Όπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει διαβάζοντας την πρώτη κιόλας λέξη της επιστολής μου, σημειώνεται μια θεαματική μεταστροφή των προς το πρόσωπό σας αισθημάτων μου. Στην τελευταία επιστολή μου η προσφώνηση ήταν απλώς «Κύριε Πρόεδρε». Προσθέτω τώρα και τη βαρυσήμαντη λέξη «Αγαπητέ». Πού οφείλεται αυτή η απρόσμενη μεταστροφή; Αλλάξατε εσείς πολιτική ή άλλαξα εγώ αντιλήψεις; Δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλώς διεπίστωσα ότι είμαστε ομοιοπαθείς και, όπως γνωρίζετε, τυχόν προϋπάρχουσες διαφορές μεταξύ ομοιοπαθών παραμερίζονται και αυτομάτως διαμορφώνονται φιλικές σχέσεις, σχέσεις αμοιβαίας κατανόησης, συναντίληψης και αλληλεγγύης…
Δεν υπήρξατε μόνο εσείς θύμα αυταπατών. Πολλές και επικίνδυνες αυταπάτες σημάδεψαν και τη δική μου πορεία. Τις πλήρωσα ακριβά, όπως τις πλήρωσαν ακριβά και όλοι οι παλιοί σύντροφοί μου. Το δυστύχημα όμως είναι ότι τις πλήρωσε ακριβά και η χώρα. Ισχύει δηλαδή στην περίπτωσή μας το παράδοξο να μην πληρώνουν για τις αυταπάτες μόνο αυτοί που τις έχουν αλλά και αυτοί που δεν τις έχουν!
Στη δημόσια παραδοχή σας για τις αυταπάτες δεν διευκρινίζετε ωστόσο ποιες ακριβώς ήταν αυτές, αν πληρώσατε γι’ αυτές ή ο λογαριασμός πήγε μόνο στους πολίτες που δεν φταίνε βέβαια σε τίποτα για τις δικές σας αυταπάτες… Με λίγη όμως προσπάθεια και ακολουθώντας το νήμα των όσων ακολούθησαν, κατάλαβαν οι πολίτες ότι απαλλαγήκατε όντως από μερικές πολύ επικίνδυνες αυταπάτες. Ότι μπορούσατε λ.χ. να σκίσετε τα μνημόνια, να διώξετε την τρόικα, να καταργήσετε τον ΕΝΦΙΑ, να χορέψετε την Ευρώπη στο ταψί, να καθορίσετε το ύψος μισθών και συντάξεων κατά το δοκούν κλπ.
Αλλά ενώ είναι πλέον γνωστό από ποιες αυταπάτες απαλλαγήκατε, άγνωστο παραμένει πόσες και ποιες ακριβώς αυταπάτες συνεχίζουν να σας ταλαιπωρούν. Συνεκτιμώντας διάφορες δηλώσεις και πράξεις σας συμπεραίνω ότι, μεταξύ πιθανώς και άλλων, σας κατατρύχουν τρεις εξαιρετικά επικίνδυνες αυταπάτες.
α) Η αυταπάτη ότι μπορείτε να πραγματοποιήσετε τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μιας υπανάπτυκτης και καθυστερημένης χώρας όπως η δική μας.
Πρόκειται για μια διαχρονική αυταπάτη που οδήγησε όχι μόνο την ελληνική αλλά και την παγκόσμια αριστερά σε άνισες μάχες με προσωρινές νίκες αλλά ταπεινωτικές, τελικά, ήττες με βαρύτατο υλικό και ανθρώπινο κόστος. Πρόκειται για την αυταπάτη ότι «ήγγικεν» η μεγάλη ώρα, ότι ο καπιταλισμός πεθαίνει και το μόνο που απομένει είναι να πάρουμε τα φτυάρια και να τον θάψουμε…
Οι παραμορφωτικοί φακοί που φοράτε δεν σας επιτρέπουν να δείτε ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά τώρα μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στη γη. Στην θανάσιμη σύγκρουσή του με τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» που κράτησε ολόκληρο σχεδόν τον εικοστό αιώνα βγήκε νικητής και πλέον χωρίς αντίπαλο δέος, συνεχίζει ακάθεκτος την επέλαση για παγκόσμια κυριαρχία.
Είναι γνωστές οι πληγές του καπιταλισμού όμως εσείς μένετε μόνο σ’ αυτές. Αν ρίξετε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη θα διαπιστώσετε ότι όπου αναπτυγμένος καπιταλισμός εκεί και περισσότερη ελευθερία και ευημερία για τους εργαζόμενους.
Αντίθετα, σ’ όλες ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ (γράφω τη λέξη με κεφαλαία γιατί αξίζει νομίζω να σταθείτε σ’αυτήν με ιδιαίτερη περίσκεψη) τις χώρες που δοκίμασαν ή δοκιμάζουν τον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό», παντού οι εργαζόμενοι υπέστησαν ή υφίστανται αφόρητη καταπίεση, εξαθλίωση και ταπείνωση. Χτυπητό παράδειγμα η Βενεζουέλα την οποία μέχρι πρότινος προβάλλατε ως παράδειγμα προς μίμηση…
Συνεχίζετε να έχετε την αυταπάτη ότι αναπόφευκτα ο σοσιαλισμός θα διαδεχθεί τον καπιταλισμό. Ότι ο σοσιαλισμός είναι το «φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας». Και ούτε καν σαν φευγαλέα σκέψη περνάει απ’ το μυαλό σας η ιδέα ότι φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί κάλλιστα να είναι η ρομποτική κοινωνία, με τις πραγματικά συνταρακτικές, επαναστατικές ανατροπές που συνεπάγεται για την παγκόσμια οικονομία, για την παγκόσμια κοινότητα.
β) Η αυταπάτη ότι μπορείτε απλώς και μόνο πατώντας ένα κουμπί να απογειώσετε την οικονομία.
Με όλο τον σεβασμό στο αξίωμά σας, επιτρέψτε μου να σας πω χωρίς περιστροφές ότι δεν έχετε ιδέα για το πώς λειτουργεί και πώς αναπτύσσεται μια οικονομία στον σύγχρονο κόσμο.
Καλέστε το ταχύτερο δύο καλούς οικονομολόγους (τον κ. Βαρελά ή την κ. Ξαφά λ.χ.) να σας εξηγήσουν σχετικά. Κι αν δεν έχετε εμπιστοσύνη στους Έλληνες οικονομολόγους, καλέστε έναν Κινέζο ή έναν Ινδό να σας εξηγήσουν πώς δύο χώρες υπανάπτυκτες και απελπιστικά καθυστερημένες μέχρι πριν λίγα χρόνια ακόμα κατέστησαν ήδη ή τείνουν να καταστούν οικονομικές υπερδυνάμεις.
Η θεωρία σας για το «ελατήριο» δείχνει ότι έχετε πλήρη άγνοια για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Αγνοείτε ότι τα δύο «μεγάλα» κόμματα με τον υπερτροφικό κρατισμό κατάφεραν βαθιά μαχαιριά στην οικονομία και η πληγή θα χρειαστεί χρόνο πολύ και κόπο πολύ για να κλείσει. Αγνοείτε επίσης ή δεν θέλετε να παραδεχθείτε ότι με τη δική σας οικονομική πολιτική η οικονομία έχει επιπλέον υποστεί πολλαπλά κατάγματα με αποτέλεσμα να βρίσκεται τώρα σε απελπιστική κατάσταση.
Οφείλετε να αντιληφθείτε ότι αν δεν αλλάξετε οικονομική πολιτική η ανάπτυξη της οικονομίας θα παραμείνει όνειρο απατηλό, όσα ελατήρια και αν πατήσετε. Να αντιληφθείτε ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του να πετύχει, ότι η αποτυχία είναι αναπόφευκτη όσο προσπαθεί μόνο η μισή Ελλάδα με την άλλη μισή απέναντι. Απαιτείται πανεθνική, ομόθυμη, συντονισμένη προσπάθεια όλων των Ελλήνων.
Επιβάλλεται ως εκ τούτου να αποδεχθείτε την πρόταση του Προέδρου της Ένωσης κεντρώων, του κ. Λεβέντη, και να στηρίξετε με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», αποτελούμενη από ικανούς και έντιμους τεχνοκράτες. Δώστε στην κυβέρνηση αυτή, που δεν θα υπολογίζει το περιβόητο «πολιτικό κόστος», περιθώριο ενός χρόνου προκειμένου να προχωρήσει ταχύτατα στις διαρθρωτικές αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για να σταματήσει ο κατήφορος και να ανοίξει ο δρόμος για τον ριζικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας. Εκσυγχρονισμό οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, διοικητικό, χωρίς τον οποίο δεν έχουμε καμιάν ελπίδα να επιβιώσουμε στον σύγχρονο κόσμο. Μόλις λήξει ο χρόνος αυτός, πάρτε πάλι στα χέρια σας την διακυβέρνηση της χώρας, εφαρμόστε ό,τι από το πρόγραμμά σας είναι εφαρμόσιμο και στο τέλος της τετραετίας ας κρίνει τους πάντες ο λαός. Πέραν όμως τούτων υπάρχει ένας ακόμα εξαιρετικά σοβαρός λόγος να αποδεχθείτε την πρόταση του κ. Λεβέντη.
Κατά τη γνώμη μου, και είθε να πέφτω έξω, αργά αλλά σταθερά, και στο βαθμό που θα διαψεύδονται οριστικά οι μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργήσατε στο λαό, η χώρα μας οδεύει προς το σημείο μηδέν. Και σημείο μηδέν σημαίνει κοινωνική έκρηξη, ακυβερνησία και χάος ή μια εθνική περιπέτεια.
Οι ευθύνες σας είναι ιστορικές, οφείλετε πάση θυσία να προλάβετε αυτή την εξέλιξη που σημαίνει εθνική καταστροφή. Για την οποία δεν θα πληρώσετε μόνο εσείς αλλά, δυστυχώς, ολόκληρη η χώρα.
γ) Τρίτη και ίσως η πιο επικίνδυνη αυταπάτη είναι να πιστεύετε ότι έχετε πλέον απαλλαγεί από τις αυταπάτες…
Προπατορικό αμάρτημα των εκάστοτε ηγετών της αριστεράς ήταν ακριβώς η ακλόνητη εμμονή σε αυταπάτες. Η ίδια ακλόνητη εμμονή χαρακτηρίζει σήμερα και εσάς, πράγμα που αποδεικνύει ότι η εμμονή σε αυταπάτες είναι κληρονομική αρρώστια της αριστεράς.
Οφείλω να ομολογήσω ότι αν και «παθός μαθός», δεν κατάφερα ακόμα να απαλλαγώ εντελώς από τις αυταπάτες. Απόδειξη ότι γράφω τις γραμμές αυτές κινούμενος από την αυταπάτη ότι μπορώ να σας βοηθήσω να απαλλαγείτε από τις αυταπάτες… Παρότι γνωρίζω ότι αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο, ούτε ένα στο εκατομμύριο που θα ’λεγε και ο κ. Φλαμπουράρης…
Πάρα ταύτα συνεχίζω γιατί θέλω να ελπίζω. Έστω απεγνωσμένα, έστω απελπισμένα, θέλω να ελπίζω. Θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα απαλλαγείτε από τις αυταπάτες σας, θα προσγειωθείτε έστω και ανώμαλα στη σύγχρονη ελληνική και διεθνή πραγματικότητα. Αν τα καταφέρετε σας περιμένει η εθνική αναγνώριση και ευγνωμοσύνη. Διαφορετικά η αποτυχία σας είναι προδιαγεγραμμένη. Σας περιμένει η ιστορική καταδίκη και καταφρόνηση. Και θα είναι κρίμα και για σας και για τη χώρα.
Ένας ομοιοπαθής, που όμως πλήρωσε για τις αυταπάτες του με 15 χρόνια φυλακή και άλλα τόσα παράνομος και καταζητούμενος…
18°
