Ο Σταύρος Κωνσταντινίδης και η φωτογράφος Villy Calliga τριγυρνούν στην πόλη και συναντούν πρόσωπα της τέχνης, της πολιτικής, της δημόσιας ζωής, σε ανύποπτες καθημερινές στιγμές, φτιάχνοντας κάθε φορά ένα μικρό, πλάγιο πορτραίτο.
Έχει τη λεπτή αντίληψη της αισθητικής σε όλες τι εκφάνσεις της ζωής της. Είναι ντόμπρα, δεν στρογγυλεύει λέξεις, ούτε αλλάζει συμπεριφορές. Δεν ξέρω αν αυτό την έκανε καλλιτέχνη ή επέδρασε το αντίστροφο. Συνήθως ισχύουν και τα δύο.
Η ζωγράφος και σημερινή αντιδήμαρχος Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, Έλλη Χρυσίδου, προσγειώθηκε για τα καλά στην πόλη, τα πρώτα νοσταλγικά χρόνια της δεκαετίας του '80. Με αποσκευές της τη Σχολή Καλών Τεχνών της Λυών στη Γαλλία, έφερε με πολλούς άλλους νέους καλλιτέχνες της εποχής την μποέμ και εξωστρεφή αίσθηση της ζωής, συνδιαμορφώνοντας τη νέα μεταμοντέρνα πολιτισμική ταυτότητα, που ξεπροβάλλε δειλά τότε απέναντι στα κεκτημένα συντηρητικά αντανακλαστικά της πόλης.
Η Έλλη δεν έκανε ζωγραφική απο πολυτέλεια, αλλά μάλλον από εσωτερική συνέπεια. Ηταν η αυθόρμητη και αναπόσπαστη εκφραστική ανάγκη μίας συνολικής καθημερινής παρουσίας στη δημόσια σφαίρα, που έμπλεκε γλυκά την τέχνη, την πολιτική και τις πρώτες τότε φιλελεύθερες και οικολογικές ανησυχίες, στο κοινωνικό πεδίο. Το έργο της έτσι είναι αναπόφευκτα ανθρωποκεντρικό. Επανέρχεται συνεχώς η υπαρξιακή αγωνία της γένεσης και της φθοράς, ενώ σε τεχνικό επίπεδο η σχέση χρώματος και χώρου. Η εικόνα αυτή καθ' εαυτή μένει σε υπαινικτικά πεδία, δίνεται αποσπασματικά ή απλά υποδηλώνεται.
Πίσω από την παραγωγή δεκάδων ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό όλα αυτά τα χρόνια, αναγνωρίζει κανείς την επιμονή του στρατευμένου κοινωνικά καλλιτέχνη. Δεν αρκείται στον ρομαντισμό του μοναχικού δημιουργού, επιζητεί την δύστροπη - για την τέχνη- εμπλοκή στα δημόσια πράγματα. Στα μέσα της δεκαετίας ιδρύει μαζί με τον αείμνηστο Άγγελο Κλουτζό την γκαλερί «Ζεύξις», που έδωσε βήμα σε πολλούς νέους καλλιτέχνες. Και λίγο αργότερα αναλαμβάνει τη διεύθυνση του, πρωτοπόρου για την εποχή, Εικαστικού Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου του Δήμου Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη. Τέχνη και δημόσια παρουσία, εναλλάξ. Σαν revolving door, όπως λένε οι Αμερικανοί.
Photo: Villy Calliga
Κάπως έτσι, με αυτή τη διπλή αγωνία να την κρατάει όπως φαίνεται σε διαρκή εκγρήγορση, εκλέγεται το 2010 δημοτικός σύμβουλος του Γιάννη Μπουτάρη, και είναι τα τελευταία 6 χρόνια η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης. Αν ο Δήμαρχος Μπουτάρης άνοιξε τα παράθυρα της πόλης στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ζωή, τα παραθυρόφυλλα του μοντέρνου πολιτισμού της πόλης τα άνοιξε η Ελλη Χρυσίδου. Ο μεγαλύτερος πολιτισμικός θεσμός της πόλης τα «ΔΗΜΗΤΡΙΑ» μεταμορφώθηκε στην κυριολεξία. Αναδείχθηκαν στο έπακρο εναλλακτικές, αβαντ-γκάρντ τοπικές δυνάμεις, και προσκλήθηκαν με αίσθηση κοσμοπολιτισμού καλλιτεχνικές παραγωγές της πρώτης γραμμής της ευρωπαϊκής σκηνής.
Τα «ΔΗΜΗΤΡΙΑ», σε αυτά τα τελευταία 7 χρόνια, αναπροσάρμοσαν τον σύγχρονο πολιτισμό της σκέψης και των αισθήσεων, των καινοτόμων προτάσεων, των πολιτικών πράξων. Κατάφεραν να αποκτήσουν ταυτότητα, να γίνουν φεστιβάλ νέο, ανατρεπτικό, πρωτοποριακό. «Ένα φεστιβάλ, σαν σύγχρονη πράξη πολιτισμού σε μία πόλη που αντιστέκεται στο παλιό, που δεν σιωπά, που θέλει να ελπίζει και να δημιουργεί», όπως λέει η ίδια.
Την Έλλη Χρυσίδου την συναντήσαμε στο νεανικό μπαρ Urban με την επιτηδευμένη διακόσμηση των 70s, εκεί στο ίχνος της παλιάς γκαλερί της.
Η Villy Calliga ζει και δραστηριοποιείται στην Αθήνα.Τα τελευταία δέκα χρόνια κινείται επαγγελματικά σε πολλαπλούς τομείς (αρχιτεκτονική φωτογραφία, documentary, φωτογραφία μόδας, photocollage, still life,πορτραίτα ιδιωτών, καλλιτεχνική φωτογραφία, illustrations κλπ )
Έχει επιμεληθεί σειρές φωτογραφικών και εικαστικών εκθέσεων (Transformations, Kyoto Dream, Περιπλανήσεις, Colors, Senses One Life One Body, Μορφές και αλλοιώσεις, Emvrio Anagenesis κλπ). Διοργάνωσε και επιμελήθηκε τους εικαστικούς κύκλους Twenty Boxes και Urban Lab για νέους φωτογράφους και εικαστικούς, στην Αθήνα.
Τον τελευταίο χρόνο επικεντρώθηκε στην αφηγηματική της φωτογραφίας ολοκληρώνοντας το ‘’Desmoi- The Mother Daughter project’’, μια φωτογραφική μελέτη της σχέσης μητέρας – κόρης.
12°
