Υπάρχουν άνθρωποι που ανησυχούν για το νομοσχέδιο το οποίο δεν αποκλείει την πιθανότητα ένα ορφανό παιδάκι να υιοθετηθεί από οικογένεια στην οποία οι γονείς έχουν το ίδιο φύλο. Δεν τους αρέσει καθόλου η ιδέα και φοβούνται πάρα πολύ για την ανατροφή και την ευτυχία του παιδιού αυτού. Τους καταλαβαίνω απολύτως. Γιατί κι εγώ έχω φόβους και ανησυχίες για τη σχέση της ανατροφής και της ευτυχίας των παιδιών με τη σεξουαλική κατεύθυνση των γονιών τους. Η μόνη διαφορά μου από αυτούς που θεωρούν ακατάλληλα για γονείς τα γκέι ζευγάρια (βασιζόμενοι μόνο σε υποθέσεις) είναι ότι εγώ θεωρώ ακατάλληλα τα στρέιτ ζευγάρια. Κι έχω πολλά πραγματικά και καθόλου θεωρητικά παραδείγματα που δικαιολογούν τη θεωρία μου.
Θέλω να πω πως βλέπω και μαθαίνω για παιδάκια που μεγαλώνουν με μαμά και μπαμπά και είναι πολύ δυστυχισμένα. Βλέπω γύρω μου κακομαθημένα τέρατα και αδίστακτα καθάρματα και σκέφτομαι πως κι αυτά σε οικογένεια με μπαμπά και μαμά μεγάλωσαν. Τα βάζω κάτω και σκέφτομαι μήπως τελικά η τόση δυστυχία και τα τόσα καθάρματα είναι μια ένδειξη ότι τα στρέιτ ζευγάρια δεν πολυκάνουν για γονείς. Και, επαναλαμβάνω, εγώ δεν μιλάω θεωρητικά. Μιλάω με παραδειγματα. Και φυσικά λέω βλακείες.
Οι δικές μου οι βλακείες, βέβαια, βασίζονται σε διαπιστώσεις αιώνων ανατροφής παιδιών από στρέιτ οικογένειες, παιδικής δυστυχίας και καθαρμάτων. Δεν βασίζονται σε υποθέσεις και φοβίες. Δεν βασίζονται σε ταμπού και προβολές. Παρ’ όλα αυτά, είναι βλακείες.
Στις στρέιτ οικογένειες έχουν μεγαλώσει παιδιά δυστυχισμένα, παιδιά ευτυχισμένα και κυρίως παιδιά που τα αισθήματά τους κυμαίνονται κάπου ανάμεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία. Σε στρέιτ οικογένεις μεγάλωσαν όλα τα καθάρματα αλλά και όλοι οι άγιοι. Και φυσικά οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν είναι τίποτα από τα δύο. Στρέιτ οικογένειες μεγάλωσαν πολύ σοβαρούς ανθρώπους και στρέιτ οικογένειες μεγάλωσαν τους υπουργούς του Αλέκση. Γιατί, δυστυχώς για τους τεμπέληδες που τα θέλουν όλα τακτοποιημένα σε κουτάκια, η σεξουαλική κατεύθυνση των γονιών δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην ευτυχία και την ανατροφή του παιδιού. Γιατί όσο γελοίο θα ήταν να ισχυριστώ ότι η στρέιτ οικογένεια είναι η αιτία της πληθώρας κακομαθημένων σταρχιδιστών και δυστυχισμένων ανθρώπων που βλέπω γύρω μου, άλλο τόσο αυθαίρετο είναι να ισχυριστώ ότι μια οικογένεια με γκέι γονείς μπορεί να κάνει τα παιδιά δυστυχισμένα ή να μην τα μεγαλώσει σωστά.
Όπως εξαιρετικά αυθαίρετη είναι και η άποψη σύμφωνα με την οποία «καλύτερα σε γονείς ομόφυλους παρά στο ίδρυμα». Τόσο αυθαίρετη όσο και η άποψη σύμφωνα με την οποία «καλύτερα με γονείς ετερόφυλους παρά στο ίδρυμα». Γιατί υπάρχουν και στρέιτ και γκέι που είναι ακατάλληλοι για γονείς. Και από το να ζήσουν με αυτούς τους γονείς τα παιδιά, το ίδρυμα μπορεί να είναι πολύ καλύτερο. Γιατί (να το επαναλάβουμε μπας και το χωνέψουμε) η σεξουαλική κατεύθυνση δεν έχει καμία σχέση με την καταλληλότητα ανατροφής παιδιών.
Καταλαβαίνω πως πολλοί συμπολίτες μπορούν να ζουν μόνο μέσα από το μίσος και τις φοβίες τους για το διαφορετικό. Μαύροι, Εβραίοι, Ομοφυλόφιλοι, οτιδήποτε είναι διαφορετικό, είναι κατάλληλο για στόχος που τους βοηθά να αποφύγουν να κοιταχθούν στον καθρέφτη. Για στόχος που τους προσφέρει την ταυτότητα που τους στερεί η προσωπικότητά τους. Όμως τα παιδιά που θέλουν να μεγαλώσουν με οικογένεια δεν φταίνε σε τίποτα να πληρώνουν τα δικά τους απωθημένα. Και μπράβο τους.
10°
