Christoph Ziegler, Καρεκλοκένταυρος. Between the chairs

Η κλειστοφοβία που ένιωσε ο Γερμανός γλύπτης και περφόρμερ Κρίστοφ Τσίγκλερ (Christoph Ziegler) επιστρέφοντας στους αυστηρά καθορισμένους ρυθμούς της πατρικής εστίας −μετά από πολύχρονη απουσία− τον οδήγησε στη σύλληψη του Μέμπλινγκ (Moebling). Πρόκειται για μία μίξη σκιαμαχίας τύπου Τάι Τσι με περφόρμανς, ένα εφήμερο γλυπτό φτιαγμένο με υλικά το ανθρώπινο σώμα, έπιπλα κι αντικείμενα καθημερινής χρήσης.

Μέσω του Μέμπλινγκ, ο Τσίγκλερ εξερευνά τη σχέση του ανθρώπου με ό,τι απαρτίζει τον μικρόκοσμό του, το σπίτι του δηλαδή. Είναι το μοναδικό καταφύγιο, εντός του οποίου μπορεί ακόμα να αρθρώσει και να βιώσει φαντασιώσεις θριάμβου και μεγαλείου, εκεί όπου η ψυχαναγκαστική αισιοδοξία και το αέναο βούρλισμα επιτυχίας και προόδου της σύγχρονης Δύσης, προσκρούει στις τελετουργικές κινήσεις του Τσίγκλερ που γελοιοποιεί κι εκμηδενίζει τον αξιακό της κώδικα.

Ο εικαστικός σχολιάζει με καυστικό τρόπο όψεις της σύγχρονης Γερμανία, όπως το κίνημα της συνεχούς αυτοβελτίωσης και της νεοπαγανιστικής δεισιδαιμονίας, αλλά και την απαίτηση της σύγχρονης πολιτικής εξουσίας για συνεχή ελαστικοποίηση του βίου ως πανάκεια της συνεχιζόμενης οικονομικής αρρυθμίας.

Η εμπειρία του Τσίγκλερ στην χρεωκοπημένη και κατεστραμμένη Ελλάδα αντανακλάται στην ανίχνευση στοιχείων πηγαίας αντίστασης στην παραίτηση όπως εκδηλώνονται με γλαφυρότητα σε νεολογισμούς, για παράδειγμα στη λέξη Καρεκλοκένταυρος. Την ερμηνεύει ως τον άνθρωπο που ακροβατικά −σχεδόν− υπερασπίζεται την τελευταία σπιθαμή του δικαιώματος να παραμένει κριτικός κι ελεύθερος − εις πείσμα όλων.

Η λέξη Μέμπλινγκ προέρχεται από το μέμπελ, γερμανιστί το έπιπλο και την αγγλική κατάληξη -ινγκ που δηλώνει παρόν, δράση κι ενέργεια κι αποτελεί δεύτερο συστατικό πολλών αθλητικών κινημάτων ή δράσεων εναλλακτικού τρόπου ζωής, όπως το τζόγκινγκ, το κράφτινγκ, το σόουλινγκ κλπ.