Μερικά τιπς για το τι να κάνεις αν αποφασίσεις και τολμήσεις να πας στην Αλάσκα.
Το καλοκαίρι ψηνόμαστε όλες και όλοι σαν κακτάκια της ερήμου κάτω από τον καυτό ελληνικό ήλιο και προσπαθούμε να βρούμε θαλασσινές οάσεις για να πάρουμε ανάσες δροσιάς. Πόσες φορές δε λέμε ή ακούμε κρύα αστεία τύπου «Μία είναι η λύση... η Αλάσκα!» και συνεχίζουμε μακάριοι και ακάθεκτοι να απολαμβάνουμε τα κοκτέιλ, τις μπίρες και τους κρύους καφέδες με θέα το απέραντο γαλάζιο ή την πολυκατοικία απέναντι από το μπαλκόνι μας;
Ώσπου κάποια στιγμή είπα να το τολμήσω. Να κάνω το κρύο αστείο αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Να πάω στην Αλάσκα! Αφορμή στάθηκε ένα φοβερό συνέδριο θεάτρου που γίνεται εκεί κάθε χρόνο τον Ιούνιο για θεατρικούς συγγραφείς. Πήγα πρώτη φορά το 2015 και ξαναπήγα το '16 και το '17. Δηλώνω αθεράπευτα εξαρτημένη από αυτόν τον Oλύμπιο τόπο με τα απέραντα βουνά. Δεν είμαι πλούσια στην τσέπη, δουλεύω ολημερίς για τα προς το ζην −και ούσα καλλιτέχνης, ξέρω ότι τα οικονομικά μου πάντα θα «αναβοσβήνουν», μια στο κόκκινο και μια στο πορτοκαλί, σχεδόν ποτέ στο πράσινο− αλλά μου αρέσουν τα ταξίδια, νομίζω ότι δουλεύω γι' αυτά και αν τα κατάφερα εγώ να πάω στην Αλάσκα, τότε μπορεί ο κόσμος όλος.
Ορίστε λοιπόν μερικά τιπς για το τι να κάνεις αν αποφασίσεις να το τολμήσεις και του λόγου σου, για να γλιτώσεις κάμποσα δολάρια και να αποφύγεις κακοτοπιές
Πώς να φτάσεις
Η αεροπορική εταιρία Condor είναι η καλύτερή σου επιλογή. Γερμανική εταιρία, ταξιδεύεις από οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας στη Φρανκφούρτη και από εκεί έχει απευθείας πτήση για Άνκορατζ που διαρκεί γύρω στις 10 ώρες. Πριν την ανακαλύψω, ταξίδευα έως 48 ώρες με μακροχρόνιες αναμονές σε αεροδρόμια του κόσμου − έκανα δύο βδομάδες να συνέλθω μετά την επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Πόσο κοστίζει; Αν κλείσεις το εισιτήριό σου από νωρίς μπορεί να πληρώσεις και 700-800 ευρώ πήγαινε-έλα. Αν το κλείσεις ένα μήνα πριν, υπολόγισε 1.000-1.400 ευρώ. Μπορεί να φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Προσοχή!
Εγώ ανήκω στις τυχερές καθότι έκανα φίλους λόγω του συνεδρίου και μένω σε αυτούς όταν είμαι Άνκορατζ. Όταν πάω στο Βαλντίζ για το συνέδριο (300 μίλια από το Άνκορατζ), φιλοξενούμαι στους κοιτώνες των φοιτητών μαζί με άλλα 5-6 κορίτσια στο δωμάτιο. Έχει πλάκα, είναι σαν πενθήμερη εκδρομή. Τα ξενοδοχεία στην Αλάσκα είναι ακριβά το καλοκαίρι, ψέματα δεν θα πω. 105 δολάρια το βράδυ το φθηνότερο ξενοδοχείο με δικό σου μπάνιο (τόσο βέβαια κοστίζουν πάνω-κάτω και τα δωμάτια σε Ρώμη, Παρίσι ή Λονδίνο). Για το ίδιο δωμάτιο μπορεί να πληρώσεις 35 δολάρια, αν πας το χειμώνα. Υπάρχουν και αρκετά Bed & Breakfast τα οποία είναι πιο οικονομικά, αλλά συνήθως θα πρέπει να μοιράζεσαι το μπάνιο σου με άλλους.
Pizza Olympia. 2809 Spenard Road. Άνκορατζ. Eλληνο-ιταλικό εστιατόριο που ανήκει στην οικογένεια Μαρούδα από τη δεκαετία του '80. Με το που ανοίξεις την πόρτα του εστιατορίου θα σε υποδεχτεί η Αθηνά Μαρούδα με μια τεράστια αγκαλιά γεμάτη αγάπη. Με το που ανοίξεις το στόμα σου και μιλήσεις ελληνικά... θα καταλήξετε να τραγουδάτε καντάδες από τη Ζάκυνθο και τραγούδια της Χαρούλας Αλεξίου σαν παλιοί καλοί φίλοι. Θα σε ρωτήσει αν θες ελληνικό καφέ και αν καπνίζεις. Είτε ναι είτε όχι, καλά θα κάνεις να την ακολουθήσεις στην πίσω αυλή (απαγορεύεται το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους) για να την ακούσεις να λέει ιστορίες από τη Ζάκυνθο και την Αλάσκα, να κλαις και να γελάς μαζί. Όλα τα φαγητά τα φτιάχνει ο Γιώργης, ο γιος της, με τη γυναίκα του τη Γεωργία... Να γλύφεις και τα δάχτυλά σου. Χωριάτικη σαλάτα, μοσχαράκι κοκκινιστό, πιτόγυρο, μπακλαβά ή γαλακτομπούρεκο χωρίς γλουτένη για επιδόρπιο, όλα τα πιάτα μπουκιά και συχώριο με την αλασκανή μπίρα να ρέει άφθονη. Πόσο σουρεάλ!
Αθηνά Μαρούδα
Και αν έχεις μικρό παιδί και θέλεις να το ταΐσεις θρεπτικά και ωραία, δίπλα στην Pizza Olympia έχει ανοίξει το καινούριο της μαγαζί η Ζωή Μαρούδα, η μικρότερη κόρη της οικογένειας: Bambino's Baby Food. 2819 Spenard Road. Με βραβείο από τα American Choice Awards ως η καλύτερη παιδική τροφή από οργανικά υλικά, η Ζωή φτιάχνει τα πάντα με τα χεράκια της και επιλέγει αυστηρά τους προμηθευτές της. Αλλά και παιδί να μην έχεις, θα φας σπιτικό ψωμί και σπιτικές λιχουδιές με σπιτικά ροφήματα και θα μιλήσεις με ένα ζεστό άνθρωπο που σέβεται τον Ξένιο Δία και σε υποδέχεται σαν μέλος της οικογένειάς του.
Ζωή Μαρούδα
Αν θες να νοικιάσεις αμάξι
Το συνιστώ γιατί το Άνκορατζ είναι μεγάλη πόλη, θα μπορείς να τη γυρίσεις πιο εύκολα και να βγεις και λίγο εκτός για να χαρείς την εξοχή τριγύρω και τα Αλασκανά μονοπάτια που είναι κάμποσα. Η οδήγηση είναι άνετη, τα περισσότερα αυτοκίνητα αυτόματα και οι δρόμοι τεράστιοι, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση. Το καλοκαίρι βέβαια, οι τιμές των ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων είναι στα ύψη. Θα πρότεινα λοιπόν να νοικιάσεις αυτοκίνητο από ιδιώτη, ακόμα και με 30 δολάρια την ημέρα.
Μπορείς να νοικιάσεις ποδήλατο από τρεις ώρες μέχρι και ολόκληρο το 24ωρο με τιμές από 15 μέχρι 60 δολάρια το άτομο. Το Άνκορατζ είναι πόλη που έχει ποδηλατοδρόμους και είναι ισόπεδη. Θα το ευχαριστηθείς. Συνήθως αυτοί που νοικιάζουν ποδήλατα κάνουν το Coastal Trail που πηγαίνει κατά μήκος της ακτής και έχει μήκος 11 μίλια. Αν είσαι τυχερός, μπορεί να συναντήσεις και μους, το ζώο που εμείς αποκαλούμε τάρανδο και σέρνει το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη. Αν δεις μωρό μους εξαφανίσου γιατί κάπου εκεί θα βρίσκεται η μαμά του που μπορεί να γίνει πολύ επιθετική και δεν το θες. Μια καλή περίπτωση είναι ο Πάμπλο.
Μους
Αν θες να νοικιάσεις τροχόσπιτο
Δεν το συνιστώ. Είναι πανάκριβα το καλοκαίρι. Μπορεί και 160 δολάρια την ημέρα. Και θα πρέπει να το παρκάρεις σε κάμπινγκ για να έχεις ηλεκτρικό ρεύμα και να κάνεις ένα μπάνιο της προκοπής. Κι αυτό κοστίζει ακριβά. Σαν να μένεις σε ξενοδοχείο. Επειδή όμως η Αλάσκα είναι πανέμορφη και κάθε μίλι που γυρίζεις ισούται με χίλιες εικόνες, σε επόμενο ταξίδι, στο απώτερο μέλλον, σκοπεύω να νοικιάσω τροχόσπιτο από τον Καναδά που κοστίζει 40-50 δολάρια την ημέρα και να κάνω ένα road trip μέχρι τον Βόρειο Πόλο. Υπάρχει και είναι στην Αλάσκα. Μια μικρή κωμόπολη 2.000 κατοίκων. 370 μίλια από το Άνκορατζ. Το road trip το συνιστώ καθότι η βενζίνη είναι σχετικά φτηνή λόγω των πετρελαιοπηγών και τα διόδια ανύπαρκτα. Έτσι για την ιστορία, τα 600 μίλια κοστίζουν περίπου 80 δολάρια βενζίνη.
Anchorage
Ο ύπνος
Στο Άνκορατζ ο ήλιος δύει τον Ιούνιο στις 11:30 το βράδυ και ανατέλλει 5 ώρες αργότερα. Δεν νυχτώνει ποτέ το καλοκαίρι. Προσωπικά, φοράω ανελλιπώς μάσκα ύπνου και φροντίζω να πηγαίνω για ύπνο τις ώρες που συνήθως το κάνω και στην Ευρώπη. Αλλιώς χάνω την μπάλα και είμαι συνέχεια κουρασμένη. Επίσης έχουμε 11 ώρες διαφορά. Όταν εμείς κοιμόμαστε, αυτοί ξυπνούν και το αντίστροφο. Οι περισσότεροι με τους οποίους έχω μιλήσει και έχουμε μοιραστεί τις υπερατλαντικές εμπειρίες μας μου λένε ότι είναι ευκολότερη η προσαρμογή στο πήγαινε παρά στο έλα. Με άλλα λόγια, όταν φτάνεις Αμερική προσαρμόζεσαι εντός 24ώρου, ενώ όταν επιστρέφεις Ευρώπη δυσκολεύεσαι λίγο. Καλό είναι ό,τι ώρα και να φτάσεις, όποιος και να είναι ο προορισμός σου, να προσπαθήσεις να κοιμηθείς τις ώρες που κοιμούνται και όλοι οι υπόλοιποι. Μην πέσεις για ύπνο μετά το ταξίδι, εκτός κι αν είναι ώρα για ύπνο.
Flattop Mountain: Βρίσκεται λίγο έξω από το Άνκορατζ και αποτελεί το πιο κοντινό στην πόλη και γι' αυτό το πιο δημοφιλές βουνό για πεζοπορία. Έχει ύψος μόλις χίλια μέτρα και ένα μονοπάτι ως την κορυφή περίπου 2,5 χιλιόμετρα. Είναι ανηφορικό − μην το επιχειρήσεις νηστικός ή νυσταγμένη από τις μεγάλες αλασκανές μέρες. Έχει πολύ κόσμο και θα κάνεις γρήγορα φίλους, η θέα είναι μαγευτική και οι αρκούδες δε σε πλησιάζουν. Πάρε φαγητό μαζί σου και νερό.
Flattop Mountain
Girdwood: Φανταστικός προορισμός για μονοήμερη εκδρομή, περίπου 40 λεπτά νότια του Άνκορατζ. Μπορείς να φας πρωινό στο Bake Shop ή να προμηθευτείς τα νοστιμότερα σίναμον ρολς και να ακολουθήσεις τα μονοπάτια που οδηγούν στην κορυφή του βουνού Αλιέσκα. Πάντα με κουδούνια, τραγουδώντας και χορεύοντας. Έχει και μαύρες αρκούδες. Μπορείς να πάρεις και το τραμ για την κορυφή αλλά κοστίζει 29 δολάρια το άτομο. Η θέα σε αποζημιώνει και μπορείς να πιεις κάτι στο φίνο εστιατόριο που θα βρεις και να την απολαύσεις (εδώ τρως μόνο αν έχεις γερή τσέπη). Είναι χειμερινό θέρετρο για χειμερινά σπορ, αλλά και το καλοκαίρι είναι υπέροχο. Λίγο πιο νότια, στο Portage, βρίσκεται το Alaska Wildlife Conservation Center όπου μπορείς να δεις από κοντά όλη την άγρια πανίδα της Αλάσκας: αρκούδες, μους, ελάφια, βουβάλια. Η είσοδος είναι 15 δολάρια το άτομο. Και λίγο πιο πέρα, αν ακολουθήσεις τις πινακίδες, θα βρεθείς μπροστά σε ένα παγόβουνο όπου μπορείς να τρως τα σίναμον ρολς και να το θαυμάζεις, λευκό και ογκώδες με τις μοναδικές τιρκουάζ απολήξεις του.
Valdez: Το αγαπώ αυτό το μέρος. Πολλοί το χαρακτηρίζουν ως το πιο όμορφο μέρος της Αλάσκας. Δεν έχω ταξιδέψει σε όλη την Αλάσκα, αλλά σίγουρα είναι από τα πιο όμορφα μέρη που έχω ταξιδέψει στη ζωή μου. Είναι 300 μίλια ανατολικά του Άνκορατζ, το ταξίδι μέχρι εκεί έχει τοπία που εναλλάσσονται: Βλέπεις παγόβουνα, χαμηλή πανίδα, άγρια δάση, λίμνες και ποτάμια με το χαρακτηριστικό γκρι από τα λιωμένα παγόβουνα −χρώμα που στα αμερικάνικα λέγεται glacier tilt−, διασχίζεις βουνά, ομίχλες, σύννεφα και καταρράκτες και βρίσκεσαι στο Βαλντίζ. Χιονισμένα βουνά το περικυκλώνουν από παντού, ποτάμια κόβουν τα βουνά στα δύο, έχει θάλασσα που δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο γιατί είναι πολύ κρύα, αλλά μπορείς να πας για ψάρεμα. Έχει και μονοπάτια για πεζοπορία όπου μπορεί να συναντήσεις άγρια πανίδα, έχει παγόβουνα, έχει μίνι κρουαζιέρες όπου μπορεί να δεις φώκιες και φάλαινες, εξτρίμ σπορ στην άγρια φύση. Με λίγα λόγια, τα έχει όλα. Έχει και ευγενικούς κατοίκους και νυχτερινή ζωή με καραόκε. Δεν είναι για μονήμερη εκδρομή, αξίζει τον κόπο για μερικές μέρες. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη.
Valdez
Έγινε γνωστό στον πλανήτη τον Μάρτιο του 1989, όταν το πετρελαιοφόρο Εξόν Βαλντίζ προσέκρουσε σε ύφαλο και προκάλεσε τεράστια οικολογική καταστροφή με τη διαρροή πετρελαίου. Σήμερα, οι κάτοικοι ακόμα μιλούν γι' αυτό αλλά φαίνεται πως οι πληγές έχουν επουλωθεί − τουλάχιστον σε ανθρώπινο επίπεδο.
Έγινε γνωστό σε όλο το θεατρικό κόσμο της Αμερικής για το Συνέδριο Θεάτρου που διοργανώνεται κάθε χρόνο τα τελευταία 25 χρόνια από το Prince William Sound College του Πανεπιστημίου του Άνκορατζ. Ιδρυτής του συνεδρίου ο Έντουαρντ Άλμπι.
Valdez
Περισσότερα για το φαγητό
Οι Αμερικάνοι αγαπούν τα ντόνατς. Στο σούπερ-μάρκετ Carrs είναι πάμφθηνα, τα βρίσκεις με 89 σεντς το ένα, και είναι (δυστυχώς) πεντανόστιμα και πάντα φρέσκα. Οι Αμερικάνοι αγαπούν τα burgers. Όπου και να τα φας είναι ωραία, τεράστια και ζουμερά, αρκεί να μην τα φας σε εμπορικό κέντρο. Οι Αμερικάνοι αγαπούν το πρωινό. Στο Άνκορατζ έφαγα καταπληκτικό πρωινό στο Snow City Cafe όπου η ουρά φτάνει μέχρι έξω και καλό θα είναι να έχεις κάνει κράτηση μια μέρα πριν, ενώ στο Βαλντίζ το καλύτερο πρωινό το προσφέρει παραδοσιακά το Totem Inn. Τα λαχανικά και τα φρούτα είναι σχετικά ακριβά γιατί τα περισσότερα τα εισάγουν από τον Καναδά, τις άλλες πολιτείες και τη Λατινική Αμερική.
Μια από τις πιο αστείες εμπειρίες που έζησα στην Αλάσκα είναι όταν παρήγγειλα μια μεγάλη πράσινη σαλάτα (έτσι ήταν αναγραμμένη στο μενού, big green salad) και ο σερβιτόρος μού έφερε μία σαλάτα στο μέγεθος μιας κούπας για δημητριακά... «Συγγνώμη, μάλλον έγινε κάποιο λάθος, παρήγγειλα τη μεγάλη πράσινη σαλάτα». «Όχι, δεν έχει γίνει λάθος, αυτή είναι η μεγάλη πράσινη σαλάτα». Όλα είναι τεράστια σε μέγεθος στην Αλάσκα, εκτός από τις σαλάτες. Και τέλος, αν δεν είσαι βετζετέριαν ή βίγκαν δε γίνεται να μη φας σολομό ή ψάρι χάλιμπατ. Η Αλάσκα φημίζεται για τα ψάρια της.
Και μερικές έξτρα πληροφορίες, έτσι για τις εγκυκλοπαιδικές μας γνώσεις
Το Άνκορατζ έχει 300.000 κατοίκους, είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκας αλλά όχι και η πρωτεύουσα. Πρωτεύουσα είναι το Τζούνο με 30.000 κατοίκους. Πώς έγινε αυτό; To 1906 που έγινε πρωτεύουσα το Τζούνο, είχε ορυχεία χρυσού, ενώ το Άνκορατζ δεν υπήρχε καν. Κατά καιρούς, γίνονται προσπάθειες να μεταφέρουν την πρωτεύουσα στο Άνκορατζ. Όλες πέφτουν στο κενό. Γιατί άραγε; Για οικονομικούς λόγους.
Η Αλάσκα είναι γνωστή για τους αετούς, τα μους και τις αρκούδες. Τους αετούς μπορείς να τους δεις να πετούν περήφανα παντού, αλλά οι ντόπιοι δεν τους έχουν και σε μεγάλη εκτίμηση γιατί τρώνε απ' τα σκουπίδια. Τα μους είναι μεγάλα ζώα, μπορεί να γίνουν επιθετικά, αλλά αν δεν τα ενοχλείς, δε σε ενοχλούν. Και κυκλοφορούν παντού. Στους δρόμους, στις λεωφόρους, στις αυλές των σπιτιών, στα δάση. Οι αρκούδες είναι περίεργη περίπτωση. Να εύχεσαι να μη συναντήσεις αρκούδα. Καλό είναι να κάνεις πάντα θόρυβο στις περιπατητικές διαδρομές, χτυπώντας παλαμάκια, τραγουδώντας (γιατί όχι;), μιλώντας ακατάπαυστα με τους ανθρώπους γύρω σου. Οι αρκούδες ακούν το θόρυβο και δεν ασχολούνται μαζί σου, απομακρύνονται. Θα δεις τα ίχνη τους γιατί αφήνουν κόπρανα παντού και θα καταλάβεις εύκολα αν είναι φρέσκα ή όχι. Ωστόσο, αν τύχει να συναντήσεις καφέ αρκούδα, μείνε ακίνητος, κάνε τον νεκρό. Αν συναντήσεις μαύρη αρκούδα, άρχισε να κάνεις θόρυβο και να κουνάς χέρια-πόδια. Μην αρχίσεις να τρέχεις σε καμία περίπτωση, γιατί θα σε αντιμετωπίσουν ως λουκούλειο γεύμα, θα σε κυνηγήσουν και θα σε πιάσουν. Τρέχουν γρηγορότερα από σένα και σκαρφαλώνουν στα δέντρα σαν αιλουροειδή. Δε μου έχει τύχει, αλλά οι ιστορίες με αρκούδες δίνουν και παίρνουν ανάμεσα στους κατοίκους και κάποιες από αυτές δεν είναι καθόλου ευχάριστες. Πολική αρκούδα δε θα συναντήσεις παρά μόνο αν πας στο Ζωολογικό Κήπο.
Μαύρη αρκούδα
Η μαριχουάνα είναι νόμιμη και μπορείς να την αγοράσεις σε ειδικευμένα ως προς το είδος μαγαζιά.
Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να λέμε όλους τους γηγενείς κατοίκους της Αλάσκας «Εσκιμώους». Η αλήθεια είναι ότι «Εσκιμώοι» καλούνται όσοι ανήκουν σε συγκεκριμένες φυλές − υπάρχουν δεκάδες φυλές γηγενών πληθυσμών στην Αλάσκα που διακρίνονται κυρίως από τη γλώσσα που μιλούν και θεωρείται προσβλητικό να τους αποκαλείς όλους με το όνομα μιας και μόνο φυλής. Alaska Natives είναι ο πιο δόκιμος όρος, έτσι σέβεσαι την κουλτούρα τους. Αν θες να μάθεις περισσότερα πράγματα γι' αυτούς, για τα δεκάδες ήθη και έθιμα, τις γλώσσες, τα ρούχα, την τέχνη, το φαγητό, την ιστορία τους, μπορείς να επισκεφτείς το Μουσείο του Άνκορατζ που έχει χρήσιμο υλικό και πολλές πληροφορίες που παρέχονται και ηλεκτρονικά.
Η Αλάσκα κάποτε ανήκε στη Ρωσία. Το 1867 την αγόρασε η Αμερική έναντι 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων και το 1959 έγινε επίσημα η 49η και μεγαλύτερη σε έκταση πολιτεία των ΗΠΑ (50ή είναι η Χαβάη). Βρίσκεται πάνω από τις 48 πολιτείες, πάνω από τον Καναδά, πάνω από όλους και από όλα, στην άκρη του κόσμου, για να μας θυμίζει ότι υπάρχει κάπου δροσιά το καλοκαίρι.
Καλό ταξίδι!
* Η Γλύκα Στόιου είναι πρακτικός του θεάτρου και ντοκιμαντερίστρια.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
7°
