Ανκόρ

Μετά το Alarme και το Amor, με το Ανκόρ, ολοκληρώνεται ένα τρίπτυχο με κοινή θεματολογία που ξεκίνησε ο Θ. Τερζόπουλος. Στον πυρήνα της η σύγκρουση ως μυθική αρχή της δημιουργίας και του χρόνου. Η πυκνή δύναμη της συνάντησης των σωμάτων επί σκηνής και η σαδιστική κατανάλωση του ενός από τον άλλον αφανίζει στο τέλος και τους δυο. Οι ηθοποιοί μ’ ένα χαμόγελο, σαν χαραγμένο από ξυράφι, συνεχίζουν ψιθυρίζοντας «κι άλλο, κι άλλο… Encore», σηματοδοτώντας τη συνέχεια του Θεάτρου Άττις, που συμπλήρωσε 30 χρόνια από την ίδρυσή του. 

Η Καλλιόπη Λεμού παρουσιάζει το έργο της Εκάτη, που θα φιλοξενείται στο θέατρο Άττις. 

Το έργο, εμπνευσμένο από τη χθόνια θεότητα Εκάτη έχει το σχήμα ανάγλυφης ατσάλινης πόρτας με 12 ανοίγματα-παράθυρα, αποτελώντας έτσι ένα σύνορο ανάμεσα στο ορατό και στον κόσμο του σκότους και του μυστηρίου. Η Εκάτη αντιπροσωπεύει το κρίσιμο εκείνο σημείο της επιλογής κατεύθυνσης.

Το γλυπτό από σίδερο, υλικό που προέρχεται από τα έγκατα της γης, προσκαλεί τον επισκέπτη να σύρει και να ανοίξει τα παράθυρα του, ερευνώντας τι υπάρχει πέρα από αυτό! Ο χώρος του Θεάτρου, ιερός τόπος από την αρχαιότητα, αποτελεί και αυτός άνοιγμα στον κόσμο του σκότους και του μυστηρίου, καθιστώντας έτσι την Εκάτη σημείο αναφοράς. 

Στο φουαγιέ του Θεάτρου Άττις έχουν φιλοξενηθεί εκθέσεις του Γιάννη Ψυχοπαίδη, του Νίκου Τζιώτη, του Στάθη Χρυσικόπουλου και της Δέσποινας Μεϊμάρογλου, ενώ στη σκηνή έχει παρουσιαστεί εγκατάσταση του Γιάννη Κουνέλλη. Σε μια δράση με αφορμή το ποίημα της Ετέλ Ατνάν Τζενίν συμμετείχαν με εγκαταστάσεις τους η Δέσποινα Μεϊμάρογλου, η Πόμη Κρούσκα, η Μαρία Λοϊζίδου και ο Θεόδωρος Τερζόπουλος. Στο φουαγιέ φιλοξενείται μόνιμα η έκθεση της Johanna Weber με φωτογραφίες του Θεάτρου Άττις.