Ένας μεθυστικός δεκάλογος ενός επώνυμου αλκοολικού που γνώρισε το hangover από πρώτο χέρι. Ένα know how συνταγολόγιο για ανώνυμους αλκοολικούς αλλά και φιλομαθείς αναγνώστες.
«Αυτό είναι το πρόβλημα με το ποτό, σκεφτόμουν καθώς έβαζα ένα ακόμη. Εάν κάτι κακό συμβεί, πίνεις στην προσπάθειά σου να ξεχάσεις. Εάν κάτι καλό συμβεί, πίνεις ώστε να το γιορτάσεις. Αν δεν συμβαίνει τίποτα, πίνεις για να συμβεί».
«Γυναίκες»
«Το πιόμα είναι μια συναισθηματική πράξη. Είναι η ώθηση για να ξεπεράσεις την καθημερινή ρουτίνα, όπου όλα είναι ίδια. Σε τραβάει έξω από το σώμα σου και το νου σου, για να σε πετάξει στον τοίχο. Έχω την αίσθηση ότι το πιόμα είναι μια μορφή αυτοκτονίας, όπου σου επιτρέπεται να επιστρέψεις στη ζωή και να ξαναρχίσεις την επόμενη μέρα. Είναι σαν να σκοτώνεις τον εαυτό σου και να ξαναγεννιέσαι. Φαντάζομαι ότι έχω ζήσει δέκα ή δεκαπέντε χιλιάδες ζωές».
«Μου αρέσει να αλλάζω συχνά κάβες, επειδή οι υπάλληλοι μαθαίνουν τις συνήθειές σου, αν πηγαίνεις νύχτα-μέρα και ψωνίζεις τεράστιες ποσότητες. Μπορώ να αισθανθώ την απορία τους, γιατί δεν έχω πεθάνει ακόμα, σκέψη η οποία με κάνει να αισθάνομαι άβολα. Πιθανότατα δεν έχουν καμία τέτοια σκέψη, αλλά γίνεται κανείς παρανοϊκός, όταν έχει 300 hangover μέσα σε έναν χρόνο».
«Γυναίκες»
«Το μεθύσι ήταν ωραίο πράγμα. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως από δω και στο εξής θα μου άρεσε. Εξαφάνιζε κάθε τι το αυτονόητο, και ίσως, αν κατάφερνες να εξαφανίζεις τα αυτονόητα αρκετά συχνά, έπαυες να είσαι αυτονόητος ο ίδιος».
«Τοστ Ζαμπόν»
«Όταν έπινες, ο κόσμος ήταν ακόμα εκεί έξω, τουλάχιστον όμως δεν σε είχε τσακωμένο από το λαιμό».
«Factorum»
«Στο ντουλάπι κάθεται το μπουκάλι μου
σαν νάνος που περιμένει να διαγράψει τις προσευχές μου.
14°
