Ω, αγαπημένη Chinatown, ω, Πολάνσκι και Τζακ Νίκολσον και Φέι Ντάναγουεϊ! Η νέα εποχή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, η μετα-εϊπιδική εποχή για να χαριτολογήσουμε, μετά την ανάληψη καθηκόντων από τους Ζαλαντό και Ανδρεαδάκη, δίνει όχι απλώς δυναμικά δείγματα γραφής σε θέματα που έχουν να κάνουν με την πολυπόθητη εξωστρέφεια του κορυφαίου κινηματογραφικού θεσμού της χώρας, αλλά και ακάματα, παρά τη νωχέλεια του καλοκαιριού, προσπαθεί να αποδείξει κάτι που από την πρώτη μέρα της ανάληψης καθηκόντων της υποσχέθηκε: φεστιβάλ και παρουσία στην πόλη θα πει κάτι το διαρκές, κάτι δηλαδή που δεν αρχίζει και τελειώνει με τις χειμερινές ημερομηνίες όπου διεξάγεται το Διεθνές των ταινιών και το εαρινό των ντοκιμαντέρ, μα μια διαρκής εγρήγορση και παρουσία. Όπως φερ’ ειπείν με τη δημόσια free προβολή του «Chinatown» του Πολάνσκι. Σούπερ η ιδέα της συνεύρεσης. Στο λιμάνι, εξ ορισμού χώρο συνύπαρξης των Θεσσαλονικέων με τον ορίζοντα αλλά και τον πολιτισμό, μιας και ο τόπος αποτελεί ιδανικό spot για μαζικά δρώμενα.
Συγχαρητήρια και... δυο λόγια για αυτό το έπος, μιας και δεν έχουμε να κάνουμε με ταινία ό,τι κι ό,τι ή απλά τέλεια και ουάου και μετά σπιτάκι για νάνι! Το «Chinatown» δεν είναι ένα απλό χολιγουντιανό καλογυρισμένο νουάρ. Κρύβει παρασκήνιο και μεγαλειώδη σύζευξη ίντριγκας και ντούρας τέχνης. Γιατί στο «Chinatown», κατά έναν μαγικά συναστρικό τρόπο, η λογοτεχνία και η εικόνα γίνονται ένα, το αστυνομικό μυθιστόρημα και το σελιλόιντ συμπορεύονται και έσονται σε φόρμα αρτιστικώς αξεπέραστη έως και σήμερα, μία. Ο λυσσασμένος Πολάνσκι του νέου κύματος, ταλαιπωρημένος από την υπόθεση δολοφονίας της συζύγου του Σάρον Τέιτ, γυρίζει την τελευταία του ταινία στην Αμερική, πριν δραπετεύσει στην Ευρώπη. Και ο Τάουνι γράφει ένα σενάριο, όπου ο Ντάσιελ Χάμετ κι ο Ρέιμοντ Τσάντλερ μοιάζει σαν τα έπιναν μαζί του, όταν καθόριζε τη δράση και τους πρωταγωνιστές.
Βρόμικο, διεστραμμένο, αμαρτωλό Λος Άντζελες, μολυσμένα νερά αλλά και γονεϊκές σχέσεις, δολάρια, σεξ, διαφθορά, εκφυλισμός, μπίζνες και εξαγορά. Εκμαυλισμένες συνειδήσεις, πιανόλες μπάτσοι, επικίνδυνοι έρωτες, ανύπαρκτη κάθαρση. Η ζωή είναι σκληρή σαν αρχαία τραγωδία, μωρό μου, αλλά το τέλος της μοιάζει πάντα να το υπογράφει το κακό που κερδίζει όλους τους θεούς, ειδικά όταν κάποιοι τους θέλουν να δείξουν επιείκεια και καλοσύνη. «Είσαι μόνος;» ρωτά εκείνη. «Και ποιος δεν είναι μόνος;» απαντά εκείνος. Η Φέι κι ο Τζακ στην αρχετυπικής σχέση ντετέκτιβ και μοιραίας γυναίκας πελάτισσας.
«Φυσικά και είμαι σεβαστός. Πολιτικοί, άσχημα κτίρια και πόρνες, όλοι γίνονται σεβαστοί, αν αντέξουν για αρκετά χρονικό διάστημα». Ο κακός πατέρας, που τον ερμηνεύει ο Τζον Χιούστον. Βασισμένο σε εξομολογήσεις φίλων του μπάτσων από την ομώνυμη συνοικία, στο «Chinatown» που έγραψε ο Τάουνι, το έγκλημα και ο εκβιασμός είναι αυτά που κρύβονται πίσω από το κατά τα άλλα λαμπερό αμερικάνικο όνειρο, των ικανών επιχειρηματιών των περίκλειστων βίλα χασιέντας. Χρόνια μετά, ο Τζέιμς Ελρόι θα το αναγάγει σε επιστήμη γραφής, χρόνια πριν, τότε, ο Πολάνσκι θα το αισθητικοποιήσει με αυτό το σκοτεινόχρωμο συναισθηματικά μεγαλειώδες φιλμάρισμα.
Για τον ρόλο έβλεπαν τη Φόντα αλλά και την Τζούλι Κρίστι, η μπίλια έσκασε στην αμήχανη και νευρωτική Ντάναγουεϊ από τύχη. Το παρασκήνιο θέλει τον Πολάνσκι να τη σιχτιρίζει διαρκώς μέχρι να ατακάρει σωστά, εκείνη πάλι, λένε, του πέταξε ως και σακούλα με τα ούρα της στο πρόσωπο! Όπως και το παραλίγο μπουνίδι Πολάνσκι και Νίκολσον, εξαιτίας του διαλείμματος που ζήτησε ο Τζακ για να δει στην τηλεόραση τους Lakers, με αποτέλεσμα ο Ρόμαν να εισβάλει στο τροχόσπιτο καμαρίνι και να πετάξει την τηλεόραση από το παράθυρο. Ναι, το «Chinatown» είναι μια επικίνδυνη ταινία κι αυτό το νεύρο, ο ρυθμός και η ποίησή του δεν προέκυψαν στην τύχη. Παντού στα γυρίσματα και τις σχέσεις του καστ καραδοκούσαν οι απελπισίες και οι διαπραγματεύσεις, προκειμένου το πρότζεκτ να τελειώσει.
Κι ένα τιπ ακόμα: ο Πολάνσκι, κόντρα στο σεναριακό τέλος του Τάουνι, έσκισε το στόριμπορντ κι έγραψε αυτός το φινάλε, προκειμένου, όπως είπε, να μείνει πιστό το φιλμ στο τσαντλερικό Zeitgeist της μελαγχολίας και του θανάτου. «Γιατί έτσι είναι η πραγματικότητα και η αληθινή ζωή στο Λος Άντζελες, που ακόμα και οι πανέμορφες ξανθιές πεθαίνουν σαν σκυλιά». Αυτή την ταινία θα ξαναδούμε αύριο στο Λιμάνι. Υπέροχη, επικίνδυνη, μοναδική και ρομαντική νύχτα δίπλα στη θάλασσα. Δεν υπάρχει ωραιότερη πρόταση εξόδου στη Θεσσαλονίκη της Τρίτης, ναι, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στου Πολάνσκι! Στο πλακόστρωτο του λιμανιού και με ελεύθερη είσοδο και με μια μπίρα Fischer κερασμένη σε όλους που θα τιμήσουν με την παρουσία τους την προβολή της ταινίας.
Ώρα έναρξης: 9:30
Με τη στήριξη του ΟΛΘ, Μεγάρου Μουσικής, Δήμου Καλαμαριάς και την υποστήριξη του Αμερικανικού Προξενείου των ΗΠΑ και του Σαμιωτάκης catering.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
7°
