Υπόθεση: Υπάρχουν ήρωες της ζωής που πολλές φορές χάνονται στη λήθη. Η συγγραφέας Κωνσταντίνα Λιβιεράτου αποφάσισε να αποτυπώσει στο χαρτί, και να κρατήσει ζωντανό στο πέρασμα των χρόνων, ένα κομμάτι της ιστορίας της οικογένειάς της εστιάζοντας στην τολμηρή ευφάνταστη Ντούλα και στον θεοπάλαβο γλεντζέ Μπάμπη.
Μια ευαίσθητη νουβέλα που εξυμνεί την πίστη και το πείσμα με το οποίο οφείλουμε να διεκδικούμε τα όνειρά μας. Και η Ντούλα πάλεψε με πάθος και έκλεψε, εν έτει 1920, τον εκλεκτό της καρδιάς της γιατί επιθυμούσε να ζήσει τον έρωτα, την απόλυτη ευτυχία. Κατάφερε να απολαύσει μοναδικές στιγμές και, στο τέλος, να ξεπεράσει τον ίδιο της τον εαυτό αποδεικνύοντας πως υπάρχει ασύνορη αγάπη.
«Η απαγωγή του μνηστήρος» είναι η σκληρή ιστορία μιας Κρητικιάς και ενός Κεφαλονίτη, που γεννήθηκαν, αγαπήθηκαν, έζησαν και πέθαναν στο Μεσολόγγι.
Συγγραφέας: Η Κωνσταντίνα Σ. Λιβιεράτου γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε αρκετά χρόνια στο Παρίσι. Σπούδασε δημοσιογραφία και έμαθε πολλές ξένες γλώσσες. Εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά, και στη συνέχεια, επί είκοσι συναπτά έτη, στον χώρο της διαφήμισης ως κειμενογράφος. Έχει γράψει διηγήματα, σενάρια και θεατρικά έργα. «Η απαγωγή του μνηστήρος» είναι το πρώτο βιβλίο της που εκδίδεται.
Σε ποιους απευθύνεται: Σε όσους αγαπούν να διαβάζουν συνταρακτικές ιστορίες ζωής αποτυπωμένες με απλότητα, σεβασμό και τρυφερότητα.
Η ιστορία ζωής της Ντούλας και του Μπάμπη αλλά και της οικογένειας της Ντούλας. Μια ιστορία που σε αγγίζει από την πρώτη στιγμή λόγω των συνεχών ανατροπών και της έντασης των συναισθημάτων. Μια βεντέτα, η φυγή, ο ξεριζωμός, η νέα αρχή, οι απώλειες, οι χαρές, η εκπλήρωση του ονείρου και ο ανείπωτος πόνος εναλλάσσονται με τρομακτική ταχύτητα και καταφέρνουν να αποδώσουν 60 χρόνια βίου μιας οικογένειας, που κατάφερε να επιβιώσει κόντρα στις επιταγές της μοίρας.
Η δύναμη της ασύνορης αγάπης. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες της κάθε γενιάς ξεπροβάλλουν μικρά και μεγάλα περιστατικά που αναδεικνύουν μοναδικά την αγάπη: της μάνας, της συζύγου, της αδερφής, του παιδιού, του σκύλου. Με πράξεις που ξεπερνούν τις περισσότερες φορές της ανθρώπινες αντοχές και απαιτούν την απόλυτη υπέρβαση, οι χαρακτήρες κατορθώνουν να μετουσιώσουν τα συναισθήματά τους σε μια τρομακτική εσωτερική δύναμη που τους βοηθά να βρουν τη λύτρωση για τους ίδιους αλλά και για τους οικείους τους.
Οι χαρακτήρες και τα ήθη της εποχής. Αληθινά πρόσωπα που αποτυπώνονται με σαφήνεια και καθαρότητα, χωρίς προσπάθεια εξωραϊσμού και αγιοποίησης. Πρόσωπα οικεία, ανεπιτήδευτα, γνώριμα. Πρόσωπα που σε παρασέρνουν στα μονοπάτια που τους εγκλώβισε το πεπρωμένο και σε κάνουν κοινωνό των γεγονότων που καθόρισαν τη ζωή τη δική τους και των γενεών που ακολούθησαν.
Η μεστή γραφή που κρύβει μέσα της μια εκπληκτικά συγκινητική χροιά. Η συγγραφέας καταφέρνει να γράψει της ιστορία της γιαγιάς και του παππού της (από την πλευρά του πατέρα της) με λόγο δωρικό αλλά με μια ορμή που σε καθηλώνει, σε ξεπερνά, σε συγκινεί βαθιά. Και είναι εκπληκτικό πώς κατόρθωσε, μέσα από μικρά κεφάλαια, να αποδώσει με αδρές λεπτομέρειες την ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών, το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις και να κρατήσει την ισορροπία ανάμεσα στη συγγραφή και τα προσωπικά συναισθήματα.
Κορυφαία στιγμή: Αυτή η νουβέλα είναι γεμάτη δυνατές στιγμές, και είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσεις μόνο μία. Το φευγιό της Ευγενίας από τα Χανιά, η απαγωγή του μνηστήρος, η σκηνή στον βάλτο είναι μερικές μόνο από τις σκηνές που καταφέρνουν να σε συγκινήσουν και να σε αφήσουν άφωνο μπροστά στη δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης.
Αν μπορούσα θα άλλαζα: Το πλήθος των σελίδων, αδιαμφισβήτητα. Από τι στιγμή που γνωρίζεις την Ευγενία, τον Νικόλα, την Ντούλα, την εγγονή Ευγενία, τον Αντώνη, τον Μπάμπη, θέλεις να μάθεις και άλλες λεπτομέρειες από την καθημερινή τους ζωή και όσα βίωσαν.
Φράσεις που ξεχώρισα: «Τι είναι εδώ, μάνα;» ρώτησε το μικρό.
«Η ζωή, Νικόλα μου! Η ζωή σας».
Ενδιαφέροντα στοιχεία: Το γεγονός ότι το Μεσολόγγι το 1900 έλεγαν ότι ήταν η πρώτη μεγαλύτερη πόλη της Κεφαλονιάς μετά το Αργοστόλι λόγω του μεγάλου αριθμού Κεφαλονιτών που μετοίκησε εκεί.
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
Το βιβλίο του, με τον τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», είναι από κάθε άποψη ένα γοητευτικό ανάγνωσμα. Τόσο γιατί αφηγείται μια γοητευτική ζωή, όσο και γιατί είναι γοητευτική η γραφή του.
Ο τόμος αριθμεί τον εικοστό τρίτο της σειράς «Ο Κύκλος των Μουσείων», μιας εκδοτικής πρωτοβουλίας η οποία αποτελεί μακρά πολιτιστική συνεισφορά στο πλούσιο αρχαιολογικό απόθεμα της Ελλάδας.
11°
