Ζέττα Αντσακλή, Αρχαίον-Νέον

Δήλος. Δελφοί. Επίδαυρος. Ολυμπία. Τόποι στενά συνδεδεμένοι με το παρελθόν που αναδεικνύουν την εμβληματική τους παρουσία ακόμη και κάτω από τον νυχτερινό ουρανό. Γεωμετρικά σχήματα από νέον δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους δίπλα στα  κορυφαία αυτά μνημεία και δημιουργούν εστίες φωτός. Εικόνες δυνατές, απόκοσμες, πρωτότυπες στις οποίες συναντώνται δύο διαφορετικές διαστάσεις του χρόνου: το παρελθόν και το παρόν. Εικόνες που εμπνεύστηκε, δημιούργησε και παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό η Ζέττα Αντσακλή στο νέο της φωτογραφικό σύνολο 14 συνθέσεων που φέρει τον τίτλο «Αρχαίον -Νέον» και θα φιλοξενηθεί στο Ζάππειο Μέγαρο από τις 11 Ιουνίου.

Σπουδαίοι αρχαιολογικοί χώροι της Ελλάδας φωτογραφήθηκαν στο λιγοστό φως της νύχτας. Γλυπτά από λευκό νέον πλάστηκαν ειδικά για το συγκεκριμένο εγχείρημα. Η φόρμα τους – αυστηρά γεωμετρική – γεννήθηκε από την αρχιτεκτονική του κάθε καρέ κι όχι του ίδιου του μνημείου. Η ψηφιακή τεχνολογία στάθηκε αρωγός ώστε αυτή η συνάντηση να καταστεί εφικτή. Και τα δίπολα που θέλησε να δημιουργήσει η Ζέττα Αντσακλή ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το φως και το σκοτάδι, το διαχρονικό μάρμαρο και το σύγχρονο και χρηστικό νέον να συνυπάρξουν, αλλά και να συνδιαλεχθούν μέσα στο ίδιο, μεγάλης κλίμακας κάδρο (110 x 150 εκ.), θέτοντας ζητήματα εθνικής και πολιτισμικής  ταυτότητας.

«Με ενδιαφέρει να απεικονίσω τη συνομιλία του παλιού με το καινούριο και να αναδείξω πώς το νέο –το οποίο εκφράζουν οι γλυπτικές δημιουργίες από νέο– δανείζεται από τη σοφία του παρελθόντος», εξηγεί η φωτογράφος για τη νέα της δουλειά, με την οποία ασχολείται την τελευταία τριετία. Και προσθέτει: «Θα ήθελα τα έργα μου να γίνουν αφορμή ώστε ο θεατής να στρέψει το βλέμμα του στην πλούσια πολιτιστική μας κληρονομιά, η οποία αν και βρίσκεται δίπλα μας, την προσπερνάμε παρασυρμένοι από τα ζητήματα της καθημερινότητας. Στόχος μου είναι να προσφέρω μια διαφορετική οπτική προσέγγιση για τα μνημεία μας. Να μεταδώσω μια έκπληξη, ένα ξάφνιασμα».

Η επιμελήτρια της έκθεσης, Τατιάνα Σπινάρη –Πολλάλη (δρ Ιστορίας της Τέχνης) επισημαίνει στο κείμενο με το οποίο πλαισιώνεται η έκθεση: «Η Ζέττα Αντσακλή αποζητά το πνευματικό ή το υπερβατικό στοιχείο. Αντιλαμβάνεται τη διαδικασία της φωτογραφίας με σχεδόν μυστικιστικούς όρους. Οι φωτογραφίες της απομακρύνονται από το αρχαιολογικό τοπίο–ντοκουμέντο και συναντούν εννοιολογικούς τόπους, οι οποίοι προσκαλούν τον θεατή σε μια ανάγνωση με πολλά επίπεδα ερμηνείας».

Τον συντονισμό της έκθεσης −την οποία συνοδεύει το κείμενο της ιστορικού τέχνης Κλέας Σουγιουλτζόγλου− έχει η επίσης ιστορικός Τέχνης, Μαρία Μιγάδη.

Μέρος των εσόδων θα διατεθούν για τους σκοπούς του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο- Ελπίδα.