Κριτική για τις νέες ταινίες της εβδομάδας

Πρόσωπα και ιστορίες (Faces places)(***1/2)
Σκηνοθεσία- σενάριο: Ανιές Βαρντά και JR
Μουσική: Ματιέ Σεντίτ

Η θρυλική «γιαγιά» της Νουβέλ Βαγκ Ανιές Βαρντά και ο νεαρός εικαστικός καλλιτέχνης JR ταξιδεύουν με ένα βανάκι στην επαρχιακή Γαλλία και γνωρίζουν καθημερινούς ανθρώπους, μαθαίνουν τις ιστορίες τους και δημιουργούν τεράστια φωτογραφικά πορτρέτα τους που τοποθετούνται σε τοίχους σπιτιών, αχυρώνες, εργοστάσια, αποθήκες, ακόμα και σε τρένα.

Είναι κάποια φιλμ που δεν σε αφήνουν να τα ξεφορτωθείς τόσο γρήγορα ή εύκολα. Το «Πρόσωπα και ιστορίες» της Ανιές Βαρντά και του εικαστικού JR είναι ένα από αυτά χάρη στην ανεπιτήδευτη γοητεία του. 90 χρονών η Βαρντά, 35 ο JR, ενώνουν τις όχι και τόσο διαφορετικές ματιές τους σε ένα οδοιπορικό που δεν κινείται από μεγαλεπήβολα σχέδια, ύψιστες καλλιτεχνικές αρετές ή πολιτικές αναγκαιότητες. Εκείνο που δίνει καύσιμο στο ντοκιμαντέρ των δύο αταίριαστων συνοδοιπόρων είναι η φυσική περιέργεια. Ούτε ο ακτιβισμός ούτε η πολιτική δράση, κάνει το κλικ της φωτογραφικής μηχανής τους να ακούγεται κάθε φορά που βρίσκονται απέναντι σε ένα θέμα που τους ιντριγκάρει. Η δίψα για να αναδειχτεί η μικρή ανθρώπινη ιστορία, το καλλιτεχνικό όραμα που συγκινεί και κυρίως ο ύμνος στη χαρά και το θαύμα της ζωής καθιστούν το φιλμ των δύο σκηνοθετών μια άρτια –είναι τρομερή η μεθοδολογία και δεξιοτεχνία τους– γεμάτη συγκίνηση και σπάνιο εικαστικό χαρακτήρα. Τα πρότζεκτ που μηχανεύονται οι δύο συνεργάτες έχουν το προφίλ του έργου τέχνης αλλά και μια φυσική απλότητα που σαγηνεύει. Θα μπορούσαμε άνετα να ισχυριστούμε πως το «Πρόσωπα και ιστορίες» είναι η πεμπτουσία της συνάντησης της Τέχνης και της Ζωής, όπως ακριβώς δηλώνεται και με τη φυσική παρουσία των δύο σκηνοθετών. Η Βαρντά αφήνει το ώριμο αποτύπωμα της σκηνοθετικής διαδρομής της ενώ ο Γάλλος εικαστικός αναζητά τον επαναστατικό –και πολιτικό– χαρακτήρα στις μεγάλων διαστάσεων φωτογραφίες τους, που οδηγούν τη ζωή στη συνέχιση της περιπέτειας. Η σχέση τους όμως δεν είναι ένας δύσκαμπτος καλλιτεχνικός στοχασμός. Διαθέτει τα χαρακτηριστικά της αυθεντικής φιλίας – αρκετές φορές υπάρχει ένταση μεταξύ τους ενώ πολλές φράσεις του JR παρεξηγούνται («πρέπει να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε το φιλμ» λέει ο νεαρός καλλιτέχνης και η Βαρντά του απαντά «γιατί βιάζεσαι; Φοβάσαι μην πεθάνω;») αλλά πάντα το χιούμορ («Μιλάω μόνο σε παιδιά» λέει εκείνη για να της απαντήσει ο συνεργάτης της «επειδή έχετε το ίδιο ύψος»!) δίνει τη λύση.

---

Μετά το xωρισμό (Jusqu’àla Garde) (***)
Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Λεγκράν
Πρωταγωνιστούν: Ντενίς Μενοσέ, ΛεάΝτρουκέρ, Τομάς Γκιοριά

Ένα οδυνηρό διαζύγιο οδηγεί τους χωρισμένους Μίριαμ και Αντουάν σε ζόρικες καταστάσεις, που τις πληρώνει κυρίως ο ανήλικος γιος τους.

Βραβευμένη στη Βενετία (Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας) ταινία που ξεκινά σαν ένα οικογενειακό δράμα για να μεταλλαχτεί σταδιακά σε ψυχολογικό θρίλερ, φέρνοντας στο νου δημιουργίες του Σαμπρόλ και του Χίτσκοκ. Η εμμονή του βίαιου Αντουάν που δεν μπορεί να ξεπεράσει τη Μίριαμ και κυρίως ο ωμός ρεαλισμός με τον οποίο δίνει ο πρωτοεμφανιζόμενος Ξαβιέ Λεγκράν την κοινωνική διάσταση της ιστορίας του (χωρίς να γίνεται στιγμή διδακτικός ή προφανής) αποτελούν τον καμβά στον οποίο ζωγραφίζεται το προσωπείο της βίας (η βασική θεματική του σεναρίου). Από την πρώτη κιόλας σκηνή, στο γραφείο της δικαστίνας που η ένταση υποβόσκει, έως και το τελευταίο συνταρακτικό πλάνο, ο Λεγκράν κρατά με σύνεση και ψυχραιμία τις αποστάσεις από τη λογική «θύτη-θύματος». Ταυτόχρονα, προσπαθεί να κατανοήσει τις αιτίες που οδηγούν στη διάλυση της οικογένειας, να φωτίσει την πραγματική τραγωδία της ιστορίας που φυσικά να ακουμπάει με τρυφερότητα πάνω στον μικρό ήρωα του. Η διαμόρφωση του χαρακτήρα του μικρού Ζουλιέν, που αντιδρά με βάση τα βιώματα που έχει, δίνεται με αξιοθαύμαστη σκηνοθετική ακρίβεια και συνέπεια από τον ταλαντούχο Λεγκράν.

---

Τα μυστήρια της Σικελίας (Sicilian Ghost Story) (**1/2)
Σκηνοθεσία: Φάμπιο Γκρασαντόνια, Αντόνιο Πιάτσα
Πρωταγωνιστούν: Γιούλια Γεντλικόφσκα, Γκαετάνο Φερνάντεζ, Κορίν Μουσαλάρι, Αντρέα Φαλζόνε

Δεκαετία του ’90, σε ένα απομονωμένο χωριό της Σικελίας, ο 13χρονος Τζουζέπε εξαφανίζεται. Το χωριό δεν αντιδρά, οι Αρχές εγκαταλείπουν τις προσπάθειες αναζήτησής του, αλλά μια συμμαθήτριά του, που είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί του, αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή που απλώνεται γύρω της.

Το σκηνοθετικό δίδυμο του σπουδαίου «Salvo» επιστρέφει στα της… Μαφίας με ένα σκοτεινό παραμύθι που συνδυάζει την πραγματικότητα (η ιστορία της απαγωγής του 12χρονου Τζιουζέπε Ντι Ματέο που συντάραξε την Ιταλία το 1993 είχε σκοπό να μην καταθέσει ο πατέρας του κατά της Μαφίας) με τη φαντασία. Το ξύπνημα του πρώτου έρωτα, μια επώδυνη ιστορία ενηλικίωσης, αλλά και μια αλλόκοτη περιπέτεια, βγαλμένη θαρρείς από το απειλητικό και τρομακτικό σύμπαν των αδελφών Γκριμ, καθιστούν τα «Μυστήρια» ένα έργο πυκνού συμβολισμού και στιλιστικής ιδιαιτερότητας. Όμως παρότι η ατμόσφαιρα υποβάλλει, η αφήγηση δεν διαθέτει την ομοιογένεια του «Salvo», ενώ μένει κάπως διστακτική και υποτονική η «βουτιά» της ηρωίδας στα σκοτεινά, μαφιόζικα, νερά της ελεύθερης διασκευής του «Ρωμαίου και της Ιουλιέτας».

---

Tomb Raider: Lara Croft (**)
Σκηνοθεσία: Ρόαρ Ούτχαουγκ
Πρωταγωνιστούν: Αλίσια Βικάντερ, Ντόμινικ Γουέστ, Γουόλτον Γκόγκινς, Ντάνιελ Γου

Η Λάρα Κροφτ είναι η ατίθαση κόρη ενός εκκεντρικού εξερευνητή, ο οποίος εξαφανίστηκε, όταν εκείνη ήταν ακόμα στην εφηβεία. Στα 21 της, χωρίς να έχει κανένα σκοπό στη ζωή της, αποφασίζει να λύσει το μυστήριο που έχει σημαδέψει τη ζωή της.

Το reboot της περίφημης σειράς που δόξασε και με το παραπάνω η Ατζελίνα Τζολί, συμπίπτει με την 20ή επέτειο από την κυκλοφορία του δημοφιλούς videogame. Η συνταγή είναι η συνήθης, που ακολουθεί το Χόλιγουντ την τρέχουσα δεκαετία. Μια απόπειρα εξανθρωπισμού των graphic ηρώων και μια προσπάθεια μεταφοράς της ιστορίας τους στα σύγχρονα μεγέθη. Ούτε κρύο ούτε ζέστη για τη νέα «Λάρα Κροφτ». Η ρεαλιστικών αποχρώσεων «ερμηνεία» της Βικάντερ σκοντάφτει στις συμβατικές λύσεις και την αναπαραγωγή κάποιων κλισέ για τη σημερινή εποχή. Επιχειρεί να δώσει ένα χαρακτήρα πιο κοντά στην πραγματικότητα (η δική της Λάρα Κροφτ ξέρει κικ-μπόξινγκ και κάνει ποδήλατο) αλλά αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, σαν εκείνα που κρατά για την επιβίωση της στο γιαπωνέζικο νησί που την ξεβράζει η περιπέτειά της. Καλή και θεαματική δράση αλλά κάποιοι διάλογοι ή μερικές σεναριακές ανατροπές είναι για πλάκα. Τουλάχιστον η παλιά και περισσότερο χάρτινη Λάρα Κροφτ δεν έπασχε από σοβαροφάνεια, όπως εδώ.

---

MUST

19o Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου

Το φεστιβάλ διεξάγεται φέτος από τις 20 μέχρι και τις 28 Μαρτίου στην Αθήνα και από τις 29 Μαρτίου μέχρι τις 4 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη, με τα βασικά του τμήματα (Διαγωνιστικό, Πανόραμα) σε ετοιμότητα και τη φετινή θεματική ενότητα του να είναι αφιερωμένη στη μόδα και τον κινηματογράφο, με πέντε κλασικές ταινίες των οποίων τα κοστούμια έχουν εμπνευστεί και σχεδιαστεί από μεγάλους γαλλικούς οίκους μόδας: γαλλοφωνία.

---

Ακόμη...

»»» Το «Ένας ξένος στην πόλη» (**) είναι μια σπιρτόζικη χιουμοριστική κατασκοπική περιπέτεια με τη Σαρλίζ Θερόν σε διπλό ρόλο (ηθοποιός και παραγωγός) να προσδίδει σέξι θανατηφόρα λάμψη όποτε εμφανίζεται, ενώ ήρωας είναι ένας καθημερινός τύπος (Ντέιβιντ Ογέλοουο) που βρίσκεται στο στόχαστρο βαρώνων ναρκωτικών και κατασκόπων χωρίς να έχει κάνει τίποτα!
»»» Η ικανότατη γιαπωνέζα Ναόμι Καβάσε μετά από το θαυμάσιο «Γλυκό φασόλι» της περιγράφει με την «Τυφλή αγάπη» (**1/2) μια αλλιώτικη, συγκινητική  ερωτική ιστορία μεταξύ ενός μισότυφλου φωτογράφου και μιας ηχολήπτριας για τυφλούς.
»»» Το ισπανικό φιλμ τρόμου «Μούσα» (*1/2) του Χάουμε Μπαλαγκουέρο περιγράφει τις προσπάθειες ενός καθηγητή να ξεπεράσει τον παράλογο χαμό της νεαρής ερωμένης του. »»» Ο «Θεριστής» είναι ένα γαλλικό δράμα εποχής βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα από την ΜαρίνΦρανσέν που κέρδισε το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.