Αυτή την ώρα που γράφω ο άνθρωπος που πυροβολήθηκε από τα καθάρματα που μπήκαν σπίτι του είναι ακόμα ζωντανός. Ελπίζω να είναι ακόμα και την ώρα που διαβάζετε. Όπως και να έχει, το σημαντικό είναι να μην πανικοβληθούμε απο το περιστατικό και να δεχτούμε τη διαβεβαίωση του υπουργού Προστασίας του Εγκλήματος σύμφωνα με την οποία «δεν ζούμε στο Φαρ Ουέστ». Μια διαβεβαίωση η οποία δόθηκε αμέσως μετα τη σύλληψη του αδίστακτου 88χρονου που πυροβόλησε δυο ανυπεράσπιστους διαρρήκτες που είχαν την ατυχία να βρεθούν μέσα στο σπίτι του.
Υποθέτω ότι ο σύντροφος Τόσκας μιλά καθαρά γεωγραφικά και υπό αυτή την έννοια όντως δεν ζούμε στο Φαρ το Ουέστ. Αν η κουβέντα του δεν έχει σχέση με τη γεωγραφία, έχουμε να κάνουμε με άλλη μια υπουργική ανοησία που βγαίνει από ένα υπουργικό στόμα με την ίδια ευκολία που βγαίνουν αέρια από το έντερο όταν το στομάχι γεμίζει με όσπρια. Γιατί το βασικό χαρακτηριστικό της Άγριας της Δύσης (τουλάχιστον σύμφωνα με το στερεότυπο γι’ αυτήν), αυτό που της έδωσε την κακή της φήμη, δεν ήταν ούτε η μαζική οπλοφορία, ούτε η διάθεση των κατοίκων της να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τις περιουσίες τους από κακοποιούς. Το βασικό χαρακτηριστικό της Άγριας της Δύσης ήταν η απόλυτη αδυναμία να επιβληθεί ο νόμος. Και υπο αυτή την έννοια βρισκόμαστε όσο πιο κοντά στην Άγρια τη Δύση γίνεται να βρεθούμε.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως στη δική μας την περίπτωση, εκτός από αδυναμία επιβολής του νόμου, υπάρχει και απόλυτη απροθυμία. Κυβέρνηση και ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. είναι σε πλήρη αρμονία όσο αφορά την προστασία που πρέπει να παρέχεται στους παραβατικούς και τους εγκληματίες συμπολίτες, αλλά αυτό δεν αλλάζει και πολλά. Είτε από λάθος, είτε από πρόθεση, είτε από συνδυασμό λάθους και πρόθεσης η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία ο παραβατικός και ο εγκληματίας αισθάνονται πολύ πιο ασφαλείς από τα κορόιδα που προσπαθούν να ζήσουν με τους κανόνες. Στον δρόμο, στις συναλλαγές, στην εργασία, στο εμπόριο, στη νύχτα, στη μέρα, στον πρωταθλητισμό, παντού η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία κυριαρχεί ο πιο τσαμπουκάς, ο πιο θρασύς και ο πιο αδίστακτος. Είναι μια χώρα που από τις μικρές παραβάσεις μέχρι τα μεγάλα εγκλήματα, από το παράνομο παρκάρισμα μέχρι τα κλεμένα εργοδοτικά ένσημα και από τον βανδαλισμό μέχρι τις απόπειρες ανθρωποκτονίας, η πιθανότητα σύλληψης και τιμωρίας είναι τόσο μικρή που έχει πάψει εδώ και πολύ καιρό να είναι αποτρεπτική. Με λίγα λόγια, η Ελλάδα είναι μια χώρα της οποίας η κάτοικοι δεν ζουν, αλλά σίγουρα καταλαβαίνουν πώς θα ήταν να ζουν στην Άγρια τη Δυση.
Φυσικά η δική μας Άγρια Δύση είναι ελληνική και ως εκ τούτου, η ασυδοσία του εγκλήματος είναι γαρνιρισμένη με μπόλικη γελοιότητα. Είναι μια Άγρια Δύση που συνδυάζει τα πιο σκληρά γουέστερν με τα πιο σπαρταριστά καρέ του Λούκι του Λουκ. Μια άγρια Δύση κατ’ είκονα και καθ’ ομοίωση της χώρας μας: Σκληρή και γελοία. Όπως η δήλωση του υπουργού Προστασίας του Εγκλήματος μετά το συμβάν της Κηφισιάς: «Δεν ζούμε σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο» είπε προσπαθώντας να καλύψει την ανικανότητα και την απροθυμία του με μια μπακαλιαρίστικη κοινοτοπία που μόνο μια απάντηση της αξίζει: Φυσικά και δεν ζούμε σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο ρε τελεμέ. Γι’ αυτό είναι που έχουμε ανάγκη το Υπουργείο σου και τα σώματα που αυτό κουμαντάρει. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη στη θέση σου κάποιον που να συμπάσχει με τα κορόιδα τους νομοταγείς περισσότερο από όσο συμπάσχει με τους εγκληματίες. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη ηγεσία της αστυνομίας που να θέλει να κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται και όχι να πληρώνεται για να κάνει μόνο όση από τη δουλειά δεν μπορεί να αποφύγει. Επειδή ζούμε σε έναν κόσμο που δεν είναι αγγελικά πλασμένος βρε ανεγκέφαλε έχεις εσύ δουλειά. Γιατί αυτή ρε ανεύθυνε είναι η δουλειά σου. Να μας προστατέψεις από όλους αυτούς που κάνουν τον κόσμο διαβολικό.
Κανονικά θα έπρεπε να τελειώσω τα παραπάνω με ένα «Κατάλαβες;» αλλά αυτή η ερώτηση σε έναν άνθρωπο που φωτογραφίζεται με φόντο τον κωδικό για τον υπουργικό υπολογιστή είναι χαμένα γράμματα. Φυσικά και δεν κατάλαβε. Και μπράβο του.
7°
