Ο Μάρκος Βαμβακάρης γίνεται χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων ή αλλιώς... «το Μαρκάκι», που είναι φτιαγμένος από πηλό και περιμένει να του εμφυσήσουν την πνοή για να μας διηγηθεί την ομολογουμένως κινηματογραφική ζωή του μέσα από μία stop - motion animation μεγάλου μήκους ταινία με claymation (δηλαδή ταινία κινουμένων σχεδίων με τεχνική καρέ-καρέ και χαρακτήρες φτιαγμένους από πηλό) με τίτλο «ΜΑΡΚΟΣ».
Δημιουργός της ταινίας ένας Ιταλός που αγάπησε το ρεμπέτικο και συγκεκριμένα τον «Πατριάρχη» του, ο Thomas Kunstler. Ο νεαρός καλλιτέχνης σπούδασε Film Production με εξειδίκευση στο ντοκιμαντέρ στο Farnham University for the Creative Arts στο Κεντ της Αγγλίας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έτυχε να συγκατοικήσει με Έλληνες και ήταν εκείνοι που του έδωσαν το βάπτισμα του πυρός στον μυστικιστικό κόσμο του ρεμπέτικου τραγουδιού.
O Thomas Kunstler
«Συγκατοικούσα με δύο Έλληνες, τον Αντώνη και το Δημήτρη. Πριν από αυτό δεν ήξερα καν πως είναι η ελληνική γλώσσα. Ήξερα “kalimera”, “kalispera” και “malaka”. Ζώντας με τους Έλληνες μοιραζόμασταν πολλά, το φαγητό, ανέκδοτα και πολλή μουσική. Βρισκόμουν σε μία φάση που είχα βαρεθεί τη “δυτική μουσική” κάτι που με ώθησε να ανακαλύψω άλλους ήχους. Όταν οι φίλοι μου μού έβαλαν να ακούσω ρεμπέτικο μου ακούστηκε πολύ φρέσκο και νέο. Αλλά δεν είναι μόνο το ρεμπέτικο, η Ελλάδα έχει μία συγκλονιστική μουσική παράδοση. Από τον Χατζιδάκι στον Αττίκ, στον Καζαντζίδη» θυμάται ο Thomas που εδώ και τέσσερις μήνες ζει στην Αθήνα, την οποία ωστόσο επισκέπτονταν συχνά τα τελευταία τέσσερα χρόνια για διακοπές ή για να δουλέψει πάνω σε διάφορα πρότζεκτ και ντοκιμαντέρ και έπειτα επέστρεφε πίσω στη γενέτειρά του, τη Ρώμη.
Περιγράφει την πρώτη του επαφή με το ρεμπέτικο τραγούδι μέσα από μία συγκινητική αναπόληση. «Νομίζω ότι το πρώτο κομμάτι που άκουσα ήταν “Το μινόρε της Αυγής”. Έμεινα εμβρόντητος από την όμορφη λύπη του τραγουδιού αυτού. Η χορωδία... Κι ας μην καταλάβαινα τους στίχους. Θυμάμαι ότι το αγάπησα τόσο που έγραψα τους στίχους σε ένα χαρτί και το κόλλησα στον τοίχο για να τους μάθω απ’ έξω και να μπορώ να το τραγουδήσω».
Ο Thomas έφτιαχνε τα πρώτα του βίντεο - μικρού μήκους ταινίες με claymotion χρησιμοποιώντας το κινητό του που διέθετε και κάμερα. Όταν έδειξε το αποτέλεσμα στον πατέρα του, εκείνος του χάρισε την κάμερά του και από τότε δεν έχει σταματήσει στιγμή να δημιουργεί. Σήμερα κάνει μια ταινία μεγάλου μήκους για τη ζωή του Μάρκου Βαμβακάρη που τόσο τον συνεπήρε, μέσα από μία σειρά πολύ τρυφερών γεγονότων. Συνδυάζοντας δύο από τα πάθη του, ο Thomas έφτιαξε μία μέρα ένα animation ταινιάκι με τίτλο “REMPETIKO” «για χάρη ενός όμορφου κοριτσιού», όπως λέει ο ίδιος και το ανέβασε στο κανάλι του.
«Ξύπνησα και το βίντεο είχε γίνει viral μέσα σε μια νύχτα. Την ίδια στιγμή πλήθος ανθρώπων με έκανε add στο Facebook στέλνοντάς μου μηνύματα που έλεγαν πράγματα όπως “Σ’ ευχαριστούμε για αυτό που κάνεις για την Ελλάδα” και ραδιοφωνικοί σταθμοί με καλούσαν για συνεντεύξεις. Είναι αστείο γιατί δεν περίμενα κάτι τέτοιο και επίσης επειδή ήταν κάτι πολύ προσωπικό». Ενώ το βίντεο μοιράζονταν παντού (σήμερα έχει 90.000 προβολές) αποφάσισε να κάνει ένα δεύτερο, το "Den Les Kouventa”, με το οποίο μάλιστα συμμετείχε και στο Animasyros 10 (το φεστιβάλ ανέλαβε συμπαραγωγός του «ΜΑΡΚΟΣ», που είναι ακόμα στα σκαριά).
«Βλέποντας πόσο εκτιμάται η δουλειά μου, θέλησα να την πάω σε ένα επόμενο στάδιο. Γιατί επέλεξα τον Μάρκο για αυτόν τον σκοπό; Επειδή είναι ο σημαντικότερος ρεμπέτης, τον ξέρουν όλοι και αν διαβάσεις για τη ζωή του είναι γεμάτη γεγονότα. Υπάρχει αγάπη, πόνος, χαρά, ό,τι ακριβώς χρειάζεσαι για μία ταινία. Πραγματικά, η ζωή του Μάρκου έχει τόσα συμβάντα που το κάνει εξαιρετικά δύσκολο να αποφασίσεις ποια θα κρατήσεις και ποια θα αφήσεις εκτός. Αν τα θέλεις όλα, θα χρειαστεί να κάνεις τριλογία. Μία ταινία για τον Στέλιο Κερομύτη δεν θα είχε τον ίδιο αντίκτυπο».
Η ταινία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε φάση pre-production. Το σενάριο έχει σχεδόν τελειώσει και παρόλο που είναι συμπαραγωγή με το Animasyros, ο Thomas αναζητά ακόμη συμπαραγωγούς για την ολοκλήρωσή της. Αν όλα πάνε καλά, η ταινία ίσως να βγει στις αίθουσες το 2020. «Για μένα ο Μάρκος είναι η μουσική. Έχει να κάνει με όλη τη συμπόνια που νιώθεις όταν ακούς τα κομμάτια του. Τον πόνο για ένα κορίτσι, τα μαύρα μάτια της που τα ερωτεύεσαι ή όταν περνάς στις 3 το πρωί έξω από το σπίτι της και εύχεσαι να ανοίξει το παράθυρο για να σου στείλει ένα γλυκό φιλί. Αυτή είναι η “ρεμπέτικη αγάπη”, αυτό είναι για μένα ο Μάρκος και για αυτό ακριβώς αγαπώ τη μουσική του», συνοψίζει ο Kunstler.
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
