Νηπιαγωγός στο επάγγελμα, με πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μόλις έχει ξεκινήσει την επαγγελματική της ζωή με εμπειρία την πρακτική της αλλά και εργασία στον τομέα της για ένα-δύο χρόνια. Ψάχνει για κάτι πιο μόνιμο και σταθερό.
Αισθητικός, ένα επάγγελμα που δείχνει να γνωρίζει άνθιση εάν κρίνει κανείς από τα δεκάδες μικρά αλλά και μεγαλύτερα κέντρα που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνία της πρωτεύουσας και όχι μόνον. Με καλές σπουδές στην Ελλάδα και επαγγελματική εμπειρία για μια πενταετία τουλάχιστον στην Γερμανία.
Οικονομολόγος με ειδίκευση τα χρηματοπιστωτικά. Ξένες γλώσσες, σπουδές στην Ελλάδα αλλά και μια σύντομη επαγγελματική εμπειρία σε οικογενειακή εταιρία. Ουσιαστικά τώρα ξεκινά την επαγγελματική του ζωή.
Ο λόγος για δύο κοπέλες και ένα αγόρι που έχουν στείλει τα βιογραφικά τους σε μεγάλο αριθμό εταιριών, ο καθένας στον τομέα του, και συζητούν ένα αυγουστιάτικο κυριακάτικο μεσημέρι σε κάποια παραλία της Αττικής.
Το παράπονο τους κοινό, αποτελεί το επίκεντρο της συζήτησης: «Μετά τόσες εβδομάδες δεν έχουμε λάβει απαντήσεις, με ελάχιστες εξαιρέσεις που λάβαμε μια τυποποιημένη απάντηση στο μέιλ μας: «Σας ευχαριστούμε για την αποστολή του βιογραφικού σας και το ενδιαφέρον σας να εργαστείτε στην εταιρία μας. Θα σας ειδοποιήσουμε εάν υπάρξει ανάγκη».
«Οι σπουδές τόσων ετών δεν αξίζουν ούτε μια απάντηση, έστω αρνητική» αναρωτιόταν ο νεαρός. «Στο εξωτερικό που έζησα για πέντε χρόνια όλοι απαντούσαν, ώστε να έχει τη δυνατότητα ο ενδιαφερόμενος να προγραμματίσει το μέλλον του» του απαντά μια από τις δύο κοπέλες.
Η απογοήτευση είναι αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους και η συζήτηση αρχίζει να περιστρέφεται στην αναζήτηση ευκαιριών στο εξωτερικό.
Θα προστεθούν άραγε οι τρεις αυτοί νέοι στις χιλιάδες ανθρώπων που εγκατέλειψαν την χώρα μας, αναζητώντας μια ευκαιρία για εργασία στο εξωτερικό; Επεμβαίνει μια ακόμη άνεργη, απόφοιτη του Πολυτεχνείου που άκουγε την συζήτηση από την διπλανή παρέα «Το θέμα της ανεργίας έπρεπε να έχει σημάνει εθνικό συναγερμό! Έχω πάρει το πτυχίο μου εδώ και έξι χρόνια. Η αβεβαιότητα και η αναμονή με έχει κάνει ράκος».
«Ποια είναι η απάντηση της Πολιτείας» ρωτάει;
«Στο μέγα αυτό πρόβλημα ποιος είναι ο κρατικός προγραμματισμός, ποια η συνεισφορά του δημόσιου τομέα και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας; Ποια η συμβολή των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων ώστε να συνδεθεί η γνώση με την εργασία;».
Το ζήτημα είναι εξαιρετικής σημασίας, εάν λάβει κανείς υπόψη του και τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας της Endeavor που δείχνει την προστιθέμενη αξία και τα φορολογικά έσοδα που δημιουργούν στις χώρες υποδοχής οι Έλληνες που έφυγαν για το εξωτερικό κατά τη διάρκεια της κρίσης (2008-2016). Σύμφωνα με στοιχεία από τις χώρες υποδοχής και εγχώριες έρευνες, η εκτιμώμενη φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου από τον Ιανουάριο 2008 μέχρι σήμερα είναι μεταξύ 350.000 (εκτίμηση Endeavor) και 427.000 (εκτίμηση Τράπεζας Ελλάδος). Οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως ανώτερης/ανώτατης εκπαίδευσης, συνεισφέρουν ετησίως 12,9 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ των χωρών υποδοχής (κυρίως Γερμανία και Αγγλία) και 9,1 δισ. ευρώ σε φορολογικά έσοδα, εκ των οποίων 7,9 δισ. ευρώ σε φόρους εισοδήματος και εισφορές και 1,2 δισ. ευρώ σε ΦΠΑ. Αθροιστικά, από το 2008 μέχρι και σήμερα, οι Έλληνες του «brain drain» έχουν παραγάγει περισσότερα από 50 δισ. ευρώ ΑΕΠ στις νέες «πατρίδες» τους, σύμφωνα με την έρευνα. Το ποσό που έχει δαπανήσει το ελληνικό κράτος για την εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών υπολογίζεται στα 8 δισ. ευρώ, επισημαίνεται στην ίδια έρευνα, ενώ μεταξύ όλων των εξαγόμενων «προϊόντων» της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό κατέχει την πρώτη θέση σε αξία με 12,9 δισ. ευρώ.
9°
