Τα γεγονότα είναι γνωστά, μα τα θυμίζω προτού τα σχολιάσω.
Την προηγούμενη βδομάδα, με το τέλος του πολυσυζητημένου «no border camp», στην πανεπιστημιούπολη Θεσσαλονίκης, πολλοί από τους (μηδέποτε ενοχληθέντες) «κατασκηνωτές» ενίσχυσαν υπάρχουσες / δημιούργησαν νέες καταλήψεις στην πόλη. Η αστυνομία έκανε ντου, έπιασε 74 άτομα και τα έστειλε στο αυτόφωρο. Μια από τις καταλήψεις ήταν σε κτίριο εγκαταλειμμένου ορφανοτροφείου, ιδιοκτησίας της ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία –μετά απ’ αυτό– αποφάσισε να το κατεδαφίσει. Τότε, ποικίλοι πρώην κατασκηνωτές και άλλοι υποστηρικτές τους μπουκάρανε την Κυριακή στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης της ορθόδοξης εκκλησίας, διακόπτοντας τη λατρευτική διαδικασία, με το αιτιολογικό ότι η κατάληψη φιλοξενούσε πρόσφυγες. Πιάστηκαν 26 εισβολείς, πέρασαν αυτόφωρο και αθωώθηκαν όλοι ως προς την κύρια κατηγορία, που ήταν «υβριστική συμπεριφορά κατά τη διάρκεια θρησκευτικής λατρείας».
Η «Ιερά» Σύνοδος της ορθόδοξης εκκλησίας έβγαλε μια πολύ μετρημένη ανακοίνωση. Η αντιπολίτευση, και κυρίως η Νέα Δημοκρατία, προσπάθησε φυσικά να εκμεταλλευτεί πολιτικά το θέμα, μιλώντας για επίθεση στο θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων (με την κλασική κουτοπόνηρη εξίσωση Έλληνας = ορθόδοξος), ενώ δεν πρόκειται περί αυτού. Ο ΣΥΡΙΖΑ προκλήθηκε επανειλημμένα, και τελικά έβγαλε την εξής ανακοίνωση: «Το θέμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν συνιστά αντικείμενο μικροπολιτικών παιχνιδιών και σκοπιμοτήτων. Καλούμε τον εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, Γ. Κουμουτσάκο, να αφήσει κατά μέρος την επιχείρηση πολιτικοποίησης τέτοιων ζητημάτων» (επί λέξει, ούτε προσθέτω, ούτε αφαιρώ τίποτα).
Κι ενώ οι υπουργοί κ. Φίλης και Παρασκευόπουλος έβγαλαν με τα πολλά μια κοινή ανακοίνωση καταδίκης της εισβολής, ήρθε σήμερα Τετάρτη ο συνάδερφος (στη δημοσιογραφία) βουλευτής κ. Κυρίτσης, και μεταξύ άλλων είπε: Υπάρχουν «δεκάδες χιλιάδες κτίρια και κτήματα καταπατημένα, και από την εκκλησία ακόμα … Με τους λεγόμενους χώρους λατρείας σε μια εποχή θρησκευτικών παθών θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί».
Δικά μου σχόλια:
Α. Έχουμε διακοπή λατρευτικής διαδικασίας μιας αναγνωρισμένης θρησκείας. Αυτό από μόνο του, στα μάτια του χριστιανού, αποτελεί αμαρτία και έγκλημα.
Β. Αλλά και στα δικιά μου τα μάτια, του άθεου που κινείται μεταξύ φιλελευθερισμού - σοσιαλδημοκρατίας, επίσης αποτελεί απαράδεκτο φαινόμενο. Θρησκευτική ελευθερία δίχως ελευθερία λατρευτικής διαδικασίας δε νοείται. Και φυσικά, υπερασπίζομαι την ελευθερία του άλλου να λατρεύει, εφόσον το επιλέγει. Μ’ ενδιαφέρουν και οι ελευθερίες που δε μ’ ενδιαφέρουν.
Γ. Δεν είναι η Νέα Δημοκρατία που «πολιτικοποίησε» (sic) το θέμα, αλλά η εισβολή των αντιεξουσιαστών στην ορθόδοξη εκκλησία.
Δ. Ο κ. Κυρίτσης έχει δίκιο ότι η ορθόδοξη εκκλησία έχει καταπατήσει χώρους και χώρους, ήδη από τότε που ήταν κρατική υπηρεσία του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, προσθέτω εγώ, μετά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κι ακόμα περισσότερο από τότε που έγινε δημόσια υπηρεσία της Ελλάδας (ή και το αντίστροφο: η Ελλάδα υπηρεσία της ορθόδοξης εκκλησίας). Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, το τι έχει γίνει εδώ και αιώνες. Το θέμα είναι η εισβολή που έγινε λίγες μέρες πριν.
Ε. Ακριβώς επειδή «με τους λεγόμενους χώρους λατρείας σε μια εποχή θρησκευτικών παθών θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί», νομίζω πως ο κ. Κυρίτσης θα έπρεπε να καταδικάσει απερίφραστα την εισβολή και να μην πετάει την μπάλα στην εξέδρα.
ΣΤ. Ας φανταστούμε τι εξέλιξη θα μπορούσε να υπάρξει αν παρόμοια εισβολή γινόταν σε λατρευτικό χώρο άλλου τόπου / θρησκείας / εποχής. Δημιουργήστε μόνες/μόνοι σας τους σχετικούς συνδυασμούς, συμπεριλαμβάνοντας, αν θέλετε, και δεδομένα από τις χώρες προέλευσης των εισβολέων.
Ζ. Aς φανταστούμε επίσης την κατάσταση αντεστραμμένη: θεούσοι να εισβάλλουν σ’ έναν οποιοδήποτε χώρο αντιεξουσιαστών. Δημιουργήστε κι εδώ συνέχειες.
Η. Δίνω συγχαρητήρια στην υπό τον κ. Ιερώνυμο ηγεσία των παπάδων για τη μετρημένη αντίδρασή τους, που δεν ρίχνει λάδι στη φωτιά. Ας φανταστούμε πώς θ’ αντιδρούσε μια ηγεσία υπό το Χριστόδουλο ή άλλον της ίδιας γραμμής.
Θ. Η κουλτούρα των εισβολών και των καταλήψεων στο όνομα της οποιασδήποτε εσχατολογίας (αναρχικής, λενινιστικής ή άλλης) έχει θεσμοποιηθεί δεκαετίες τώρα (μέχρι και πρωθυπουργό έβγαλε) κι έχει κουράσει. Και καθώς δεν μπορεί να υπάρξει «καταληψιόμετρο» και «εισβολόμετρο», ώστε να ξεχωρίζουν «καλές» από «κακές» εισβολές και καταλήψεις, νομίζω πως αξίζει να θεσπιστεί γενική απαγόρευσή τους.
Ι. Αφήνω συνειδητά ασχολίαστη τη δικαστική απόφαση.
13°
