1. Για μήνες η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι η οικονομική βιωσιμότητα των καναλιών εξασφαλίζει την ανεξαρτησία τους και καταπολεμά τη διαπλοκή. Ο ισχυρισμός αυτός ήταν εξωπραγματικός γιατί τίποτε δεν εγγυάται ότι κάποιος επιχειρηματίας κερδοφόρου καναλιού δεν θα προσπαθήσει να κερδίσει ακόμη περισσότερα χρησιμοποιώντας την επιρροή του. Τα κανάλια του Μπερλουσκόνι δεν ήταν ζημιογόνα.
Επίσης αυθαίρετος ήταν ο ισχυρισμός ότι μπορούμε να διαιρέσουμε την διαφημιστική πίτα των 200 εκατομμυρίων δια του τέσσερα θα έχουμε βιώσιμα κανάλια με 50 εκ. έσοδα για τον απλούστατο λόγο ότι κανείς δεν μπορεί να μοιράσει ισόποσα τα μερίδια της τηλεθέασης. Επομένως πάλι θα υπάρχουν σταθμοί με ζημιές. (Αναλυτικά στο Ο Προκρούστης μετρούσε υπέροχα)
2. Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για το πραγματικά μεγάλο ποσό που το κράτος αναμένει να εισπράξει από τις κυβερνητικές άδειες αναιρούν τα επιχειρήματα της κυβέρνησης του προηγούμενου καιρού. Τα μεγάλα ποσά που δόθηκαν αποδεικνύουν ότι οι νέοι καναλάρχες δεν περιμένουν να κερδίσουν άμεσα από τα κανάλια αλλά επιδιώκουν την αύξηση των κερδών τους από άλλες δραστηριότητες, μέσω της δύναμης που θα τους δώσουν οι τηλεοπτικές συχνότητες.
Πώς εξηγείται το γεγονός ο Βαρδινογιάννης, που έχει το κανάλι έτοιμο, την επένδυση ολοκληρωμένη και την τηλεθέαση κατακτημένη, να κάνει πίσω, την ώρα που ο Καλογρίτσας -με πολύ μικρότερη οικονομική επιφάνεια- πλειοδοτεί ενώ θα πρέπει να ξοδέψει και αρκετά εκατομμύρια ακόμη για να στήσει ένα κανάλι αμφίβολης επιτυχίας;
3. Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι η ενημέρωση και τα πολιτιστικά προϊόντα που διακινεί η τηλεόραση είναι δημόσια αγαθά που χρειάζονται προστασία, τότε πώς το οικονομικό τίμημα αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για την αδειοδότησή τους;
Πώς εξασφαλίζει η κυβέρνηση ότι το δημόσιο αγαθό που υποτίθεται θέλει να προστατεύσει δεν θα υποβαθμιστεί περαιτέρω όταν δεν θέτει κανένα ποιοτικό κριτήριο για την παροχή άδειας σε κάποιον υποψήφιο;
4. Πώς μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι τέσσερα κανάλια μπορεί να προσφέρουν περισσότερη πολυφωνία από τα δέκα που χωράει με άνεση το φάσμα των συχνοτήτων; Μπορεί να σκεφτεί ανάλογο περιορισμό στις εφημερίδες ή στο ίντερνετ; Ο πραγματικά περιορισμένος αριθμός συχνοτήτων γίνεται πρόσχημα για να επιβληθεί ένας καταχρηστικός περιορισμός της πολυφωνίας.
Και πότε τελικά είναι πιο ισχυροί οι καναλάρχες, όταν υπάρχει ολιγοπώλιο των τεσσάρων ή όταν η αγορά ανοίγει σε τουλάχιστον δέκα;
5. Η δύναμη των μέσων ενημέρωσης, η εξάρτησή τους από οικονομικά συμφέροντα και η επιρροή τους στους πολίτες, έχει σημαντικές επιπτώσεις στη λειτουργία της δημοκρατίας. Όλα αυτά αποτελούν μεγάλα παγκόσμια ζητήματα. Το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τον περιορισμό και το κλείσιμο της αγοράς, αλλά με το άνοιγμά της. Ένα άνοιγμα που ευνοεί και η νέα τεχνολογία.
6. Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης ζήσαμε την διακίνηση των εθνολαϊκιστικών δοξασιών από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. (Αναλυτικά στο: Στα «κανάλια της διαπλοκής»). Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ αλλά και άλλες “αντισυστημικές” δυνάμεις, όπως η Χρυσή Αυγή, ευνοήθηκαν από όσα εξωφρενικά υποστηρίχτηκαν από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης . Η τόσο διαφορετική εξέλιξη της κρίσης στην Ελλάδα σε σχέση με όλες ανεξαιρέτως τις ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα, δεν είναι άσχετη με την πραγματικότητα που διαμόρφωσαν τα μέσα ενημέρωσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού κατέκτησε την εξουσία χάρη και στην παραπλανητική εικόνα της κρίσης που προώθησαν τα κανάλια, τώρα προσπαθεί να τη διατηρήσει, ενοχοποιώντας την κριτική που του ασκείται και πουλώντας αγώνα κατά της διαπλοκής στους εναπομείναντες εύπιστους ακροατές του. Και όπως ο αγώνας κατά του μνημονίου κατέληξε σε χειρότερο μνημόνιο διαρκείας, έτσι τώρα θα καταλήξουμε στη νέα διαπλοκή με τους στυλοβάτες της νέας εξουσίας.
6°
