας.
ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ
Στον πρωθυπουργό Αλέκση, εύχομαι να παραμείνει οξύνους, ειλικρινής, έντιμος και ικανός. (Αλέκση αν διαβάζεις, οξύνους σημαίνει έξυπνος). Να παραμείνει το ίδιο απλός και αδιάφορος για τις χαρές της εξουσίας στην οποία αν έχει κολλήσει σαν κολλημένος σκύλος είναι μόνο για το καλό του λαού και για κανέναν άλλο λόγο. Να παραμείνει άνετος και γοητευτικός στις διεθνείς του επαφές, όπως τότε με τον Αμερικάνο πρόεδρο, και να μην φοβάται αν κάποιοι νομίζουν πως παθαίνει μικρά εγκεφαλικά. Στο κάτω-κάτω για να πάθει κανείς εγκεφαλικό πρέπει να έχει εγκέφαλο. Επίσης του εύχομαι να μάθει και άλλες ξένες γλώσσες τόσο καλά όσο τα αγγλικά και –γιατί όχι– να μάθει μέχρι και ελληνικά.
Στον Κούλη τον Μητσοτάκη εύχομαι να παραμείνει φιλελεύθερος, μεταρρυθμιστής και σοβαρός. Δεν νομίζω βέβαια πως χρειάζεται. Η «ούτε ναι αλλά ούτε και όχι» στάση του στην απόπειρα δωροδοκίας των συνταξιούχων, η επίκληση στον τσαμπουκά των Ελλήνων που έκανε ο αντιπρόεδρος του κόμματ;oς του και η τοποθέτηση στη θέση του εκπροσώπου του κόμματος του ανθρώπου που (αν θυμάστε) διευκόλυνε προεκλογικά (το φθινόπωρο του ’14) τους ανεύθυνους που κυκλοφορούν με ανασφάλιστα οχήματα, μας προετοιμάζουν για τα καλύτερα. (Κάποιοι ισχυρίζονται πως το μόνο που δεν χρειάζεται η χώρα είναι ένας γαλάζιος ΣΥΡΙΖΑ αλλά ξεχνούν πως ασχέτως του τι χρειάζεται η χώρα, τα μεγαλοστελέχη της ΝΔ χρειάζονται υπουργεία και ο Κούλης την πρωθυπουργία). Τέλος του εύχομαι να απαλλαγεί από το επώνυμο του. Στο κάτω κάτω όλοι ξέρουμε πως είναι ένα επώνυμο που μόνο εμπόδια τού έχει φέρει και πως αν ήταν άλλο –αν, ας πούμε, τον έλεγαν Κυριάκο Γεωργόπουλο– ο αρχηγός της αξιωματικής της αντιπολίτευσης θα ήταν ήδη πρωθυπουργός.
Στον Πρόεδρο Παπάκη δεν εύχομαι τίποτα. Και μόνο το ότι με αυτές τις ικανότητες που έχει, κατόρθωσε να φτάσει στο υψηλότερο αξίωμα της χώρας, δείχνει ότι δεν έχει ανάγκη από καμία ευχή.
Στον Αρχιεπίσκοπο Τζερόνιμο εύχομαι να συνεχίσει απερίσπαστος το πρωθυπουργικό του έργο και να συνεχίσει να νοιάζεται για τους φτωχούς και τους ανήμπορους όλων των εθνικοτήτων, όπως το κάνει και τώρα. Εννοείται πως όταν λέμε «όλων των εθνικοτήτων» θα πρέπει να εξαιρέσουμε τους φτωχούς μετανάστες οι οποίοι, όπως αποκάλυψε ο καλός ποιμένας, θέλουν να αφελληνίσουν και να αποχριστιανίσουν τη χώρα μας. Επίσης του εύχομαι να αποκαλυφθεί επιτέλους πως εκείνο το σημείο στο Ευαγγέλιο που λέει «τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με» είναι πλαστό.
Στον Κώστα τον Καραμανλή εύχομαι να ξεκουραστεί έστω και λίγο. Όλοι γνωρίζουμε το πάθος που έχει για εργασία αλλά καλό είναι να ξεκουράζεται και λίγο για να μπορέσει να παραμείνει αποτελεσματικός. Τόσους σφουγγοκωλ.... ζητώ συγνώμη.. τόσους κύκλους έχει, ας βάλει εκείνους να δουλέψουν για λίγο.
Στην Αθήνα να παραμείνει μια ευρωπαϊκή πρωτέυουσα. Λαμπερή και φιλόξενη. Καθαρή και ασφαλής. Να παραμείνει μια πρωτεύουσα που όπου και να κοιτάξεις έρχεσαι αντιμέτωπος με το καλό γούστο. Να παραμείνει μια πόλη φιλική για όλους, μια πόλη στην οποία ακόμα και όσοι έχουν κινητικές δυσκολίες δεν δυσκολεύονται καθόλου να μετακινηθούν. Να παραμείνει μια όαση νομιμότητας. Μια πόλη που όπου και να σταθείς, όπου κι αν βρεθείς, καταλαβαίνεις πόσο αποτελεσματικοί ήταν και εξακολουθούν να είναι οι άρχοντές της.
Στους άρχοντές της να ευχηθώ του χρόνου αντί για Ρόδα να μας διασκεδάσουν με ένα Τρενάκι του Τρόμου ή έστω με μια Μπαλαρίνα ή ό,τι διαλέξουν οι ίδιοι. Αρκει να το κάνουν με την ίδια αποτελεσματικότητα.
Να είμαι πιο ευγενικός και καλός με τους άλλους. Να σταματήσω να αποκαλώ των πρωθυπουργό Αλέκση «αδίστακτο και λυσσασμένο για εξουσία ανθρωπάκι». Να σταματήσω να τονίζω την προσωπική μου ανάγκη να ηττηθεί ο λαϊκισμός και να συμμεριστώ τις ανάγκες των στελεχών της εκάστοτε αντιπολίτευσης αλλά και –κυρίως– των ψηφοφόρων. Να σταματήσω να θέλω να γίνει λιγότερο άσχημη και πιο φιλική για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της η Αθήνα. Εδώ δεν το θέλουν οι δημοτικοί της άρχοντες. Να σταματήσω να θεωρώ μειονέκτημα το ότι δεν μοιαζει με ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Στο κάτω-κάτω ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υπάρχουν πολλές. Ευρωαφρικασιατική καμία άλλη. Να σταματήσω να κοροϊδεύω τους αριστερούς γιατί, σε αντίθεση με τους δεξιούς και τους κεντρώους, δεν το έχουν συνηθίσει και τους κακοφαίνεται πολύ. Να σταματήσω να κοροϊδεύω τους ακροδεξιούς γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν το αστείο. Τέλος να σταματήσει να με ενοχλεί που οι πράξεις και τα λόγια όσων έχουν εξουσία περισσότερο από τους ίδιους χαρακτηρίζουν αυτούς που τους την έδωσαν και να σταματήσω να κοροϊδεύω τον σοφό ελληνικό λαό. Και αν τα καταφέρω όλα αυτά, μπράβο μου.
«Το ότι κρίθηκε προφυλακιστέος ο Νίκος Ρωμανός για την έκρηξη στους Αμπελόκηπους δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν. Μόνον βαθιά απογοήτευση. Για την Ελληνική Δικαιοσύνη…»
7°
