Η αποχώρηση άλλων 80 μελών από τους Οικολόγους Πράσινους κλείνει οριστικά έναν κύκλο που ξεκίνησε το 2007. Τα περισσότερα μέλη και στελέχη που διαμόρφωσαν μεταξύ 2007 και 2013 ένα πολιτικό κίνημα που είχε τη δυνατότητα να αλλάξει την πορεία της χώρας, σήμερα δεν είναι πλέον μέλη των Οικολόγων Πράσινων. Άλλοι φύγαμε πιο νωρίς, άλλοι έφυγαν πιο αργά, και με κάποιες/ους που παραμένουν ακόμα στους ΟΠ μπορεί να συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι και στο μέλλον. Είναι, όμως, ξεκάθαρο πλέον ότι η υπόθεση της πολιτικής οικολογίας δεν εκπροσωπείται από το σημερινό «ενσωματωμένο στον κυβερνητικό Σύριζα» σχήμα των Οικολόγων Πράσινων που διαθέτει μια σφραγίδα (από το μακρινό παρελθόν) αλλά όχι περιεχόμενο.
Μετά από έναν ολόκληρο κύκλο ψευδαισθήσεων, ή και λαθών, είναι σαφές σε ένα διευρυμένο ποσοστό της κοινωνίας αλλά και στον ευρύτερο χώρο της οικολογίας ότι η Πράσινη πολιτική είτε θα αυτοπροσδιορίζεται και θα είναι αυτόνομη, ώστε να μπορεί να διαθέτει την προωθητική δύναμη μιας μεταρρυθμιστικής και ανατρεπτικής πολιτικής, ή δεν θα υπάρχει ως πολιτικό εγχείρημα (αλλά μόνο ψευδεπίγραφη, ως εργαλείο προσωπικών «τακτοποιήσεων» και ως ετικέτα μιας χρήσης από άλλους).
Οι διαδοχικές αποχωρήσεις από τους Οικολόγους Πράσινους έχουν γκρεμίσει δύο ψευδαισθήσεις: ότι η ενσωμάτωση στο κυβερνητικό σχήμα θα μπορούσε να προωθήσει μια πράσινη πολιτική θεματολογία ή ότι η διανομή «καρεκλών» αρκεί από μόνη της για να κρατάει την εσωτερική συνοχή σε ένα κόμμα. Μπορεί σε προσωπικό επίπεδο μερικά άτομα να «τακτοποιήθηκαν», αλλά δεν είναι όλοι/ες πρόθυμοι/ες να ανταλλάξουν ιδέες και πολιτικές με καρέκλες. Βέβαια ένα ελεγχόμενο σχήμα των 100 - 200 μελών μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με υπαρκτές κοινωνικές αναφορές και δυνάμεις.
Μετά κι από τις τελευταίες αποχωρήσεις, δημιουργούνται προϋποθέσεις και γόνιμο κλίμα για να συναντηθούμε –υπερβαίνοντας διαχωρισμούς άλλων εποχών− υγιείς δυνάμεις του πράσινου χώρου που έχουμε αποχωρήσει σε διαφορετικές εποχές από τους ΟΠ όχι απλώς μεταξύ μας αλλά, κυρίως, με νέες δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις και διάχυτες πολιτικές αναζητήσεις που συμφωνούν ότι χρειάζεται να υπάρξει ένας πράσινος, κοινωνικός και πολιτικός φορέας που θα συμβάλλει στις βαθιές, ριζικές αλλαγές που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία. Αλλαγές που αφορούν όχι μόνο το περιβάλλον, τη διατροφή, τα δικαιώματα των ζώων ή την κλιματική αλλαγή, αλλά ευρύτερα την οικονομία, το κοινωνικό μοντέλο, την παραγωγή και κατανάλωση, την ποιότητα ζωής, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική ένταξη, την εκπαίδευση, τις σχέσεις των φύλων, τη σχέση κοινωνίας και φύσης, τις πόλεις αλλά και την ύπαιθρο, το ίδιο το χρηματοπιστωτικό μοντέλο, το πώς μετακινούμαστε, το τι τρώμε, τις σχέσεις μεταξύ των γενεών, το πώς αντιμετωπίζεται η φτώχεια και η ενεργειακή φτώχεια, το πώς εντάσσονται στην κοινωνία οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αλλά και μακροχρόνια άνεργοι ή οι πρώην χρήστες στην κοινωνία, κ.ά.
Οι Πράσινοι - Αλληλεγγύη είμαστε μια από τις δυνάμεις που θα συμμετάσχουν σε αυτή τη δημιουργική συνάντηση. Έχουμε δημόσια απευθύνει ανοικτή πρόσκληση με στόχο να συγκροτήσουμε από κοινού ευρύτερες δυνάμεις και ενεργοί πολίτες, ένα νέο, πολιτικό σχήμα που θα στοχεύει στο να επανακτήσει ξανά ρίζες μέσα στην κοινωνία. Η πράσινη πολιτική δεν είναι υπόθεση ενός απονευρωμένου και κλειστού κλαμπ κάποιου παλαιολιθικού κομματικού σχηματισμού, αλλά μιας ζωντανής και δημιουργικής συνάντησης με κοινωνικές δυνάμεις σε ένα συνεχή διάλογο κι αλληλεπίδραση. Ζούμε σε μια εποχή που οι πράσινες πολιτικές αναδεικνύονται ως η μόνη εναλλακτική αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση που πλήττει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και τον πλανήτη (κλιματική αλλαγή, πόλεμοι για τον έλεγχο των πρώτων υλών και του πετρελαίου, διεύρυνση κοινωνικών ανισοτήτων, δημοκρατία που αντί να διευρύνεται απειλείται, τμήματα της κοινωνίας που μένουν πίσω και στρέφονται από ανασφάλεια σε λαϊκιστές κι ακροδεξιούς, ανάπτυξη μιας οικονομίας φούσκας, προσφυγικό-μεταναστευτικό κ.ά.). Οι πράσινες επιλογές έχουν γίνει πλέον κτήμα πολύ ευρύτερων κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων σε σχέση με το παρελθόν, δεν αντιμετωπίζονται ως γραφικές ή εξωπραγματικές. Αλλά πρέπει να επανέλθουν πιο ώριμα στο κέντρο της πολιτικής. Όσο ήταν ζωντανός ο πολιτικός χώρος κατάφερνε να προκαλεί έστω κι οριακές βελτιώσεις και αλλαγές προς μία πιο πράσινη κατεύθυνση. Η απουσία του έστρεψε την πολιτική προς εντελώς αντίθετη κατεύθυνση σε μια σειρά από ζητήματα που θα έπρεπε η χώρα μας να έχει δρομολογήσει εδώ και χρόνια. Η απουσία μιας πράσινης πολιτικής με επιρροή κοστίζει κυρίως στην κοινωνία και το περιβάλλον, όχι τόσο στους οικολόγους.
Οι βάσεις για μια νέα συνάντηση δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων είναι, από την πλευρά των Πράσινων Αλληλεγγύη, σαφείς. Δεν έχουμε απαιτήσεις ιδιοκτησίας, είμαστε ανοικτοί, δεν διεκδικούμε κάτι σε επίπεδο σφραγίδας ή προσωπικών φιλοδοξιών, δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Καταθέτουμε τις πολιτικές προτάσεις που έχουμε επεξεργαστεί (www.prasinoi.gr) και το γεγονός ότι αποδείξαμε ότι ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι, ότι μπορεί να υπάρχει ένα άλλο ήθος και μοντέλο πολιτικής. Τα χρόνια ύπαρξής μας δεν κατεχόμασταν από την αγωνία να πιάσουμε μια καρέκλα, δώσαμε έμφαση στην κοινωνική παρέμβαση και στην προβολή ενός μοντέλου πολιτικής που προτείνει εναλλακτικές, δεν μένει μόνο στην κριτική.
Συζητάμε ήδη με πολλούς/ες φίλους/ες για ένα δημιουργικό ξεκίνημα, με δεσμεύσεις όσων συμμετάσχουν στη διαμόρφωση ενός νέου πράσινου σχήματος:
Προτεραιότητα στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, απέναντι σε ιδιοτελή συμφέροντα και προσωπικό «βόλεμα»
Προετοιμασία για αυτόνομη παρουσία σε εθνικές κι ευρωπαϊκές εκλογές με ένα συνεκτικό πρόγραμμα δίκαιων, ισορροπημένων μεταρρυθμίσεων και ανατροπών, που θα συνδιαμορφωθεί μαζί με ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις και όχι απλώς σε ένα γραφείο
πολιτικό σχέδιο που θα έχει ρεαλισμό αλλά κι όραμα, με συγκεκριμένες προτάσεις και δεσμεύεις για μια κοινωνία συνοχής και μείωσης των ανισοτήτων, της φτώχειας και του αποκλεισμού, για μια οικονομία που είναι κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη, κυκλική/πράσινη, ζωντανή κι ανοικτή στην καινοτομία και στους νέους ανθρώπους, για μια δημοκρατία που βαθαίνει και αναπτύσσεται συνεχώς, για μια πολιτική που δίνει λύσεις και προσφέρει την δυνατότητα σε όλους/ες ισότιμα αλλά όχι ισοπεδωτικά να συμμετέχουν στις εξελίξεις που τους/τις αφορούν
Διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου πολιτικής, δημοκρατικής, συμμετοχικής οργάνωσης που ισορροπεί μεταξύ πολιτικών-θεσμικών και κοινωνικών παρεμβάσεων, που ευνοεί την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή των πολιτών με καινοτόμο τρόπο στη διαμόρφωση και προώθηση των προγραμματικών επιλογών, που λειτουργεί περισσότερο ως ένα δίκτυο ενεργών πολιτών, με αλληλοσεβασμό και σύνθεση απόψεων, αντί για κλειστά, αδιαπέραστα συστήματα, σκληρούς μηχανισμούς και προσωποπαγείς ομαδοποιήσεις.
Ένα κεφάλαιο (Οικολόγοι Πράσινοι) έκλεισε πλέον. Ένα νέο κεφάλαιο (η ευρύτερη αλλά πιο πολιτική και ηθική συγκρότηση των Πράσινων στην Ελλάδα με σύγκλιση ρευμάτων και σχημάτων) ξεκινάει. Είμαστε στην αρχή του νέου δημιουργικού κύκλου. Μετά το τέλος των ψευδαισθήσεων, θα έρθει η εποχή των πραγματικών (πράσινων, κοινωνικών) λύσεων κι επιλογών. Θα τα καταφέρουμε αν η υπόθεση της πράσινης λύσης στην κρίση γίνει υπόθεση πολύ περισσότερων από όσους πίστεψαν μέχρι τώρα ότι έχουν οικολογικές ιδέες. Το είχαμε πει ήδη από το 2008, «Πράσινη Λύση στην Κρίση». Πολλοί μας εμπιστεύτηκαν στις εκλογές του 2009 και έστειλαν πράσινο εκπρόσωπο από την Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν διαψεύσαμε τις ελπίδες εκεί, φέραμε πιο κοντά τους πράσινους στα προβλήματα της χώρας αλλά και πολλές επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες πιο κοντά σε ένα πιο πράσινο μοντέλο. Αποδείξαμε ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη πολιτική με θετικό αποτέλεσμα. Στη θητεία μου μέσα από έναν συνεχή και συστηματικό διάλογο με κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες διαπιστώσαμε όλοι όσοι συμμετείχαμε σε αυτόν ότι η πράσινη πολιτική δεν αφορά λίγους αλλά τους πολλούς, δεν είναι μια σειρά σκόρπιων ιδεών αλλά μια συγκροτημένη πρόταση για το πώς θα κάνουμε τη ζωή όλων καλύτερη, δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα αλλά ένα σχέδιο που εξελίσσεται καθημερινά με αλληλεπίδραση πολιτικής και κοινωνίας. Αλλά και διαψεύστηκε η αντίληψη ότι όλοι ίδιοι είναι, «μόλις πιάσουν μια καρέκλα ξεχνάνε τις ιδέες και τις αξίες τους». Μια διαφορετική πολιτική, ένα διαφορετικό ήθος στην πολιτική είναι υπαρκτά.
Η ζωή, η κοινωνία και η πολιτική δεν προχωράνε με ευθύγραμμο τρόπο αλλά μέσα από αντιφάσεις και πισωγυρίσματα. Τώρα είναι όμως η στιγμή, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις νίκες και τις ήττες, τα θετικά και τα αρνητικά, να ξαναπιάσουμε από κοινού το νήμα της πράσινης προοπτικής και πολιτικής στη χώρα. Απευθύνοντας πρόσκληση σε όλους/ες που είναι εκεί έξω (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Είμαστε πολλοί και πολλές. Να βαδίσουμε, λοιπόν, σε καινούργια μονοπάτια.
