Ο κ. Τσίπρας έχει αυτοσκοπό την εξουσία, είναι οπορτουνιστής, κοιτάει μόνο τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντά του κι έχει ζημιώσει οικονομικά την κοινωνία τόσο πολύ σε τρία μόνο χρόνια (μαζί με τους κατά καιρούς συν αυτώ), όσο ίσως κανένας άλλος Έλληνας πολιτικός σε τόσο μικρό διάστημα.
Με βάση το παραπάνω, αν τελικά καταλήξει θετικά στις προσωπικές του διαπραγματεύσεις με τον πρωθυπουργό της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) και φέρει στη Βουλή συμφωνία για το όνομα της γειτονικής χώρας, θα το κάνει με αποκλειστικό σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, να μπερδέψει τους πολιτικούς του αντιπάλους, να μειώσει τη δημοσκοπική απόσταση από τη Νέα Δημοκρατία και, ίσως, να φέρει πιο κοντά τις πρόωρες εκλογές.
Η συζήτηση γίνεται για ονομασίες όπως «Βόρεια Μακεδονία», «Άνω Μακεδονία», «Νέα Μακεδονία» - σε κάποια από αυτές ή κάποια συναφή «θα κάτσει η μπίλια».
Κι ένα τέτοιο όνομα -μαζί φυσικά με τις πολιτικές και νομικές δεσμεύσεις των γειτόνων σε μη εθνικιστική κατεύθυνση- θα έρθει για έγκριση στη Βουλή.
Το να υπερψηφιστεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο ξεπερνάει κατά πολύ τις όποιες μικροπολιτικές στοχεύσεις του μικροπολιτικού Τσίπρα.
Η συμφωνία με την ΠΓΔΜ είναι αναγκαία για τους εξής λόγους:
Ε. Η ΠΓΔΜ κατέχει έτσι κι αλλιώς ένα τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας (που τελευταία φορά ήταν ενιαία επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας)
ΣΤ. Καλά ή κακά, αρκετές γενιές έχουν μεγαλώσει σαν εθνικά Μακεδόνες, με μακεδονική εθνική συνείδηση
Ζ. Οι κάτοικοί της έχουν κάθε δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται κι αυτοί σαν Μακεδόνες, όπως και οι Έλληνες Μακεδόνες
Η. Ο όποιος επιθετικός προσδιορισμός στο κράτος ΠΓΔΜ / «Μακεδονία» αυτόματα θα το ξεχωρίσει, σε διεθνές επίπεδο, από την ελληνική Μακεδονία, αλλά και από τις μικρότερες Μακεδονίες της Βουλγαρίας (του Πιρίν) και της Αλβανίας (της Κορυτσάς)
Θ. Η απόκτηση τελικής, μόνιμης και για όλες τις χρήσεις ονομασίας της ΠΓΔΜ θα συμβάλει στη σταθεροποίηση του γειτονικού κράτους, που διατρέχει ποικίλους εθνοτικούς και γεωγραφικούς κινδύνους μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας
Ι. Το ίδιο και η συνακόλουθη μελλοντική ένταξη του γειτονικού κράτους στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ
ΙΑ. Η διατήρηση της εκκρεμότητας συμφέρει αποκλειστικά την Τουρκία του κ. Ερντογάν και τη Ρωσία του κ. Πούτιν, που επενδύουν με ποικίλους τρόπους στην ΠΓΔΜ
ΙΒ. Η Ελλάδα δεν διατρέχει κανέναν απολύτως κίνδυνο από την ΠΓΔΜ, αντίθετα έχει συμφέρον να έχει σταθερό γείτονα στα βόρεια σύνορά της, τώρα που οι αλυτρωτισμοί των Σλαβομακεδόνων εγκαταλείφτηκαν
ΙΓ. Οι εθνικιστές στην Ελλάδα ήδη ετοιμάζουν συλλαλητήρια ενάντια στην όποια συμφωνία
ΙΔ. Οι εθνικιστές στην ΠΓΔΜ, δηλαδή όσοι ψάχνουν να βρουν εθνομακεδονικές ρίζες στην αρχαία, προχριστιανική Μακεδονία, θα πολεμήσουν κι αυτοί μέσα κι έξω από τη δική τους Βουλή, για να μην ψηφιστεί η συμφωνία και να διατηρηθεί η εκκρεμότητα, γιατί αυτή τούς θρέφει πολιτικά
ΙΕ. Η τωρινή κυβέρνηση της ΠΓΔΜ έχει κάνει πολλά αντιεθνικιστικά βήματα και, όπως έγραψα και πιο πάνω, ήδη κάνει κι άλλα
ΙΣΤ. Θα είναι τραγικό να «περάσει» το θέμα στη Βουλή των Σκοπίων, αλλά να μην «περάσει στη Βουλή της Αθήνας, θα είναι μια χαμένη ευκαιρία ανάλογη με το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο
ΙΖ. Τελικά, δεν μπορείς να λες στον άλλο «Δεν υπάρχεις», ούτε «Θα λέγεσαι όπως θέλω εγώ».
Όλα τα παραπάνω είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε μακρόπνοες θετικές ρυθμίσεις, που ξεπερνάνε κατά πολύ τις βλέψεις του κ. Τσίπρα, βλέψεις που φτάνουν το πολύ μέχρι τις μεθεπόμενες εκλογές (και αν).
Είναι δεδομένο ότι η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (παρόλο που αυτοί οι τελευταίοι μετέχουν στην κυβέρνηση) θα καταψηφίσουν. Κατά πάσα πιθανότητα θα καταψηφίσουν / απέχουν / ψηφίσουν λευκό και η Ένωση Κεντρώων, ίσως και το ΚΚΕ (αν πρυτανεύσει ότι πρόκειται για «νατοïκό και ευρωπαϊκό» ιμπεριαλιστικό σχέδιο). Μεμονωμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επίσης είναι πιθανό να πράξουν το ίδιο.
Το βάρος πέφτει στη Νέα Δημοκρατία, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και τους ανεξάρτητους. Αυτοί θα αρθούνε πάνω από τα μικροκομματικά συμφέροντά τους ή όχι; Πολύ αμφιβάλλω.
Όλα αυτά, βέβαια, μόνο αν ο κ. Τσίπρας αποφασίσει να φέρει το θέμα στη Βουλή. Το αν θα το κάνει τελικά, ή όχι, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι –με βάση τη μέχρι σήμερα ανερμάτιστη πολιτεία του– πως ούτε κι ίδιος το ξέρει ακόμα, δεν το έχει αποφασίσει. Αλλιώς τι Τσίπρας θα ήτανε;
