Προϊόν σκληρής και αφανούς διαπραγμάτευσης με τους «ενδιαφερόμενους» ήταν η πλήρης κάλυψη που παρείχε ο πρωθυπουργός, το βράδυ της Δευτέρας στη Βουλή, στον υπουργό Άμυνας κ. Πάνο Καμμένο και τον υπουργό Ναυτιλίας κ.Παναγιώτη Κουρουμπλή. Βασικός στόχος, να μη διαταραχθεί η πλειοψηφία των 153 βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τώρα, που κατά τον κ. Τσίπρα η χώρα βαδίζει στην ανάκαμψη και την έξοδο από τα μνημόνια...
Το αλισβερίσι με τον κ.Καμμένο δεν εμφανίζει πλέον εσωτερικές δυσκολίες καθώς το σώμα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ τον θεωρεί «δικό τους» – και οι ελάχιστοι που διατηρούν διαφορετική άποψη προτιμούν τη σιωπή. Ούτε οι ρουλέτες ούτε τα καζίνο στάθηκαν αρκετά να προκαλέσουν ρωγμές στο νούμερο «153». Εδώ μάλλον ταιριάζει η παλαιότερη ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη ότι θα συμμαχήσουμε και με το διάβολο για να σώσουμε τη χώρα. Μόνο που αυτή τη φορά προστέθηκε ένας εξωγενής παράγοντας. Μέχρι τώρα η συμμαχία των δύο κομμάτων είχε την πολυτέλεια ελιγμών σε πονηρά νομοσχέδια, συνήθως με τους ΑΝΕΛ να καταψηφίζουν μη αρεστές ρυθμίσεις, αλλά αυτές να περνούν με τις ψήφους της αντιπολίτευσης και ο ΣΥΡΙΖΑ να εισπράττει τα εύσημα της προοδευτικότητας. Την περασμένη εβδομάδα η στάση της αντιπολίτευσης άλλαξε – το βεβαίωσε από το βήμα της Βουλής και ο κ. Μητσοτάκης.
Η εποχή για τις α λα κάρτ ψηφοφορίες για τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τελείωσε. Αυτή ακριβώς η δυσκολία αποτέλεσε και τη βάση της διαπραγμάτευσης Τσίπρα-Καμμένου πριν από τη συζήτηση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τις συνομιλίες του υπουργού Άμυνας με ισοβίτη για την υπόθεση του Noor-1.
Ο κ. Καμμένος μπορεί να έτυχε της πλήρους κάλυψης από τον πρωθυπουργό για τα πεπραγμένα του, αλλά δεσμεύτηκε να μην διαφοροποιείται στις επίμαχες ψηφοφορίες ακόμα και γι’ αυτήν της αναγνώρισης αλλαγής φύλου, που επίκειται. Αυτό βέβαια στενεύει και τα περιθώρια επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ για ρυθμίσεις, που υπογραμμίζουν την «αριστεροσύνη» του-αλλά τελικά αυτό που φαίνεται να προέχει είναι η διασφάλιση της πλειοψηφίας των «153» πάση θυσία. Και βέβαια υποχρεώνει τον κ. Τσίπρα να υπερασπίζεται τον υπουργό του και σε ακόμα πιο δύσκολες πολιτικές συγκυρίες, που προδιαγράφονται...
Η περίπτωση του κ. Κουρουμπλή έχει και αυτή το υπόβαθρο της επιβίωσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας-και περαιτέρω της εκλογικής συμπόρευσης. Για δύο ολόκληρες εβδομάδες η κυβέρνηση δεχόταν βομβαρδισμό επιθέσεων για τους επιεικώς ατυχείς χειρισμούς του υπουργού στην κρίση με τη ρύπανση στον Σαρωνικό. Η σκέψη για αποπομπή του υπουργού απασχόλησε πράγματι το Μαξίμου, αλλά ο κ. Κουρουμπλής επέσεισε ακόμα και την απειλή της ανεξαρτητοποίησής του σε μια τέτοια περίπτωση. Από την άλλη, ο κ. Κουρουμπλής ανήκει στη λεγόμενη ομάδα των ΠΑΣΟΚογενών και ενδεχόμενη απώλειά του θα σήμαινε πολλά για το ενδεχόμενο εκλογικής απώλειας, τώρα μάλιστα που η Κεντροαριστερά βρίσκεται σε αναζήτηση ενιαίας έκφρασης. Αυτοί ήταν οι λόγοι που πρυτάνευσαν στο να δώσει πλήρη κάλυψη και στον κ. Κουρουμπλή, παρά την κατακραυγή για το χάλι στον Σαρωνικό.
Συμπερασματικά, ο κ. Τσίπρας κάλυψε δύο «αδύναμους κρίκους» της κυβέρνησης με μεγάλο πολιτικό κόστος, στο όνομα της «συμπαγούς κυβερνητικής πλειοψηφίας».
7°
